1. Rozporządzenia testamentu Herakliusza Billewicza.
- Przekazanie Wodokt i Mitrunów wnuczce Aleksandrze Billewiczównie.
- Przekazanie Lubicza Andrzejowi Kmicicowi.
- Przeznaczenie wnuczki albo do życia zakonnego, albo do małżeństwa z - Andrzejem Kmicicem.
2. Przyjazd Andrzeja Kmicica do Wodokt w styczniu 1655 roku.
- Rozmyślania Oleńki o przeznaczonym jej narzeczonym.
- Niespodziewane pojawienie się Andrzeja Kmicica.
- Pierwsze spotkanie z narzeczoną Aleksandrą Billewiczówną.
3. Pierwszy przyjazd Kmicica do odziedziczonego majątku Lubicza.
- Pijatyka i uczta z kompanami, którzy już tam na niego czekali.
- Strzelanie do poroża i portretów Billewiczów zawieszonych na ścianach.
- Łapanie dziewcząt dworskich.
- Oburzenie i przestrach czeladzi.
4. Kulig z Wodoktów do Mitrunów.
- Starania Kmicica o zachowanie w tajemnicy przed Oleńką jego hulanek.
- Przedstawienie Oleńce towarzyszy Kmicica; zmieszanie kompanów Kmicica wobec tak dwornej panny.
- Jazda saniami do Mitrunów; wyznanie miłości i pocałunek Kmicica i Oleńki.
- Przybycie Soroki z wiadomością o płonącej Upicie.
- Wyjazd Kmicica do Upity, odesłanie kompanów do Lubicza.
5. Przyjazd Pakosza Gasztowta, Kasjana i Józwy Butrymów do Wodoktów z wiadomościami o hulankach Kmicica i ostrzeżeniem przed jego kompanami o przestępczej przeszłości.
- Oburzenie Oleńki.
- Wezwanie przez Oleńkę włódarza z Lubicza Znikisa, który potwierdza informacje Butrymów i Gasztowta.
6. Samowolna wyprawa kompanów Kmicica do Upity.
- Przyjazd kompanów do Oleńki i ich prośba o proch, broń i czeladź potrzebne do wyprawy.
- Odmowa Oleńki i wypędzenie ich z Wodokt.
- Jazda kompanów do Upity; postój w karczmie.
- Walka z Butrymami w karczmie.
7. Powrót Kmicica do Oleńki z Upity.
- Przyznanie się do wychłostania burmistrza i pognania nagich oficerów po śniegu.
- Potępienie zachowania Kmicica przez Oleńkę.
- Postawienie ultimatum Kmicicowi przez Oleńkę: albo towarzysze, albo ja.
- Odmowa dokonania wyboru przez Kmicica.
- Rozstanie narzeczonych w niezgodzie.
- Powrót Kmicica i pojednanie się.
8. Odnalezienie martwych towarzyszy w Lubiczu przez Kmicica.
- Najazd Kmicica na Wołmontowicze, rodzinną wieś zabójców jego kompanów.- Ucieczka pokonanego Kmicica przed pościgiem do Oleńki.- Ukrywanie Kmicica przez Oleńkę przed pościgiem szlachty laudańskiej.- Wypędzenie Kmicica przez Oleńkę.9. Naprawianie strat w Laudzie po ataku Kmicica- Rady Oleńki dla laudańskich: nie wolno mścić się na Kmicicu, trzeba postawić go przed sądem.- Otrzymanie listu od Kmicica przez Oleńkę z wytłumaczeniem jego postępowania i prośbą o wybaczenie.- Odpowiedź Oleńki: wybaczy mu wtedy, gdy przebaczą mu skrzywdzeni przez niego.
10. Pogorszenie się sytuacji wewnętrznej w kraju.- Niezgoda między możnymi rodami Sapiehów i Radziwiłłów.- Brak pieniędzy na obronę kraju.11. Porwanie Oleńki przez Kmicica do Lubicza.- Poinformowanie o zdarzeniu Michała Wołodyjowskiego, który leczy się w Pacunelach z ran odniesionych na wojnie.- Rozgromienie Kozaków Kmicica przez szlachtę laudańską dowodzoną przez Wołodyjowskiego.- Pojedynek Kmicica z Wołodyjowskim.- Wygrana Wołodyjowskiego i darowanie przez niego życia Kmicicowi.- Wdzięczność Oleńki dla Wołodyjowskiego i obawa o życie Kmicica.12. Odkrycie przez Wołodyjowskiego, że Kozacy Kmicica nie pochodzą z obcych sił, a zatem nie jest on zdrajcą.13. Odrzucenie oświadczyn Wołodyjowskiego przez Oleńkę.14. Otrzymanie listów wzywających do rozpoczęcia zaciągu wojsk od wojewody wileńskiego księcia Janusza Radziwiłła przez Wołodyjowskiego dla siebie i Kmicica; pozostawienie decyzji o oddaniu listu dla Kmicica Wołodyjowskiemu.15. Wizyta Wołodyjowskiego u rannego Kmicica.- Wskazanie Kmicicowi przykładu Jana Skrzetuskiego jako drogi na wyjście z niesławy i odzyskanie Oleńki.- Oddania Kmicicowi listu od księcia.16. Najazd Szwedów na Wielkopolskę.- Ociąganie się szlachty ze stawieniem się na wezwanie do pospolitego ruszenia.- Niesubordynacja i niedoświadczenie w walce szlachty wielkopolskiej.- Buntowanie szlachty przeciwko królowi i walce za cały kraj przez wojewodę poznańskiego Krzysztofa Opalińskiego.- Przekroczenie granicy polskiej przez wojska szwedzkie pod dowództwem Wittenberga 21 lipca 1655 roku.- Podpisanie ugody oddającej Wielkopolskę pod panowanie Karola Gustawa w zamian za obietnicę pozostawienia szlachcie jej swobód oraz zapewnienie nienaruszalności jej majątków.
- Niezgoda na zdradę niektórych dowódców, w tym Stanisława Skrzetuskiego i Władysława Skoraszewskiego.17. Przybycie Stanisława Skrzetuskiego z wiadomością o zdradzie w Wielkopolsce do Burzca, wsi należącej do Jana i Heleny Skrzetuskich, gdzie przebywa także pan Zagłoba.- Wyruszenie mężczyzn z ofiarowaniem pomocy księciu Januszowi Radziwiłłowi.- Odprowadzenie Heleny Skrzetuskiej do Puszczy Białowieskiej na czas wojny.
18. Spotkanie Skrzetuskich i Zagłoby z Wołodyjowskim w Upicie.
- Wyruszenie do Kiejdan do księcia Janusza Radziwiłła.
- Wiadomości o wkroczeniu Szwedów na Mazowsze i ucieczce króla Jana Kazimierza z Warszawy.
- Spotkanie z księciem i ofiarowanie przez niego Wołodyjowskiemu w dowód zasług majątku Dydkiemie.
- Przybycie posłów Szwedzkich do księcia.
- Spostrzeżenie Oleńki w Kiejdanach przez Wołodyjowskiego.
- Spotkanie Wołodyjowskiego, Zagłoby i Skrzetuskich z Kmicicem.
19. Zdrada księcia Janusza Radziwiłła.
- Wymuszenie przysięgi wierności złożonej na krucyfiks na Kmicicu przez Janusza Radziwiłła.
- Pojednawcza rozmowa Kmicica i Oleńki w czasie uczty na zamku w Kiejdanach.
- Ogłoszenie podpisania zdradzieckiej umowy ze Szwedami przez Janusza Radziwiłła.
- Rzucenie buławy pod nogi księcia i wypowiedzenie mu posłuszeństwa przez wielu pułkowników.
- Zmieszanie Kmicica, który nie może wymówić posłuszeństwa.
- Nazwanie Kmicica zdrajcą przez Oleńkę.
20. Przekonywanie Kmicica przez Radziwiłła, że umowa ze Szwedami była jedynym sposobem ratowania ojczyzny.
21. Przetrzymywanie zbuntowanych Skrzetuskich, Wołodyjowskiego i Zagłoby w piwnicy zamku w Kiejdanych; obserwowanie rozgromienia przez Kmicica chorągwi, które przyszły ratować innych uwięzionych pułkowników.
22. Uratowanie życia uwięzionych w Kiejdanach.
Oznajmienie Kmicicowi przez Radziwiłła zamiaru zabicia zbuntowanych pułkowników.
- Wstawienie się Kmicica za Wołodyjowskim i jego przyjaciółmi.
- Postanowienie wysłania pułkowników do Birż, gdzie stacjonują Szwedzi, zamiast skazywania ich na śmierć.
23. Wywożenie pułkowników: Mirskiego, Stankiewicza, Oskierki, Jana i Stanisława Skrzetuskich oraz pana Zagłoby pod strażą Rocha Kowalskiego i dragonów do Birż.
- Upicie i uśpienie Kowalskiego przez Zagłobę.
- Zabrania Kowalskiemu listów i ubrania oraz ucieczka na jego koniu przez Zagłobę.
- Sprowadzenie przez Zagłobę chorągwi pana Wołodyjowskiego.
- Odbicie pułkowników.
- Przejście dragonów na stronę więźniów; opór Rocha Kowalskiego.
24. Atak chorągwi Wołodyjowskiego na Szwedów łupiących wieś.
- Rada Zagłoby, żeby schwytanych jeńców wysłać do Szwedów w Birżach z wiadomością, że napadły na nich wojska Radziwiłła, co skłóci zdrajcę ze Szwedami.
- Przejście Rocha Kowalskiego na stronę przeciwników Radziwiłła.
25. Powstanie na Podlasiu konfederacji przeciwko Radziwiłłowi pod dowództwem Jakuba Kmicica i Horotkiewicza; próba przedostania się oswobodzonych pułkowników na Podlasie.
26. Przyjazd Kmicica do Billewicz po miecznika Billewicza i Oleńkę w celu zabrania ich do Kiejdan.
- Przekonywanie miecznika przez Kmicica.
- Zdecydowany opór Oleńki.
- Pojawienie się oswobodzonych pułkowników.
- Rozkaz rozstrzelania Kmicica i próba wywiezienia Oleńki i miecznika do Puszczy Białowieskiej.
- Znalezienie przez pana Zagłobę listów przy Kmicicu, z których wynika, że ocalił im życie.
- Darowanie życia Kmicicowi i poinformowanie go, że został oszukany przez Radziwiłła, ponieważ w listach, które wiózł Kowalski był wyrok śmierci na pułkowników.
- Decyzja pozostania w domu podjęta przez Oleńkę i miecznika.
27. Przyjazd księcia Janusza Radziwiłła do Billewicz; zabranie do Kiejdan miecznika i Oleńki.
28. Rozmowa Kmicica z Radziwiłłem.
- Pretensje Kmicica o to, że został okłamany.
- Zapewnienie Kmicica przez księcia, że robi wszystko dla ratowania ojczyzny.
29. Uczta w Kiejdanach wydana przez Radziwiłła.
- Zmuszenie do wzięcia udziału w uczcie miecznika i Oleńki.
- Usadzenie Oleńki i Kmicica obok siebie; milczenie między niedawnymi narzeczonymi.
- Otrzymanie listów przez księcia, z których dowiaduje się, że Warszawa została zajęta przez Szwedów, a król Jan Kazimierz został pobity pod Widawą i Żarnowcem.
- Radość księcia z otrzymanych informacji i zmieszanie ucztujących.
Wyprowadzenie omdlewającej Oleńki przez Kmicica.
30. Wysłanie Kmicica z listami do księcia Bogusława oraz Harasimowicza, marszałka Lubomirskiego i króla Karola Gustawa; pożegnanie Oleńki i Kmicica.
31. Przypadkowe spotkanie w drodze księcia Bogusława i Harasimowicza przez Kmicica.
- Rozmowa Kmicica z księciem, który uświadamia mu, że Radziwiłłom nie chodzi o ojczyznę, ale tylko o ich ród.
- Szok Kmicica.
- Podstępne porwanie księcia Bogusława przez Kmicica.
31. Ucieczka księcia Bogusława - przestrzelenie policzka Kmicica przez Bogusława.
32. Wywiezienie Kmicica przez Sorokę do chaty smolarza znajdującej się na bagnach.
- Powrót do zdrowia Kmicica.
- Zgubienie listów księcia Bogusława.
- Prośba Kmicica do Boga o wskazanie sposobu postępowania.
33. Ostrzelanie chaty smolarza przez jej właścicieli - rozpoznanie w strzelających Kiemliczów, którzy należeli kiedyś do watahy Kmicica.
34. Pisanie listów przez Kmicica do Radziwiłła z wypowiedzeniem służby i szantażem oraz do Wołodyjowskiego z ostrzeżeniem; zmiana zhańbionego imienia Kmicic na Babinicz.
35. Wyruszenie Babinicza w przebraniu handlarza końmi z Kiemliczami do króla Jana Kazimierza.
36. Spotkanie Babinicza z Rzędzianem w karczmie.
- Przyjazd laudańskich i walka z nimi.
- Załadowanie rannych laudańskich na wóz Rzędziana, który jedzie do Wołodyjowskiego.
- Prośba Kmicica o przekazanie Wołodyjowskiemu, że nie jest mu wrogiem, lecz przyjacielem.
37. Przekazanie wiadomości Wołodyjowskiemu i innym pułkownikom przez Rzędzaina; zastosowanie się do rady Babinicza i naznaczenie zbiórki wojsk pod Białymstokiem.
38. Wybranie pana Zagoby na regimentarza przez wojska zgromadzone pod Białymstokiem; przekazanie rządów Sapieże przez Zagłobę.
39. Przyjazd księcia Bogusława do Kiejdan.
- Przekazanie księciu Januszowi wieści od Kmicica.
- Odczytanie listu z szantażem od Kmicica.
- Plan uwiedzenia Oleńki zrobiony przez księcia Bogusława.
40. Uroczysta kolacja w Kiejdanach z udziałem książąt Bogu sława i Janusza oraz Oleńki.
- Próba uwiedzenia Oleńki podjęta przez Bogusława.
- Przedstawianie się przez Bogusława jako stronnika Jana Kazimierza.
- Fałszywe oskarżanie Kmicica o zamiar zabicia króla.
41. Kupienie koni przez komendanta patrolu szwedzkiego od Babinicza.
- Otrzymanie kwitu zamiast pieniędzy.
- Radość Babinicza z kwitu, który umożliwia dalszą podróż po kraju pod pozorem próby odzyskania p42. Przyjazd Babinicza do Warszawy; poddanie się szlachty pod panowanie szwedzkie.
43. Pomoc Babinicza dla napadniętego przez Szwedów i Niemców starosty sochaczewskiego.
- Odczytanie proroctwa o końcu świata przez córkę starosty Oleńkę.
- Zbieżność imion i dobra wróżba panny dla Babinicza.ieniędzy.
44. Babinicz w drodze do Częstochowy - podsłuchanie rozmowy barona Lisola z intendentem Karola Gustawa Weyhardem Wrzeszczowiczem o planach napaści na klasztor na Jasnej Górze robionych przez Szwedów.
45. Ostrzeżenie mieszkańców klasztoru na jasnej Górze i przeora ks. Kordeckiego przed atakiem Szwedów.
- Nieufność wobec Babinicza.
- Rzucenie przez Babinicza klejnotów dla udowodnienia swojej bezinteresowności.
- Spowiedź Babinicza u księdza Kordeckiego.
46. Przygotowania klasztoru do obrony.
- Zbliżenie się Szwedów pod klasztor.
- List od ich dowódcy Wrzeszczowicza z żądaniem oddania klasztoru pod szwedzką opiekę.
- Odmowa przyjęcia żądań przez zakonników.
- 8 listopada atak Szwedów na klasztor.
- Odparcie ataku przez załogę klasztoru.
47. Początek oblężenia klasztoru przez Szwedów pod dowództwem Millera.
- Nabożeństwo i procesja na murach klasztoru.
- Pierwszego dnia klęska Szwedów od dział klasztornych obsługiwanych m.in. przez Babinicza.
- Śpiewanie Bogarodzicy przez broniących się.
48. Cuda na Jasnej Górze.
- Odniesienie wrażenia przez Szwedów, że klasztor niknie i pojawia się lub że unosi się nad chmurami.
- Kule szwedzkie niepowodujące zniszczeń w klasztorze.
49. Poprowadzenie nocnej wycieczki do obozu szwedzkiego przez Babinicza.
50. Poselstwa między Szwedami i obrońcami klasztoru.
- Wysłanie przez Szwedów posła z fałszywa wiadomością o abdykowaniu króla Jana Kazimierza.
- Wysłanie do obozu Szwedów dwóch zakonników z odmową układów.
- Uwięzienie posłów z klasztoru przez Millera i szantażowanie obrońców.
- Niezłomna postawa obrońców i uwolnienie posłów.
- Poselstwo Kuklinowskiego do klasztoru i nieudana próba nakłonienia Babinicza do przejścia na stronę Szwedów.
- Wysłanie przez Szwedów do klasztoru podstolego rawskiego Śladkowskiego, który namawia zakon do kontynuowania obrony.
51. Sprowadzenie przez Millera wielkiego działa burzącego pod klasztor.
52. Wysadzenia działa przez Babinicza.
- Odnalezienie nieprzytomnego Babinicza przez żołnierzy Millera.
- Ujawnienie przed Millerem prawdziwego nazwiska przez Babinicza.
- Przekazanie Babinicza Kuklinowskiemu przez Millera.
- Torturowanie Kmicica przez Kuklinowskiego.
- Uwolnienie Kmicica przez Kiemliczów.
- Zemsta Kmicica na Kuklinowskim.
53. Rozpuszczenie przez Millera plotki o tym, że znaleziono tunel pod klasztorem i że zostanie on wysadzony w powietrze.
- Zwątpienie wśród mieszkańców klasztoru.
- Niezłomna postawa księdza Kordeckiego i pewność, że nie ma prochu pod klasztorem.
54. Wycofanie się Szwedów z Częstochowy w Boże Narodzenie.
55. Przybycie Babinicza do króla Jana Kazimierza; namawianie Jana Kazimierza do powrotu do kraju przez królową Marię Ludwikę i Babinicza.
56. Droga powrotna króla do kraju.
- Zrealizowanie planu Babinicza, który uchronił króla przed napaścią.
- Nieufność Tyzenhausa wobec Babinicza.
- Spalenie Żywca przez Niemców.
- Podjazd Babinicza i przywiezienie jeńca.
- Zdobycie zaufania Tyzenhausa przez Babinicza.
- Atak Szwedów na króla w wąwozie; zatrzymanie przez Babinicza i - - - - Kiemliczów wroga.
- Pomoc górali.
- Wyznanie królowi prawdziwego imienia przez rannego Babinicza.
57. Przyjęcie wydane na cześć króla Jana Kazimierza przez marszałka koronnego Jerzego Lubomirskiego.
...
Karolo1995