Bhaktivedanta Swami Prabhupada A. C. - Nektar instrukcji.doc

(432 KB) Pobierz
Nektar Instrukcji


Nektar Instrukcji
A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupad

Słowo wstępne
Wykaz źródeł

 

 

Tekst 1 vaco vegam manasah krodha-vegam— Zrównoważona osoba, która może...

Tekst 2 atyaharah prayasaś ca— Swoją służbę oddania niszczy ten,...

Tekst 3 utsahan niścayad dhairyat— Istnieje sześć zasad, które są...

Tekst 4 dadati pratigrhnati— Ofiarowywanie darów i ich...

Tekst 5 krsneti yasya giri tam...— Należy szanować w swoim umyśle...

Tekst 6 drstaih svabhava-janitair vapusaś...— Będąc usytuowanym w swojej...

Tekst 7 syat krsna-nama-caritadi-sitapy...— Święte imię, charakter, rozrywki...

Tekst 8 tan-nama-rupa-caritadi-sukirtananu-— Istota wszelkich rad jest taka, że...

Tekst 9 vaikunthaj janito vara madhu-puri...— Święte miejsce znane jako Mathura...

Tekst 10 karmibhyah parito hareh priyataya...— W śastrach powiedziane jest, że...

Tekst 11 krsnasyoccaih pranaya-vasatih...— Spośród wielu przedmiotów zachwytu...

 

 

 

 

Słowo wstępne

Świadomość Kryszny jest prowadzona pod kierunkiem Śrila Rupy Goswamiego. Gaudiya Vaisnavowie, czyli Vaisnavowie bengalscy, są przeważnie zwolennikami Śri Caitanyi Mahaprabhu, którego bezpośrednimi uczniami jest sześciu Goswamich z Vrindavany. Dlatego też Śrila Narottama Thakura pisał:

rupa-raghunatha-pade ha-ibe akuti
kabe hama bujhaba se yugala-priti

"Kiedy pojawi się we mnie gorące pragnienie zrozumienia literatury napisanej przez Goswamich, wówczas będę mógł zrozumieć transcendentalną miłość Radhy i Kryszny." Śri Caitanya Mahaprabhu pojawił się, aby obdarzyć ludzkie społeczeństwo błogosławieństwem nauki o Krysznie. Najbardziej wzniosłymi spośród wszystkich czynów Pana są Jego miłosne rozrywki małżeńskie z pasterkami gopi. Śri Caitanya Mahaprabhu pojawił się, prezentując miłosne uczucia Śrimati Radharani, najlepszej spośród gopi. Zatem, aby zrozumieć misję Pana Caitanyi Mahaprabhu i pójść w Jego ślady, należy bardzo poważnie naśladować sześciu Goswamich – Śri Rupę, Sanatanę, Bhatta Raghunathę, Śri Jivę, Gopala Bhattę i Dasa Raghunathę.

Duchowym przywódcą sześciu Goswamich był Śrila Rupa Goswami, i aby pokierować naszym działaniem, zostawił nam ten Upadeśamrta (Nektar instrukcji), zamieszczając w nim podstawowe zasady, których należy przestrzegać na ścieżce bhakti-yogi. Tak jak Śri Caitanya Mahaprabhu pozostawił po Sobie osiem wersetów znanych jako Śiksastaka, podobnie Śri Rupa Goswami dał nam Upadeśamrtę, abyśmy mogli zostać czystymi Vaisnavami.

We wszelkich sprawach duchowych pierwszym obowiązkiem jest kontrolowanie swojego umysłu i zmysłów. Dopóki nie kontroluje się umysłu i zmysłów, nie można zrobić żadnego postępu w życiu duchowym. Każdy w tym materialnym świecie jest obezwładniony siłami pasji i ignorancji. Należy zatem wznieść się do platformy dobroci, sattva-guny, przez przestrzeganie instrukcji Rupy Goswamiego, a wtedy wszelkie instrukcje dotyczące dalszego postępu duchowego zostaną nam stopniowo objawione.

Postęp w świadomości Kryszny zależy od indywidualnej postawy, nastawienia zainteresowanego. Osoba praktykująca świadomość Kryszny powinna stać się doskonałym gosvamim. Vaisnavowie są ogólnie znani jako gosvami. We Vrindavanie tytułem tym obdarzany jest też każdy prezydent świątyni. Ten, kto chce zostać doskonałym bhaktą Kryszny, musi zostać gosvamim. Go znaczy "zmysły," a svami znaczy "mistrz." Dopóki ktoś nie panuje nad swoimi zmysłami i umysłem, dopóty nie może zostać gosvamim. Aby osiągnąć najwyższy sukces w życiu przez stanie się gosvamim, a następnie czystym bhaktą Kryszny, należy przestrzegać instrukcji znanych jako Upadeśamrta, które zostały nam przekazane przez Śrila Rupę Goswamiego. Śrila Rupa Goswami napisał wiele książek, chociażby takie jak Bhakti-rasamrta-sindhu, Vidagdha-madhava i Lalita-madhava, ale Upadeśamrta zawiera pierwsze instrukcje dla początkujących bhaktów. Należy przestrzegać tych instrukcji bardzo ściśle, a wtedy niewątpliwie osiągnięcie sukcesu stanie się łatwiejsze. Hare Kryszna.

A. C. Bhaktivedanta Swami
20 wrzesień, 1975r.
Viśvarupa-mahotsava
Kryszna-Balarama Mandira
Ramana-reti
Vrindavana, India

 

 

Tekst Nektaru Oddania i Nektaru Instrukcji jest potwierdzony przez standardowe autorytety wedyjskie. W książkach tych są szczególnie cytowane następujące autentyczne pisma święte:

Adi Purana
Agastya-samhita
Agni Purana
Aparadha-bhanjana
Bhagavad-gita
Bhakti-rasamrita-sindhu (Rupa Goswami)
Bhavisya Purana
Brahmanda Purana
Brahma Purana
Brahma-samhita
Brahma-yamala
Brihad-vamana Purana
Caitanya-caritamrita (Krysznadasa Kaviraja)
Dana-keli-kaumudi
Garuda Purana
Gita-govinda
Govinda-vilasa
Hamsaduta
Hari-bhakti-sudhodaya
Hari-bhakti-vilasa
Hayaśirsa-pancaratra
Iśopanisad
Kryszna-karnatmrita
Laghu-bhagavatamrita (Rupa Goswami)
Lalita-madhava
Linga Purana
Mahabharata
Maha-kurma Purana
Mukunda-mala-stotra
Mundaka Upanisad
Narada-pancaratra
Naradiya Purana
Nrisimha Purana
Padma Purana
Padyavali
Prahlada-samhita
Prema-vivarta (Jagadananda Pandita)
Śiksastaka
Skanda Purana
Śrimad-Bhagavatam
Śuka-samhita
Varaha Purana
Vidagdha-madhava
Visnu-dharmottara
Visnu Purana
Visnu-rahasya
Visnu Purana
Visnu-rahasya

 

 

Tekst 1

 

 

vaco vegam manasah krodha-vegam
jihva-vegam udaropastha-vegam
etan vegan yo visaheta dhirah
sarvam apimam prthivim sa śisyat

 

vacah – mowy, vegam – impuls; manasah – umysłu; krodha – złości; vegam – impuls; jihva – języka; vegam – impuls; udara-upastha – brzucha i genitaliów; vegam – impuls; etan – te; vegan – impulsy; yah – każdy kto; visaheta – może tolerować; dhirah – zrównoważony; sarvam – wszystkie; api – z pewnością; imam – ten; prthivim – świat; sah – taka osoba; śisyat – może inicjować uczniów.

 

Zrównoważona osoba, która może kontrolować impulsy mowy, żądania umysłu, odruchy złości i impulsy języka, brzucha i genitaliów, posiada kwalifikacje, aby mieć uczniów na całym świecie.

 

ZNACZENIE: W Śrimad-Bhagavatam (6.1.9-10) Pariksit Maharaja zadał Śukadevie Goswamiemu kilka bardzo inteligentnych pytań. Jedno z nich brzmiało: "Dlaczego ludzie poddają się pokucie, jeśli nie umieją kontrolować swoich zmysłów?" Np., złodziej może doskonale wiedzieć, że za swoją kradzież może zostać aresztowany przez policję, i może nawet widzieć, jak inny złodziej jest aresztowany, a pomimo to kontynuuje on swój proceder. Doświadczenie gromadzi się przez oglądanie i słuchanie. Ten, kto jest mniej inteligentny, gromadzi doświadczenie poprzez percepcję wzrokową, kiedy jednak inteligentna osoba słyszy z ksiąg prawniczych albo śastr, czyli pism świętych, że kradzież nie jest dobra, i słyszy, że złodziej jest karany poprzez aresztowanie, to jest to dla niej wystarczające, aby powstrzymać się od kradzieży. Mniej inteligentna osoba musi być aresztowana i ukarana za kradzież, aby się tego oduczyć. Jednakże zdarza się, że łajdak, głupiec, może mieć zarówno doświadczenie wzrokowe jak i słuchowe, czy nawet sam może zostać ukarany, a mimo to nie przestanie kraść. Nawet jeśli taka osoba pokutuje i zostaje ukarana przez władze, będzie znowu kraść, skoro tylko wyjdzie z więzienia. Jeśli kara w postaci więzienia jest uważana za pokutę, to co za korzyść wynika z takiej pokuty? Wskutek tego Maharaja Pariksit zapytał

drsta-śrutabhyam yat papam
janann apy atmano 'hitam
karoti bhuyo vivaśah
prayaścittam atho katham

kvacin nivartate 'bhadrat
kvacit carati tat punah
prayaścittam atho 'partham
manye kunjara-śaucavat

Porównał on taką pokutę do kąpieli słonia. Słoń może wykąpać się w rzece, ale skoro tylko wychodzi na brzeg, obrzuca całe swoje ciało piaskiem. Zatem, co za korzyść z takiej kąpieli? Podobnie, wielu praktykantów życia duchowego intonuje maha-mantrę Hare Kryszna i jednocześnie oddaje się wielu zakazanym czynnościom, myśląc, że intonowanie zneutralizuje ich przewinienia. Jedną z dziesięciu rodzajów obraz, którą można popełnić intonując święte imię Pana, jest obraza zwana namno balad yasya hi papa-buddhih, czyli popełnianie grzesznych czynności z myślą o oczyszczeniu się od ich reakcji przez intonowanie maha-mantry Hare Kryszna. Podobnie, niektórzy chrześcijanie chodzą do kościoła, by wyspowiadać się ze swoich grzechów, myśląc, że wyznanie grzechów przed księdzem i spełnienie jakiejś pokuty uwolni ich od skutków grzechów popełnionych w ciągu tygodnia. Ale skoro tylko przemija sobota i przychodzi niedziela, zaczynają na nowo grzeszyć, myśląc, że zostaną rozgrzeszeni następnej soboty. Maharaja Pariksit, najbardziej inteligentny Król swoich czasów, potępia taki rodzaj prayaścitta, pokuty. Śukadeva Goswami, równie inteligentny, będąc mistrzem duchowym Maharaja Pariksita, odpowiedział na pytanie Króla i potwierdził, że jego zdanie na temat pokuty było poprawne. Grzeszne działanie nie może zostać zneutralizowane przez pobożne uczynki. W ten sposób, jedyną prawdziwą prayaścitta, czyli pokutą, jest rozbudzenie naszej uśpionej świadomości Kryszny.

Prawdziwa pokuta pociąga za sobą dojście do prawdziwej wiedzy, a do osiągnięcia jej istnieje standardowy proces. Kiedy ktoś przestrzega zasad higieny, nie ma dla niego kwestii choroby. Ludzka istota powinna być kształtowana według pewnych zasad, a celem tego wszystkiego jest ożywienie jej oryginalnej wiedzy. Takie metodyczne życie jest opisane jako tapasya. Do standardu prawdziwej wiedzy, czyli świadomości Kryszny, można być promowanym stopniowo, przez praktykowanie wyrzeczenia i celibatu (brahmacaryi), przez kontrolowanie umysłu, przez kontrolowanie zmysłów, przez przeznaczanie swoich posiadłości na cele dobroczynne, przez bycie prawdomównym, przez zachowywanie czystości i praktykowanie yoga-asanów. Jednak, jeśli ktoś ma szczęście, aby zetknąć się z czystym bhaktą Kryszny, może on przekroczyć wszystkie praktyki mające na celu kontrolę umysłu poprzez proces yogi mistycznej, po prostu przez przestrzeganie zasad świadomości Kryszny – tzn., powstrzymywanie się od zakazanego seksu, jedzenia mięsa, toksykowania się i hazardu – i przez zaangażowanie się w służbę dla Najwyższego Pana pod kierunkiem bona fide mistrza duchowego. Ten łatwy proces poleca w tym wersie Śrila Rupa Goswami.

Po pierwsze, należy kontrolować swoją moc mowy. Każdy z nas posiada zdolność mówienia, i skoro tylko nadarza się nam okazja, zaczynamy mówić. A jeśli nie mówimy o świadomości Kryszny, to mówimy jedynie o różnego rodzaju nonsensach. Ropucha na polu wyraża swoją moc mowy przez rechotanie, i podobnie każdy, kto ma język, chce mówić, nawet jeśli wszystko to, co mówi, jest nonsensem. Rechotanie żaby jest po prostu zapraszaniem węża: "Proszę, przyjdź tutaj i zjedz mnie." Niemniej jednak, chociaż jest to zapraszanie śmierci, nie przestaje ona rechotać. Rozmowy ludzi materialistycznych i impersonalistycznych filozofów Mayavadi mogą być porównane do rechotania żaby. Ludzie ci zawsze rozmawiają o głupstwach, i w ten sposób zapraszają śmierć. Jednak kontrolowanie mowy nie oznacza narzuconego samemu sobie milczenia (zewnętrzny proces mauna), tak jak praktykują to filozofowie Mayavadi. Milczenie może okazać się pomocne do pewnego momentu, ale ostatecznie zawodzi nasze nadzieje. Sens kontrolowania mowy zakomunikowany tutaj przez Śrila Rupę Goswamiego zawiera się w pozytywnym procesie krsna-katha, czyli w zaangażowaniu mowy w gloryfikację Najwyższego Pana, Śri Krysznę. W ten sposób język może wysławiać imię, formę, cechy i rozrywki Pana. Głosiciel krsna-katha jest zawsze poza szponami śmierci. Takie jest właśnie znaczenie kontrolowania impulsu mowy.

 

 

vaco vegam manasah krodha-vegam
jihva-vegam udaropastha-vegam
etan vegan yo visaheta dhirah
sarvam apimam prthivim sa śisyat

 

vacah – mowy, vegam – impuls; manasah – umysłu; krodha – złości; vegam – impuls; jihva – języka; vegam – impuls; udara-upastha – brzucha i genitaliów; vegam – impuls; etan – te; vegan – impulsy; yah – każdy kto; visaheta – może tolerować; dhirah – zrównoważony; sarvam – wszystkie; api – z pewnością; imam – ten; prthivim – świat; sah – taka osoba; śisyat – może inicjować uczniów.

 

Zrównoważona osoba, która może kontrolować impulsy mowy, żądania umysłu, odruchy złości i impulsy języka, brzucha i genitaliów, posiada kwalifikacje, aby mieć uczniów na całym świecie.

 

ZNACZENIE: Niepokój albo zmienność umysłu (mano-vega) jest kontrolowana, kiedy ktoś koncentruje swój umysł na lotosowych stopach Kryszny Caitanya-caritamrta (Madhya 22.31) mówi:

krsna-surya-sama; maya haya andhakara
yahan krsna, tahan nahi mayara adhikara

Kryszna jest jak słońce, a maya jest jak ciemność. Jeśli obecne jest słońce, nie ma kwestii ciemności. Podobnie, jeśli Kryszna obecny jest w umyśle, nie ma możliwości, aby umysł ten był niepokojony przez wpływ mayi. Yogiczny proces negowania wszelkich materialnych myśli nie jest pomocny. Próby stwarzania pustki w umyśle są sztuczne. Pustka nie pozostanie na długo. Jednak, jeśli ktoś myśli zawsze o Krysznie i o tym, jak Mu służyć, to jego umysł będzie w naturalny sposób kontrolowany.

Podobnie może być kontrolowana złość. Nie można całkowicie powstrzymać złości, ale jeśli po prostu będziemy źli na tych, którzy bluźnią przeciwko Panu albo bhaktom Pana, wtedy będziemy kontrolować naszą złość w świadomości Kryszny. Pan Caitanya Mahaprabhu rozgniewał się pewnego razu na niegodziwych braci Jagai i Madhai, którzy znieważyli i uderzyli Nityanandę Prabhu. W Swojej Śiksastaka Pan Caitanya napisał, trnad api sunicena taror api sahisnuna: "należy być bardziej pokornym od źdźbła trawy na drodze i bardziej tolerancyjnym niż drzewo." Ktoś więc może zapytać, dlaczego Pan zamanifestował Swój gniew. Sens tego jest taki, że należy być przygotowanym, aby tolerować wszelkie zniewagi wobec siebie samego, ale kiedy zostanie znieważony Kryszna albo Jego czysty wielbiciel, to prawdziwy bhakta wpada w gniew i działa jak ogień przeciwko bluźniercom. Krodha, czyli złość, nie może zostać powstrzymana, ale może być zastosowana we właściwy sposób. To właśnie pod wpływem gniewu Hanuman podpalił miasto Lankę, a mimo to jest on czczony jako największy bhakta Pana Ramacandry. Znaczy to, że zastosował on swój gniew we właściwy sposób. Arjuna może posłużyć za następny przykład. Nie chciał walczyć, ale Kryszna podburzył jego gniew: "Musisz walczyć!" Walka bez gniewu nie jest możliwa. Jednakże, gniew jest kontrolowany, kiedy wykorzystuje się go w służbie Pana.

Co do impulsów języka, każdy z nas ma doświadczenie, że język chce jeść smaczne potrawy. Ogólnie rzecz biorąc, nie powinniśmy pozwolić językowi jeść według jego zachcianek, ale powinniśmy kontrolować go przez spożywanie prasada. Postawa bhakty jest taka, że będzie jadł tylko wtedy, kiedy Kryszna ofiaruje mu prasada. Taki jest sposób na kontrolowanie języka. Należy przyjmować prasada w wyznaczonych porach, i nie powinno się jeść w restauracjach albo cukierniach po prostu dla zadowalania kaprysów języka czy brzucha. Jeśli będziemy trzymać się zasady przyjmowania prasada, będziemy w stanie opanować impulsy brzucha i języka.

W podobny sposób mogą być kontrolowane impulsy seksualne. Genitalia powinny być użyte do spłodzenia dzieci świadomych Kryszny – w innym przypadku nie powinny być używane. Świadomość Kryszny popiera małżeństwa nie dla przyjemności seksualnych, ale dla spłodzenia dzieci świadomych Kryszny. Skoro tylko dzieci trochę podrosną, posyłane są do jednej z naszych szkół, gurukuli, gdzie kształci się je na w pełni świadomych Kryszny bhaktów. Potrzebujemy wiele takich świadomych Kryszny dzieci, i kto jest zdolny wydać na świat potomstwo świadome Kryszny, ma pozwolenie na użycie swoich genitaliów.

Kiedy ktoś posiada pełne doświadczenie w kontrolowaniu się metodami świadomości Kryszny, wówczas może osiągnąć kwalifikacje do zostania bona fide mistrzem duchowym.

W swoich objaśnieniach Anuvrtti do Upadeśamrty, Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura pisze, że nasze utożsamianie się z materią stwarza trzy rodzaje impulsów-impuls mowy, impulsy albo żądania umysłu i żądania ciała. Kiedy żywa istota pada ofiarą tych trzech typów impulsów, jej życie staje się niepomyślnym. Ten, kto praktykuje powstrzymywanie się od tych żądań albo impulsów, jest nazywany tapasvi, czyli tym, który praktykuje wyrzeczenie. Przez taką tapasyę można przezwyciężyć represje materialnej energii, zewnętrznej mocy Najwyższego Osobowego Boga.

Kiedy mówimy o impulsie mowy, odnosimy to do bezużytecznego gadulstwa, takiego jak bredzenie filozofów Mayavadi, osób zaangażowanych w czynności dla materialnej korzyści (fachowo zwane karma-kanda), czy materialistycznie myślących ludzi, którzy po prostu gonią za przyjemnościami zmysłowymi. Wszelkie takie rozmowy czy literatura są praktyczną manifestacją impulsu mówienia. Wielu ludzi opowiada głupstwa i pisze tomy bezużytecznych książek, a wszystko to jest rezultatem niekontrolowanego impulsu mowy. Aby zneutralizować tę tendencję, musimy nakierować nasze mówienie na tematy związane z Kryszną. Zostało to wyjaśnione w Śrimad-Bhagavatam (1.5.10-11):

na yad vacaś citra-padam harer yaśo
jagat-pavitram pragrnita karhicit

tad vayasam tirtham uśanti manasa
na yatra hamsa niramanty uśikksayah

"Słowa, które nie opisują chwały Pana, która sama w sobie może uświęcić atmosferę całego wszechświata, są uważane przez święte osoby za miejsca pielgrzymek dla kruków i...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin