Rachunkowość w jednostkach produkcyjnych - wybrane zagadnienia.pdf - Księgowość Kadry i płace Podatki - Waldi688

RachunkowoŚĆ w jednostkach produkcyjnych - wybrane zagadnienia

1. Ewidencja wyrobów gotowych przekazanych do własnego sklepu

Jesteśmy jednostką produkcyjną. Ewidencję kosztów prowadzimy na kontach zespołu 4 i 5. Produkcję rozliczamy poprzez konto 58 i sporządzamy

rachunek zysków i strat w wersji porównawczej. Jak ująć w ewidencji księgowej przesunięcie wyrobów gotowych do własnego sklepu i rozliczyć

powstałe w związku z tym odchylenia od cen ewidencyjnych? Ewidencję wyrobów gotowych prowadzimy w cenach róŜniących się od kosztów

wytworzenia, a towarów w sklepie - według cen zakupu lub kosztu wytworzenia.

W sytuacji opisanej w pytaniu jednostka przekazuje do własnego sklepu wyroby gotowe, objęte ewidencją według cen róŜniących się od kosztów

wytworzenia. Towary w sklepach jednostki są natomiast objęte ewidencją według cen zakupu lub kosztów wytworzenia, jeŜeli pochodzą z własnej

produkcji.

W związku z tym wartość wyrobów przekazanych do własnego sklepu jednostka powinna doprowadzić do kosztu wytworzenia rozliczając w tym

celu odchylenia od cen ewidencyjnych tych wyrobów. Tym samym na magazyn sklepu zostanie wprowadzony towar juŜ według kosztu

wytworzenia, a nie według ceny ewidencyjnej róŜniącej się od tego kosztu.

W ciągu roku odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów moŜna rozliczać za pomocą wskaźnika odchyleń przeciętnych (Wop), obliczanego według

następującej formuły:

Wop = (O x 100) : (Rk + S + Rw)

gdzie:

Wop - wskaźnik odchyleń przeciętnych,

- kwota (suma) odchyleń od cen ewidencyjnych za dany miesiąc wymagająca rozliczenia, łącznie z saldem odchyleń na początek danego

miesiąca,

- wartość zapasów produktów gotowych w cenach ewidencyjnych na koniec miesiąca, za który dokonuje się rozliczenia odchyleń,

- rozchód produktów gotowych w cenach ewidencyjnych z tytułu ich sprzedaŜy,

Rw - rozchód produktów gotowych w cenach ewidencyjnych do własnych sklepów oraz rozchody z innych tytułów niŜ sprzedaŜ (jeśli

odchylenia z tego tytułu nie są wyksięgowywane bieŜąco w momencie rozchodu produktów).

Za pomocą obliczonego w ten sposób wskaźnika odchyleń przeciętnych (Wop) oblicza się:

1) odchylenia w części przypadającej na produkty sprzedane (Os), stosując formułę:

Os = (S x Wop) : 100

2) odchylenia przypadające na rozchody produktów z tytułu dostaw do własnych sklepów (Orw) lub takŜe z innych tytułów, za pomocą formuły:

Orw = (Rw × Wop) : 100

Odchylenia od cen ewidencyjnych wyrobów gotowych rozlicza się na:

odchylenia przypadające na sprzedane produkty gotowe i rozchody z innych tytułów niŜ sprzedaŜ,

odchylenia przypadające na zapasy produktów pozostające w magazynie.

Przy czym częstotliwość rozliczania odchyleń jednostka ustala we własnym zakresie. MoŜe to być np. miesiąc, kwartał, półrocze.

W celu poprawnego ustalenia odchyleń przypadających na sprzedane wyroby gotowe, odchylenia przypadające na rozchody wyrobów z innych

tytułów niŜ sprzedaŜ (w tym z tytułu dostaw do własnych sklepów) wyksięgowuje się bieŜąco, przy kaŜdej operacji rozchodu (wydania) wyrobów

z magazynu.

Z uwagi na fakt, iŜ rozliczenie konta 58, a tym samym ujęcie na koncie 62 odchyleń powstałych za bieŜący okres (np. miesiąc) i ustalenie wskaźnika

Wop, następuje na koniec tego okresu, odchylenia przypadające na wyroby przekazane z innych tytułów niŜ sprzedaŜ moŜna w momencie ich

przekazania rozliczać przy zastosowaniu wskaźnika ustalonego na koniec poprzedniego okresu.

W przypadku jednostek sporządzających rachunek zysków i strat w wersji porównawczej oraz stosującej konta zespołu 4 i 5 odchylenia

przypadające na rozchód towarów z tytułu dostaw do własnych sklepów wyksięgowuje się z zastosowaniem kont 79-0 i 79-1.

W sytuacji opisanej w pytaniu ewidencja dostaw wewnętrznych wyrobów gotowych z produkcji do własnych sklepów moŜe przebiegać w sposób

przedstawiony na przykładzie.

Przykład

I. ZałoŜenia:

1. Jednostka produkcyjna prowadzi własny sklep. Wyroby gotowe ewidencjonuje według cen róŜniących się od kosztu ich wytworzenia, natomiast

towary w sklepie ewidencjonuje według cen zakupu lub kosztu ich wytworzenia.

2. Dostawy wyrobów gotowych z własnej produkcji do sklepu w cenach ewidencyjnych tych produktów, potwierdzone dowodami księgowymi,

stanowią: 40.000 zł.

3. W poprzednim okresie wskaźnik Wop wynosił: 6,8521%. Zatem kwota odchyleń, przypadająca na wyroby przekazane do sklepu, wynosi:

2.740,84 zł.

4. W danym okresie jednostka sprzedała towary o wartości według kosztu ich wytworzenia: 15.000 zł.

II. Dekretacja:

Opis operacji

Kwota

Konto

Wn Ma

1. Rw - przekazanie wyrobów gotowych z produkcji do własnego sklepu:

a) uznanie magazynu wyrobów gotowych

40.000,00 zł

b) wyksięgowanie odchyleń od cen ewidencyjnych produktów

przypadających na wydane wyroby

2.740,84 zł

c) koszt obrotów wewnętrznych wydanych wyrobów gotowych:

(40.000 zł - 2.740,84 zł) =

37.259,16 zł

79-1

d) obciąŜenie sklepu, który przyjął dostawę produktów po koszcie

wytworzenia przekazanych wyrobów: (40.000 zł - 2.740,84 zł) =

37.259,16 zł

79-0

2. Wz - rozchód sprzedanych towarów według kosztu ich wytworzenia

15.000,00 zł

73-1

III. Księgowania:

2. Ewidencja analityczna na kontach zespołu 5

Od 2009 r. wprowadziliśmy nowy program księgowy i nowy plan kont. Konta zespołu 5 są bardzo rozbudowane, m.in. na poszczególne zlecenia

i koszty rodzajowe. Problem powstaje przy księgowaniu na koniec miesiąca kosztów wydziałowych na konta kosztów podstawowych. W jaki sposób

dokonać przeksięgowania tych kosztów? Czy moŜna zamknąć konta tylko z poziomu syntetyki? Czy na kontach analitycznych moŜe pozostawać

saldo?

Przepisy ustawy o rachunkowości przedstawionego w pytaniu zagadnienia nie rozstrzygają wprost. W tym przypadku naleŜy uwzględnić ogólne

przepisy ustawy o rachunkowości i zasady przyjęte w praktyce.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o rachunkowości, konta księgi głównej (konta syntetyczne) zawierają zapisy o zdarzeniach w ujęciu systematycznym.

Na kontach księgi głównej obowiązuje ujęcie zarejestrowanych uprzednio lub równocześnie w dzienniku zdarzeń, zgodnie z zasadą podwójnego

zapisu.

Natomiast konta ksiąg pomocniczych - stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o rachunkowości - zawierają zapisy będące uszczegółowieniem

i uzupełnieniem zapisów kont księgi głównej. Prowadzi się je w ujęciu systematycznym jako wyodrębniony system ksiąg, kartotek (zbiorów kont),

komputerowych zbiorów danych, uzgodniony z saldami i zapisami na kontach księgi głównej.

Suma sald po stronie Wn wszystkich kont analitycznych (kont ksiąg pomocniczych) prowadzonych do kaŜdego konta syntetycznego powinna się

równać wielkości salda po stronie Wn tego konta syntetycznego. Zaś suma sald po stronie Ma wszystkich kont analitycznych (kont ksiąg

pomocniczych) prowadzonych do kaŜdego konta syntetycznego powinna się równać wielkości salda po stronie Ma tego konta syntetycznego.

W przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych za pomocą komputera, księgi pomocnicze (ewidencja analityczna) i księga główna (ewidencja

syntetyczna) są zazwyczaj zintegrowane, w rezultacie czego obroty i salda kont księgi głównej wynikają z sumowania zapisów dokonywanych

w pierwszej kolejności na kontach ksiąg pomocniczych.

JeŜeli na koniec okresu sprawozdawczego (miesiąca) zlecenia są rozliczone (zamknięte), to salda kont analitycznych tworzone do tych zleceń

powinny wykazywać wartość zerową. Oznacza to, Ŝe kaŜde konto analityczne powinno zostać zamknięte.

Naszym zdaniem - w jednostkach prowadzących konta zespołu 4 i 5, moŜna zminimalizować ilość kont analitycznych prowadzonych do kont

zespołu 5. Analitykę do konta 50 „Koszty działalności podstawowej - produkcyjnej” moŜna prowadzić tylko do zleceń, bez tworzenia podanalityki

z podziałem na koszty rodzajowe. Jednak w jednostkach stosujących tylko konta zespołu 5, ewidencja kosztów z podziałem na koszty rodzajowe jest

wskazana. Stosując tylko konta zespołu 5, jednostka sporządza bowiem rachunek zysków i strat w wersji kalkulacyjnej, a to oznacza, Ŝe jest

zobowiązana do wykazania w informacji dodatkowej danych o kosztach rodzajowych.

Przykład

I. ZałoŜenia:

1. Jednostka produkuje wyroby „A” i „B”. W danym okresie poniosła koszty o łącznej wartości: 157.300 zł. Koszty te obejmowały:

a) koszty bezpośrednie produkcji podstawowej: 105.000 zł, w tym:

wyrób „A”: 48.000 zł,

wyrób „B”: 57.000 zł,

b) koszty wydziałowe: 42.300 zł.

2. Koszty wydziałowe rozliczane są proporcjonalnie do maszynogodzin przepracowanych na rzecz kaŜdego z produktów. W bieŜącym okresie na

produkt „A” przypada 1.000 maszynogodzin, a na produkt „B” 3.000 maszynogodzin.

II. Dekretacja:

Opis operacji

Kwota

Konto

1. PK - rozliczenie kosztów wydziałowych na poszczególne wyroby:

a) ogółem koszty wydziałowe

52-1

42.300 zł

b) przypadające na wyrób „A”

10.575 zł

50-

0/1

c) przypadające na wyrób „B”

31.725 zł

50-

0/2

2. Pw - przyjęcie wytworzonych wyrobów do magazynu według kosztu

wytworzenia:

a) przyjęcie wyrobu „A”: (48.000 zł + 10.575 zł) =

58.575 zł

60-

0/1

50-

0/1

b) przyjęcie wyrobu „B”: (57.000 zł + 31.725 zł) =

88.725 zł

60-

0/2

50-

0/2

III. Księgowania:

3. Zwrot kosztów za anulowanie zamówienia

Jesteśmy firmą produkcyjną. Koszty rozliczamy w zespole 4 i 5 z uwzględnieniem kont 79-0 i 79-1. Kontrahent zamówił u nas produkcję dwóch

urządzeń. W związku z kryzysem, który dotknął jego firmę zwrócił się z prośbą o anulowanie zamówienia, gdyŜ nie będzie w stanie uregulować

zobowiązania. Przychyliliśmy się do prośby klienta pod warunkiem jednak, Ŝe zwróci koszty, które do tej pory ponieśliśmy (koszty materiałów,

robocizny). Jak zaksięgować i udokumentować zwrot przez kontrahenta poniesionych dotychczas kosztów produkcji?

Zapłata za wyrządzone szkody oraz poniesione przez kogoś straty (w sytuacji opisanej w pytaniu zwrot kosztów materiałów i robocizny) jest -

w świetle regulacji ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. nr 16, poz. 93 ze zm.) - odszkodowaniem. Z art. 361 Kodeksu

cywilnego wynika, iŜ zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego

wynikła szkoda. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie

wyrządzono. Jeśli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu

zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Odszkodowania i kary - w myśl art. 3 ust. 1 pkt 32 lit. g) ustawy o rachunkowości - jako koszty pośrednio związane z działalnością operacyjną

jednostki - zalicza się do pozostałych przychodów lub kosztów operacyjnych. Oznacza to, Ŝe kwotę odszkodowania otrzymaną od kontrahenta

jednostka powinna zaliczyć do pozostałych przychodów operacyjnych, zapisem: Wn konto 20 lub 24, Ma konto 76-0. Natomiast wydatki związane

z zakupem materiałów oraz ich częściowym przerobem obciąŜą pozostałe koszty operacyjne, zapisem: Wn konto 76-1, Ma konto 50.

Otrzymanie odszkodowania od kontrahenta za poniesione szkody nie wywołuje skutków w VAT. Nie jest to bowiem czynność podlegająca

opodatkowaniu. W związku z tym jednostka nie ma obowiązku wystawiania faktury VAT. MoŜe natomiast wystawić inny dokument księgowy, np.

notę obciąŜeniową.

4. Uproszczona ewidencja kosztów w małych zakładach przetwórstwa mięsnego

Prowadzimy działalność polegającą na skupie zwierząt rzeźnych, ich uboju oraz sprzedaŜy produktu w postaci mięsa poddanego rozbiorowi. Nie

prowadzimy ewidencji bilansowej skupionych zwierząt rzeźnych i półtusz oraz ewidencji bilansowej półtusz z własnego uboju. Ostatniego dnia

miesiąca, po zakończeniu sprzedaŜy dokonujemy inwentaryzacji mięsa pozostałego w magazynach. Prowadzimy ewidencję kosztów na kontach

zespołu 4. Jak powinna przebiegać ewidencja ww. zdarzeń gospodarczych?

W sytuacji opisanej w pytaniu mamy do czynienia z produkcją przemysłową przetwórstwa mięsnego. Generalnie ewidencja i rozliczanie kosztów

w zakładach produkcyjnych odbywa się z zastosowaniem kont zespołu 5 (50 „Koszty działalności podstawowej - produkcyjnej”, 52-7 „Koszty

sprzedaŜy”, 58 „Rozliczenie kosztów działalności”). Oznacza to, Ŝe koszty ujmowane są:

1) bezpośrednio na kontach zespołu 5, na podstawie dowodów źródłowych - jeśli ewidencja kosztów jest prowadzona tylko z zastosowaniem kont

zespołu 5, lub

2) za pośrednictwem konta 49 „Rozliczenie kosztów”, zapisem: Wn konto 50, Ma konto 49 - jeśli jednostka prowadzi ewidencję kosztów na kontach

zespołu 4 i 5.

W przypadku gdy jednostka ma prostą strukturę organizacyjną, prowadzi jeden rodzaj działalności w niewielkich rozmiarach i nie zachodzi potrzeba

sporządzania kalkulacji kosztów moŜliwe jest prowadzenie ewidencji kosztów tylko na kontach zespołu 4, tak jak w przypadku pytającej jednostki.

Zapisów na kontach zespołu 4 dokonuje się na bieŜąco, na podstawie dowodów dokumentujących poniesione koszty, w sposób następujący:

- Wn konto 40 „Koszty według rodzajów”

(w analityce: Odpowiednie konto kosztów rodzajowych),

- Ma konto zespołu 0, 1, 2, 3 i konto 85.

Jak wynika z pytania, jednostka nie prowadzi ewidencji bilansowej materiałów (surowców), tj. skupionych zwierząt rzeźnych lub półtusz oraz

ewidencji bilansowej półproduktów (półtusz z własnego uboju) i wyrobów gotowych (mięsa poddanego rozbiorowi), a ostatniego dnia miesiąca, po

zakończeniu sprzedaŜy dokonuje inwentaryzacji mięsa pozostałego w magazynach. Oznacza to, Ŝe jednostka stosuje rozwiązanie przyjęte w art. 17

ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, polegające na odpisywaniu w koszty wartości materiałów i towarów na dzień ich zakupu lub produktów

gotowych w momencie ich wytworzenia, połączone z ustalaniem stanu tych składników aktywów i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartość

tego stanu, nie później niŜ na dzień bilansowy (tutaj: na koniec kaŜdego miesiąca).

W tym przypadku skup zwierząt rzeźnych lub zakup półtusz na potrzeby własnej produkcji - na podstawie dowodów źródłowych, np. faktur VAT

RR, faktur VAT - ujmuje się w księgach rachunkowych, zapisem:

- Wn konto 40 „Koszty według rodzajów”

(w analityce: ZuŜycie materiałów),

- Ma konto 30 „Rozliczenie zakupu” lub 21 „Rozrachunki z dostawcami”

(jeŜeli jednostka nie stosuje konta 30).

Następnie na koniec okresu sprawozdawczego o wartość stanu produktów koryguje się koszty. W księgach rachunkowych dokonuje się w związku

z tym zapisu:

- Wn konto 60 „Produkty gotowe i półprodukty”,

- Ma konto 49 „Rozliczenie kosztów”.

Na początku następnego okresu sprawozdawczego lub bezpośrednio przed ustaleniem nowego stanu produktów i jego wyceny powinno nastąpić

rozliczenie w cięŜar kosztów rodzajowych ich wartości ustalonej na koniec poprzedniego okresu. MoŜna to ująć zapisem:

- Wn konto 49 „Rozliczenie kosztów”,

- Ma konto 60 „Produkty gotowe i półprodukty”.

Prawidłowe jest równieŜ przyjęcie zasady korekty kosztów na koniec okresu sprawozdawczego o zmianę stanu (wartości) zapasu produktów

w stosunku do ich stanu z końca okresu poprzedzającego. Księgowaniu podlegać wówczas będzie jedynie kwota zwiększająca (Wn konto 60, Ma

konto 49) bądź zmniejszająca (Wn konto 49, Ma konto 60) wartość zapasu.

Jak zaksięgować przekazanie wyrobów do własnych sklepów, w sytuacji gdy ewidencję kosztów prowadzi się wyłącznie na kontach zespołu 4 i nie

prowadzi się ewidencji bilansowej wyrobów i towarów?

Naszym zdaniem - jeŜeli jednostka nie prowadzi ewidencji bilansowej wyrobów gotowych oraz towarów, to przekazanie wyrobów do własnych

sklepów moŜna pozostawić bez ewidencji, tj. w księgach rachunkowych moŜna nie dokonać Ŝadnych zapisów w związku z tym przekazaniem. W

tym przypadku, na dzień bilansowy, przychód ze sprzedaŜy towarów pochodzących z własnej produkcji jednostka wykaŜe w rachunku zysków i strat

w pozycji A.I jako przychody netto ze sprzedaŜy produktów. Naszym zdaniem nie powinno to być kwestionowane.

Dla uatrakcyjnienia asortymentu wprowadziliśmy do oferty równieŜ wędliny. Wędliny te kupujemy od dostawców zewnętrznych. Przeznaczone są one

w znacznej części do sprzedaŜy detalicznej. Jak w takiej sytuacji księgować zakup i sprzedaŜ wędlin? Zaznaczamy, Ŝe dla wędlin równieŜ nie

prowadzimy ewidencji bilansowej.

W sytuacji opisanej w pytaniu zakupione przez jednostkę wędliny są towarem. W stosunku do tej grupy aktywów jednostka równieŜ nie prowadzi

ewidencji bilansowej, w związku z czym ich wartość w momencie zakupu powinna odnieść bezpośrednio w koszty, zapisem:

- Wn konto 73-1 „Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu (nabycia)”,

- Ma konto 30 „Rozliczenie zakupu” lub 21 „Rozrachunki z dostawcami”.

Wartość niesprzedanego towaru na koniec ostatniego dnia miesiąca ujmuje się w księgach, zapisem:

- Wn konto 33 „Towary”,

- Ma konto 73-1 „Wartość sprzedanych towarów w cenach zakupu (nabycia)”.

Na początku następnego okresu sprawozdawczego lub bezpośrednio przed ustaleniem nowego stanu towarów i jego wyceny powinno nastąpić

rozliczenie w cięŜar konta 73-1 wartości towarów ustalonej na koniec poprzedniego okresu. MoŜe się to odbyć zapisem odwrotnym: Wn konto 73-1,

Ma konto 33.

W stosunku do towarów, prawidłowe będzie równieŜ przyjęcie zasady korekty kosztów na koniec okresu sprawozdawczego o zmianę stanu

(wartości) zapasu towarów w stosunku do ich stanu z końca okresu poprzedzającego. Księgowaniu podlegać wówczas będzie jedynie kwota

zwiększająca (Wn konto 33, Ma konto 73-1) bądź zmniejszająca (Wn konto 73-1, Ma konto 33) wartość zapasu.

Rachunkowość w jednostkach produkcyjnych - wybrane zagadnienia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: