Roberts Nora - Dziś i na zawsze.pdf - Nora Roberts - stokfisz1

Nora Roberts

Dzis i na zawsze

Tytuł oryginału

Tonight and always

Zapadł zmierzch, dziwne, niemal mistyczne interludium,

kiedy swiatło i ciemnosc znajduja sie w doskonałej

równowadze. Za chwile miekkie odcienie niebieskosci miały

ustapic miejsca płomiennym barwom zachodu słonca. Cienie sie

wydłuŜały; ptaki milkły.

Kasey staneła u stóp schodów prowadzacych do rezydencji

Taylorów. Spojrzała w góre, na masywne białe filary, stara

róŜowa cegłe i ogromne tafle szkła. Tu i tam przez zaciagniete

zasłony lekko przebijały swiatła. W tym miejscu wyczuwało sie

stare pieniadze i rodowa godnosc.

Oniesmielajace, pomyslała, wodzac wzrokiem po budynku.

Miał swój styl. Pod osłona zmroku dom wygladał na

wypełniony spokojem. Uniosła duŜa kołatke i uderzyła w

cieŜkie debowe drzwi. Dzwiek rozniósł sie w półmroku.

Usmiechneła sie, słyszac to, a potem odwróciła, by spojrzec na

krwawe kolory nieba. Było juŜ bliŜej nocy niŜ dnia Drzwi sie

otworzyły. Kasey zobaczyła niska ciemnowłosa kobiete, ubrana

w czarny uniform i biały fartuszek.

Jak w filmie, pomyslała i znów sie usmiechneła. To jednak

moŜe byc przygoda.

– Witam

– Dobry wieczór, prosze pani – powiedziała grzecznie

pokojówka i staneła w drzwiach jak straŜnik pałacu.

– Dobry wieczór – odpowiedziała Kasey. – Mysle, Ŝe pan

Taylor spodziewa sie mojego przybycia.

– Panna Wyatt? – pokojówka przyjrzała sie jej z

powatpiewaniem Nie ruszyła sie, aby ja przepuscic. – Pan

Taylor spodziewa sie pani chyba dopiero jutro.

– Tak, ale przyjechałam dzis. – WciaŜ usmiechnieta, Kasey

mineła pokojówke i weszła do holu. – Prosze mu powiedziec, Ŝe

juŜ jestem – odwróciła sie, Ŝeby spojrzec na trójramienny

swiecznik, którego swiatło padało na dywan.

UwaŜnie przygladajac sie Kasey, pokojówka zamkneła

drzwi.

– Zechce pani tu zaczekac – wskazała krzesło w stylu

Ludwika XIV. – Zawiadomie pana Taylora o pani przybyciu.

– Dziekuje. – Jej uwage odwrócił juŜ autoportret

Rembrandta. Pokojówka bezszelestnie odeszła.

Kasey przyjrzała sie Rembrandtowi i przeszła do nastepnego

obrazu. Renoir. Ten dom to muzeum, pomyslała i zaczeła sie

przechadzac po holu, ogladajac malowidła jak w galerii sztuki.

Kasey uwaŜała, Ŝe dzieła tej klasy powinny byc własnoscia

publiczna – musza byc szanowane, podziwiane i przede

wszystkim ogladane. Ciekawe, czy tu ktos naprawde mieszka,

pomyslała i przesuneła palcem po grubej złotej ramie.

Jej uwage zwróciły czyjes głosy. Instynktownie skierowała

sie w strone, z której dobiegały.

– Jest jednym z najwiekszych autorytetów w dziedzinie

kultury Indian amerykanskich, Jordanie. Jej ostatni artykuł

zyskał wiele pochwał. Ma dopiero dwadziescia piec lat, wiec w

kregach antropologicznych jest uwaŜana za fenomen.

– Jestem tego swiadom, Harry, w przeciwnym razie nie

zgodziłbym sie z twoja sugestia zaproszenia jej do współpracy

przy pisaniu ksiaŜki. – Jordan Taylor zakrecił swoim martini. Pił

powoli, delektujcie sie wytrawnym, doskonałym drinkiem. –

Zastanawiam sie, jak nam mina najbliŜsze miesiace. Takie

typowe stare panny działaja oniesmielajaco, poza tym nie

przepadam za ich towarzystwem.

– Nie szukasz towarzystwa, Jordanie – przypomniał mu drugi

meŜczyzna i wyciagnał oliwke ze swego kieliszka. – Szukasz

eksperta w dziedzinie kultury Indian amerykanskich. I to

własnie dostaniesz. – połknał oliwke. – Towarzystwo moŜe

rozpraszac.

Jordan Taylor odstawił szklanke z kwasna mina. Denerwował

sie, nie bardzo wiedzac czym.

– Watpie, Ŝeby twoja panna Wyatt była w stanie mnie

rozproszyc. – Wsunał dłonie w kieszenie doskonale skrojonych

spodni i patrzył, jak jego towarzysz konczy martini. –

WyobraŜam ja sobie: włosy koloru błota, sciagniete do tyłu,

koscista twarz okulary w grubych oprawkach ze szkłami na trzy

cale, wcisniete na wystajacy nos. Odpowiednie ubrania, Ŝeby

podkreslic bezkształtna figure, i buty ortopedyczne numer

dziesiec.

– Numer szesc.

Obaj meŜczyzni odwrócili sie do drzwi i patrzyli w

osłupieniu.

– Witam, panie Taylor. – Kasey przeszła przez pokój i

wyciagneła reke do Jordana. – A. pan musi byc doktorem

Rhodesem. W ciagu ostatnich tygodni sporo

korespondowalismy, prawda? Miło mi pana poznac.

– Tak, no cóŜ, ja,.. – szerokie brwi Harry’ego opadły.

– Jestem Kathleen Wyatt. – Posłała mu oszołamiajacy

usmiech, po czym odwróciła sie do Jordana. – Jak pan widzi, nie

sciagam włosów do tyłu. Pewnie by sie nie utrzymały, nawet

gdybym próbowała. – Pociagneła za jeden z loków okalajacych

jej twarz. – A co do koloru błota… – ciagneła miekko. – Kolor

ten znany jest raczej jako słomiany blond. Moja twarz nie jest

szczególnie koscista, chociaŜ mam ładne kosci policzkowe. Ma

pan ogien?

Siegneła do torebki po papierosa i spojrzała wyczekujaco na

Harry’ego Rhodesa. Pogrzebał w kieszeni i znalazł zapalniczke.

– Dziekuje. Na czym stanełam? Ach tak – zaczeła, zanim

meŜczyzni zdaŜyli zareagowac. – Nosze okulary do czytania,

kiedy tylko moge je znalezc… ale watpie, Ŝeby własnie o to

panu chodziło. Co by tu jeszcze dodac? Czy moge usiasc?

Potwornie bola mnie stopy. – Nie, czekajac na odpowiedz,

wybrała krzesło wysciełane złotym brokatem. Przerwała i

strzepneła popiół do kryształowa popielniczki. – Mój numer

buta juŜ pan zna. – Oparła sie na krzesle i obserwowała Jordana

Taylora zielonymi oczami.

– CóŜ, panno Wyatt – powiedział powoli. – Nie wiem, czy

przepraszac, czy bic brawo.

– Wolałabym drinka. Czy ma pan tequile?

– Podszedł do barku.

– Chyba nie mam. Czy odpowiada pani wermut?

– Doskonale, dziekuje.

Kasey rozejrzała sie po pokoju. Był duŜy i kwadratowy, z

bogata boazeria i grubymi, brokatowymi obiciami. Na jednej ze

scian dominował rzezbiony marmurowy kominek. W

zawieszonym nad nim duŜym lustrze w mahoniowych ramach

odbijała sie drezdenska porcelana. Dywan był puszysty, zasłony

cieŜkie.

Zbyt sztywny, pomyslała, patrzac na ta nieskazitelna

elegancje. Wolałaby, Ŝeby zasłony zostały rozsuniete, albo

nawet zdjete i zastapione czyms mniej ponurym. Dywan

prawdopodobnie ukrywał piekna podłoge z desek.

– Panno Wyatt. – Jordan podał jej szklanke. Byli ciekawi

siebie nawzajem. Ich oczy sie spotkały, ale tylko na chwile, bo

usłyszeli jakis ruch w korytarzu.

– Jordanie, Millicent mówi, Ŝe przyjechała panna Wyatt, ale

musiała dojsc… Och! – Kobieta, która wsuneła sie do pokoju,

zatrzymała sie na widok Kasey. – Panna Kathleen Wyatt? –

zapytała tak samo ostroŜnie jak pokojówka; przyjrzała sie

uwaŜnie młodej kobiecie, ubranej w szare spodnie i bluze koloru

pawich piór.

Kasey wypiła łyczek i usmiechneła sie.

– Tak, to ja, – Ona równieŜ obejrzała sobie przybyła. Matka

Jordana Taylora, Beatrice, była starannie umalowana, bardzo

zadbana i stylowo ubrana matrona. Beatrice Taylor wie, kim i

czym jest, pomyslała Kasey.

– Prosze wybaczyc to zamieszanie, panno Wyatt.

Spodziewalismy sie pani dopiero jutro.

– Zorganizowałam wszystko szybciej niŜ przypuszczałam –

powiedziała Kasey i wypiła kolejny łyk. – Złapałam

wczesniejszy samolot – usmiechneła sie jeszcze raz. –

UwaŜałam, Ŝe lepiej nie tracic czasu.

– Oczywiscie. – Twarz Beatrice na chwile przybrała srogi

wyraz. – Pani pokój juŜ przygotowany. – Zwróciła wzrok na

syna. – Umiesciłam panne Wyatt w Pokoju Regencyjnym.

– Obok Alison? – Jordan przerwał zapalanie cienkiego

cygara i spojrzał na matke.

– Tak, pomyslałam, Ŝe moŜe panna Wyatt ucieszy sie z

towarzystwa. Alison to moja wnuczka – wyjasniła. – Mieszka z

nami od trzech lat, kiedy to mój syn i jego Ŝona zgineli w

wypadku. Miała wtedy tylko osiem lat, biedactwo. – Zerkneła

na Jordana. – Przepraszam bardzo, trzeba bedzie sie zajac pani

bagaŜami.

– CóŜ. – Jordan usiadł na sofie, jak tylko jego matka wyszła z

pokoju. – MoŜe powinnismy porozmawiac chwile o interesach.

– Oczywiscie. – Kasey skonczyła wermut i postawiła

szklanke na stoliku. – Czy lubi pan sztywne formy urzedowania,

wie pan, ustalone godziny? Od dziewiatej do drugiej, od ósmej

do dziesiatej. A moŜe woli pan dryfowac?

– Dryfowac? – powtórzył Jordan i rzucił okiem na Harry’ego.

– No, wie pan. Dryfowac. – Zrobiła odpowiedni gest.

– A, dryfowac. – Jordan kiwnał głowa, ubawiony.

Zdecydowanie nie była to zapieta na ostatni guzik, ograniczona

kobieta – naukowiec z jego wyobraŜen. – MoŜe spróbujemy to

połaczyc?

– Dobrze. Chciałabym jutro przejrzec plan pracy i

zorientowac sie, o co panu chodzi. MoŜe mi pan powiedziec, na

czym chce sie pan skoncentrowac najpierw.

Kiedy Harry nalewał sobie kolejne martini, Kasey przyjrzała

sie Jordanowi. Bardzo atrakcyjny, uznała, w wymuskanym stylu

Wall Street. Ładne włosy; w kolorze ciepłego brazu, z paroma

jasniejszymi pasemkami. Pewnie od czasu do czasu wychodzi z

muzeum, Ŝeby sie opalac, pomyslała, ale chyba nie przepada za

przesiadywaniem na plaŜy. Zawsze wolała u meŜczyzn

niebieskie oczy; oczy Jordana były bardzo ciemne. A takŜe,

uznała, bardzo przenikliwe. Szczupła twarz. Drobne kosci.

Zastanawiała sie, czy w jego Ŝyłach płynie krew Czejenów.

Wskazywałaby na to budowa czaszki. Eleganckie ubranie,

wykwintne maniery… i nieuchwytny cien zmysłowosci wokół

ust. Podobał jej sie ten kontrast Mocne ramiona, szczupłe, silne

rece. Jego krawiec z pewnoscia jest pierwszorzedny i bardzo

konserwatywny. Szkoda, pomyslała znowu.

Ale uwaŜaj, powiedziała sobie, w nim jest cos wiecej niŜ

widac. Czuła, Ŝe pod chłodnym wyrafinowaniem kryje sie

temperament Wiedziała z lektury jego ksiaŜek, Ŝe jest

inteligentny. Jedyna wada, której doszukała sie w jego pracy,

była pewna oziebłosc.

– Jestem przekonana, Ŝe bedzie nam sie dobrze pracowac,

panie Taylor – powiedziała głosno. – Nie moge sie doczekac,

kiedy zaczniemy. Jest pan swietnym pisarzem.

– Dziekuje.

– Prosze mi nie dziekowac, to nie moja zasługa –

usmiechneła sie. Jordan skrzywił sie lekko, jakby sie

zastanawiał, w co teŜ sie wpakował.

– Bardzo sie ciesze, Ŝe mam sposobnosc pomóc panu w

badaniach – podjeła Kasey. – Powinnam panu podziekowac,

panie Rhodes, za podszepniecie mojego nazwiska. – Przeniosła

spojrzenie na Harryego.

– CóŜ, pani… pani referencje były doskonałe. – Harry

zajaknał sie próbujac skojarzyc sobie Kathleen Wyatt, autorke

artykułów, z ta szczupła kobieta o kreconych włosach, która

teraz sie do niego usmiechała. – Skonczyła pani uniwersytet

magna cum laude.

– Zgadza sie. W Marylandzie na specjalizacje wybrałam

antropologie, potem studiowałam w Columbii. Pracowałam z

doktorem Spaldingiem podczas jego wyprawy do Kolorado.

Sadze, Ŝe to własnie mój artykuł stamtad zwrócił na mnie pana

uwage.

– Przepraszam bardzo – w drzwiach pojawiła sie pokojówka.

– BagaŜe panny Wyatt sa juŜ w jej pokoju. Pani Taylor pyta, czy

nie chciałaby sie pani odswieŜyc przed kolacja.

– Daruje sobie kolacje, dziekuje – odpowiedziała Kasey

pokojówce, po czym odwróciła sie do doktora Rhodesa. – Ale

pójde na góre. PodróŜe mnie mecza. Dobranoc, doktorze

Rhodes. Spodziewam sie, Ŝe bedziemy sie widywali przez

najbliŜszych pare miesiecy. Do zobaczenia rano, panie Taylor.

Znikła tak samo gwałtownie jak przyszła; obaj meŜczyzni

patrzyli za nia w osłupieniu.

– CóŜ, Harry. – Jordan poczuł sie, jakby nic sie tu przedtem

nie zdarzyło. – Co takiego mówiłes o roztargnieniu?

Kasey weszła za pokojówka po schodach i staneła w

drzwiach swojego pokoju, urzadzonego w tonacji złoto –

róŜowej. Białe sciany były obite róŜowa tkanina; róŜowe i złote

poduszki dodawały miekkosci bogato zdobionym krzesłom w

stylu Regencji. Stała tu złocona toaletka i duŜa kanapa, pokryta

aksamitem w głebszym odcieniu róŜu, a takŜe ogromne łoŜe z

baldachimem, z którego zwisały róŜowe, satynowe firany.

– Wielkie nieba – mrukneła i przeszła przez próg.

– Przepraszam bardzo?

Kasey odwróciła sie do pokojówki z usmiechem.

– Nic, nic. CóŜ to za pokój!

– Łazienka jest tutaj, panno Wyatt. Czy mam przygotowac

kapiel?

– Kapiel dla mnie? – Kasey znowu usmiechneła sie szeroko,

jakby nie była w stanie zrobic niczego innego. – Nie, dziekuje.

Millicent, tak?

– Tak, prosze pani. Jesli bedzie pani czegos potrzebowac,

prosze wcisnac dziewiatke na telefonie domowym. – Millicent

bezszelestnie przeslizneła sie przez drzwi, starannie je za soba

zamykajac.

Kasey rzuciła torebke na łóŜko i zaczeła sie rozgladac po

pokoju.

Roberts Nora - Dziś i na zawsze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: