LEW KULESZOW:
· 1899-1970
· Radziecki reżyser i teoretyk filmu.
· Z kinematografią związał się w 1916.
· Był pedagogiem w szkole filmowej (WGIK).
· Szczególnie interesowały go eksperymenty montażowe.
· "W kinematografii środkiem wyrażania myśli artystycznej jest rytmiczna zmiana poszczególnych nieruchomych kadrów, albo niewielkich kawałków z wyobrażeniem ruchu, czyli to, co technicznie nazywa się montażem. Montaż jest w filmie tym, czym w malarstwie kompozycja barw, albo w muzyce harmonijne następstwo dźwięków"
· Wysunął tezę: montaż - istotą filmu
· Głównym osiągnięciem Kuleszowa było udowodnienie wieloznaczności kadru
· Kuleszow pierwszy, na długo przed Eisensteinem, zaczął traktować pojedynczy kadr jako surowiec, jako słowo, które zależnie od treści całego zdania znaczyć może zgoła co innego.
· Niejednoznaczność kadru pozwalała się spodziewać, że jest on zdolny do wzbudzenia rozmaitych skojarzeń znaczeniowych. Dla udowodnienia tego wykonał Kuleszow swoje słynne doświadczenie: wybrał zbliżenie twarzy aktora Mozżuchina z możliwie obojętnym wyrazem i połączył je kolejno z:
- ujęciem dymiącego talerza zupy
- ujęciem trumny, w której leżał trup młodej kobiety
- ujęciem dziecka bawiącego się zabawką
· W opisanym doświadczeniu Kuleszow nadał odcinkowi taśmy z Mozżuchinem aż trzy różne barwy znaczeniowe: apetytu, żalu, tkliwości. Zorientował się jednak szybko, że efektywniejszy będzie zabieg odwrotny: różnym odcinkom taśmy, pozbawionym jakichkolwiek więzi wzajemnych, nadać ten sam odcień znaczeniowy, tj. utworzyć z tych osobnych odcinków jedną spoistą, stworzoną przez reżysera całość. Taki montaż zasługuje już na miano kreacyjnego.
· Efekt Kuleszowa- ujęcie nabiera znaczenia dopiero w kontekście ujęć poprzedzających je i następujących po nim
· Jego koncepcje zakładały:
- Zdynamizowanie narracji poprzez montaż
- Specyficzne użycie aktora jako ruchomego modelu (sprzeciw wobec szkoły Stanisławskiego)
· Realizował:
- Satyryczne komedie (Niezwykłe przygody Mr. Westa w kraju bolszewików, 1924)
- Sensacyjne melodramaty (Promień śmierci, 1925)
- Największe osiągnięcie artystyczne to Według prawa (1926).
NIEZWYKŁE PRZYGODY PANA WESTA W KRAINIE BOLSZEWIKÓW:
Reżyseria: Lew Kuleszow
Scenariusz: Wsiewołod Pudowkin, Nikolai Aseyev
Zdjęcia: Aleksander Lewicki
Produkcja: ZSRR
Rok produkcji: 1924
Obsada: Porfiri Podobed, Sergei Komarov, Aleksandra Khokhlova, Pyotr Galadzhev, Vladimir Fogel, Wsiewołod Pudowkin, Boris Barnet, Anatoli Gorchilin,
· Film jest przykładem ironicznej sowieckiej propagandy filmowej z czasów kina niemego.
· Opowiada o przygodach Amerykanina, Mr. Westa i jego wiernego ochroniarza, a zarazem służącego Jeddie, podczas podróży przez tereny straszliwie złych bolszewików. Poprzez różnego rodzaju sytuacje, Mr. West odkrywa, że Sowieci tak naprawdę są niezwykłym społeczeństwem i na zakończenie filmu jego opinia, początkowo niezbyt pochlebna, zmienia się w podziw dla tego narodu..
· Egzaltowany styl gry aktorów
· Wyrafinowany montaż
WEDŁUG PRAWA:
Scenariusz: Viktor Szkłowskij, Lew Kuleszow
Zdjęcia: Konstantin Kuzniecow
Scenografia: Isaak Makhlis
Na podstawie: opowiadania Jacka Londona
Rok produkcji: 1926
Obsada: Porfiri Podobed, Sergei Komarov, Aleksandra Khokhlova, Pyotr Galadzhev, Vladimir Fogel
· Najlepszy z obrazów zrealizowanych przez Lwa Kuleszowa, jednego z prekursorów teorii filmu.
· Oparta na noweli Jacka Londona historia trójki poszukiwaczy złota: dwóch mężczyzn i kobiety, odciętych od świata na wskutek powodzi i wymierzających sobie sprawiedliwość.
· Doskonałe: zagęszczenie fabuły, narastanie konfliktów, stopniowanie napięcia i nowatorskie rozwiązania montażowe - to walory, które spowodowały, że film ten trwałe zapisał się w historii kina.
· Bezkompromisowy w kreśleniu okrutnej prawdy o człowieku, surowy w wyrazie
· Poprzez wyrafinowany montaż reżyser pokazuje jak nieludzkie może być prawo
vesper_fischer