Historia Myśli Pedagogicznej
Ćwiczenia 3
Średniowiecze.
1. Stanowy charakter wychowania:
· Wychowanie było zależne od stanu.
Wyróżniamy 4 stany:
Wychowanie rycerskie dla feudałów świeckich odbywało się na dworach możnowładców.W wieku 7-8 lat wychowanek był uczony gry w szachy, śpiewania ballad rycerskich i grania na różnych instrumentach muzycznych. W wieku 14-15 lat wychowanek otrzymywał prawo noszenia miecza wraz z mianowaniem na giermka. Uczniem opiekował się albo władca dworu, albo najdzielniejszy rycerz. Wychowanek Usługiwał swemu panu (np. ścielił łóżko), opanowywał także 7 cnót rycerskich:
o pływanie
o jazda konna
o rzut oszczepem (dzidą)
o szermierka
o myślistwo
o umiejętność śpiewania i składania ballad rycerskich ku czci pana i partnerki
Rycerze mieli pogardę dla pracy fizycznej i poddanych. U końca giermkowania wybierał sobie damę swojego serca, która zazwyczaj była starsza, a nawet była zamężna. Giermek gdy był pasowany na rycerza miał zazwyczaj 21 lat, a pasowanie było końcem wychowania rycerskiego. Odbywało się ono w trakcie wielkich imprez, takich jak pasowanie królów czy władców itd. Rycerz składał przysięgę, że będzie bronić słabych, bezbronnych oraz kobiety. Pasowanie czyniło go dojrzałym do aktów prawnych, nabierał wiec także praw do ożenku.
Wychowanie mieszczańskie. Polegało ono na nauczaniu rzemieślników lub kupców. Rzemieślnik pobierał nauki u wybranego magistra. Miał do opanowania trzy stopnie:
o okres terminatora, czyli przyuczenia się do zawodu. Chłopak przyrzekał uczyć się pilnie, nie sprawiać kłopotów swemu mistrzowi i zachowywać tajemnice zawodowe. Nauka rozpoczynała się w wieku 7-8 lat. W zależności od rzemiosła, trwała ona od 3 do 11 lat.
o Szkolenie na czeladnika. Pracował pod okiem magistra za określoną opłatą. Po tym okresie stawał się magistrem.
o Uzyskiwał godność mistrza. Był uczony pod kierunkiem jego własnego mistrza. Po zakończeniu nauki uzyskiwał pełne członkostwo w cechu, uzyskiwał prawo do własnego zakładu rzemieślniczego i sklepu, miał prawo do przyjmowania terminatorów oraz magistrów.
Duchowieństwo. Było wychowywane w szkołach parafialnych, katedralnych. Miejscem wychowania był klasztor. Chłopcy <oblatani> składali śluby zakonne . Uczono dla potrzeb zycia duchowanego metoda pamięciową.
Chłopstwo: Dzieci wiejskie nie miały organizowanej edukacji. Następowało spontaniczne przekazywanie wiedzy o zawodzie, z ojca na syna.
hernameisanee