Jest to fragment prztłumaczony ksišżki Lance Amstronga 4.Pozycja na rowerze Przy okrelaniu optymalnej pozycji na rowerze najważniejszym czynnikiem jest wygoda. Lance sam doszedł do wniosku, że niezależnie od tego jak jego pozycja jest aerodynamiczna, jeżeli nie jest komfortowa, będzie sprawiać problemy i nie pozwoli na uzyskanie dobrego wyniku. Lance znacznie zmodyfikował swoja pozycję na rowerze od roku 1990, kiedy to z triatlonisty stał się kolarzem. Twoja pozycja też będzie wymagać modyfikacji w zależnoci od nabywanych umiejętnoci, wzrastajšcej siły, sprawnoci i wiary we własne możliwoci. Pozycja podczas jazdy zależy od czterech czynników: 1.Wygoda 2.Biomechanika 3.Technika jazdy 4.Aerodynamika Powyższe czynniki, wspólnie tworzš stan dynamicznej równowagi. Kiedy Chris dołšczył do zespołu Amerykańskiej Federacji Kolarskiej, postrzegał Lancea jako kandydata do 100-kilometrowej jazdy drużynowej na czas podczas Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku. Wystarczyło jednak jedno spojrzenie na sylwetkę Lancea podczas jazdy, aby przekonać go, że niezbędna sš drastyczne zmiany. Aby wykorzystać siłę swoich mocnych mięni ud, Lance bardzo pochylał się do przodu. Używał siodełka triatlonowego, które pochyla się nieco ku przodowi, w odróżnieniu od zwykłego siodełka, które jest równoległe do podłoża. Lance miał również bardzo nisko umieszczonš kierownicę, a siodełko uniesione. Pochylona do przodu sylwetka i wygięty kręgosłup zwiększały opory podczas jazdy. Pod nadzorem Chrisa Lance rozpoczšł modyfikowanie swojej pozycji na rowerze. Zaczšł od wymiany siodełka. Co więcej, Chris przesunšł siodełko ku tyłowi, aby przemiecić punkty przyłożenia sił i lepiej wykorzystać potencjał mięni łydek, poladków i grzbietu. Podniósł także o kilkanacie centymetrów kierownicę i obniżył siodełko. Zmiany te pomogły Lanceowi uzyskać bardziej płaskš, lepszš aerodynamicznie sylwetkę. Eddy Merckx, belgijska legenda lat siedemdziesištych, a dzisiaj producent rowerów, pracował z Lancem na poczštku lat dziewięćdziesištych, kiedy był dostawca sprzętu dla grupy Motorola (pierwsza grupa Lancea). Merckx bardzo zwraca uwagę na prawidłowš pozycje zawodnika. W filmie Niedziela w piekle”, opowiadajšcym o wiosennym klasyku Paryż Roubaix z 1976 r., można zobaczyć jak Merckx zatrzymuje się na poboczu, zsiada z roweru, wycišga klucz, odkręca rubę, obniża siodełko o parę milimetrów, po czym wsiada na rower i dołšcza do peletonu. Merckx pomógł Lanceowi wypracować optymalnš pozycje na rowerze, bardzo bliskš tego, co można zobaczyć dzisiaj. W 1996 r. Lance podpisał kontrakt z grupš Cofidis. Rozpoczšł treningi pod okiem Cyrillea Guimarda, dyrektora sportowego, który wczeniej opiekował się takimi gwiazdami Tour de France jak Greg LeMond, Bernard Hinault i Laureat Mignon. Guimard, dawny rywal Merckxa, lekko zmodyfikował sylwetkę Lancea. Wyposażył również jego rower w kierownice węższš niż 42 cm, co wymagało zmiany przyzwyczajeń. Dzięki węższej kierownicy Lance trzymał ręce bliżej siebie, co poprawiło jego aerodynamikę. Dzięki cinięciu klatki piersiowej zmniejszyła się także powierzchnia czołowa zawodnika, a tym samym spadły opory jazdy. Wkrótce jednak rozpoznano u Lancea raka, a grupa Cofidis rozwišzała kontrakt. Kiedy Lance odzyskał siły po chemioterapii, na nowo podjšł trening pod nadzorem Chrisa. Poczštkowo utrzymywał pozycje wypracowana przez Guimarda. Jednak po kilku cięższych treningach zaczšł się skarżyć na bóle w klatce piersiowej. Chris doszedł do wniosku, że dolegliwoci te mogš wynikać z ucinięcia klatki piersiowej i wyposażył rower Lancea w kierownice 42-centymetrowš, takš, jakiej używał na poczštku. Szersza kierownica pozwoliła na rozsunięcie ramion i zmniejszyła nacisk wywierany na żebra, a bóle wkrótce ustšpiły. Nie warto powięcać komfortu jazdy dla lepszej aerodynamiki. Wygoda Każda osoba odczuwa komfort na swój własny sposób. Zależy on chociażby od indywidualnej gibkoci, czy osobniczych odchyleń w budowie ciała, takich jak pronacja czy supinacja stopy, co wpływa na to czy zewnętrzna, czy wewnętrzna częć stopy wywiera nacisk na pedały. Wielu kolarzy po kilku godzinach jazdy odczuwa bolesnoć w krzyżu, a Lance jest jeszcze bardziej podatny na tego typu dolegliwoci. Zdiagnozowano u niego złamani pištego kręgu lędwiowego, na wysokoci pasa. Stan ten, zwany kręgozmykiem, jest uważany za wrodzony, ale powszechnie występuje u sztangistów i osób, które w wieku nastoletnim uprawiały sporty siłowe. Aby zminimalizować dolegliwoci okolicy krzyżowej Lance regularnie wykonuje ćwiczenia rozcišgajšce i poddaje się masażom, co zmniejsza napięcie mięniowe. Zwraca szczególnš uwagę na ćwiczenia okolicy lędwiowo krzyżowej i bioder (ćwiczenia rozcišgajšce patrz Rozdział 9). Biomechanika Innym czynnikiem wpływajšcym na pozycje kolarza w czasie jazdy jest biomechanika, czyli odpowiednie rozłożenie sił. Każdy robi to na swój sposób. Na przykład David Phinney kolega Chrisa z drużyny 7-Eleven, który w 1986 roku był pierwszym amerykańskim zwycięzcš etapu Tour de France jedzi z palcami nóg skierowanymi ku dołowi. Odbiega to od standardowego ułożenia stóp równolegle do podłoża. Phinney pedałuje z opuszczonymi palcami, ponieważ jego mięnie czworogłowe sš większe niż przeciętnie. Działajš one jak wielkie tłoki popychajšce pedały. Taki sposób jazdy, korzystny dla Phinneya, innym zawodnikom nie przyniósłby dobrych rezultatów. Biomechanika Lancea opiera się na silnych mięniach czworogłowych uda, rozwiniętych w trakcie kariery triatlonowej. W rezultacie szybciej podjeżdża on pod górę stajšc na pedałach niż zachowujšc pozycje siedzšcš, zużywa jednak przy tym więcej energii. Lance powięcił sporo pracy na poprawienie jazdy w górach, ale dzięki temu mógł nawišzać walkę na górskich etapach Tour de France w 1999 roku. Biomechanika tłumaczy również, dlaczego podczas czasówek Lance jedzi z zaokršglonymi plecami trzymajšc dłonie na dolnych częciach kierownicy. Z powodu kręgozmyku nie może się pochylić, więc kompensuje to przesuwajšc tułów do przodu, co skutkuje zaokršglonymi plecami. Technika jazdy Jest to trzeci czynnik wpływajšcy na pozycję kolarza na rowerze. Chodzi o sposób, w jaki rower zachowuje się podczas wchodzenia w zakręty, przyspieszania, hamowania czy innych manewrów. Ciało kolarza styka się z rowerem w trzech punktach: sš to stopy, dłonie i poladki. Tworzš on trójkšt, a od jego kształtu zależy technika jazdy. Zazwyczaj kolarz modyfikuje swojš pozycję na rowerze dla utrzymania równowagi i lepszej aerodynamiki, w zależnoci od ukształtowania terenu, prędkoci i kierunku jazdy, zakrętów i zmian prędkoci. Kiedy odnajdziesz już swojš optymalnš pozycję, będziesz mógł jš łatwiej zmienić, gdy okolicznoci cię do tego zmuszš. Aerodynamika Ostatnim czynnikiem jest aerodynamika. Odpowiednia pozycja redukuje opór jazdy i pomaga przyspieszyć w razie potrzeby. Niektóre pozycje sš bardziej aerodynamiczne niż inne. Podczas czasówek Lance pedałuje z zaokršglonymi plecami i tułowiem bardziej uniesionym niż u innych zawodników. Badania, jakim poddano Lancea, wykazały, że wysokoć kolarza na rowerze nie jest tak istotna jak jego szerokoć mówi Dr Andrew Pruitt, kierownik Centrum Medycyny Sportowej w Kolorado, który wykrył kręgozmyk Lancea na poczštku lat dziewięćdziesištych. Dla zawodnika lepiej jest utrzymać wšskš sylwetkę żeby pruć powietrze jak strzała niż zbliżać tułów do ramy. Jeli jednak zawodnik czuje się dobrze ze swojš sylwetkš podczas czasówki, pojedzie lepiej niż gdyby na siłę przyjmował pozycję bardziej aerodynamicznš. Steve Hed to mechanik z niewielkiego St.Paul w Minnesocie, który wyspecjalizował się w konstruowaniu aerodynamicznych obręczy, które redukujš opór jazdy. Kiedy Lance startował w triatlonie i amatorskich wycigach kolarskich, to Hed projektował dla niego koła, stosujšc najnowoczeniejsze techniki i materiały. Ale nawet i on uważa, że aerodynamika ma swoje ograniczenia. Kolarze w grupie jadšc w wachlarzu nie dbajš o aerodynamikę, bo nie pracujš wyłšcznie na swój rachunek. Ale kiedy grupa się poszarpie i trzeba gonić uciekajšcych, aerodynamiczna sylwetka staje się nagle istotna. Jest też kluczowa, gdy chce się zainicjować atak z grupy. Pozycja podstawowa Rozpoczšć należy od podstawowej pozycji spoczynkowej, służšcej jako wzorzec. Polega ona na równomiernym rozłożeniu siły między siodełkiem, kierownicš i pedałami. Tę pozycję łatwo modyfikować, aby dostosować się do różnych warunków jazdy. Kiedy kupujesz rower z dobrze dobranš ramš (Patrz Rozdział 2), warto powięcić trochę czasu na precyzyjne dopasowanie własnej sylwetki do nowego roweru. Rower musi wyglšdać tak jak człowiek, który będzie na nim jedził mówi Dr Pruitt podsumowujšc swoje dowiadczenia z wieloletniego leczenia bólów kolan i krzyża, czyli następstw złej sylwetki podczas jazdy. Rower mistrza nie nadaje się dla każdego. Na dowód swych słów Dr Pruitt porównuje rowery Lancea i jego kolegów z ekipy US Postal, wszystkie tej samej marki. Dla niewprawnego oka mogš wydawać się identyczne, ale rower Lancea jest dostosowany do innej sylwetki niż rowery Georgea Hincapiego, Kevina Livingstonea, Tylera Hamiltona i innych zawodników. Zacznij od umieszczenia roweru na rolkach. Upewnij się, że przednie koło jest uniesione tak, aby znalazło się na poziomie tylnego koła, tkwišcego w uchwycie rolek. Jeli nie masz dostępu do rolek, popro kolegę o przytrzymanie roweru. Ustawienie roweru Wysokoć siodełka Istnieje wiele gotowych wzorów na ustalenie wysokoci siodełka, ale nie trzeba być matematykiem żeby wyczuć, jaka wysokoć jest odpowiednia. Przy najniższym położeniu pedału noga powinna być lekko ugięta w kolanie, a biodra nie mogš przemieszczać się na boki podczas jazdy. Amerykańskie Centrum Przygotowań O...
reniferMan