NR2-q.pdf

Namiot winiarzy

Obie zielonogórskie organizacje

winiarzy - Lubuskie Stowarzyszenie

Winiarskie oraz Ogólnopolskie

Stowarzyszenie Plantatorów

Winoroœli i Producentów Wina -

wezm¹ czynny udzia³ w tegorocznych

obchodach œwiêta Winobrania.

Swoj¹ obecnoœæ zaznacz¹ zw³aszcza

w Domku Winiarza, który zostanie

wzniesiony, w postaci obszernego

namiotu, na staromiejskim deptaku

przy ratuszu, naprzeciwko

Delikatesów. Wina ze swoich

firmowych piwnic bêdzie tam

serwowaæ pan Kremer, prowadz¹cy

du¿¹ rozlewniê win w Nowym

Tomyœlu, zainteresowani bêd¹ mogli

obejrzeæ akcesoria winiarskie,

odbêd¹ siê pokazy t³oczenia

moszczu. W pokazach wezm¹ udzia³

niemieccy goœcie - winiarze

zrzeszeni w Guben Weinbau E.V.

Zielonogórscy winiarze bêd¹

czêstowaæ w³asnymi winami, a

organizatorzy licz¹ na to, ¿e

dzia³kowicze i amatorzy win

domowego wyrobu pojawi¹ siê

t³umnie, aby zaprezentowaæ swoje

trunki. Domek Winiarza otworzy

swoje podwoje w sobotê 4 wrzeœnia

o godzinie 14.00.

Targi Winiarskie

W sobotê 11 wrzeœnia w godzinach

10.00-16.00 na boisku szko³y przy

ul. Licealnej odbêd¹ siê II Targi

Winiarskie. Bêdzie mo¿na nabyæ

beczkê do wina, prasê do t³oczenia

moszczu i g¹sior do jego

fermentacji, a tak¿e drobniejsze

akcesoria winiarskie. Ponadto

sadzonki winoroœli i literaturê

fachow¹. W ramach akcji „sadzonka

za ksi¹¿kê” bêdzie mo¿na wymieniæ

4 niepotrzebne ksi¹¿ki na

interesuj¹cy krzaczek winoroœli.

Odbêdzie siê tak¿e konkurs

o tematyce winiarskiej.

Jeœli chodzi o najbardziej odleg³¹ historiê

zielonogórskiego winiarstwa, to jedna data

jest pewna: jubileusz jego 750-lecia, który

œwiêtowano w roku 1900. Cofaj¹c siê wstecz mamy zatem rok 1150, który tak naprawdê -

nie wiadomo sk¹d i kiedy siê wzi¹³. Nie wystêpuje w ¿adnym z zachowanych dokumentów

z tej odleg³ej epoki, ale trzeba te¿ przyznaæ, ¿e owych dokumentów w ogóle zachowa³o siê

bardzo niewiele. W ka¿dym razie zielonogórski radca rz¹dowy Jakobi w niepu-

blikowanym opracowaniu z 1866 roku, zachowanym w aktach Wydzia³u Winiarskiego

Izby Rolniczej Dolnego Œl¹ska, podaje rok 1150 jako datê sprowadzenia winoroœli w

okolice Zielonej Góry. Zaznacza przy tym, ¿e nie jest to data poœwiadczona Ÿród³owo,

tylko przechowana w tradycji.

Konkurs win

Równie¿ w winobraniow¹ sobotê

o godz. 11.00 odbêdzie siê

w Palmiarni konkurs domowych win

gronowych, otwarty dla wszystkich

chêtnych. W jury zasi¹d¹

przedstawiciele obu stowarzyszeñ

winiarskich, kustosz dzia³u

winiarskiego w zielonogórskim

muzeum Zdzis³awa Kraœko

i doc. Edmund Grzeœkowiak

z katedry biofarmacji Akademii

Medycznej w Poznaniu, enolog.

Dalszy ci¹g na stronie 2

Wzgórze Winne jest bardzo dobrym przy-

k³adem zmian u¿ytkowania obszaru - z rol-

nego na specjalne, w toku presji urba-

nizacyjnej. Uk³ad wewnêtrzny, jak i bezpoœredniego otoczenia opisywanego obszaru,

ukierunkowane by³y pierwotnie na produkcjê. Istnia³ czytelny, aczkolwiek rzadki system

dróg jezdnych dla sprzêtu uprawowego i transportu winnych gron.

Na szczycie wzgórza zwanego wtedy Ceglan¹ Gór¹ wybudowano w 1818 roku

domek winiarski, nale¿¹cy do ówczesnego zielonogórskiego przemys³owca Augusta

Gremplera.

By³ to niewielki jednokondygnacyjny budynek, przykryty czterospadowym dachem

z charakterystycznym tarasem widokowym ogrodzonym balustrad¹. Pocz¹tkowo s³u¿y³

do przechowywania narzêdzi do uprawy winoroœli, by³ równie¿ przystosowany do

zamieszkania w porze letniej. W roku 1932 wymieniany by³ jako jeden z nielicznych

domków winiarskich u¿ytkowanych zgodnie ze swoj¹ pierwotn¹ funkcj¹ na czynnej

jeszcze winnicy. W 1956 roku dobudowano do niego oszklony pawilon, w którym

umieszczono pierwsze gatunki egzotycznych roœlin. Szeœæ lat póŸniej otwarto kawiarniê

o nazwie „Palmiarnia”. Ca³kowicie nowe konstrukcje noœne Palmiarni wzniesiono

w latach 80-tych. Natomiast w roku 1999 zmodernizowano wnêtrza. Dalszy ci¹g za stronie 2

Agnieszka Stefaniak

Forum Miast

Korowód imprez odbywaj¹cych siê

w winobraniow¹ sobotê dope³ni

kolejne Forum Miast BliŸniaczych.

W Centrum Biznesu spotkaj¹ siê

przedstawiciele miast utrzymuj¹cych

partnerskie stosunki z Zielon¹ Gór¹.

Tematem sporej czêœci referatów

bêdzie winiarstwo. O nim bêdzie te¿

mówiæ w swoim wyst¹pieniu pani

prezydent miasta Bo¿ena Ronowicz.

Dalszy ci¹g ze strony 1

Teren wokó³ Palmiarni równie¿ ulega³ zmianom w miarê jej

przebudowy. Rzadki przebieg dróg uwarunkowany by³ zapewne

d¹¿noœci¹ do zminimalizowania degradacji gleb wskutek

dzia³ania zjawisk erozyjnych. Nale¿y pamiêtaæ, ¿e opisywany obszar pokryty by³ (i jest nadal) luŸnymi utworami glebowymi,

ubogimi w szkielet glebowy. Taka sytuacja wymaga³a od u¿ytkownika innego podejœcia do zabudowy stoku ni¿ w winnicach

francuskich, w³oskich, czy nadreñskich - gdzie wystêpuj¹cy powierzchniowo materia³ skalny stabilizuje zbocza.

Wraz ze zmian¹ u¿ytkowania Wzgórza Winnego - z produkcyjnego na parkowe, uk³ad komunikacyjny zosta³ zmieniony.

Pojawi³y siê krête, wij¹ce siê po zboczu alejki - tak, by teren uatrakcyjniæ widokowo. Zadbano te¿ o aran¿acjê punktów

widokowych, z których rozci¹ga³a siê wspania³a panorama miasta. Uk³ad ten ju¿ w pocz¹tku XX wieku zosta³ dobrze

zaprojektowany i wykonany, dziêki czemu nie uleg³ du¿ym zmianom do chwili obecnej. Charakterystycznym elementem, który

pojawi³ siê na Winnym Wzgórzu w latach miêdzywojennych, jest rzeŸba ch³opca z konikiem, której wystawienie spowodowa³o

koniecznoœæ przebudowy istniej¹cych ci¹gów komunikacyjnych.

Winne wzgórze to nie tylko reprezentacyjne miejsce uprawy winoroœli, ale tak¿e znajduj¹cy siê tam zieleniec. Po³o¿ony

nieco poni¿ej g³ównych sektorów, na pó³nocno-zachodnim zboczu wzgórza, powsta³ w latach 70-tych i w nieznacznie zmienionej

formie zachowa³ siê do dzisiaj. Tylko jedna alejka wspó³czeœnie nie jest u¿ytkowana, w zwi¹zku z czym nale¿y zmieniæ jej

przebieg, inaczej j¹ zagospodarowaæ lub zlikwidowaæ. Równie¿ w latach 70-tych rozmieszczono na tym terenie rzeŸby

wspó³czesnych zielonogórskich artystów.

Daleko id¹cym projektem jest stworzenie po³¹czenia Parku Winnego przez ulicê Kupieck¹ ze Starówk¹, które

stworzy³oby kontynuacjê deptaka. Jednoczeœnie mo¿na by pomyœleæ o zaniechanej jansenowskiej koncepcji po³¹czenia

miejskich terenów zieleni w zwarty system.

Agnieszka Stefaniak*

______________________

* In¿. Agnieszka Stefaniak jest pracownikiem ZGKiM i sprawuje opiekê nad winnic¹ na Wzgórzu Winnym. Tekst jest fragmentem jej pracy in¿ynierskiej

„Zielone wizytówki miasta na przyk³adzie Parku Winnego w Zielonej Górze", napisanej pod kierunkiem dr hab. in¿. Andrzeja Greinerta w Pañstwowej

Wy¿szej Szkole Zawodowej w Sulechowie.

Dalszy ci¹g ze strony 1

W sprzecznoœci z t¹ ugruntowan¹ od wieków tradycj¹

stoj¹ inne relacje, wyjête ze starych kronik miejskich,

wed³ug których przybysze z Zachodu, którzy wznieœli

wczeœniej klasztor augustianów w Nowogrodzie nad

Bobrem, 30 maja 1222 roku osiedli na brzegach potoku

£¹cza (Luntze), daj¹c pocz¹tek Zielonej Górze .

Co do tej relacji, to mo¿na daæ jej wiarê: rzeczywiœcie

ksi¹¿ê Polski i Œl¹ska Henryk Brodaty sprowadzi³ w 1217 r. z

opactwa Arrovaise we Francji szeœciu zakonników regu³y

œw. Augustyna, którym ufundowa³ konwent w Nowogrodzie

nad Bobrem. Nieco wczeœniej, w roku 1211, Henryk Brodaty

posiad³ wschodni¹ czêœæ £u¿yc, obszar jak na owe czasy

gêsto zaludniony i dobrze zagospodarowany. Miêdzy

nowym nabytkiem piastowskiego ksiêcia a najbli¿szym

oœrodkiem prê¿nego rozwoju gospodarczego, G³ogowem,

rozci¹ga³ siê rozleg³y obszar dziewiczych puszcz, który od

kilku wieków stanowi³ granicê ¿ywio³u s³owiañskiego,

wywodz¹cego siê z czasów jeszcze plemiennych, i terenów ekspansji niemieckiej. Dla zagospodarowania tej s³abo zaludnionej

krainy ksi¹¿êta piastowscy musieli siêgn¹æ po osadników z Niemiec i Flandrii. Kolonizacyjny rodowód z tego czasu ma wiele wsi

w rejonie ¯ar, ¯agania, Ko¿uchowa i Szprotawy . Taki by³ te¿ najprawdopodobniej pocz¹tek Zielonej Góry, której nazwa ju¿ w

najstarszych Ÿród³ach wystêpuje w brzmieniu niemieckim, jako Gruenberg.

O tym, ¿e przybysze, którzy pojawili siê poœród S³owian zamieszkuj¹cych te okolice pochodzili z Dolnej Frankonii,

œwiadczy fakt, ¿e w dialekcie ludnoœci zamieszkuj¹cej okolice Wuerzburga w Meinfranken spotyka siê - zw³aszcza w wymowie -

niespodziewane podobieñstwa z lokaln¹, zielonogórsk¹ odmian¹ dialektu dolnoœl¹skiego w zakresie s³ownictwa u¿ywanego w

winiarstwie .

Kiedy dzisiaj miasto nawi¹zuje do tych uœwiêconych tradycji, jedno z pewnoœci¹ siê zmieni³o: winobranie utraci³o swój

zwi¹zek z ¿yciem winnicy, staj¹c siê bardziej zjawiskiem z obszaru kultury, ni¿ agrotechniki. Szczególnie w bie¿¹cym roku jest

tak, jakbyœmy do¿ynki œwiêtowali przed sprz¹tniêciem zbo¿a z pól. Kaprysy natury spowodowa³y, ¿e winne grona s¹ dopiero w

fazie wzrostu i potrzebuj¹ jeszcze wiele s³oñca. Dzisiejsze zielone groszki stan¹ siê dojrza³ymi winogronami dopiero gdzieœ w

po³owie paŸdziernika, co zreszt¹ w dziejach Zielonej Góry by³o zjawiskiem nagminnym.

Kiedyœ o terminie winobrania decydowa³a komisja winiarzy, która bada³a gotowoœæ winnic do sp³yniêcia moszczem,

dzisiaj planuj¹ je, na wiele miesiêcy naprzód, miejscy urzêdnicy. Byæ mo¿e jednak - nie jest to wcale takie z³e. Bêdziemy bowiem

mieli w tym roku dwa winobrania. Po tym oficjalnym, wrzeœniowym, og³oszonym decyzj¹ magistratu i spêdzonym przy winach z

dalekich krajów, nadejdzie czas na winne ¿niwa w naszych skromnych winnicach. Tylko któr¹ datê zapisaæ w anna³ach

zielonogórskiego winiarstwa?

Miros³aw Kuleba

____________________

H. Guttmann: „Der Gruenberger Wein in Wahrheit und Dichtung”.

„Klasztor augustianów w ¯aganiu”. Praca zbiorowa pod redakcj¹ Stanis³awa Kowalskiego. Zielona Góra 1999.

Widok na winnicê i dom winiarski Gremplera, lata 20. XX wieku

„Kleine Chronik von Gruenberg/Schlesien”, Gruenberger Ring, Hannower.

Wed³ug sprawozdania inspektora lustruj¹cego W ynik i de gu stac ji wskazuj¹, ¿e w latach 50-tych

w roku 1946 stan zielonogórskich winnic, zachowa³y siê oprócz odmian klasycznych coraz bardziej rozpowsze-

na nich stare nasadzenia takich odmian jak Blauer chnia³y siê mieszañce amerykañsko-francuskie.

Portugieser, Chrupka Czarna i Z³ota, Sylvaner, Uczestnicy konferencji opracowali nastêpuj¹cy dobór

Mueller-Thurgau, Riesling, Muscat Ottonel, Velteliner. odmian dla terenów Polski:

„Oprócz ogólnie znanych odmian europejskich

I.Odmianyprzemys³owe:

winoroœli, istnieje ma³a plantacja w³asnych, a m³odych,

• Riesling x Sylwaner (Mueller-Thurgau)

nie owocuj¹cych jeszcze krzy¿ówek, odmian mniej

•PinotNoir

wartoœciowych starszej edycji. Poniewa¿ nie

•PinotGris

owocowa³y dot¹d, trudno jest okreœliæ, jakie s¹ to

•PortugalskieNiebieskie

odmiany. Wiadomo jest tylko, ¿e miêdzy innymi s¹ tam

• Traminer Ró¿owy

odmiany hybrydatora E. Kuhlmanna, który zajmowa³

• Chrupka Z³ota

• Chrupka Ró¿owa

• Chrupka Muszkatowa

II. Winogrona deserowe

A. Odmiany europejskie

• Per³a Czabañska

• Magdalenka Królewska

• Królowa Winnic

• Chrupka Z³ota

• Chrupka Ró¿owa

• Chrupka Muszkatowa

• Portugalskie Niebieskie

• Weltliñska Czerwona Wczesna

B. Mieszañce miêdzygatunkowe

• Seibel 13053 (Cascade)

• Seibel 5279 (Aurora)

• Seyve-Villard 5-276 (Seyval Blanc).

Winnica „Ceglana”, dawniej Gremplera, w latach 50-tych. Pierwszy od lewej W³adys³aw

Sobolewski, opiekun plantacji nale¿¹cej wówczas do Lubuskiej Wytwórni Win

siê krzy¿owaniem 15-20 lat temu i nie stworzy³ ¿adnej

wartoœciowej odmiany. Oprócz tego s¹ krzy¿ówki

Seibela, Bartille-Seyva. Ten ostatni nale¿y równie¿ do

dawniejszych hybrydatorów” - informuje inspektor.

Na krajowej naradzie hodowców winoroœli, która

odby³a siê w dniach 6-9 lutego 1957 r., przeprowadzono

degustacjê win wyprodukowanych z odmian uprawia-

nych na zielonogórskich i wareckich winnicach. Próbki

33 rodzajów win by³y oceniane przez uczestników

degustacji w dwóch skalach: piêcio- i stopunktowej.

Uzyskano m.in. nastêpuj¹ce œrednie wyniki:

skala

5-punktowa

skala

100-punktowa

Aurora (3 rodzaje win)

Riesling x Sylwaner (2 rodzaje)

Seyve-Villard

Seibel 13053 (Cascade)

Portugalskie Niebieskie

Seyve-Villard + Seibel

Traminer ró¿owy

Traminer bia³y

Pinot Noir

Królowa Winnic

Portugalskie Niebieskie + Pinot Noir

Aligote + Chrupka Z³ota

Chrupka Z³ota + Chrupka Ró¿owa

Chrupka Ró¿owa

Królowa Winnic + Chrupka Z³ota

Beta

2,4 / 2,9 / 3,8

3,0 / 3,1

2,8 / 4,0

64 / 69

Wzgórze winne dzisiaj. Fot. Czes³aw £uniewicz

3,2 / 3,6

2,2

Dla przeprowadzenia prób zalecono odmiany

Guliwer, Irsai Oliver, Marsylijska Czarna Wczesna i

Gloria Hungariae. Powierzchniê gruntów przydatnych

w kraju do uprawy winoroœli okreœlono na 20 tysiêcy

ha.*

4,3

2,9 / 4,3

2,5

2,8 / 3,1

2,2

_____________________________

* Archiwum Mieczys³awa Kaszuby, lata 1955-1967

[w posiadaniu autora].

3,3

4,0

3,4

1,7

3,7

Dalszy ci¹g na stronie 7

2,0

Historia winiarstwa naszego regionu to nie tylko

winnice, przetwórnie i tradycje œwiêta winobrania.

Winiarstwo mia³o tak¿e znacz¹cy wp³yw na architekturê

i zabudowê miasta. Do dzisiaj wiele frontowych œcian

zielonogórskich kamienic zdobi¹ elementy o tematyce

winiarskiej, a mieszkalne wnêtrza kryj¹ ozdobne piece

i witra¿e z równie ciekawymi winiarskimi elementami.

O uprawianych niegdyœ licznych winnicach

œwiadcz¹ pozosta³e do dzisiaj domki winiarskie.

Te drewniane, o charakterze altanek, nie przetrwa³y

do naszych czasów, strawione po¿arem b¹dŸ zniszczone

up³ywem czasu. Jedyne œlady takiego domku pozosta³y

wœród dzia³ek przy ul. Wroc³awskiej - dawnych winnic

na Schillerhoehe. Ten rodzaj domków by³ typem

„stodo³owym”, wed³ug Ÿróde³ wyposa¿onym w dwu-

wrzecionow¹ prasê, m³ynek i koryto do rozgniatania

gron.

Domy znaczniejszych plantatorów by³y wiêksze,

murowane, z zaznaczon¹ czêœci¹ mieszkaln¹, czêsto

o p³askim, tarasowym dachu lub otoczone galeryjk¹

widokow¹. Taki typ domów, zwany „zamkowym”,

dotrwa³ do dzisiaj m.in. przy ulicy Piêknej i Krasickiego,

nale¿y tu równie¿ domek Gremplera przy Palmiarni.

W 1977 r. wojewódzki konserwator zabytków,

dr Stanis³aw Kowalski, powiadomi³ Muzeum Ziemi

Lubuskiej o przeznaczonym do rozbiórki, niszczej¹cym,

opuszczonym obiekcie w Budachowie ko³o Krosna

Odrzañskiego. Zniszczony w 70% domek, z widocznymi

œladami zagrzybienia i du¿ymi ubytkami w elementach

drewnianych, sta³ opuszczony na szczycie rozleg³ego wzniesienia i z pewnoœci¹ dziœ nie by³oby po nim œladu, gdyby

nie zainteresowanie muzealników, a w³aœciwie nale¿a³oby powiedzieæ - niek³amany zachwyt dla zapomnianego

piêkna. Wystarczy³ jeden rzut oka aby stwierdziæ, ¿e zabytek odznacza siê charakterystyczn¹ dla architektury winnic

sylwetk¹ i konstrukcj¹, nawi¹zuj¹c¹ do typu „zamkowego”. By³a to budowla w naszym regionie zupe³nie

wyj¹tkowa, co potwierdza³o s³usznoœæ podjêcia akcji ratunkowej i decyzji przeniesienia domku do skansenu.

Rozpoczê³a siê d³uga droga jego rekonstrukcji w Parku Etnograficznym w Ochli - ca³e przedsiêwziêcie mia³o

miejsce jeszcze zanim skansen sta³ siê autonomicznym Muzeum Etnograficznym w Zielonej Górze z siedzib¹

w Ochli.

Rozpoczêto prace niezbêdne dla zapewnienia dok³adnego i wiernego odtworzenia obiektu w nowym miejscu.

A wiêc szczegó³owa inwentaryzacja, opis stanu techniczno-budowlanego, dokumentacja fotograficzna. I tak

w opisie inwentaryzacyjnym czytamy: „Budynek po³o¿ony pierwotnie we wsi Budachów niedaleko Krosna

Odrzañskiego, na terenie dawnych zabudowañ dworskich, spe³nia³ funkcjê niewielkiego magazynku podrêcznego

na narzêdzia i owoce, letniego domku o jednej izbie, doskona³ego punktu obserwacyjnego, wreszcie piêknego

akcentu architektonicznego. Wzniesiony najprawdopodobniej w XVIII wieku, w stylu barokowym, na planie

kwadratu, nie podpiwniczony, na fundamencie kamiennym i podmurówce z ceg³y pe³nej starego typu.

Dwukondygnacyjny, z u¿ytkowym poddaszem, kryty dachem mansardowym, czterospadowym o konstrukcji

drewnianej, z mocno wysuniêtymi okapami nakrywaj¹cymi nadwieszony podcieñ, z gankiem na piêtrze.

Konstrukcja domku drewniana, szachulcowa, œciany noœne szkieletowe wype³nione ceg³¹. Stropy drewniane,

belkowe, nagie, przed³u¿one poza lico muru o szerokoœæ galeryjki, biegn¹cej wokó³ budynku, wspartej

na zastrza³ach ³ukowych. W czêœci przyziemnej pomieszczenie przystosowane do magazynowania zbiorów,

wzglêdnie wykonywania wstêpnej obróbki owoców.

Znalezione na zewnêtrznej œcianie œlady œwiadcz¹ o istnieniu schodów dwubiegowych, drabiniastych,

osadzonych w murze i wspartych na s³upie drewnianym podpieraj¹cym równoczeœnie podcieñ. Schody prowadz¹ce

na galeryjkê s¹ jedyn¹ drog¹ komunikacyjn¹ ³¹cz¹c¹ przyziemie z piêtrem.

Bior¹c pod uwagê istnienie w obiekcie kominków w izbach na parterze i piêtrze mo¿na s¹dziæ, ¿e tak jak

w przypadku podobnych obiektów w Droszkowie, Cigacicach i Zielonej Górze, zarz¹dca lub nadzoruj¹cy winnicê

móg³ w domku czasowo mieszkaæ. Tê tezê potwierdza³yby ozdobne kafle zachowane czêœciowo w œcianie kominka na

pierwszym piêtrze.

Dalszy ci¹g na stronie 8

Wie¿a winiarska, stan przed rekonstrukcj¹. Fot. Zdzis³awa Kraœko

Die Rebenzuechtung im Gebiet

der Landwirtschaftskammer

fuer die Provinz Niederschlesien

im Jahre 1929

A. Ausbau und Organisation des Gebietausschusses fuer

Rebenzuechtung.

In der Zusammensetzung des Gebietsausschusses fuer

Rebenzuechtung sind wesentliche Aenderungen nicht eingetreten.

Die Gebiete des Landkreises wurden fuer die

Zuechtungsbestrebungen fallen gelassen, da mit den letzten Resten

der frostbeschaedigten, ueberalterten Weinstoecke

Zuechtungsarbeiten nicht mehr lohnend waren. Die Keimzelle fuer

einen allmaehlichen Wiederaufbau bildet immer mehr das

Weinbaugebiet in und um Gruenberg. Traeger dieser praktischen

Arbeiten sind zur Zeit die Stadt Gruenberg, der Gewerbe- und

Gartenbauverein und der Winzerverein in Gruenberg.

B. Die Rebenzuechtungsarbeiten im Gruenberger

Weinbaugebiet.

Die bereits im letzten Jahresbericht angedeutenden

guenstigen Vorversuche mit Pfropfreben stellten die ganze

Zuechtungsarbeit auf eine voellig neue Grundlage. Nachdem die

mehrjaehrigen physikalischen und biologischen Untersuchungen

Gruenberger Weinbergsande an der Biologischen Reichsanstalt in

Naumburg an der Saale nur fuer ganz wenige Boeden des hiesigen

Weinbaugebietes die Reblausimmunitaet ergaben, gleichzeitig

Prasa winiarska w parku maj¹tku ziemskiego w Budachowie.

Ilustracja z „Heimatbuch des Kreises Crossen”, 1929

aber auch durch das gute Bewurzelungsvermoegen der

Boeden befriedigt haben. Als Hauptsorten kommen in Frage: Riparia x

rasche Bodendurchwurzelung und damit besseres Wachstum der

Trotzdem die Anlage erst im ersten Jahre steht und endgueltige Schluesse

Reben zu rechnen war, wurde diese Annahme durch die

noch nicht gezogen werden duerfen, ergaben sich doch schon ganz

Vorversuche der letzten Jahre auf das deutlichste bestaetigt. Die

auffaellige Unterschiede fuer die gleichen Edelsorten auf den

negative Selektion hat fuer die ueberalterten reihenlosen vielfach

verschiedenen Unterlagen und schliesslich auch zwischen den

im gemischten Satz stehenden Rebenbestaende keine wesentliche

unveredelten und veredelten Reben auf benachbarten Quartieren. Die

Bedeutung mehr. Man kam zur Ueberzeugung, dass nur durch

bisherigen Beobachtungsergebnisse sind folgende:

Neuanlagen auf amerikanischen Unterlagsreben bei Ausnuetzung

Sylvaner auf Rip. x Rup. 3309

sehr gut

aller neuzeitlichen Anbaumethoden Fortschritte in der Erhaltung

Berl. x Rip. Tel. 5 BB

sehr gut

und Erneuerung des hiesigen Weinbaues erzielt werden koennen.

Mourv. x Rup. 1202

gut

Die positive Selektion soll erst dann wieder

Rip. x Gam. Oberl. 595

gut

aufgenommen werden, wenn die hiesigen Neupflanzungen der

Rip. x Rup. 101/14

maessig

letzten Jahre, die mit anerkannten Wurzelreben preussischer und

Aram. x Rup. Ganz. 1

maessig

ausserpreussischer Weinbaulaender gemacht wurden, in den

Rip. I Geis.

gering

Ertrag kommen. An eine Schnittholzgewinnung zum Zwecke der

Riesling auf Rip. x Rup. 3309

sehr gut

Selbstveredlung wird aber vorlaeufig nicht gedacht werden

Berl. x Rip. Tel. 5 BB

sehr gut

koennen, da die Einrichtungen (Veredlungshaeuser usw.) nicht

Rip. x Rup. 101/14

gut

vorhanden sind. Es ist aber zu hoffen, dass der Pfropfrebenbezug

Aram. x Rip. 143 B

maessig

aus preussischen Veredlungsanstalten leichter und vor allem

Berl. x Rip. Tel. 8 B

maessig

billiger zu bewerkstelligen sein wird als die Aufbringung der Mittel

Traminer auf Aram. x Rup. Ganz. 1

sehr gut

fuer derartige Kultureinrichtungen.

Aram. x Rip. 143 B

sehr gut

Die Stadt Gruenberg hat als erste eine groessere

Sol. x Rip. 1616

maessig

geschlossene Pfropfrebenanlage in diesem Jahre geschaffen mit

Cab. x Rup. 33 a

gering

vorlaeufig rd. 10.000 Pfropfreben (4 Morgen). Die veredelten

Mueller-Thurgau auf Aram. x Rip. 143 B

sehr gut

Reben setzen sich zusammen aus den Sorten: Sylvaner, Riesling,

Rip.x Rup. 101/14

gut

Traminer und Mueller-Thurgau. Die amerikanischen

Rip. x Rup. 3309

gut

Unterlagsreben wurden hauptsaechlich aus solchen Sorten

Berl. x Rip. Tel. 8B

maessig

gewaehlt, die bereits in anderen Weinbaulaendern auf leichten

Cab. x Rup. 33 a

maessig

amerikanischen Unterlagsreben in den leichten Boeden auf eine

Rupestris 101/14, Riparia x Rupestris 3309 und Aramon x Riparia 143 B.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: