Woodiwiss Kathleen E. - Miłość bez pamięci.pdf - SEPARACJA (małżonkowie spotykają się po latach) - tilia62

Kathleen E. Woodwiss

MIŁO ĺĘ BEZ PAMI Ħ CI

Prolog

Ksi ħŇ ycow Ģ cisz ħ rzeki zakłócił pulsuj Ģ cy pomruk. Ponad szmer

wartkiego nurtu wznosił si ħ odgłos pracy tłoków parowych i plusk wody ci ħ tej

łopatkami kół po obu burtach. Ogromny pływaj Ģ cy pałac min Ģ ł wła Ļ nie zakole,

pozostawiaj Ģ c za sob Ģ smug ħ Ļ wiatła bij Ģ cego z bogato iluminowanych

pokładów. Parostatek skrzył si ħ i jarzył, tylko mostek, o Ļ wietlony jedynie lamp Ģ

kompasu, ton Ģ ł w półmroku. Tu za sterem tkwił wachtowy wpatrzony w czarno-

srebrzyst Ģ gład Ņ przed dziobem. Obok sternika stał kapitan i cichym głosem

ostrzegał przed mijanymi mieliznami. Pod jego dowództwem statek omin Ģ ł

bezpiecznie piaszczyst Ģ łach ħ , a potem unosz Ģ cy si ħ na wodzie pie ı drzewa.

Wysoki, barczysty m ħŇ czyzna wsparty o drewnian Ģ por ħ cz mostka

u Ļ miechał si ħ do siebie, czuj Ģ c pod stopami spokojny, wibruj Ģ cy ruch maszyn.

Jednym ramieniem obejmował młod Ģ kobiet ħ , która przytuliła si ħ mocno do

jego piersi i z rozkosz Ģ podzielała dum ħ m ħŇ a. „Czarodziejka”, przedmiot owej

durny, od bywała wła Ļ nie swój dziewiczy rejs w gór ħ rzeki.

Kapitan wyj Ģ ł z ust fajk ħ , odwrócił głow ħ i rzucił przez rami ħ :

— Jak na nowy statek, bardzo dobrze si ħ sprawuje, sir. — W jego głosie słycha ę

było uznanie. — Troch ħ jeszcze sztywna, ale szybka niczym łania.

— Taka wła Ļ nie jest, kapitanie — przytakn Ģ ł m ħŇ czyzna w za my Ļ leniu,

przesuwaj Ģ c lekko dłoni Ģ po plecach Ň ony. — Taka wła Ļ nie jest.

Kapitan pykn Ģ ł z fajeczki, po czym rzekł:

— Kotły dobrze hartowane, a tłoki pracuj Ģ prawie bezszelestnie. Za dnia

robili Ļ my jakie Ļ osiem w ħ złów, i to w gór ħ rzeki, a pr Ģ d silny, bo nurt bardziej

wezbrany ni Ň zwykle o tej porze roku.

Nachylił si ħ do sternika, wskazuj Ģ c cybuchem kolejn Ģ prze szkod ħ .

— Daj prawo na burt, bo inaczej nie ominiesz tej pl Ģ taniny gał ħ zi.

Wysoki m ħŇ czyzna nie słyszał ostatnich słów kapitana, zapatrzony w zielone,

u Ļ miechni ħ te oczy swojej towarzyszki. Przytulił j Ģ mocniej do siebie, na co

palce Ň ony odpowiedziały delikatn Ģ pieszczot Ģ , wreszcie oderwał wzrok od

ukochanej twarzy.

— Zostawiamy pana, kapitanie, na posterunku. Je Ļ li b ħ dzie mnie pan

potrzebował, prosz ħ po mnie przysła ę . Schodzimy do kabiny.

— Dobranoc, sir. Pani. — Zasalutował kobiecie z galanteri Ģ .

Para zeszła na ni Ň szy pokład, tutaj obydwoje zatrzymali si ħ jeszcze na chwil ħ ,

podziwiaj Ģ c srebrz Ģ ce rzek ħ refleksy ksi ħŇ yca i spienion Ģ biel kilwateru za ruf Ģ

„Czarodziejki”.

— Jest naprawd ħ pi ħ kna, Ashtonie — powiedziała cicho kobieta.

— Jak ty, moja najdro Ň sza — szepn Ģ ł jej do ucha m ħŇ czyzna.

Obróciła si ħ w obj ħ ciach m ħŇ a i pogładziła go pieszczotliwie po mocno

zarysowanej brodzie.

— Nie mog ħ uwierzy ę , Ň e jeste Ļ my mał Ň e ı stwem. Zdaje si ħ , Ň e jeszcze wczoraj

byłam przekonana, i Ň powinnam zosta ę star Ģ pann Ģ .

Ashton za Ļ miał si ħ rozbawiony uwag Ģ Ň ony.

— Jeszcze wczoraj?

Zawtórowała mu Ļ miechem i wzruszyła ramionami.

— Powiedzmy, jaki Ļ miesi Ģ c temu. — Podniosła r ħ ce i zarzuciła mu na szyj ħ ,

przywieraj Ģ c do ı całym ciałem. — Zawsze czarujesz i zniewalasz kobiety w

takim błyskawicznym tempie?

— Tylko wtedy, kiedy dama tak gł ħ boko zapadnie mi w serce, jak ty. —

Spojrzał na Ň on ħ pytaj Ģ co, lekko uniósłszy brwi. — ņ ałujesz, Ň e nie poczekała Ļ

na pozwolenie swojego ojca?

— Ani troch ħ — zapewniła go gor Ģ co i teraz sama zadała pytanie: — A ty?

ņ ałujesz, Ň e nie jeste Ļ ju Ň kawalerem?

— Moja kochana Lierin — westchn Ģ ł i nachylił usta ku jej wargom. — Nie

wiedziałem, czym jest Ň ycie, dopóki nie pojawiła Ļ si ħ na mojej drodze.

Ashton przerwał i zacz Ģ ł nasłuchiwa ę , gdy gdzie Ļ z dołu do szło raptem ciche

puf, potem gło Ļ niejsze klik i dono Ļ ne bang, a wreszcie rozległ si ħ ogłuszaj Ģ cy

huk. Para uchodz Ģ ca z kotłów przesłoniła ruf ħ „Czarodziejki”, łopatki kół

obracały si ħ coraz wolniej, po chwili znieruchomiały. Pi ħ kny statek stracił

sterowno Ļę i niczym Ň ałosny wrak zacz Ģ ł dryfowa ę w stron ħ brzegu. Spod

pokładu dobiegały pełne przera Ň enia krzyki. Kapitan do skoczył do syreny,

poci Ģ gn Ģ ł za spust, ale wydobył z niej jedynie Ň ałosne sapni ħ cie resztek

uchodz Ģ cej pary. Widz Ģ c, Ň e nic nie wskóra, zacz Ģ ł bi ę w dzwon, zawiadamiaj Ģ c

o niebezpiecze ı stwie wszystkich, którzy mogli słysze ę ostrze Ň enie.

W pobli Ň u „Czarodziejki” zamajaczył na wodzie ciemny kształt; zrazu

niewyra Ņ ny po chwili stał si ħ bardziej widoczny. Niewielka, zamaskowana

Ļ ci ħ tymi krzakami barka uderzyła cał Ģ sił Ģ rozp ħ du o burt ħ statku, a wtedy spod

gał ħ zi wyroiła si ħ w jednej chwili chmara m ħŇ czyzn z bosakami

przygotowanymi do aborda Ň u.

— Piraci! — Wykrzykn Ģ ł Ashton tylko jedno, napawaj Ģ ce l ħ kiem słowo.

Niemal równocze Ļ nie dał si ħ słysze ę odgłos wystrzału i koło ucha jeszcze przed

momentem dumnego armatora bzykn ħ ło co Ļ niby w Ļ ciekła osa. Schylił si ħ

odruchowo, poci Ģ gaj Ģ c Ň on ħ za sob Ģ i wykrzykuj Ģ c ostrze Ň enia pod adresem

swojej załogi. Tym czasem uzbrojeni napastnicy wdarli si ħ ju Ň na dolny pokład i

wspinali si ħ po schodach na górny. Rozległy si ħ kolejne wy strzały. Przera Ň eni

pasa Ň erowie i marynarze chwytali, co kto miał pod r ħ k Ģ , a co mogło stanowi ę

bro ı . Na statku rozp ħ tało si ħ prawdziwe pandemonium, kiedy napadni ħ ci zwarli

si ħ w chaotycznej walce z piratami, których mogło by ę około trzydziestu.

Ashton zerwał z siebie czarny surdut i narzucił na ramiona Ň ony, by jej

jasna suknia w mroku mniej rzucała si ħ w oczy. W Ļ ród wizgu kul zgi ħ ci wpół

powoli ruszyli ku schodom. Ashton przyciskał cały czas Ň on ħ do Ļ ciany,

osłaniaj Ģ c j Ģ własnym ciałem. Raptem usłyszał, Ň e kto Ļ za nimi biegnie,

odwrócił si ħ i stan Ģ ł oko w oko z uzbrojonym w sztylet napastnikiem. Lierin

krzykn ħ ła przera Ň ona i zatoczyła si ħ na reling, zbój za Ļ z impetem natarł na

przypartego do Ļ ciany Ashtona, usiłuj Ģ c zatopi ę Ļ mierciono Ļ ne ostrze w jego

ciele.

Na wszystkich pokładach toczyły si ħ podobne potyczki, tym czasem kapitan i

sternik czynili rozpaczliwe wysiłki, by zapanowa ę nad dryfuj Ģ cym statkiem.

Dziób otarł si ħ o jaki Ļ pie ı , uniósł si ħ i pchni ħ ty silnym nurtem kadłub osiadł na

mieli Ņ nie, silnie przechylony na praw Ģ burt ħ . Obydwaj m ħŇ czy Ņ ni na mostku

uderzyli o Ļ ciany małego pomieszczenia: sternik upadł zalany krwi Ģ , kapitan za Ļ

osun Ģ ł si ħ na kolana.

Siła gwałtownego przechyłu wypchn ħ ła Lierin za burt ħ w mroczn Ģ przepa Ļę .

Rozległ si ħ krzyk, potem gło Ļ ny plusk wody. Ashton, jakby kto Ļ go d Ņ gn Ģ ł,

przera Ň ony, naparł z sił Ģ rozjuszonego byka na zbója, rzucił go na pokład i

wraził obcas w jego twarz. Napastnik znieruchomiał, Ashton za Ļ przypadł do

relingu. Z jego ust wydarło si ħ imi ħ Ň ony, oczy rozpaczliwie wypatrywały w

ciemno Ļ ciach jakiego Ļ jej Ļ ladu. W ciemnej wodzie zamajaczył ja Ļ niejszy

kształt i Lierin wypłyn ħ ła na powierzchni ħ . Ashton zdarł z nóg buty, chwycił za

reling i ju Ň miał sko ı czy ę w czarn Ģ otchła ı , gdy straszliwe uderzenie w bok

rzuciło go na deski pokładu.

Resztkami Ļ wiadomo Ļ ci przywoływał jeszcze imi ħ Ň ony. Po winien biec jej na

ratunek! Musi j Ģ ratowa ę ! Była całym jego Ň yciem, bez niej nic nie miało sensu.

Pociemniało mu w oczach, resztkami sił próbował jeszcze podnie Ļę głow ħ . Jak

przez mgł ħ dojrzał nad sob Ģ jak ĢĻ brodat Ģ , okolon Ģ g ħ stw Ģ czarnych włosów

twarz .Łotr wzniósł ju Ň nó Ň do ciosu, gdy raptem w pobli Ň u rozległ si ħ strzał. Na

twarzy m ħŇ czyzny odmalowało si ħ zdumienie, a na piersi pojawiła plama krwi.

Wzniesiona r ħ ka opadła bezwładnie, nó Ň wypadł z martwiej Ģ cych palców.

Ashton nie widział ju Ň , jak pirat chwiejnie wlecze si ħ ku schodom — zapadł w

czarn Ģ otchła ı .

Lierin, mimo i Ň wygl Ģ dała na delikatn Ģ , miała w sobie do Ļę hartu, by z

determinacj Ģ walczy ę o Ň ycie. Gdzie Ļ w głowie kołatała si ħ uporczywa my Ļ l, Ň e

nie po to wreszcie spotkała miło Ļę , by teraz j Ģ traci ę w tak bezsensowny sposób.

Usiłowała ze wszystkich sił utrzyma ę si ħ na powierzchni, cho ę ci ħŇ ka od wody

suknia ci Ģ gn ħ ła j Ģ w gł Ģ b. Walczyła z Ň ywiołem... dopóki nie zobaczyła błysku

wystrzału, m ħŇ a upadaj Ģ cego na pokład i stoj Ģ cego nad nim łotra. Straciła wol ħ

Ň ycia. Zamiast nadziei, czuła teraz rozpaczliw Ģ , przera Ņ liw Ģ pustk ħ . Pr Ģ d

zakr ħ cił jej sukni Ģ , wir wci Ģ gał w gł ħ bin ħ . Zimna, czarna to ı ju Ň po raz drugi za

mkn ħ ła si ħ nad jej głow Ģ , ale tym razem nie miała ju Ň siły walczy ę . Powoli szła

na dno styksowej otchłani.

9 marca 1833, Missisipi

Przez cały dzie ı siekł deszcz i d Ģ ł zmienny wiatr, ale gdy noc spowiła

ziemi ħ czarnym całunem, wszystko ucichło. Zdawało si ħ , Ň e nawet powietrze

znieruchomiało. Od czasu do czasu zza ci ħŇ kich chmur przebijały si ħ promienie

ksi ħŇ yca, a wtedy sk Ģ pany w srebrzystym blasku krajobraz nabierał

niesamowitego charakteru. Zrujnowany ceglany dom otoczony zdziczałym

ogrodem i Ň elaznym ogrodzeniem zdawał si ħ płyn Ģę we mgle. Czas jakby

stan Ģ ł.

W nocnej ciszy rozległo si ħ skrzypni ħ cie zawiasów; d Ņ wi ħ k zamarł równie

szybko i nieoczekiwanie, jak si ħ narodził. Krzak przy drzwiach kuchennych

poruszył si ħ nienaturalnie, wychyn ħ ła zza niego jaka Ļ posta ę , uwa Ň nie rozejrzała

po podwórzu i niczym wielki, czarny nietoperz z furkotem opo ı czy przemkn ħ ła

pod Ļ cian ħ domu. Tu dło ı w r ħ kawicy, odnalazłszy ukryty mi ħ dzy kamieniami

ładunek prochu strzelniczego, skrzesała ogie ı . Po sypały si ħ iskry, potem

buchn Ģ ł płomie ı , który zamienił si ħ po chwili w dym. Zajarzyły si ħ trzy lonty

biegn Ģ ce pod domem w trzech ró Ň nych kierunkach, ku kupkom prochu

usypanym obok suchych pakuł i nas Ģ czonych naft Ģ szmat. Lonty kurczyły si ħ z

sykiem, w nocn Ģ cisz ħ wkradł si ħ niepokój, poruszenie wywołane

nadchodz Ģ cym nieszcz ħĻ ciem. To pierza Ļ ci i futerkowi mieszka ı cy domu

pospiesznie opuszczali swoje siedziby, umykaj Ģ c w noc. Cie ı wycofał si ħ ,

szybko min Ģ ł Ň elazn Ģ bram ħ i spiesznie ruszył ku pobliskiemu zagajnikowi,

gdzie czekał sp ħ tany wierzchowiec, pot ħŇ ny wałach z biał Ģ gwiazdk Ģ na czole,

zwierz ħ silne i szybkie. M ħŇ czyzna skierował go na torfow Ģ Ļ cie Ň k ħ , mokry

grunt tłumił odgłos kopyt. Kiedy oddalił si ħ ju Ň na bezpieczn Ģ odległo Ļę od

domu, smagn Ģ ł konia z całych sił pejczem, przymuszaj Ģ c do galopu. Po chwili

je Ņ dziec i rumak znikn ħ li w ciemno Ļ ciach nocy.

Zapadła Ļ miertelna cisza. Dom zdawał si ħ w milczeniu opłakiwa ę swój maj Ģ cy

si ħ wła Ļ nie dopełni ę los. Przegniłe okiennice roniły ostatnie krople deszczu

spływaj Ģ ce na ziemi ħ powoli niby łzy, gdzie Ļ wewn Ģ trz narastały niespokojne

szmery: podniosły si ħ stłumione głosy, j ħ ki, wreszcie przera Ņ liwy, obł Ģ kany,

pozbawiony sensu Ļ miech rozdarł martwe powietrze. Ksi ħŇ yc skrył si ħ za

chmur Ģ i dalej kontynuował w ħ drówk ħ po niebie, oboj ħ tny na sprawy tego

Ļ wiata.

Trzy sycz Ģ ce w ħŇ e lontów pełzły wyznaczonym torem ze Ļ lepym

posłusze ı stwem, póki jasne wybuchy prochu nie zasygnalizowały, i Ň si ħ gn ħ ły

celu. W ciemno Ļ ciach błysn ħ ły Ň ółte płomienie, od których zaj ħ ły si ħ nas Ģ czone

naft Ģ szmaty. Ogie ı zacz Ģ ł trawi ę drewniane elementy konstrukcji. W jednym z

frontowych pomieszcze ı parteru pojawił si ħ pełgaj Ģ cy, z ka Ň d Ģ chwil Ģ coraz

intensywniejszy blask. Pod wpływem narastaj Ģ cego gor Ģ ca wyginały si ħ kraty w

oknach, zacz ħ ły p ħ ka ę szyby, Ň arłoczne j ħ zyki ognia lizały ju Ň zewn ħ trzne

Ļ ciany.

Z pi ħ tra domu dobiegały przera Ņ liwe krzyki, palce kurczowo zaciskały si ħ na

kratach, skrwawione pi ħĻ ci rozbijały szyby. Kto Ļ z całych sił walił w zamkni ħ te

drzwi wej Ļ ciowe, a Ň wreszcie ust Ģ piły pod naporem siły. Osłaniaj Ģ c łys Ģ

czaszk ħ dło ı mi, jakby lada chwila spodziewał si ħ ciosu, wypadł na dziedziniec

pot ħŇ ny m ħŇ czyzna, przebiegł dobrych kilkadziesi Ģ t metrów i dopiero wtedy si ħ

zatrzymał, odwrócił i spojrzał na dom ze zgroz Ģ , niby dziecko, b ħ d Ģ ce

Ļ wiadkiem wydarzenia, którego w pełni nie po trafi poj Ģę . Przez drzwi kuchenne

uciekł jeden z piel ħ gniarzy, gdy tymczasem pozostawiona na pastw ħ Ň ywiołu

reszta walczyła z opornymi zamkami, w panice i zam ħ cie szukaj Ģ c kluczy.

Krzyki i zawodzenia uwi ħ zionych zagłuszały huk po Ň aru. Pewien salowy, wielki

i silny, uznał, Ň e powinien ratowa ę tylko tych, których zdoła wyprowadzi ę bez

Ň adnego dla siebie uszczerbku. Inny, du Ň o w Ģ tlejszej postury, czynił

herkulesowe wysiłki, Ļ wiadom, Ň e nikt poza nim nie przyjdzie z pomoc Ģ

pensjonariuszom za kładu dla obł Ģ kanych.

Wkrótce na dziedzi ı cu zacz ħ li pojawia ę si ħ oszołomieni pacjenci, jedni zostali

wyci Ģ gni ħ ci z sal w samych koszulach, kilku przewiduj Ģ cych zd ĢŇ yło zabra ę ze

sob Ģ koce, ci byli w znacznie lepszej sytuacji ni Ň ich towarzysze. Teraz ju Ň

bezpieczni, lecz ci Ģ gle przera Ň eni, zbili si ħ w gromadk ħ , wci ĢŇ jeszcze nie

pojmuj Ģ c, co si ħ wydarzyło.

Nieustraszony opiekun wyprowadzał kolejnych chorych, do póki spadaj Ģ ce

belki stropowe nie zatarasowały drogi odwrotu. Po raz ostatni wybiegł z domu,

wynosz Ģ c jakiego Ļ staruszka, po czym osun Ģ ł si ħ na kolana i zacz Ģ ł gwałtownie

łapa ę powietrze. Całkowicie wyczerpany, nie zauwa Ň ył, jak kilku

pensjonariuszy przemkn ħ ło si ħ przez Ň elazn Ģ bram ħ i znikło w zaro Ļ lach.

W nocne niebo biła czerwona łuna szalej Ģ cego po Ň aru, nad ni Ģ unosił si ħ g ħ sty

szary dym. Hucz Ģ cy ogie ı zagłuszał wszelkie inne odgłosy i nikt nie mógł

słysze ę stuku kopyt, gdy w miejscu, sk Ģ d niedawno wyruszył, pojawił si ħ ten

sam, co wcze Ļ niej, wierzchowiec. Ko ı zatrzymał si ħ posłuszny rozkazom

okrytego czarn Ģ peleryn Ģ je Ņ d Ņ ca. W ukrytych pod kapturem oczach odbijała si ħ

krwawa po Ļ wiata, kiedy wpatrywały si ħ w ludzi na dziedzi ı cu. Je Ņ dziec trwał

chwil ħ w bezruchu, po czym ogarn Ģ ł niespokojnym wzrokiem zbocze wzgórza

za swoimi plecami. Szczupłe dłonie szarpn ħ ły wodze i ko ı pop ħ dził w stron ħ

lasu. Rozd ħ te nozdrza Ļ wiadczyły, Ň e zwierz ħ jest ju Ň mocno utrudzone, ale

je Ņ dziec nie pozwolił mu odpocz Ģę ; gnał po Ļ ród drzew z pozoru na o Ļ lep, w

gruncie rzeczy pewn Ģ r ħ k Ģ prowadz Ģ c rumaka.

P ħ d powietrza zerwał kaptur z głowy, odsłaniaj Ģ c długie, targane teraz wiatrem

sploty włosów. Gał ħ zie drzew zaczepiały o jedwabiste pukle, zahaczały o poły

peleryny. Dziewczyna gnała przed siebie niepomna tych drobnych

niedogodno Ļ ci. Od czasu do czasu ogl Ģ dała si ħ tylko niespokojnie za siebie,

jakby l ħ kała si ħ , Ň e goni j Ģ jaka Ļ niebezpieczna bestia. Gdzie Ļ obok przemkn Ģ ł

spłoszony jele ı , na moment wstrzymała oddech, ale parła dalej do przodu

nieprzetartym szlakiem.

Gdy spo Ļ ród drzew wyjechała na otwart Ģ , o Ļ wietlon Ģ blaskiem ksi ħŇ yca

przestrze ı , z dr ŇĢ cej piersi dobyło si ħ westchnienie ulgi. Tutaj ko ı mógł ruszy ę

pełnym cwałem. Spi ħ ła go bosymi pi ħ tami, wierzchowiec skoczył przed si ħ i w

tej samej chwili usłyszała cichy turkot kół i zdała sobie spraw ħ , Ň e nie jest na

równinie sama. Gnała prosto na spotkanie jakiego Ļ zaprz ħ gu. Zdj ħ ło j Ģ dławi Ģ ce

przera Ň enie. Przez ułamek sekundy miała wra Ň enie, Ň e owiewa j Ģ ju Ň oddech

parskaj Ģ cych koni i Ļ mier ę zagl Ģ da do oczu. Czarny stangret próbował zboczy ę

Woodiwiss Kathleen E. - Miłość bez pamięci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: