11
PRZYKŁADY ZAJĘĆ I ZABAW RUCHOWYCH PRZY MUZYCE
Opracowała mgr Halina Wojtyca
Szkoła Podstawowa w Krzyszkowicach
Konspekt zajęć z elementami muzykoterapii:
Cele:
- odprężenie i poprawa koncentracji,
- wzmocnienie procesów percepcji wzrokowej, słuchowej, węchowej i czuciowej,
- rozwój umiejętności doświadczania sugerowanych doznań,
1. Pytania skierowane do dzieci: „Jak się dzisiaj czujesz?” ; odpowiedź udzielona śpiewem.
2. Zabawa „ Dzieci na podwórku „ – ćwiczenie muzyczno ruchowe (podział na dwie grupy; I grupa – dzieci bawiące się na podwórku; II grupa - zdenerwowani dozorcy, którzy nakazują opuścić hałasującym dzieciom podwórko; dzieci w zależności od nastroju muzyki naśladują radość, złość, smutek).
1. Ćwiczenia z elementami pantomimy – wybrane dziecko naśladuje za pomocą gestów, mimiki określone nastroje; pozostali zgadują, co kolega przedstawia.
2. Prezentacja przez nauczycielkę ilustracji ludzkich twarzy (wesołych, smutnych, niezadowolonych); w zależności od wskazanego rysunku, dzieci wyrażają głosem określone stany emocjonalne.
3. Seria „trzech oddechów”
1. Wysłuchanie przez uczniów dwóch kontrastujących utworów: „Smutna pieśń” Piotra Czajkowskiego, „Wesoły wieśniak” Roberta Schumanna.
2. Wykonanie przez dzieci dowolnych ilustracji plastycznych do poznanych miniatur.
3. Omówienie wykonanych rysunków.
1. Seria „trzech oddechów”
2. Ćwiczenie relaksacyjne „Wodospad”;
Wyobrażam sobie, że spaceruję po lesie.
Otaczają mnie same duże drzewa.
Z radością zagłębiam się w las.
W pewnej chwili słyszę szum płynącej wody.
Jest to bardzo przyjemny odgłos, słyszę go coraz wyraźniej.
Zbliżam się do strumienia.
Idąc wzdłuż jego biegu, dochodzę do wodospadu.
Jest to wyjątkowo piękny wodospad.
Są tu też kwiaty, ptaki.
Wpatruję się w tę czystą wodę spływającą obficie w
szczeliny skał i pęknięcia ziemi.
Szum spadającej wody koi moje serce.
Czuję się wspaniale.
Mam ochotę wejść pod ten wodospad,
z wodą czystą i tryskającą, pełną energii.
Woda ta jest ciepła , przyjemna , lekka.
Jest mi cudownie.
Zapominam o wszystkich kłopotach i smutkach.
Czuję się lekko niesłychanie lekko.
Pozostanę tu jeszcze przez chwilę.
Do domu wrócę rześki, wypoczęty i z zapałem
przystąpię do czekających mnie zajęć.
1. Marsz w kole w rytm akompaniamentu fortepianowego.
2. Pytanie skierowane do dzieci: „Jak się teraz czujesz?”;
Odpowiedź słowna z jednoczesnym wyklaskiwaniem rytmu.
Zabawa inscenizowana do piosenki pt. „ Dobre zwyczaje”[2]
Słowa: Cz. Janczarski
Dzieci tworzą koło, wewnątrz którego na środku siedzi na krzesełku dziecko występujące w roli „słonka” (otrzymuje „słoneczną tarczę”). Z boku, przykryte szalem, siedzi dziecko, które będzie „chmurką” (trzyma szal za dwa rogi).
I zwrotka:
Słonko ma bardzo dobre zwyczaje:
dzień dobry mówi gdy rano wstaje.
-dzieci krążą w kole ze śpiewem piosenki.
Słonko budzi się i powoli wstaje.
- dzieci w kole śpiewają stojąc. Chmurka okrąża biegiem słonko i przykrywa je szalem, trzymając nadal szal za rogi.
to tylko żart,
po niebie mnie gonił
wesoły wiatr
- śpiewa chmurka zdejmując szal ze słonka.
Po czym wychodzi z koła.
Dzień dobry, dzień dobry
dzień dobry wam
Sto jasnych promyków
każdemu dam.
Koło zatrzymuje się, a słonko śpiewa idąc blisko dzieci i podsuwa ku nim swoje promyczki. Z zakończeniem zwrotki słoneczko przysiada.
- dzieci krążą śpiewając, a słonko krąży w przeciwną stronę.
- koło zatrzymuje się, słonko śpiewa coraz ciszej i wolniej. Z zakończeniem zwrotki wszyscy zasypiają – siad klęczny, pochylenie głowy.
Opowieść ruchowa „Co się stało z bałwankiem?”.
Tekst: Ruch:
Od rana pada śnieg. Spadło najpierw Dzieci pojedynczo wybiegają na
kilka płatków, potem coraz więcej, środek sali, obracają się, wirują
wreszcie sypnął gęsty śnieg. przykucają, jest ich coraz więcej.
Dzieci wybiegły na podwórko i Kilkoro dzieci na środku „lepi
ulepiły bałwana. bałwana”.
Przyszedł pies, obejrzał bałwana, Jedno dziecko na czworakach
zaszczekał. naśladuje psa.
Przybiegł kot, miauknął. Drugie dziecko chodzi dookoła,
miauczy
Przyfrunęły wróble, podziwiają Kilkoro dzieci naśladuje
bałwana. zachowanie ptaszków.
Bałwana chce zobaczyć słońce, Jedno dziecko wolno wychodzi
Wyjrzało zza chmury ... na środek.
Bałwan przestraszony ciepłem kurczy Dzieci przykucają powoli.
się... kurczy ... kurczy... aż została z
niego kałuża wody...[3] Kładą się na podłodze.
Przed zabawą można ustalić, kto będzie ilustrował test, w jakiej roli wystąpi. Zabawę powtarzamy, aby wszystkie dzieci mogły wziąć udział w improwizacji ruchowej. Zachęcamy dzieci, aby same zaczęły układać krótkie teksty nadające się do ilustracji ruchowej. Zabawa staje się ciekawsza i bardziej twórcza, gdy włączymy także, obok ruchowej, improwizację instrumentalną.
Zestaw ćwiczeń gimnastycznych dla dzieci 5- 6 letnich prowadzony metodą gimnastyki twórczej ( ekspresyjnej) R. Labana „Spotkanie przyjaciół”.
Cele: wyzwalanie swobodnej interpretacji słyszanej muzyki rozwijanie
pomysłowości i inwencji twórczej.
Pomoce: chusta lub wstążka na patyku.
I Część wstępna:
1. Marsz dzieci w rytm muzyki w dowolnym kierunku.
2. Wyczucie własnego ciała: „Powitanie”.
Dzieci tańczą przy muzyce. Na przerwę w muzyce witają się ze swoim ciałem np. łokieć wita piętę, nos kolano itd.
3. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera : „Powitanie przyjaciół”
Dzieci tańczą w parach. Na przerwę witają się między sobą.
Zabawa: „Lustro”: dzieci siedzą. Odbicie lustrzane – naśladowanie
ruchów kolegi – przyjaciela.
4. Rozwijanie wyczucia płynności ruchów: „Malowanie obrazów”.
Dzieci dostają chustki – pędzle. Malują obraz swojego przyjaciela ( gdy słyszą dźwięki muzyki urywane – malują kropki, ciągłe – ruchy ciągłe).
5. Wyczucie przestrzeni: „Oglądanie obrazu”
Dzieci oglądają obraz. Podnoszą go wysoko (dźwięki wysokie), nisko (dźwięki niskie) przed sobą – dźwięki w rejestrze niskim (chustka – obraz).
6. Wyczucie ciężaru ciała: „Wesoły taniec”
Klęk prosty. Dzieci cieszą się, że namalowały obraz. Gdy gra muzyka cicha ręce tańczą delikatnie, powoli, ostrożnie, muzyka głośna – ruchy są bardziej zdecydowane (chustka w jednej ręce).
7. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera: „Chory kolega – przyjaciel.”
Dzieci dobierają się parami. Jeden z przyjaciół złamał nogę i należy go przenieść powoli przesuwając. (Chory przyjaciel poddaje się działaniu kolegi).
8. Wyczucie ciężaru ciała: „Przejście po moście”.
Dzieci przechodzą po moście (ułożony z chustek). Uważają żeby nie wpaść do wody. Gdy zagrają niskie dźwięki – pochylają się, wysokie – wspięcie na palcach (oddanie chust).
9. Adaptacja ruchów własnych do grupy: „Pociągi”.
Po przejściu przez most dzieci wsiadają do pociągu i jadą na urodziny przyjaciela. Dzieci siedzą jedno za drugim i powoli przesuwają się.
10. Wyczucie przestrzeni: ”Radość”.
Po przyjściu na miejsce, dzieci skaczą przy muzyce.
11. Adaptacja ruchów własnych do ruchów partnera : „Pożegnanie”.
Przyjaciele się żegnają, na różne sposoby (może nastąpić improwizacja głosowa, rytmiczna).
12. Marsz: „Powrót do domów”.
Przykład zajęć prowadzonych metodą Labana i Kniessów.
Przybory: kręgle, wstążki, taśma z nagraniem, bębenek.
Zorganizowanie grupy
1. Dzieci maszerują po obwodzie koła i zatrzymują się. Nauczycielka wita dzieci kłaniając się i śpiewając na melodię wymyśloną przez siebie: „dzień dobry”, a dzieci odpowiadają na tę samą melodię. Następnie pobierają po dwa kręgle.
2. Marsz po obwodzie koła, rytmiczne uderzenie przyborami o siebie (wystukiwanie rytmu) 4 razy przed sobą, 4 razy o kolana, 4 razy przy lewej stopie, 4 razy przy prawej stopie (powtarzamy trzy razy).
3. W siadzie rozkrocznym uderzenie 4 razy o barki i 4 razy skłon do lewej nogi, 4 razy uderzenie o barki i 4 razy skłon do prawej nogi.
4. Dzieci stojąc wymachują przyborami w górze 4 razy (od lewej do prawej strony) i na dole 4 razy (od lewej do prawej strony).
Wyczucie własnego ciała
5....
jagunia1