NR5-q.pdf

Walne zebranie winiarzy

11 marca w Winiarni „Heineken Club” przy

ul. Moniuszki (w piwnicach dawnej

Lubuskiej Wytwórni Win) odby³o siê

doroczne Walne Zebranie cz³onków

Lubuskiego Stowarzyszenia Winiarskiego.

Porz¹dek obrad obejmowa³:

• Sprawozdanie Zarz¹du z dzia³alnoœci

Stowarzyszenia za okres od stycznia 2004 r.

do lutego 2005 r.

Sprawozdanie Komisji Rewizyjnej za 2004 r.

• Podjêcie uchwa³y w sprawie udzielenia

absolutorium dla Zarz¹du.

• Przedstawienie programu dzia³ania

Stowarzyszenia na 2005 r.

• Podjêcie uchwa³y w sprawie uzupe³nienia

sk³adu Zarz¹du i Komisji Rewizyjnej.

W spotkaniu wziê³o udzia³ ok. 60

osób, w tym 30 cz³onków Stowarzyszenia.

Zebrani zdecydowali o poszerzeniu Zarz¹du

Stowarzyszenia do siedmiu osób. W wyniku

przeprowadzonych wyborów do zarz¹du

zostali wybrani: Roman Grad, w³aœciciel

winnicy w Starym Kisielinie, pe³ni¹cy

jednoczeœnie funkcjê sekretarza

Ogólnopolskiego Stowarzyszenia

Plantatorów Winoroœli i Producentów Wina,

Wojciech Kowalewski, w³aœciciel winnicy

„Kinga” w Starej Wsi, Henryk Sobczak, by³y

dyrektor banku PKO, stary winiarz.

Podczas spotkania

degustowano m³ode wina ze zbioru 2004 r.,

wœród których szczególne uznanie zdoby³o

sobie czerwone wytrawne z odmiany

Mo³dowa, wyprodukowane przez pañstwo

Ma³gorzatê i Jaros³awa Lewandowskich,

w³aœcicieli winnicy w Proczkach ko³o

Zaboru, oraz delikatnie wytrawne wino

czerwone z Niebieskiego Portugiesera,

produkt Marka Senatora, posiadacza

winnicy w Zielonej Górze.

Rozlewanie szampana w wytwórni Gremplera. Lata 20-30 XX wieku.

Wnêtrze nie zidentyfikowanej zielonogórskiej wytwórni wina, koniec XIX w

Strategia rewitalizacji

Wytyczone zosta³y g³ówne cele planowanej

rewitalizacji miasta. Misj¹ tego programu

jest kompleksowa odnowa przestrzenna,

gospodarcza i spo³eczna œródmieœcia

Zielonej Góry, w pierwszej kolejnoœci jego

najcenniejszej, historycznej czêœci. Celem

tych dzia³añ jest m.in. uporz¹dkowanie

uk³adu urbanistycznego poprzez

rewaloryzacjê obiektów o wartoœci

architektonicznej i znaczeniu historycznym

oraz poprawa funkcjonalnoœci i estetyki

terenów zielonych. Barbara Bielins-Kopeæ,

pe³ni¹ca obowi¹zki wojewódzkiego

konserwatora zabytków, w³¹czy³a do

realizowanych celów kultywowanie tradycji

winiarskich, tak wa¿nych w historycznym

rozwoju miasta. O¿ywienie tych tradycji,

dokonuj¹ce siê ostatnio na gruncie

inicjatyw spo³ecznych, ma wyró¿niæ Zielon¹

Górê spoœród innych regionów kraju.

W regionie zielonogórskim nieprzerwanie uprawia siê stare szlachetne

szczepy winiarskie, których udokumentowany rodowód siêga wielu wieków wstecz.

Nie ma na obszarze Polski drugiego regionu z takim bogactwem klasycznych

odmian winoroœli. Warto pamiêtaæ, ¿e mimo istnienia tysiêcy odmian i

powstawania wci¹¿ nowych krzy¿ówek - dziewiêædziesi¹t piêæ procent œwiatowej

produkcji win opiera siê na oko³o piêædziesiêciu klasycznych odmianach winoroœli.

Spoœród nich w Zielonej Górze uprawianych by³o trzynaœcie podstawowych:

odmiany bia³e - Silvaner, Traminer, Riesling, Gutedel, Muskateller, Rulaender,

Weisser Burgunder, Mueller-Thurgau; odmiany czerwone - Blauer

Spaetburgunder, Blauer Schoenedel, Blauer Portugieser, Blauer Fruehburgunder,

Muellerrebe.

Ich zewnêtrzn¹ cech¹ wspóln¹ jest niepozorny wygl¹d gron. Wszystkie

wartoœciowe czerwone odmiany winiarskie posiadaj¹ ma³e jagody o masie 1-2

gramów i niewielkie, zwarte grona. Dziêki temu wszystkie komponenty moszczu s¹

maksymalnie skondensowane, a szczególnie wystêpuj¹ce w skórce niebieskich

odmian fenole, decyduj¹ce o jakoœci wina, oraz antocyjany, czyli niebieskie

barwniki jagód, warunkuj¹ce barwê wina. To samo dotyczy winogron bia³ych,

których najcenniejsze odmiany przemys³owe cechuj¹ siê ma³ymi jagodami, zbitymi

w zwarte grona. Tutaj z kolei nastêpuje koncentracja w skórce ¿ó³tych barwników -

flawonów, nadaj¹cych winom z³ocist¹ barwê.

Kraszanka

W dniach 18-20 marca na placu wokó³

ratusza odbêd¹ siê tradycyjne,

przedœwi¹teczne targi rêkodzie³a, czyli

zielonogórska „Kraszanka”. Na rynku

zostanie rozstawionych 30 straganów, w

których swoje wyroby bêd¹ prezentowaæ

rzemieœlnicy, pisankarze, wytwórcy palm

wielkanocnych, artyœci. Targi bêd¹ siê

odbywaæ przy dŸwiêkach ludowej muzyki,

bowiem na scenie obok ratusza wyst¹pi¹

zespo³y folklorystyczne, a tak¿e Kapela

Lwowska. Jedno ze stoisk jest przewidziane

dla miejscowych winiarzy - których

organizatorzy zapraszaj¹ do wystawienia

swoich produktów.

Dalszy ci¹g na str. 10

W dawnych piwnicach Lubuskiej Wytwórni Win (a jeszcze

dawniej wytwórni szampanów Gremplera), gdzie dzisiaj funkcjonuje

klub „Winiarnia Heineken”, w niedzielny wieczór 6 lutego odby³ siê

Winiarski Bal Karanawa³owy. W czasie imprezy przeprowadzono tak¿e

Konkurs Win Gronowych, do którego zg³oszono 28 win wytworzonych

przez miejscowych winiarzy oraz goœci, którzy zjechali z innych

regionów kraju. Komisja konkursowa w sk³adzie: Karol Gajewski,

Mieczys³aw Kaszuba, Miros³aw Kuleba i Marek Senator przyzna³a

palmê pierwszeñstwa Rieslingowi wyprodukowanemu przez Lecha

Jaworka z Miêkini. Drugie miejsce zdoby³o czerwone wytrawne wino z

odmiany Go³ubok, produkt W³adys³awa Deptu³y z winnicy w

Pieszkowie pod Lubinem, trzecie - bia³e z odmiany Auxerrois, równie¿

pana Jaworka z winnicy w Miêkini ko³o Œrody Œl¹skiej. Kolejne miejsca

nale¿a³y do zielonogórzanek: czwarte uzyska³o wino pani Krystyny

Waliñskiej, pi¹te - Anny Trojan.

Ogniste tañce na parkiecie odbywa³y siê przy akompaniamencie

doskona³ej kapeli Cadillac z Zielonej Góry. Smaczne potrawy na piêknie

udekorowanym „szwedzkim stole” przygotowa³a kuchnia Centrum

Kszta³cenia Ustawicznego. W trakcie balu odby³ siê równie¿ konkurs

wiedzy o tradycjach winiarskich naszego regionu. Najwiêksz¹ wiedz¹

popisa³ siê W³adys³aw Deptu³a z Lubina, s³abiej wypadli miejscowi

zawodnicy, Stefan Wijatyk i Stanis³aw Wapiñski.

Specjalnymi goœæmi na balu byli zaproszeni przez zielonogórskich winiarzy burmistrzowie Nowej Soli - Wadim

Tyszkiewicz oraz Sulechowa - Ignacy Odwa¿ny, obaj z ma³¿onkami.

Nie trzeba chyba dodawaæ, ¿e sto³y ugina³y siê pod butelkami win zielonogórskich najrozmaitszych rodzajów,

wyprodukowanych przez miejscowych winiarzy.

______________

* mgr Roman Grad jest pracownikiem Urzêdu Miejskiego w Zielonej Górze odpowiedzialnym za sprawy kultury oraz winiarstwa, pe³ni

równie¿ funkcjê sekretarza Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Plantatorów Winoroœli i Producentów Wina. Uprawia winnicê w Starym

Kisielinie.

Wesz³y w ¿ycie dwa rozporz¹dzenia rz¹dowe dotycz¹ce winiarzy: Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 14

stycznia 2005 r. w sprawie odmian winoroœli przeznaczonych do uprawy w celu pozyskiwania winogron do wyrobu win

gronowych (Dz.U. z dnia 25 stycznia 2005 r.) oraz Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 2005 r. w sprawie nadania

inspektorom Inspekcji Weterynaryjnej, Inspekcji Jakoœci Handlowej Artyku³ów Rolno-Spo¿ywczych oraz Pañstwowej

Inspekcji Ochrony Roœlin i Nasiennictwa uprawnieñ do nak³adania grzywien w drodze mandatu karnego (Dz.U. z dnia 26

stycznia 2005 r.).

Dokument pierwszy podaje spis odmian winoroœli, z których mo¿na produkowaæ wina. Rejestr obejmuje 39 odmian o

owocach jasnych (wœród nich s¹ wszystkie klasyczne odmiany europejskie oraz m.in. Aurora, Bacchus, Bianca, Per³a

Czabañska, Devin, Hibernal, Kerner, Merzling, Milia, Optima, Orion, Ortega, Per³a Alzaley, Phoenix, Ravat blanc, Reform,

Scheurebe, Serena, Seyval blanc, Sibera, Victoria Gyongye, Vidal blanc, Vignoles, Per³a Zali, Zenit), 5 odmian o owocach

ró¿owych (Freiminer, Kernling, Pinot gris, Siegerrebe, Traminer) i 32 odmiany o owocach ciemnych (m.in. Alcon, Agni,

Baco noir, Cascade, Chambourcin, De Chaunac, Domina, Dornfelder, Dunaj, Landot, Leon Millot, Madeleine Sylvaner,

Marechal Foch, Medina, Phoenix, Regent, Rondo, Turan, Zweigeltrebe oraz odmiany klasyczne).

Drugie z rozporz¹dzeñ uprawnia wymienionych w dokumencie inspektorów do nak³adania mandatów karnych w

przypadku stwierdzenia wykroczeñ okreœlonych w odrêbnych przepisach, a dotycz¹cych dzia³alnoœci w zakresie uprawy

winoroœli na wino i produkcji wina.

(mk)

Targi Kwiatów

W Ksi¹¿u ko³o Wa³brzycha odbêd¹ siê w dniach 30 IV - 3 V Doroczne Targi Kwiatów - wielka impreza

handlowa, gromadz¹ca ka¿dego dnia 60 tysiêcy odwiedzaj¹cych. Cz³onkowie Lubuskiego Stowarzyszenia

Winiarskiego bêd¹ mogli wystawiæ swoje wyroby na stoisku prezentuj¹cym tradycyjne rzemios³o winiarskie.

Konkurs win rozstrzygniêty: od lewej Stanis³aw Ostrowski - prezes Lubuskiego

Stowarzyszenia Winiarskiego, przedstawiciele winnicy w Miêkini,

W³adys³aw Deptu³a - pod patronatem Bachusa i Bachantki

Gleby obszarów zurbanizowanych, z racji obci¹¿enia licznymi zwi¹zkami toksycznymi dla organizmów ¿ywych,

czêsto przemieszczaj¹cymi siê i kumuluj¹cymi w elementach ³añcucha pokarmowego, stwarzaj¹ zagro¿enie dla œrodowiska

przyrodniczego samego miasta, jak te¿ jego otoczenia. Niepokoi to mieszkañców miast, równie¿ w kontekœcie prowadzonej

uprawy roœlin przeznaczonych do spo¿ycia. Analizuj¹c mo¿liwoœci wprowadzenia uprawy winoroœli (i innych sadowniczych

oraz warzywnych) w bezpoœrednim zapleczu miasta, analiza stanu gleb nabiera szczególnego znaczenia. St¹d te¿ istotnym

elementem badañ jest okreœlenie potencjalnego i faktycznego ryzyka, zwi¹zanego z u¿ytkowaniem gruntów i przebywaniem

w ich otoczeniu ludzi (wtórne pylenie, pobieranie gleby przez bawi¹ce siê dzieci itd.).

Gleby obszarów zurbanizowanych Zielonej Góry charakteryzuj¹ siê znacznym przekszta³ceniem profili glebowych,

przy tym jednak istniej¹ liczne enklawy o glebach zbli¿onych do utworów naturalnej genezy. Stosunkowo du¿a iloœæ gleb

miejskich tego oœrodka jest wolna od domieszek antropogenicznych (oko³o 40%), co jest zwi¹zane z ma³¹ antropopresj¹,

rodzajem zabudowy i struktur¹ osiedli, a tak¿e polityk¹ miasta, nastawion¹ na zazielenienie wolnych przestrzeni.

Chemizm gleb opisywanych obszarów jest zmieniony w kierunku daleko posuniêtej alkalizacji gleb w rezultacie

budowlanych dzia³añ lokalnych (domieszki na bazie wapna) oraz immisji ogólno-miejskich (osiadanie zanieczyszczeñ

py³owych). Tym samym Zielona Góra jest otoczona przez obszary o odczynie gleb 4-5, przy wynikach wewn¹trz miasta

przekraczaj¹cych nawet (w niektórych lokalizacjach) pH 8. Bezpoœrednie otoczenie, odzwierciedlaj¹ce wyraŸne skutki

antropopresji urbanistycznej, wykazuje podniesienie odczynu do poziomu pH do 6-7. Z punktu widzenia uprawy winoroœli

nie starajmy siê jednak odnosiæ tych wartoœci do wapiennych gleb tradycyjnych obszarów winiarskich. Antropopresja

wywo³uj¹ca degradacjê chemiczn¹ gleb miejskich i wokó³-miejskich, charakteryzuje siê znaczn¹ szybkoœci¹ dzia³ania, co

wywo³uje destabilizacjê ekosystemów. Zupe³nie inaczej zachowuj¹ siê pierwotne wapienne gleby inicjalne i rêdziny,

zaadoptowane przed wiekami pod uprawê winoroœli, gdzie dosz³o ju¿ do ustabilizowania siê agro-ekosystemu na bazie

wykszta³conych rigosoli. Alkalizacja gleb zielonogórskich powoduje wyraŸn¹ zmianê siedlisk, roœlinnoœci je zasiedlaj¹cych -

w kierunku zespo³ów ruderalnych oraz zmianê przebiegu ewolucji gleb, typowe dla pierwszych etapów przekszta³ceñ

œrodowiska przyrodniczego o typowych cechach degradacji, a nawet dewastacji.

Gleby zielonogórskie, charakteryzuj¹c siê piaszczystym sk³adem granulometrycznym, stosunkowo niedu¿¹

zawartoœci¹ materii organicznej oraz wzbogaceniem we frakcje szkieletowe, nie utrzymuj¹ zanieczyszczeñ (s³aba sorpcja,

znaczna przepuszczalnoœæ). St¹d te¿ uwagê wzbudzaj¹ g³ównie te zanieczyszczenia, które znane s¹ ze swojej stabilnoœci w

œrodowisku glebowym (metale ciê¿kie) lub szybko oddzia³uj¹ce na organizmy ¿ywe (sole ³atwo rozpuszczalne w wodzie,

pochodne ropy naftowej, pozosta³oœci herbicydów, fungicydów i insektycydów).

Zgodnie z klasyfikacj¹ zanieczyszczenia gleb metalami ciê¿kimi, opracowan¹ przez Instytut Upraw, Nawo¿enia i

Gleboznawstwa w Pu³awach, wyznaczono szeœæ stopni zanieczyszczenia gleb metalami ciê¿kimi, z których kolejne

oznaczaj¹:

• 0 stopieñ - t³o geochemiczne - zawartoœæ naturalna;

• I stopieñ - antropogeniczne podwy¿szenie zawartoœci - wykluczona uprawa warzyw przeznaczonych dla dzieci, co jest

istotne na terenach miejskich u¿ytkowanych jako ogrody dzia³kowe;

• II stopieñ - s³abe zanieczyszczenie - ze wzglêdu na mo¿liwoœæ chemicznego zanieczyszczenia roœlin u¿ytkowanie

ograniczone, z wy³¹czeniem niektórych upraw ogrodniczych, szczególnie liœciowych, jak sa³ata, szpinak, kalafior;

• III stopieñ - œrednie zanieczyszczenie - warunki nara¿enia na ska¿enie wszystkich upraw, w zwi¹zku z czym zaleca siê

uprawê roœlin przemys³owych i traw nasiennych. W warunkach miejskich oznacza to mo¿liwoœæ za³o¿enia na takich

glebach trawników oraz rabat ozdobnych i

nasadzeñ krzewów i drzew, wytrzyma³ych na

ska¿enie metalami ciê¿kimi.

• IV stopieñ - silne zanieczyszczenie -

wy³¹czenie z produkcji przeznaczonej do

konsumpcji, zadarnienie lub zadrzewienie

oraz inne nasadzenia ozdobne powinny byæ

poprzedzone wapnowaniem, wzbogaceniem

kompleksu sorpcyjnego gleby i innymi

dzia³aniami rekultywacyjnymi celem zapo-

bie¿enia przemieszczaniu siê metali ciê¿kich

do wód gruntowych;

• V stopieñ - bardzo silne zanieczyszczenie -

koniecznoœæ rekultywacji gleb, poprzedzonej

wykonaniem detoksykacji.

Dom winiarski Foerstera na promenadzie Loebtenz,

dzisiaj al. Juliusza S³owackiego.

Ze zbiorów Remigiusza Jankowskiego, Zielona Góra

Fot. Marek WoŸniak, „Gazeta Nowa”

W latach 1997-2003 przez zespó³ autora niniejszego tekstu by³a prowadzona analiza warunków glebowych

obszaru zurbanizowanego Zielonej Góry i jego bezpoœredniego otoczenia. W glebach analizowanego obszaru

stwierdzono zawartoœæ kadmu w warstwach powierzchniowych na poziomie: „0” - 25% prób i „I” - 75% prób.

Zawartoœæ miedzi kszta³towa³a siê na poziomie „0” - 28 % prób, „I” - 34,9% prób, „II” - 30,6% prób, „III” - 3,3%

prób, „IV” - 3,2% prób. Zawartoœæ niklu kszta³towa³a siê na poziomie „0” - 64,5% prób, „I” - 35,5% prób.

Zawartoœæ cynku kszta³towa³a siê na poziomie „0” - 16,1% prób, „I” - 32,3% prób, „II” - 48,4% prób, „III” - 3,2%

prób. Zawartoœæ o³owiu - na poziomie < „II” - 90,0% prób, „III” - 9,2% prób, „IV” - 0,6% prób, „V” - 0,2% prób.

Stosunkowo wysokie koncentracje metali ciê¿kich napotkano w centrum miasta, czego przyczynami s¹

indywidualne ogrzewanie domów i mieszkañ w starej zabudowie oraz gromadzenie siê zanieczyszczeñ

komunikacyjnych. Ciekawostk¹ jest tak¿e stosunkowo wysoka zawartoœæ miedzi i cynku na obszarach niegdyœ

objêtych upraw¹ winoroœli. Rigosole zielonogórskie, zwane w krajach zachodnich glebami winnic (Vineyard

Soils) charakteryzuj¹ siê II stopniem zanieczyszczenia cynkiem i IV stopniem zanieczyszczenia miedzi¹

próchnicznych poziomów glebowych. Zgodnie z Rozporz¹dzeniem Ministra Œrodowiska (Dz.U. 02.165.1359) nie

spe³niaj¹ one wymogów stawianych obszarom grupy B - zurbanizowane, zabudowane, leœne i rolnicze. Wskazuje

to na koniecznoœæ ostro¿nego podejœcia do tych terenów - tak¿e pod wzglêdem historycznym. Niegdyœ prowadzone

dzia³ania mog¹ bowiem przejawiaæ siê tak¿e we wspó³czeœnie obserwowanym stanie gleb.

Zielona Góra to miasto o czystych glebach, analizuj¹c koncentracjê metali ciê¿kich w powierzchniowych

poziomach. Na obszarze miasta nie spotyka siê równie¿ wielu terenów o wysokiej koncentracji soli

rozpuszczalnych w wodzie. Wiêkszoœæ z opisywanych terenów wykazuje przewodnoœæ elektryczn¹ roztworu

-1

glebowego na poziomie do 0,39 mScm , co jednak jest i tak wyraŸnym podwy¿szeniem antropogenicznym (nawet

kilkukrotnym). Nie wyklucza to oczywiœcie zjawisk klêskowych, obserwowanych najczêœciej na obszarach

przydro¿nych oraz s¹siaduj¹cych z nielegalnymi sk³adowiskami odpadów, gdzie zasolenie mo¿e byæ w niektórych

porach roku znacznie wy¿sze.

Te dwa zagadnienia mo¿na jednak rozwa¿aæ w dwóch p³aszczyznach - pozytywnej, poniewa¿ zbyt wysokie

zasolenie silnie utrudnia wzrost i rozwój roœlin, a metale ciê¿kie (przy znacznych stê¿eniach) wykazuj¹ toksyczne

dzia³anie wobec organizmów ¿ywych i negatywnej - gdy¿ mo¿na domniemywaæ, ¿e znaczna czêœæ tych soli

przemieszcza siê wraz z wod¹ w g³êbsze partie profili glebowych i do wód gruntowych i powierzchniowych.

Literatura

BLUME H.-P.: Classification of soils in urban agglomerations . Catena. Vol. 16, s. 269-275. Catena Verlag 1989.

CZARNOWSKA K.: Gleby i roœliny w œrodowisku miejskim . Zesz. Probl. Post. Nauk Roln. PAN; t. 418; z.1; s. 111-

116, Warszawa 1995.

GREINERT A.: Ökologie und Urbanistik. I. Umgestaltung der Böden der Stadt Zielona Góra . 3. Polnisch-

Deutsche Wissenschaftskonferenz „Ökologie der Grenzregionen", s.76-81,Gorzów Wlkp.-£agów 1998.

GREINERT A.: Ochrona i rekultywacja terenów zurbanizowanych .: Wydaw. Politechniki Zielonogórskiej.

Monografia 97. Zielona Góra 2000.

HILLER D.A., MEUSER H.: Urbane Böden. Springer Verlag 1998.

KABATA-PENDIAS A. (red.): Podstawy oceny chemicznego zanieczyszczenia gleb. Metale ciê¿kie, siarka i WWA .

Biblioteka Monitoringu Œrodowiska. PIOŒ, IUNG. Warszawa 1995.

_____________________

* Dr hab. in¿. Andrzej Greinert , pracownik naukowy Zak³adu Ochrony i Rekultywacji Gruntów Uniwersytetu Zielonogórskiego,

profesor Pañstwowej Wy¿szej Szko³y Zawodowej w Sulechowie - Zak³ad Kszta³towania Terenów Zieleni.

Uprawa nieodpornych na choroby i szkodniki

europejsko-azjatyckich odmian winoroœli na dzia³kach i

ogródkach przydomowych zwi¹zana jest z koniecznoœci¹

wykonywania znacznej iloœci oprysków ochronnych preparatami

chemicznymi. Bez szeœcio- lub nawet siedmiokrotnego oprysku

jest bardzo trudno utrzymaæ ca³y plon, a niekiedy, w

niekorzystne, deszczowe lata, iloœæ koniecznych oprysków

jeszcze bardziej siê zwiêksza. Mimo tego nie udaje siê ca³kowicie

ochroniæ plonu z powodu silnego rozwoju chorób,

niedotrzymania w³aœciwego terminu zabiegu lub braku

najodpowiednijszych preparatów.

Do momentu zdjêcia dojrza³ych gron z krzewu na

jagodach stale utrzymuje siê cienka warstwa preparatów

chemicznych, której nie mo¿na ca³kowicie usun¹æ przez mycie -

poniewa¿ czêœæ trucizny ³¹czy siê z roœlin¹ i owocami. Po u¿yciu

winogron w potrawach szkodliwe substancje dostaj¹ siê

organizmu, czêœciowo gromadz¹ siê w w¹trobie, nerkach i

innych organach, wywo³uj¹c niedomagania, ostre i chroniczne

zatrucia oraz inne choroby. Im wiêcej winnicê opryskujemy, tym

wiêcej trucizn dostaje siê do naszych organizmów. W czasie

opryskiwania wdycha siê opary i pylne frakcje preparatów

chemicznych, które opadaj¹ na odkryte czêœci cia³a. Trucizny

zatruwaj¹ te¿ otaczaj¹ce nas œrodowisko - powietrze, wody,

glebê, a poprzez produkty spo¿ywcze powtórnie dostaj¹ siê do

organizmu.

Odporne na choroby, szkodniki i mrozy nowe odmiany i

formy hybrydowe winoroœli potrzebuj¹ znacznie mniejszej iloœci

oprysków chemicznych. Zwykle wystarczy opryskaæ je dwa razy w ci¹gu sezonu - pierwszy raz przed kwitnieniem,

a drugi po kwitnieniu, kiedy jagody osi¹gn¹ rozmiar grochu. Mog¹ one te¿ rosn¹æ bez stosowania zabiegów

chemicznych, w zale¿noœci od stopnia ich odpornoœci, któr¹ ocenia siê wed³ug szeœciostopniowej skali. Stopieñ

odpornoœci:

0 - odmiany odporne. Uszkodzeñ i pora¿eñ chorobami nie obserwuje siê, nie wymagaj¹ ochrony chemicznej.

1 - odmiany praktycznie odporne, przez choroby s¹ pora¿ane bardzo s³abo - ulega im mniej ni¿ 5% plonu,

powierzchni liœci, pêdów.

2 - odmiany bardzo odporne. Pora¿ane s¹ s³abo - mniej ni¿ 10%, nie potrzebuj¹ ochrony chemicznej.

3 - odmiany odporne, œrednio pora¿ane przez choroby - mniej ni¿ 25%. Potrzebuj¹ w sezonie dwóch oprysków

przeciwko m¹czniakowi rzekomemu, zwykle przed i po kwitnieniu, gdy jagody osi¹gaj¹ rozmiar grochu.

4 - odmiany podatne (wra¿liwe), mocno uszkadzane przez choroby - od 25 do 50%. Potrzebuj¹ umiarkowanej

ochrony zastosowanej w odpowiednim czasie (4-5 oprysków w sezonie).

5 - odmiany bardzo wra¿liwe, mocno pora¿ane przez choroby - od 50 do 100%. Potrzebuj¹ pe³nej ochrony

chemicznej, nie mniej ni¿ 6-7 oprysków w ci¹gu sezonu i do uprawy amatorskiej nie nadaj¹ siê.

Wiêkszoœæ odmian europejsko-azjatyckich ma odpornoœæ na choroby rzêdu 4-5 stopni. Nowe europejskie,

europejsko-amurskie i inne, bardziej z³o¿one miêdzygatunkowe hybrydy, maj¹ odpornoœæ na poziomie 3 stopni, a

niektóre nawet 2 stopni.

Wielu pocz¹tkuj¹cych winoroœlarzy uwa¿a, ¿e jeœli w opisie odmiany jest informacja „odporna na

m¹czniaka rzekomego” - oznacza to, ¿e mo¿na jej w ka¿dych warunkach nie opryskiwaæ. Taka opiniê podtrzymuj¹

tak¿e winoroœlarze - badacze, z wielu powodów, nie maj¹cych odniesienia do agrotechniki uprawy winoroœli. A to

jest du¿y b³¹d.

W³adys³aw Deptu³a na swojej winnicy w Pieszkowie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: