Ziemia krwi, ziemia miłości- Jarrett Miranda.pdf

Miranda Jarrett

ZIEMIA KRWI,

ZIEMIA MIŁOŚCI

Harleqin

Toronto • Nowy Jork • Londyn

Amsterdam • Ateny • Budapeszt • Hamburg

Istambuł • Madryt • Mediolan • Paryż • Praga • Sofia

Sydney • Sztokholm • Tajpej • Tokio • Warszawa

Londyn, rok 1704

Dwadzieścia kroków do końca tureckiego ko

bierca, dwanaście wzdłuż kolorowego dywanu

i dwadzieścia z powrotem do kominka...

Kit Sparhawk starał się nie przerywać liczenia.

To najlepszy sposób zapanowania nad złością.

Była już niemal dziewiąta, blady zimowy księżyc

tkwił uwięziony w oknie salonu sir Henry'ego

Ashe'a. Obiecał bratu, że załatwi sprawę i tylko

dlatego jeszcze czekał. Przebył dla Jonathana

dziewięć tysięcy kilometrów. Podróż trwała dwa

miesiące. Kilka godzin więcej nie powinno już ro

bić dużej różnicy. To się Jonathanowi należało.

A jednak Kit nie mógł zapanować nad irytacją,

jaką budziła w nim konieczność czekania na sir

Henry'ego. Wszystko jedno, szlachcic czy nie, ten

tłusty, czerwony na twarzy łobuz, hochsztapler,

któremu trudno było zaufać, budził w nim wy

łącznie złość. Piekielny...

Osiemnaście, dziewiętnaście, dwadzieścia i

z powrotem... Zacisnął zęby i próbował skupić

się na liczeniu kroków. Weksle leżały na biurku,

czekając na podpis, na złożenie którego sir Henry

dotąd nie znalazł czasu. Na wspomnienie wykrę-

tów, do jakich uciekał się ten... żeby tylko nie za

płacić pieniędzy które był winien, Kit mimowol

nie zacisnął pięści. I w koloniach nie brakowało

łajdaków, to prawda, on sam nie był bez skazy.

Ale krętactwa Amerykanów były niczym w po

równaniu z tym, z czym spotkał się w ciągu

trzech miesięcy spędzonych w Londynie.

Opadł na wyściełany jedwabiem fotel i zapa

trzył się w płomienie. Bogu niech będą dzięki, już

za dwa tygodnie znajdzie się na pokładzie i raz

na zawsze zostawi za sobą wybrzeża Anglii. Jego

myśli wybiegły naprzód do domu, do sióstr i Jo

nathana, do Plumstead.

Panującą w domu ciszę przerwał nieoczeki

wanie nabrzmiały lękiem kobiecy krzyk. Kit

w mgnieniu oka zerwał się na nogi, skoczył do

drzwi i wpadł do hallu. W ogromnym domu

znów panowała cisza. Błękitne światełko lampy

niesamowitym blaskiem oświetlało wiszące na

ścianach portrety. Zatrzymał się u stóp schodów,

usiłując złowić uchem jakiś odgłos. Nie miał po

jęcia, skąd dobiegł głos i nie wiedział, dokąd iść.

Nagle jedne z dalszych drzwi otworzyły się

z trzaskiem i do hallu wbiegła kobieta. Pędząc

na oślep, wpadła na Kita, który odruchowo chwy

cił ją w ramiona.

- Proszę się uspokoić, przy mnie nic się pani

nie stanie - powiedział łagodnie.

Przez burzę ciemnych włosów spojrzały na nie

go przerażone oczy osadzone w pięknej, choć

w tej chwili śmiertelnie bladej, twarzy. Teraz do

piero przyjrzał się jej uważniej. Dziewczyna była

bosa i nie miała na sobie niczego, poza nocną ko

szulą.

- Za... zabiłam go - wyszeptała, dysząc cięż

ko. - Leży tam jak kłoda. Matko Boska, co ja zro

biłam? Co teraz będzie?

- Ćśśś, kochanie. Nie ma się czym przejmować.

Taka kruszyna jak ty nie byłaby w stanie uśmiercić

muchy, a co dopiero dorosłego mężczyzny.

Odgarnął włosy z jej twarzy. Nie mogła mieć

więcej niż dwadzieścia lat. Zadał sobie pytanie, kim

była. Sir Henry nie miał córek, a dziewczyna, którą

trzymał w ramionach, bez wątpienia nie była lady

Frances. Nie mogła też być służącą, delikatność jej

ciała świadczyła o przyzwyczajeniu do zamożności

i wygód, a sposób w jaki mówiła, świadczył bez

wątpienia, że była osobą wykształconą.

- Ależ przysięgam panu na wszystkie święto

ści, że go zabiłam!

Nieznajomą wstrząsnął szloch. Była tak przera

żona, że wtuliła twarz w pierś Kita, jakby chcąc

ukryć się przed światem. Nie pozostało mu nic in

nego, jak objąć jej drżące plecy i przytulić. Pomimo

napięcia zarejestrował odruchowo miękkość skry

tego pod gładkim jedwabiem ciała, pełne piersi

i otaczający nieznajomą zapach lawendy. Wiedział,

że powinien zaprowadzić ją do salonu i poszukać

mężczyzny, którego podobno zamordowała, ale nie

potrafił zdobyć się na to, by wypuścić ją z ramion.

To delikatne, drżące ciało nasuwało mu myśl

o przerażonym, rannym ptaku.

Nagle dziewczyna wyswobodziła się z jego

objęć i spojrzała mu w oczy.

- Kim pan właściwie jest?

- Christopher Sparhawk, panienko, ale wszy

scy mówią na mnie Kit.

Nawet w tym niepewnym świetle, jakie rzu

cała lampka, mógł dostrzec, że jego rozmówczyni

ma rozdartą koszulę. Widocznie ktoś usiłował do

stać się do wyraźnie zarysowanych pod cienkim

jedwabiem piersi. Na szyi i ramionach dziewczy

ny widać było świeże ślady, które już zaczynały

ciemnieć, powoli przemieniając się w sińce. Kit

poczuł, jak wzbiera w nim gniew na mężczyznę,

który tak brutalnie potraktował kobietę. Najwy

raźniej musiała przyłapać jakiegoś rabusia, zło

dzieja, wkradającego się do domu przez okno. Je

go dłoń odruchowo zacisnęła się na krawędzi

długiego noża, z którym nigdy się nie rozstawał,

nawet tu w Londynie. Tymczasem dziewczyna,

zawstydzona jego dociekliwym spojrzeniem,

ściągnęła poszarpane krawędzie koszuli, usiłując

ukryć ramiona przed jego wzrokiem.

Była wyraźnie wystraszona, a jednak instynkt

podpowiadał Kitowi, że oczekuje od niego po

mocy. Powoli, tak by jej nie spłoszyć, wyciągnął

rękę i pogłaskał ją po ramieniu.

- Proszę się mnie nie bać. Niech mi pani po

wie, panienko, co się stało, a potem pójdziemy

razem do sir Henry'ego.

- Pan jest jego przyjacielem? - spytała i cof

nęła się jeszcze o krok. Znów zrobiła na nim wra

żenie przerażonego, zaszczutego zwierzątka.

- Zostań tam, gdzie stoisz! Mogłam się była do

myślić, że nie wrócił sam. Słyszałam już, że zanim

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: