Zabójca seryjny na przykładzie T. R. Bundy.pdf

ARCH. MED. SĄD. KRYM., 2008, LVIII, 55-57 PRACE KAZUISTYCZNE

Anita Gałęska-Śliwka

Zabójca seryjny na przykładzie T. R. Bundy

A serial killer as exempliﬁ ed by T. R. Bundy

Z Zakładu Podstaw Prawa Medycznego Collegium Medicum im. L. Rydygiera w Bydgoszczy,

Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Kierownik: prof. dr hab. B. Sygit

Zagadnienie zabójstw seryjnych i ich sprawców stanowi

spory problem zarówno natury deﬁ nicyjnej jak i faktycznej.

Sprawcą w stosunku, do którego po raz pierwszy oﬁ cjalnie

użyto terminu zabójca seryjny był T. R. Bundy. Od tamte-

go czasu pojęcie to jest używane powszechnie, niekiedy

nawet bywa nadużywane (np.: w stosunku do zabójców

masowych). Deﬁ nicje stworzone dla potrzeb sprawy T.

R. Bundy’ego przetrwały do dnia dzisiejszego i nadal są

stosowane w praktyce.

z całą pewnością posiadali już chociażby: Caligula,

Gilles Ganier, Elżbieta Batory, a później także Kuba

Rozpruwacz.

Podobnie ciężko jest skonstruować wyczerpującą

deﬁ nicję zabójcy seryjnego. W 1984 roku FBI stwo-

rzyło ogólną charakterystykę zabójcy seryjnego [1].

W kolejnych latach powstawały następne deﬁ nicje

o charakterze coraz to bardziej zawężającym.

W 1988 roku Holmes i DeBurger wypunktowali

szczególne cechy jakie dostrzegli w ramach wzorca

seryjnego morderstwa. W oparciu o swoje badania

doszli do wniosku, że niemal zawsze zabójcą jest

mężczyzna, a oﬁ arą kobieta, zazwyczaj oﬁ ara jest

tej samej rasy co sprawca, wiek sprawcy lokuje się

w przedziale 25-35 lat. Oﬁ ary i ich zabójcy są sobie

obcy [2].

Stworzona przez nich deﬁ nicja, polegająca na

wskazaniu cech szczególnych, nie znajduje jednak

potwierdzenia w badaniach tego zagadnienia pod-

jętych na dużą skalę obejmującą znacznie większą

ilość przypadków zabójstw seryjnych [3].

Bodaj najbardziej satysfakcjonującą definicję

zabójstwa seryjnego stworzył S. Egger, który uznał,

że: „ z morderstwem seryjnym mamy do czynienia

wtedy, kiedy jedna lub więcej osób popełnia drugie

lub kolejne morderstwo; jest ono pozbawione związku;

popełnione zostaje w innym czasie i nie ma widocz-

nego powiązania z pierwszym morderstwem; na ogół

zostaje ono dokonane w innym miejscu. Ponadto mo-

tywem zabójstwa nie jest korzyść materialna; uważa

się, że celem mordercy jest sprawowanie władzy nad

oﬁ arami” [4, 5].

Podane w powyższej deﬁ nicji motywy jakimi kieruje

się sprawca nie mają charakteru wyczerpującego,

The question of serial homicides and their perpetrators

poses a considerable problem of both a deﬁ nitional and

practical nature. T. R. Bundy is the ﬁ rst perpetrator who

was ofﬁ cially termed a “serial killer”. Since that time, this

concept has been commonly used and sometimes even

overused, e.g. in reference to mass murderers. However,

the deﬁ nitions established for Bundy’s case have been

preserved and continue to be used in practice.

Słowa kluczowe: Theodore Robert Bundy, zabójca

seryjny

Key words: Theodore Robert Bundy, serial killer

Problematyka zabójstw seryjnych wzbudza duże

zainteresowanie. Pomimo tego niezwykle trudno jest

odpowiedzieć na pytanie, kiedy pojawili się zabójcy

seryjni, i co tak właściwie kryje się pod tą nazwą.

Z jednej strony intensyﬁ kacja zjawiska zabójstw

seryjnych przypada na połowę XX wieku i kojarzona

jest z terenem Stanów Zjednoczonych, z drugiej stro-

ny niektóre cechy przypisywane zabójcom seryjnym

56 Nr 1

choć z całą pewnością można je uznać za dominu-

jące.

Pierwszą osobą w stosunku do której oﬁ cjalnie

użyto pojęcia „zabójca seryjny” był T. R. Bundy [6].

Jego historia przykuwa dużą uwagę nie tylko z uwagi

na niecodzienną inteligencję sprawcy i myląco miłą

aparycję, ale także dlatego, że jego proﬁ l niemalże

w pełni wyczerpuje znamiona deﬁ nicyjne mordercy

seryjnego.

Theodore Robert Bundy urodził się 24.11.1946

roku w Pensylwanii. Był nieślubnym dzieckiem. Perso-

nalia jego ojca do dnia dzisiejszego nie są znane.

Jako dorastający uczeń uchodził za osobę zdolną

i sumienną. Aktywnie uczestniczył w życiu Kościoła

Metodystów, do którego należał. Pomimo wielu zain-

teresowań pozostawał dzieckiem nieśmiałym, skrytym

i trzymającym się z dala od rówieśników [7].

Wcześnie zszedł na drogę przestępstwa. Po-

czątkowo okradał sklepy, z czasem stał się bardziej

brutalny. Podejrzewa się, że pierwszą jego oﬁ arą była

Ann Marie Burr, zaginiona w 1961 roku.

Pierwszą udowodnioną oﬁ arą, która rozpoczęła

makabryczne cztery lata intensywnych działań Bun-

dy’ego była studentka Uniwersytetu Waszyngtońskie-

go, która została przez niego zaatakowana we wła-

snym łóżku i pobita metalowym prętem. Dziewczyna

przeżyła, ale doznała trwałego uszkodzenia mózgu.

Kolejne oﬁ ary Bundy’ego nie miały już takiego

„szczęścia”. Dnia 31.01.1974 roku Bundy włamał się

do sypialni L. A. Healy, pobił ją do nieprzytomności

i owiniętą w prześcieradło wywiózł z terenu campusu

Uniwersytetu Waszyngtońskiego. Kilka lat później

odnaleziono w górach, w okolicy Seattle, bezgłowe

ciało zamordowanej.

Dnia 12.03.1974 roku Bundy porwał i zamordował

studentkę Stanowego Uniwersytetu w Evergreen.

Następnie, w okresie od 17.04.1974-11.06.1974 roku

zamordował kolejne cztery kobiety. Dnia 14 lipca 1974

roku pod pozorem pomocy przy zwodowaniu żaglów-

ki, porwał znad jeziora Sammamish dwie dziewczyny,

a następnie brutalnie je zamordował.

Fakt, że Bundy działał niekiedy nierozważnie pory-

wając kobiety w biały dzień, pozwolił nabrać sprawie

tempa. Okazało się, że kilka osób jest w stanie opisać

wygląd sprawcy oraz samochód, jakim się poruszał.

Niektóre z tych osób zeznały także, że mężczyzna

przedstawił się jako Ted [8].

Z uwagi na szeroko zakrojoną akcję informacyjną

w mediach dziewczyna Bundy’ego zgłosiła go na

Policję, jako osobę odpowiadającą rysopisowi, jednak

zignorowano ten sygnał.

Pod koniec 1974 roku Bundy przeniósł się do Utah,

gdzie podjął studia prawnicze. Już 2.10.1974 roku

zamordował tam N. Wiloc, 18.10 – M. Smith, a 31.10

– zginęła L. Aime.

Po nieudanej zasadzce zastawionej na kolejną

oﬁ arę, którą miała być C. DaRonch, Bundy zamor-

dował siedemnastoletnią D. Kent.

W 1975 roku przeniósł się do Kolorado. 12.01.1975

roku zamordował tam C. Campbell, 15.03 – J. Cunn-

ingham, a 6.04 – D. Oliverson. W okresie 6.05-28.06.1975

roku zamordował dwie kolejne kobiety.

Policja pozostawała bezradna, aż do przypad-

kowego zatrzymania Bundy’ego 16.08.1975 roku.

Podczas zatrzymania dokonano identyﬁ kacji, w na-

stępstwie której okazało się, że zatrzymany jest osobą

poszukiwaną w związku z morderstwami kobiet.

Po trwającym tydzień procesie Bundy został ska-

zany na 15 lat za porwanie, a następnie przewieziony

do sądu w Pitkin, gdzie miał się rozpocząć proces

w sprawie śmierci jednej z jego oﬁ ar C. Campbell.

Podczas przerwy w obradach sądu Bundy zażyczył

sobie odwiedzić bibliotekę, z której pod nieuwagę

strażnika uciekł. Z uwagi jednak na odniesioną pod-

czas ucieczki kontuzję już w ciągu tygodnia został

zatrzymany i umieszczony w zakładzie karnym,

z którego ponownie uciekł przepiłowując kraty.

Już kilka dni po kolejnej ucieczce, 15.01.1978 roku

wdarł się do akademika Uniwersytetu w Talahassee

gdzie zgwałcił i pobił na śmierć dwie jego mieszkanki:

L. Levy i M. Bowman. Tej samej nocy zgwałcił i trwale

okaleczył jeszcze trzy inne dziewczyny.

Dnia 9.02.1978 roku przeniósł się do Lake City,

gdzie porwał, zgwałcił, a następnie zamordował

dwunastoletnią K. Leach, która okazała się być jego

ostatnią oﬁ arą.

Dnia 15.02.1978 roku został zatrzymany przez po-

licjanta drogówki. Po zidentyﬁ kowaniu został zabrany

do Miami gdzie stanął przed sądem [9].

Proces T. R. Bundy’ego nie trwał długo. Rozpoczął

się 25.06.1979 roku i zakończył 31.07.1979 roku. Na-

wet prowadzona osobiście przez oskarżonego obrona

nie uchroniła go przed wyrokiem śmierci.

Dnia 24.01.1989 roku o godzinie 7.06 wyrok został

wykonany.

Przykład T. R. Bundy’ego wyraźnie potwierdza, że

jego zbrodnie mogą być zakwaliﬁ kowane jako morder-

stwa seryjne, a on sam jako zabójca seryjny, bowiem

jego zachowanie wypełnia przyjęte dla tych zjawisk

znamiona deﬁ nicyjne. W szczególności sprawca jest

białym mężczyzną zabijającym kobiety, dokonywane

przez niego zbrodnie mają charakter przypadkowy

i nie występuje żadna więź pomiędzy sprawcą a oﬁ a-

rą, jak i pomiędzy samymi oﬁ arami. Ponadto Bundy

zmienia często obszar geograﬁ czny w jakim dokonuje

morderstw. Z całą pewnością poparcie znajduje także

wskazana w deﬁ nicji Eggera przesłanka czerpania

przyjemności z obserwowania cierpienia ofiary,

a następnie napawania się jej śmiercią.

Anita Gałęska-Śliwka

Nr 1 57

ZABÓJCA SERYJNY

PIŚMIENNICTWO

7. Rule A., The Stranger Beside Me, New York,

Signet, 1981.

8. http://www.crimelibrary.com/criminal_mind/

psychology/witness/1.html

9. http://www.crimelibrary.com/serial_killers/

notorious/bundy/9.html

1. Douglas J., Olshaker M.: Journey into Darkness,

New York: Pocket Books, 1997, 26 i nast.

2. Holmes R. M., DeBurger J.: Serial murder. New-

bury Park, CA: Sage, 1988, 24.

3. Hickey E.: Serial Murderers and Their Victims, 2nd

edition. Belmont, CA: Wadsworth, 1997, 27 i nast.

4. Egger S. A.: Serial murder: An elusive phenom-

enon. New York: Preager, 1990, 4.

5. Newton M.: The Encyclopedia of Serial Killers,

New York: Checkmark Books, 2000, 205.

6. Stukan J.: Seryjni mordercy, Kraków 2001, 79-82.

Adres do korespondencji:

Anita Gałęska- Śliwka

Zakład Podstaw Prawa Medycznego CM UMK

ul. Świętojańska 20

85-077 Bydgoszcz

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: