Bruner

I)                  część realistyczno – sarkastyczna

rozwój zależy od historii kultury i gatunku

nauczanie pośredniczy między rozwojem a kulturą

KULTURA (= to co mamy wszyscy, wiedza całości)

przerasta kompetencje każdej jednostki ludzkiej z osobna

! Niepokojące czynniki rozwoju kultury:

·         jak przygotować do życia w kulturze, która jest zmienna i nieprzewidywalna

·         nie ma granic rozwoju jednostkowego, bo kultura koduje rozwój jednostki,

a ona nie ma granic [metafora pływania konkurencyjnego w oceanie]

·         czego i jak nauczać aby dzieci mogły i chciały ‘pływać w oceanie’

·         Bruner krytykuje pomysł nauki do życia.

Szkoła dla dziecka czy dziecko dla szkoły?

Edukacja w plemionach zbieracko – myśliwskich tj. Kung – tam uczenie przebiega według bezpośrednich powiązań z praktyką, działaniem. Jest tak dlatego, że kultura tego plemienia nie przekracza bardzo wiedzę dowolnej jednostki tego plemienia.

·         w naszej rzeczywistości w związku z faktem przekroczenia kultury nad wiedzą pojedynczej jednostki szkoła w sposób sztuczny musi oddzielić poznanie od działania

·         w szkołach poznanie samo dla siebie jest motywacją, to powoduje u uczniów brak motywacji wewnętrznej do nauki

·         to czego się uczą nie ma odzwierciedlenia w życiu codziennym,

uczenie jest abstrakcyjne i symboliczne bez potwierdzenia, to nie sprzyja motywacji wewnętrznej, która jest motorem do przyswajania wiedzy

·         tam gdzie edukacja przygotowuje do życia nie ma  problemów

z uczniami – oni chcą się uczyć

·         w motywacji wewnętrznej „nagroda” z „uczeniem się” ma bezpośredni związek z celem uczenia się; w przeciwieństwie do motywacji zewnętrznej gdzie nagroda jest poza celem

·         szkoła musi zaakceptować ucznia, który nie chce się uczyć, gdyż po pierwsze jest to norma, standard po drugie tylko dzięki temu można zadać sobie pytanie co zrobić aby zachęcić ucznia do nauki

II)               część pozytywna

·         skoro nie można szkoły zmienić tom  jak można sprawnie i efektywnie nauczać na przekór zaistniałym warunkom?

·         Cel drugoplanowy szkoły: rozwinięcie u uczniów uniwersalnej umiejętności radzenia sobie z trudnościami

·         Co się dzieje gdy szkoła zaniedbuje ten cel?

à rozwija się postawa ucznia wobec zdania jako metafory uprzywilejowanej

à tzn. cecha, która mowi, że zadanie ma przywilej zagrażnia, dominowania

nad uczniem, jest on przytłoczony

·         osoba, która mówi = wykłada = naucza jest w innej sytuacji decyzyjnej, niż osoba,

która słucha = uczy się = notuje

[nauczyciel ma wszystko poukładane, wie co będzie po czym, posiada strukturę całego materiału i wie co poszczególne rzeczy oznaczają / uczeń nie ma pojęcia co zaraz będzie, czy dobrze zrozumiał, do czego odnieść ledwo co usłyszaną wiedzę, i jak ją poukłądać]

2 tryby nauczania :

a)    tryb objaśniający

narzucanie sposobu rozunienia, wiedza podana na tacy, to co powiedziane ma być naumiane

b)    tryb hipotetyczny

opiera się na wspólnym dochodzeniu do treści rozumienia

Uwaga dla nauczyciela:

Ważne jest nie popadać w rutynę, mówić o tych samych rzeczach na różne sposoby, wielowartościowość prezentacji materiału

Anna Grabowska Dalila