09.03.05
1. Dydaktyka jako nauka
Zakłada, że muszą być procesy rozwojowe dziecka. Rozwój jako spontaniczne dojrzewanie. Zakotwiczenie w koncepcji natywizmu (filozoficzno – psychologiczna koncepcja) natywizm – to jak rozwija się człowiek zależy od wyposażenia biologiczno - genetycznego, zgodnie z tym poglądem ludzie rodzą się i otrzymują określony bagaż biologiczno genetyczny. Każdy otrzymuje unikatowe i indywidualne wyposażenie. Per formizm – cecha tego rodzaju myślenia (przedukrztałtowanie) zakłada się że mając zapis genetyczny człowieka już wiemy jak się człowiek rozwinie. Rozwój traktowany jako wartość. Tylko spontaniczny rozwój odbywający się z zapisem genetycznym. Na rozwój nie wolno wpływać, by nie uczynić jednostki nieszczęśliwą. Postawa pedagogiczna – obserwowanie, oczekiwanie, powstrzymywanie się przed interwencją
Metafora dziecka – rośliny, by jednostka była szczęśliwa należy nad niż zbudować klosz i to jest zadanie wychowawców kierujących się tym systemem myślenia, przykłady myślenia lokują się w tym nurcie:
- Roussoeau,
- Ellen Kay. ‘stulecie dziecka” dziecko będzie traktowane jako przedmiot. Przeciwniczka kształcenia ogólnego. Nauka nie szkodzi gdy jest dawkowana z przerwami. Szkoła to nie budynek, to miejsce gdzie są przedmioty pozwalające na samodzielny rozwój zgodnie z naturą.
- Edward Klaperede idea wychowania funkcjonalnego.
Rozwój dziecka manifestuje się zmianą potrzeb zainteresowań
Rozwój à potrzeba à zachowanie à nauczanie
- Herbart schemat jest tu odwrócony : najpierw musi pojawić się przymus aby pojawiło się zainteresowanie.
- Aleksander Neill – Summerhill – idea wypełnienia przymusu, szkoła z internatem, uczniowie nie są zmuszani do uczestniczenia w zajęciach. Dziecko z natury dobre i mądre. Nie trzeba go przymuszać. Każdy uczeń ma prawo być sobą. Czasem urządza szczególne sprawdziany: gdzie jest wyspa czwartkowa, gdzie jest wczoraj, Sprawdziany w formie zabawy aby poruszyć refleksyjne myślenie, Absolwenci tej szkoły są wyluzowani, ale mają dość niską motywację zadaniowa i brakuje im wytrwałości w dążeniu do celu. Nie stwierdzono różnicy w poziomie lęku miedzy uczniami szkół tradycyjnych i alternatywnych
2. Orientacje dydaktyczne
Nauczanie jest procesem pierwotnym w stosunku do rozwoju, jest procesem stymulującym rozwój – orientacja idea transmisji kulturowej (behawioryzm), orientacja społeczna
Nauczanie wyprzedza rozwój. U podłoża tej koncepcji leży empiryzm (konsekwencja doświadczenia), to relacja z otoczeniem sprawia, że zyskujemy doświadczenie. J. Locke – zwolennik liberalizmu pojmowanego jako idea równych szans bez względu na urodzenie. Negował pogląd o czynnikach wrodzonych. Ważną czynnością jest: karanie, nagradzanie, powtarzanie doprowadzają do rozwoju. „Tabula rasa” dziecko które się rodzi jest nijakie. To środowisko stopniuje zapisy na nie zapisanej tablicy – determinizm środowiskowy. Rozwój utożsamiany jest z nabywaniem doświadczenia, uczniom kontrolowanym przez środowisko: mechanizm warunkowania klasycznego i instrumentalnego (uczenie się reagowania)
Emil Durkheim – socjologizm pedagogiczny, społeczeństwo istnieje realnie, to realny byt (status ontologiczny) społeczeństwo istnieje tylko dlatego, że ludzie uzyskali pewien stopień podobieństwa w myśleniu, działaniu. Społeczeństwo istnieje tylko dzięki ujednoliceniu. Wychowanie służy więc społeczeństwu. Człowiek istota rozdarta miedzy istotą biologiczną a społeczną. Wizja człowieka wewnętrznie podzielonego
3. Przykłady (egzemplifikacje)
Teoria Deweya
Teoria Herbarta
4. Teoria kształcenia wielostronnego
5. Uczenie się rozwiązywania problemów
6. Gry dydaktyczne i nauczanie programowe
Anna Grabowska Dalila
Dodek15