Deveraux Jude - Wiedźma (Saga rodu Montgomerych 03).pdf - romans - czikit7

JUDE DEVERAUX

WIED ń MA

CZ ĦĺĘ PIERWSZA

POŁUDNIE ANGLII

STYCZE İ 1502

Niewielkie miasteczko Moreton otoczone było wysokim kamiennym murem

rzucaj Ģ cym długi cie ı na Ļ ci Ļ ni ħ te wewn Ģ trz domki. Ł Ģ czyły je brukowane drogi,

rozchodz Ģ ce si ħ promieni Ļ cie od wysokiego ko Ļ cioła i białego ratusza. Teraz, w słabym

Ļ wietle poranka, kilka psów przeci Ģ gało si ħ leniwie, a na otwarcie ci ħŇ kiej d ħ bowej bramy

miasteczka czekało kilka kobiet o zaspanych oczach i czterech m ħŇ czyzn z toporami na

ramieniu.

W jednym z domów, prostym, dwupi ħ trowym, pomalowanym na biało, Alyxandria

Blackett nasłuchiwała z uwag Ģ skrzypienia bramy. Usłyszawszy znajomy d Ņ wi ħ k, chwyciła

mi ħ kkie skórzane buciki i pobiegła na palcach do schodów, które znajdowały si ħ

niebezpiecznie blisko sypialni jej ojca. Obudziła si ħ na długo przed wschodem sło ı ca i dawno

ju Ň ubrała si ħ w prost Ģ , do Ļę znoszon Ģ wełnian Ģ sukni ħ . Dzi Ļ po raz pierwszy nie patrzyła z

niesmakiem na swoje szczupłe ciało. Wydawało jej si ħ , Ň e przez całe Ň ycie czekała, by

dorosn Ģę , sta ę si ħ wy Ň sz Ģ , a co wa Ň niejsze, zyska ę bardziej kobiece kształty. Ale maj Ģ c lat

dwadzie Ļ cia stwierdziła, Ň e zawsze ju Ň b ħ dzie płaska i chuda. Przynajmniej, pomy Ļ lała z

westchnieniem, nie musz ħ nosi ę gorsetu. Przechodz Ģ c przez pokój ojca, zerkn ħ ła na łó Ň ko, by

upewni ę si ħ , Ň e on Ļ pi, potem zarzuciła brzeg sukni na rami ħ i ruszyła po schodach w dół,

przeskakuj Ģ c pierwszy stopie ı , który skrzypiał.

Nie odwa Ň yła si ħ otworzy ę okiennic na dole. Mogłoby to obudzi ę ojca, a on bardzo

teraz potrzebował odpoczynku. Min Ģ wszy zarzucony papierami stół z atramentem i nie

doko ı czonym szkicem testamentu ojca, podeszła do przeciwnej Ļ ciany pokoju, patrz Ģ c na

wisz Ģ ce tam dwa instrumenty muzyczne. Poczucie Ň alu z powodu niedoskonało Ļ ci ciała

znikało, gdy my Ļ lała o muzyce. Ju Ň teraz po głowie chodziła jej nowa melodia, subtelna,

mi ħ kko si ħ rozwijaj Ģ ca. Była to z pewno Ļ ci Ģ pie Ļı miłosna.

- Nie mo Ň esz si ħ zdecydowa ę ? - Doszedł j Ģ głos ojca stoj Ģ cego u stóp schodów.

Podbiegła do niego natychmiast, obj ħ ła w pasie ramieniem i pomogła usi ĢĻę przy

stole. Nawet w ciemnym pokoju dostrzegła ciemne kr ħ gi pod jego oczyma.

- Powiniene Ļ le Ň e ę w łó Ň ku. Do Ļę jest czasu na wszystko i nie trzeba wstawa ę przed

Ļ witem.

Chwycił jej dło ı i u Ļ miechn Ģ ł si ħ patrz Ģ c w jej pi ħ kne oczy. Doskonale wiedział, co

jego córka my Ļ li o własnej drobnej twarzy elfa, lekko sko Ļ nych fiołkowych oczach, małym

nosku i wygi ħ tych ustach; dostatecznie cz ħ sto wysłuchiwał jej Ň alów. Ale dla niego cało Ļę

była urocza i kochana.

- Ruszaj - pchn Ģ ł j Ģ lekko. - Zobaczymy, czy uda ci si ħ wybra ę instrument i wyj Ļę

st Ģ d, zanim kto Ļ przyjdzie prosz Ģ c o piosenk ħ dla aktualnej ukochanej.

Mo Ň e dzi Ļ rano powinnam zosta ę z tob Ģ - szepn ħ ła, a jej twarz wyra Ň ała gł ħ bok Ģ

trosk ħ . Ju Ň trzy razy w tym roku miał straszliwe bóle serca.

Alyx! - powiedział gro Ņ nie. - Masz mnie słucha ę ! Zabieraj swoje rzeczy i id Ņ !

Tak, milordzie - odparła, posyłaj Ģ c mu rozbrajaj Ģ cy u Ļ miech. Zmru Ň yła przy tym

oczy, a usta wygi ħ ła na kształt łuku Kupidyna. Szybkim, wprawnym ruchem zdj ħ ła ze Ļ ciany

dług Ģ lutni ħ , pozostawiaj Ģ c cytr ħ na miejscu. Ponownie odwróciła si ħ do ojca.

Jeste Ļ pewien, Ň e nic ci si ħ nie stanie? Nie musz ħ dzi Ļ wychodzi ę .

Ignoruj Ģ c te słowa, podał jej papier i deseczk ħ z atramentem.

- Wol ħ , Ň eby Ļ zaj ħ ła si ħ muzyk Ģ ni Ň schorowanym starcem, Alyx - stwierdził. - Chod Ņ

tu. - Zacz Ģ ł zr ħ cznie splata ę jej długie włosy w warkocz. Włosy były g ħ ste, idealnie proste, a

ich kolor dziwił nawet ojca. Wygl Ģ dały tak, jakby jakie Ļ dziecko zebrało na tej małej kobiecej

główce włosy wszelkich kolorów i ich odcieni. Były tam złote pasma, Ň ółte, rude,

kasztanowate, ciemnobr Ģ zowe, a nawet, jak zarzekała si ħ Alyx, kilka siwych.

Gdy warkocz został ju Ň upleciony, zdj ħ ła ze Ļ ciany płaszcz, otuliła si ħ nim i

naci Ģ gn ħ ła na głow ħ kaptur.

- Nie stra ę tylko głowy i nie przezi ħ b si ħ - powiedział ostro, odwracaj Ģ c si ħ . - A gdy

wrócisz, chc ħ usłysze ę co Ļ ładnego.

Postaram si ħ - odparła ze Ļ miechem, zamykaj Ģ c za sob Ģ drzwi.

Alyx szła tu Ň przy murach domów, by móc obserwowa ę jak mieszka ı cy miasta

zaczynaj Ģ si ħ kr ħ ci ę i przygotowywa ę do rozpoczynaj Ģ cego si ħ dnia. Pomi ħ dzy domami

znajdowały si ħ w Ģ skie przej Ļ cia, a półceglane, półkamienne domy przysiadły jeden przy

drugim, ró Ň ni Ģ c si ħ znacznie wielko Ļ ci Ģ od domów burmistrza, rzemie Ļ lników i jurystów,

w Ļ ród których znajdował si ħ dom jej ojca. Łagodny wiatr wprawiał szyldy sklepów w

kołysanie.

- Dzie ı dobry - powiedziała do Alyx kobieta zamiataj Ģ ca próg domu. - Pracujesz dzi Ļ

nad czym Ļ dla ko Ļ cioła?

Zarzuciwszy na rami ħ pas od lutni, Alyx pomachała r ħ k Ģ s Ģ siadce.

- Tak... i nie. Nad wszystkim! - Roze Ļ miała si ħ , spiesz Ģ c ku bramie.

Nagle zatrzymała si ħ , niemal wpadaj Ģ c na konia zaprz ħŇ onego do wozu. Jedno

spojrzenie wystarczyło, by si ħ upewniła, Ň e to Jan Thorpe zast Ģ pił jej drog ħ .

Witaj, mała Alyx, nie masz dla mnie dobrego słowa? - U Ļ miechn Ģ ł si ħ , podchodz Ģ c

do konia.

- Alyx! - Dał si ħ słysze ę głos z tyłu wozu. Pani Burbage opró Ň niała naczynia nocne

do pojemnika na nieczysto Ļ ci. - Mo Ň esz wej Ļę na chwil ħ ? Moja najmłodsza córka ma złamane

serce i pomy Ļ lałam, Ň e nowa pie Ļı miłosna dobrze jej zrobi.

O, tak. Mnie te Ň - za Ļ miał si ħ Jan. - Ja te Ň potrzebuj ħ pie Ļ ni - powiedział pocieraj Ģ c

znacz Ģ co miejsce, w które uderzyła go Alyx dwa wieczory wcze Ļ niej.

Dla ciebie, Janie - powiedziała przymilnie - napisz ħ pie Ļı tak słodk Ģ , jak to, co

masz w wozie. - Jego Ļ miech niemal zagłuszył głos Alyx, gdy obiecywała odwiedzi ę pani Ģ

Burbage po wieczornej mszy.

Ruszyła biegiem ku bramie. Jeszcze chwila, a straci szans ħ na kilka chwil samotno Ļ ci

poza murami miasta i mo Ň liwo Ļę oddania si ħ muzyce.

- Spó Ņ niła Ļ si ħ , Alyx - przywitał j Ģ stra Ň nik przy bramie. - Nie zapomnij o jakiej Ļ

słodkiej melodyjce dla mojego chorego dziecka - zawołał za ni Ģ , biegn Ģ c Ģ w kierunku sadu za

murami miasta.

Dotarła w ko ı cu do ulubionej jabłoni i z rado Ļ ci Ģ na twarzy otworzyła przybornik,

przygotowuj Ģ c si ħ do zapisania melodii kr ĢŇĢ cej jej po głowie. Usiadłszy na ziemi, oparła si ħ

o drzewo, poło Ň yła na kolanach lutni ħ i starała si ħ odtworzy ę melodi ħ . Całkowicie

pochłoni ħ ta prac Ģ nad zapisaniem nut i tekstu piosenki, nie zwracała uwagi na płyn Ģ cy czas.

Gdy si ħ ockn ħ ła, miała opuchni ħ te palce i zesztywniałe plecy oraz napisane dwie piosenki i

zacz ħ ty jeden psalm.

Przeci Ģ gaj Ģ c si ħ odło Ň yła lutni ħ , wstała i opieraj Ģ c si ħ jedn Ģ r ħ k Ģ o nagi konar jabłoni,

patrzyła na pola uprawne i ogrodzone hrabiowskie pastwiska dla owiec.

Nie! Nie mogła nawet my Ļ le ę o hrabim, który pozbawił wielu chłopów ziemi,

podnosz Ģ c im opłaty dzier Ň awne, ogradzaj Ģ c ich grunta i wprowadzaj Ģ c zyskown Ģ hodowl ħ

owiec. Chciała my Ļ le ę o czym Ļ przyjemniejszym, odwróciła si ħ w inn Ģ stron ħ . A poza tym,

czy jest co Ļ pi ħ kniejszego ni Ň muzyka?

Od dzieci ı stwa towarzyszyła jej muzyka. Słysz Ģ c ksi ħ dza mrucz Ģ cego co Ļ

monotonnie po łacinie, układała w my Ļ lach pie Ļı dla chóru chłopi ħ cego. Podczas do Ň ynek

odchodziła na bok, zaj ħ ta melodiami, które tylko ona mogła słysze ę . Jej ojciec, owdowiały

przed wielu laty, odchodził niemal od zmysłów, próbuj Ģ c j Ģ odnale Ņę .

Kiedy Ļ , gdy miała dziesi ħę lat, poszła do studni po wod ħ . Na ławeczce obok siedział

przeje Ň d Ň aj Ģ cy przez miasto trubadur z jak ĢĻ młod Ģ kobiet Ģ . Tu Ň przy nich le Ň ała porzucona

przez niego lutnia. Alyx nigdy dot Ģ d nie dotykała Ň adnego instrumentu muzycznego, ale

miała jako takie poj ħ cie, jak nale Ň y posługiwa ę si ħ lutni Ģ . W ci Ģ gu kilku minut poradziła

Deveraux Jude - Wiedźma (Saga rodu Montgomerych 03).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: