p218.pdf

Konwencja w Sprawie Przeciwdziałania Bezprawnym Czynom Przeciwko

Bezpieczeństwu Żeglugi Morskiej

sporządzona w Rzymie dnia 10 marca 1988 r.

Dz. U. z dnia 8 grudnia 1994 r.

Państwa-strony niniejszej konwencji,

biorąc pod uwagę cele i zasady Karty Narodów Zjednoczonych dotyczące utrzymania

międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa oraz rozwoju przyjaznych stosunków i współpracy między

państwami,

uznając w szczególności, że każdy ma prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego, zgodnie

z Powszechną Deklaracją Praw Człowieka oraz Międzynarodowym Paktem Praw Obywatelskich i

Politycznych,

będąc głęboko zaniepokojone ogólnoświatową eskalacją wszelkiego rodzaju aktów terroryzmu, które

narażają na niebezpieczeństwo lub powodują śmierć niewinnych istot ludzkich, jak też zagrażają

podstawowym wolnościom i poważnie naruszają godność ludzką,

uważając, że bezprawne czyny przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej zagrażają bezpieczeństwu

osób i mienia, w sposób poważny naruszają działania służb morskich, jak też naruszają zaufanie

narodów świata do bezpieczeństwa żeglugi morskiej,

uważając, że występowanie tego typu czynów jest przedmiotem głębokiego zaniepokojenia całej

społeczności międzynarodowej,

będąc przekonane o pilnej potrzebie rozwoju międzynarodowej współpracy między państwami w

zakresie opracowania i podjęcia efektywnych i praktycznych działań na rzecz zapobiegania wszelkim

bezprawnym czynom przeciwko bezpieczeństwu żeglugi morskiej oraz ścigania i karania sprawców tych

czynów,

nawiązując do rezolucji 40/61 Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych z dnia 9 grudnia 1985

r., w której, między innymi, "zaleca się wszystkim państwom, zarówno jednostronnie, jak i we

współpracy z innymi państwami, a także z właściwymi organami Narodów Zjednoczonych, podejmować

działania mające na celu przyczynianie się do stopniowej eliminacji przyczyn leżących u podstaw

międzynarodowego terroryzmu oraz zwracać szczególną uwagę na wszelkie sytuacje, takie jak

kolonializm, rasizm, sytuacje pociągające za sobą masowe i ciężkie pogwałcenia praw człowieka i

podstawowych wolności, jak również sytuacje związane z obcą okupacją, które mogą spowodować

powstanie międzynarodowego terroryzmu i zagrażać międzynarodowemu pokojowi i bezpieczeństwu",

nawiązując ponadto do faktu, że rezolucja 40/61 "zdecydowanie potępia jako przestępcze wszystkie

akty, metody i działania terrorystyczne, bez względu na miejsce popełnienia i osobę sprawcy, w tym

zwłaszcza działania zagrażające przyjaznym stosunkom między państwami i ich bezpieczeństwu",

nawiązując również do tego, że w rezolucji 40/61 polecono Międzynarodowej Organizacji Morskiej

"zbadanie problemu terroryzmu na statkach lub przeciwko statkom w celu opracowania zaleceń

dotyczących właściwych środków",

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder)

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

biorąc pod uwagę rezolucję A.584(14) z dnia 20 listopada 1985 r. Zgromadzenia Ogólnego

Międzynarodowej Organizacji Morskiej, wzywającą do opracowania sposobów przeciwdziałania

bezprawnym czynom, które zagrażają bezpieczeństwu statków oraz ich pasażerów i załóg,

uwzględniając fakt, że działania załogi statku, które podlegają normalnej dyscyplinie na statku, są poza

zakresem regulacji niniejszej konwencji,

potwierdzając celowość informowania o przepisach i normach dotyczących przeciwdziałania i kontroli

bezprawnych czynów przeciwko bezpieczeństwu statków i znajdujących się na nich osób, w celu ich

aktualizacji według potrzeb, i w związku z tym odnotowując z zadowoleniem zalecane przez Komitet

Bezpieczeństwa Morskiego Międzynarodowej Organizacji Morskiej środki mające na celu

przeciwdziałanie bezprawnym czynom przeciwko pasażerom i załogom znajdującym się na statkach,

potwierdzając następnie, że sprawy nie uregulowane niniejszą konwencją podlegają normom i zasadom

powszechnego prawa międzynarodowego,

uznając konieczność ścisłego przestrzegania przez wszystkie państwa norm i zasad powszechnego

prawa międzynarodowego w zwalczaniu bezprawnych czynów zagrażających bezpieczeństwu żeglugi

morskiej,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

W rozumieniu niniejszej konwencji "statek" oznacza urządzenie pływające jakiegokolwiek rodzaju, nie

złączone na stałe z dnem morskim, łącznie z urządzeniami dynamicznie podtrzymywanymi

(niewypornościowymi), urządzeniami zdolnymi do zanurzania się lub wszelkimi innymi urządzeniami

pływającymi.

Artykuł 2

1. Konwencja niniejsza nie ma zastosowania do:

(a) okrętu wojennego lub

(b) statku należącego do państwa lub przez nie eksploatowanego, jeśli jest on wykorzystywany jako

wojskowa jednostka pomocnicza lub służy władzom celnym bądź policji, lub

2. Żaden przepis niniejszej konwencji nie narusza immunitetu okrętów wojennych i innych statków

państwowych eksploatowanych w celach niehandlowych.

Artykuł 3

1. Osoba popełnia przestępstwo, jeżeli bezprawnie i umyślnie:

(a) zajmuje statek lub przejmuje nad nim kontrolę przy użyciu siły lub groźby jej użycia lub za pomocą

wszelkiej innej formy zastraszenia, lub

(b) dokonuje aktu przemocy przeciwko osobie znajdującej się na statku, jeżeli działanie to może

zagrażać bezpiecznej żegludze tego statku, lub

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder)

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

bezpiecznej żegludze tego statku, lub

(d) umieszcza, lub powoduje umieszczenie na statku, za pomocą jakichkolwiek środków, urządzenia lub

substancji, która może zniszczyć ten statek lub spowodować jego uszkodzenie lub znajdującego się na

nim ładunku, powodując przez to zagrożenie lub możliwość zagrożenia dla bezpiecznej żeglugi tego

statku, lub

(e) niszczy albo w sposób poważny uszkadza morskie urządzenia nawigacyjne, albo w poważny sposób

przeszkadza w ich obsłudze, jeżeli działanie takie może zagrażać bezpiecznej żegludze statku, lub

(f) przekazuje informacje, o których wie, że są fałszywe, powodując w ten sposób zagrożenie dla

bezpiecznej żeglugi statku, lub

(g) rani albo zabija inną osobę w związku z popełnieniem lub próbą popełnienia jakiegokolwiek

przestępstwa wymienionego w punktach od (a) do (f).

2. Osoba popełnia również przestępstwo, jeżeli:

(a) usiłuje popełnić jakiekolwiek przestępstwo wymienione w ustępie 1 lub

(b) namawia inną osobę do popełnienia przestępstw wymienionych w ustępie 1, lub w jakikolwiek

sposób współdziała z osobą popełniającą takie przestępstwa, lub

w celu zmuszenia osoby fizycznej lub prawnej do dokonania lub powstrzymania się od dokonania

określonego czynu, że popełni jakiekolwiek przestępstwo wyszczególnione w ustępie 1 punkty (b), (c) i

(e), jeżeli groźba taka naraża bezpieczną żeglugę danego statku.

Artykuł 4

1. Niniejsza konwencja ma zastosowanie, jeżeli statek przepływa lub zgodnie z planem ma wpłynąć na,

przepłynąć przez lub wypłynąć z wód znajdujących się poza zewnętrzną granicą morza terytorialnego

jednego państwa lub poza bocznymi granicami jego morza terytorialnego graniczącego z przyległymi

państwami.

2. W przypadkach, w których konwencja nie ma zastosowania na podstawie ustępu 1, stosowana jest

mimo wszystko, jeżeli sprawca lub domniemany sprawca przestępstwa przebywa na terytorium

państwa-strony innego niż państwo, do którego odnosi się ustęp 1.

Artykuł 5

Każde państwo-strona ustali właściwe sankcje karne za przestępstwa wymienione w artykule 3, uznając

poważny charakter tych przestępstw.

Artykuł 6

1. Każde państwo-strona podejmie takie środki, jakie mogą okazać się konieczne do ustanowienia swej

jurysdykcji w sprawach o przestępstwa wymienione w artykule 3, jeżeli przestępstwa te są popełnione:

(a) przeciwko statkowi lub na statku podnoszącym banderę tego państwa w czasie popełnienia

przestępstwa, lub

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder)

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

(b) na terytorium tego państwa, włącznie z jego morzem terytorialnym, lub

2. Państwo-strona może również ustanowić swą jurysdykcję w sprawach o każde z tych przestępstw,

jeżeli:

(a) jest ono popełnione przez bezpaństwowca zamieszkałego na stałe w tym państwie lub

(b) w wyniku przestępstwa obywatel tego państwa jest zatrzymany, zastraszony, zraniony lub zabity, lub

dokonania jakiegokolwiek działania.

3. Każde państwo-strona, które ustanowiło jurysdykcję określoną w ustępie 2, zawiadamia o tym

Sekretarza Generalnego Międzynarodowej Organizacji Morskiej (zwanego dalej "Sekretarzem

Generalnym"). Jeżeli państwo to następnie odwołuje swoją jurysdykcję, zawiadamia o tym Sekretarza

Generalnego.

4. Każde państwo-strona podejmie niezbędne środki dla ustanowienia swej jurysdykcji w sprawach o

przestępstwa wymienione w artykule 3 w przypadkach, gdy domniemany sprawca znajduje się na jego

terytorium, a państwo to nie wydaje go żadnemu z tych państw, które ustanowiły swą jurysdykcję

zgodnie z ustępem 1 i 2 niniejszego artykułu.

5. Niniejsza konwencja nie wyłącza jurysdykcji karnej wykonywanej zgodnie z przepisami prawa

wewnętrznego.

Artykuł 7

1. Po rozpatrzeniu zaistniałych okoliczności każde państwo-strona, na którego terytorium znajduje się

sprawca lub domniemany sprawca przestępstwa, zgodnie ze swoim prawem wewnętrznym zatrzyma go

lub podejmie inne środki zapewniające jego obecność przez okres konieczny do przeprowadzenia

postępowania karnego lub ekstradycyjnego.

2. Państwo to niezwłocznie przystąpi - zgodnie ze swoim ustawodawstwem - do przeprowadzenia

wstępnego dochodzenia dla ustalenia faktów.

3. Każdej osobie, w stosunku do której podjęte zostały środki przewidziane w ustępie 1, przysługuje

prawo do:

(a) bezzwłocznego kontaktu z najbliższym właściwym przedstawicielem państwa, którego jest

obywatelem lub który jest w inny sposób uprawniony do nawiązywania takiego kontaktu, a jeżeli osoba

taka jest bezpaństwowcem, ma ona prawo do kontaktu z przedstawicielem tego państwa, na którego

terytorium ma stałe miejsce zamieszkania,

(b) odwiedzin przez przedstawiciela tego państwa.

4. Uprawnienia wymienione w ustępie 3 będą wykonywane zgodnie z normami prawa i przepisami

prawnymi państwa, na którego terytorium przebywa sprawca lub domniemany sprawca przestępstwa,

pod warunkiem że wymienione normy i przepisy w pełni zapewniają realizację celów, dla których zostały

przyznane uprawnienia wymienione w ustępie 3.

5. W przypadku gdy państwo-strona zatrzymało osobę na podstawie niniejszego artykułu, niezwłocznie

zawiadamia o fakcie zatrzymania oraz o okolicznościach uzasadniających zatrzymanie wszystkie

państwa, które ustanowiły swą jurysdykcję zgodnie z artykułem 6 ustęp 1, a jeżeli uzna to za celowe -

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder)

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

również inne zainteresowane państwa. Państwo, które zgodnie z ustępem 2 niniejszego artykułu

prowadzi wstępne dochodzenie, niezwłocznie zawiadamia wyżej określone państwo o jego wynikach i

oświadcza, czy zamierza wykonywać swą jurysdykcję.

Artykuł 8

1. Kapitan statku należącego do państwa-strony ("państwa bandery") może władzom innego państwa-

strony ("państwa przyjmującego") wydać każdą osobę, w stosunku do której ma on uzasadnione

podstawy do przeświadczenia, że osoba ta popełniła jedno z przestępstw wymienionych w artykule 3.

2. Państwo bandery zapewni, aby kapitan statku, na którego pokładzie znajduje się osoba, którą kapitan

ma zamiar wydać zgodnie z ustępem 1, został zobowiązany - gdy jest to możliwe do wykonania i w

miarę możności przed wejściem na morze terytorialne państwa przyjmującego - do poinformowania

władz państwa przyjmującego o zamiarze wydania takiej osoby i o powodach tego wydania.

3. Państwo przyjmujące zaakceptuje to wydanie, z wyjątkiem sytuacji, gdy istnieją podstawy do uznania,

że konwencja nie ma zastosowania do czynów powodujących wydanie, i postępuje wówczas zgodnie z

postanowieniami artykułu 7. Każda odmowa zaakceptowania wydania powinna być umotywowana.

4. Państwo bandery zapewni dostarczenie przez kapitana statku władzom państwa przyjmującego

posiadanych przez niego dowodów odnoszących się do domniemanego przestępstwa.

5. Państwo przyjmujące, które zgodnie z ustępem 3 zaakceptowało wydanie osoby, może z kolei

zwrócić się z wnioskiem do państwa bandery o zaakceptowanie wydania tej osoby. Państwo bandery

rozważy taki wniosek i jeżeli rozpatrzy go pozytywnie, postępuje zgodnie z artykułem 7. Jeżeli państwo

bandery oddali wniosek, to dostarczy państwu przyjmującemu oświadczenie dotyczące powodów

odmowy.

Artykuł 9

Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie narusza w jakikolwiek sposób norm prawa

międzynarodowego odnoszących się do kompetencji państw do prowadzenia postępowania

przygotowawczego lub wykonywania jurysdykcji na statkach nie podnoszących bandery tych państw.

Artykuł 10

1. Państwo-strona, na którego terytorium przebywa sprawca lub domniemany sprawca przestępstwa,

jeżeli go nie wydaje, to - w przypadkach, w których ma zastosowanie artykuł 6 - zobowiązane jest, bez

żadnego wyjątku oraz bez względu na to, czy przestępstwo zostało popełnione na jego terytorium,

przedłożyć niezwłocznie sprawę swym właściwym władzom w celu przeprowadzenia postępowania

karnego zgodnie z prawem tego państwa. Powyższe władze powinny podjąć decyzję w taki sam

sposób, w jaki podejmowane są decyzje w przypadkach wszelkich innych przestępstw uznanych w

prawie tego państwa za przestępstwa o poważnym charakterze.

2. Każdej osobie, w stosunku do której prowadzone jest postępowanie w związku z przestępstwem

wymienionym w artykule 3, powinno być zagwarantowane sprawiedliwe traktowanie na wszystkich

Viadrina International Law Project

http://www.vilp.de

Ein Projekt des Lehrstuhls für Öffentliches Recht insb. Völkerrecht, Europarecht sowie ausländisches Verfassungsrecht.

Europa-Universität Viadrina, Frankfurt (Oder)

http://voelkerrecht.euv-frankfurt-o.de

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: