okrasnoludkachi.pdf Maria Konopnicka.pdf

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

O KRASNOLUDKACH

I O SIEROTCE MARYSI

MARIA KONOPNICKA

Tower Press 2000

Najpiękniejsza książka

Zdarzyło się to dawno, bo jakieś siedemdziesiąt kilka lat temu.

Do księgarni wydawniczej Michała Arcta w Warszawie wchodzi pani w średnim wieku,

ciemno, skromnie ubrana. Jest niewysoka, drobna, w binoklach na oczach.

Będący właśnie w sklepie właściciel firmy żywo do niej podbiega, wita się.

– Czy może pani poświęcić mi chwilę czasu? Przed paru dniami wróciłem z zagranicy.

Nabyłem tam piękne, kolorowe obrazki. Bardzo bym pragnął, aby pani je obejrzała.

– I owszem, z chęcią.

Drobna pani ogląda obrazki. Pełno na nich krasnoludków. Tu jakiś paraduje z wielką

księgą pod pachą i gęsim piórem za uchem. Tu gramolą się całym tłumem na wóz. A tu

dziewczynka pilnuje paru gąsek...

– Czy się one pani podobają?

– Tak, tak. Bardzo miłe.

– A więc może by pani – nieśmiało proponuje – zechciała wybrać sobie jakiś z nich i

napisać do tych obrazków jakąś historyjkę dla dzieci.

Ciemno ubrana pani na chwilkę zamyśliła się.

– No, dobrze.

Owa pani była to Maria Konopnicka. A napisana przez nią do kolorowych obrazków

historyjka to leżące przed Wami przepiękne, wzruszające opowiadanie „O krasnoludkach i o

sierotce Marysi”.

W opowiadaniu tym, jak słońce w kropelce rosy, odbija się cały olśniewający talent

poetycki Konopnickiej i odbija się jej wielkie serce.

Nie ma tu ludzi bogatych, wiodących beztroskie życie. Główną postacią opowieści jest

ubożuchna sierotka Marysia zatroskana o swe siedem gąsek. I gromada krasnali–ubożąt.

Maleńkie ubożęta, które wedle legendy żyją w wieśniaczych chatach, po zapieckach, po

mysich norkach, po szparkach pod popielnikiem, mogą stać się olbrzymami. Wtedy gdy

usłyszą nazwę rzeczy największej.

I oto w tym opowiadaniu biedne maleństwa, chcąc zyskać siłę w chwili

niebezpieczeństwa, wymawiają słowa oznaczające rzecz największą.

– Góra! – woła jeden z nich.

– Mądrość! Siła! – wykrzykuje drugi.

Ale ich usiłowania są nadaremne. A wtem lasem poniósł się szept cichy: „Miłosierdzie”...

I na dźwięk tego słowa z maleńkich skrzatów robią się nagle olbrzymy równe sosnom

borowym. Bo w dobroci, w miłosierdziu największa moc się kryje.

I jeszcze jedno uczucie działa rzeczy wielkie – to ukochanie swej ziemi.

– Gdy w sercu ubogiego Skrobka ocknęła się miłość do zaniedbanego zagonu, to ten słaby,

zagłodzony biedak poczuł z nagła w sobie taką siłę, że raz-dwa kawał zachwaszczonego,

porosłego dzikimi krzakami pola oczyścił, zaorał i obsiał ziarnem na chleb, na odpędzenie

głodu od chaty.

Miłość do ziemi ojczystej, do jej pól, łąk i lasów to najsilniejszy ton prawie we wszystkich

utworach Marii Konopnickiej.

Gdy dla poratowania zdrowia musiała wyjechać za granicę, wciąż jej tam obco i wciąż

myślą jest na polskiej wsi. Pisze wtedy:

Śpię i nie śpię, we śnie słyszę,

Jak tam żyto się kołysze...

Jak przez pole brzęczą kosy

O pszeniczne, ciężkie kłosy...

Śpię i nie śpię – we śnie czuję,

Jak tam w lesie dzięcioł kuje,

Jak wierzbina się rozpęka,

Jak po rosie drży piosenka...

Nie skuszą jej do pozostania dłużej na obczyźnie uroki pięknych ciepłych krajów. Za

swoją ziemią tęskni i woła do niej w pięknym wierszu, i zapewnia:

Nigdy ja was nie zapomnę,

Pola moje przefaliste,

Lasy moje przeogromne,

Wody moje bystre, czyste!

Serce czułe na każdą niedolę, ukochanie ludu polskiego i wiara w ten lud, głęboka miłość

do ojczyzny, wielka wrażliwość na piękno przyrody – oto były uczucia, które przepełniały

serce tej wielkiej poetki. A jej olbrzymi talent potrafił wypowiedzieć te uczucia i myśli we

wspaniałej artystycznej formie.

Wszystko to znajdziemy w tej książce. Bo Maria Konopnicka nie lekceważyła swej

twórczości dla dzieci. Z taką samą żarliwością, z jaką pisała dla dorosłych, pisze i dla dzieci.

Szczęśliwą myśl miał wydawca podsuwając pomysł napisania książki do zakupionych przez

siebie obrazków. Z historii o Marysi i krasnoludkach Konopnicka stworzyła arcydzieło.

Pierwsze wydanie tej opowieści ukazało się w 1895 roku i od razu zachwyciło i dzieci, i

dorosłych.

I choć tak wiele lat minęło od pierwszego ukazania się tej książki, każde jej wznowienie

witane jest z radością.

I czy to na półce biblioteki szkolnej, czy na Waszej osobistej półeczce z książkami

znajduje ona najważniejsze miejsce, bo takie się jej należy.

Żadna z polskich książek dla dzieci nie potrafi tak swego czytelnika – a nawet i małego

słuchacza – zachwycić i wzruszyć, i nowe myśli w jego główce wzbudzić, jak ta historia o

ubożętach i o Marysi, która pasła siedem gąseczek.

Kto tę książkę pozna, pokocha ją wiernie do końca życia.

Historia o Marysi i krasnoludkach zyskała też uznanie i wśród innych narodów. Książka ta

została przetłumaczona na język rosyjski, angielski, francuski, czeski i estoński.

JANINA PORAZIŃSKA

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: