Tajemnice Różańca.pdf

Tajemnice Radosne

I. Zwiastowanie NMP

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do

Dziewicy poślubionej męŜowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię

Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: "Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,

błogosławiona jesteś między niewiastami".

Ona zmieszała się na te słowa i rozwaŜała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł

rzekł do Niej: "Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i

porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem

NajwyŜszego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem

Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca". Na to Maryja rzekła do anioła: "JakŜe

się to stanie, skoro nie znam męŜa?" Anioł Jej odpowiedział: "Duch Święty zstąpi na Ciebie i

moc NajwyŜszego osłoni Cię. Dlatego teŜ Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem

BoŜym. A oto równieŜ krewna Twoja, ElŜbieta, poczęła w swej starości syna i jest juŜ w

szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic

niemoŜliwego". Na to rzekła Maryja: "Oto Ja słuŜebnica Pańska, niech Mi się stanie według

twego słowa!" Wtedy odszedł od Niej anioł.

Łk 1,26-38

II. Nawiedzenie ś w. El Ŝ biety

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w

pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła ElŜbietę. Gdy ElŜbieta usłyszała

pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił ElŜbietę.

Wydała ona okrzyk i powiedziała: "Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony

jest owoc Twojego łona. A skądŜe mi to, Ŝe Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto,

skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko

w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, Ŝe spełnią się słowa powiedziane Ci

od Pana".

Łk 1,39-45

III. Narodzenie Jezusa

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, Ŝeby przeprowadzić spis ludności w

całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był

Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, kaŜdy do swego miasta. Udał

się takŜe Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego

Betlejem, poniewaŜ pochodził z domu i rodu Dawida, Ŝeby się dać zapisać z poślubioną sobie

Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania.

Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i połoŜyła w Ŝłobie, gdyŜ nie

było dla nich miejsca w gospodzie.

Łk 2,1-7

IV. Ofiarowanie w ś wi ą tyni

Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa MojŜeszowego, przynieśli Je do

Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: KaŜde

pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli równieŜ złoŜyć w ofierze

parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A Ŝył w

Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i poboŜny, wyczekiwał

pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, Ŝe nie ujrzy

śmierci, aŜ zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni.

A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on

wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:

"Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje

oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na

oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela".

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i

rzekł do Maryi, Matki Jego: "Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w

Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw

wyszły zamysły serc wielu". Była tam równieŜ prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia

Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat Ŝyła z męŜem i pozostała

wdową. Liczyła juŜ osiemdziesiąty czwarty rok Ŝycia. Nie rozstawała się ze świątynią, słuŜąc

Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i

mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.

Łk 2,22-38

V. Znalezienie w ś wi ą tyni

Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali

się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został

Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauwaŜyli Jego Rodzice. Przypuszczając, Ŝe jest w

towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go

nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami,

przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni

bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka

rzekła do Niego: "Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca

szukaliśmy Ciebie". Lecz On im odpowiedział: "Czemuście Mnie szukali? Czy nie

wiedzieliście, Ŝe powinienem być w tym, co naleŜy do mego Ojca?" Oni jednak nie

zrozumieli tego, co im powiedział.

Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie

wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w

łasce u Boga i u ludzi.

Łk 2,41-52

Tajemnice Ś wiatła

I. Chrzest Pana Jezusa w Jordanie

Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie

jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: "Ja was chrzczę wodą; lecz idzie

mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić

was będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego

omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym". Wiele teŜ

innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.

Lecz tetrarcha Herod, karcony przez niego z powodu Herodiady, Ŝony swego brata, i z

powodu innych zbrodni, które popełnił, dodał do wszystkiego i to, Ŝe zamknął Jana w

więzieniu.

Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus takŜe przyjął chrzest. A gdy się modlił,

otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a nieba

odezwał się głos: "Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie".

Łk 3,15-22

II. Objawienie siebie na weselu w Kanie Galilejskiej

Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa.

Zaproszono na to wesele takŜe Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa

mówi do Niego: "Nie mają juŜ wina". Jezus Jej odpowiedział: "CzyŜ to moja lub Twoja

sprawa, Niewiasto? CzyŜ jeszcze nie nadeszła godzina moja?" Wtedy Matka Jego

powiedziała do sług: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie". Stało zaś tam sześć stągwi

kamiennych przeznaczonych do Ŝydowskich oczyszczeń, z których kaŜda mogła pomieścić

dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: "Napełnijcie stągwie wodą!" I napełnili je aŜ po

brzegi. Potem do nich powiedział: "Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!" Oni

zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział

bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana

młodego i powiedział do niego: "KaŜdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się

napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aŜ do tej pory". Taki to początek znaków

uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego

uczniowie.

J 2,1-11

III. Głoszenie Królestwa Bo Ŝ ego i wzywanie do nawrócenia

I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o

królestwie i lecząc wszystkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu. A wieść o Nim rozeszła

się po całej Syrii. Przynoszono więc do Niego wszystkich cierpiących, których dręczyły

rozmaite choroby i dolegliwości, opętanych, epileptyków i paralityków, a On ich uzdrawiał. I

szły za Nim liczne tłumy z Galilei i z Dekapolu, z Jerozolimy, z Judei i z Zajordania.

Mt 4,23-25

IV. Przemienienie na górze Tabor

Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę

wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie

zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali MojŜesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim.

Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: "Panie, dobrze, Ŝe tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy

namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla MojŜesza i jeden dla Eliasza". Gdy on jeszcze mówił, oto

obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: "To jest mój Syn umiłowany, w

którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!" Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo

się zlękli. A Jezus zbliŜył się do nich, dotknął ich i rzekł: "Wstańcie, nie lękajcie się!" Gdy

podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.

Mt 17,1-8

V. Ustanowienie Eucharystii

A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: "Bierzcie, to

jest Ciało moje". Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego

wszyscy. I rzekł do nich: "To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana.

Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę juŜ pił z owocu winnego krzewu aŜ do owego

dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie BoŜym".

Mk 14,22-25

Tajemnice Bolesne

I. Modlitwa w Ogrójcu

A kiedy przyszli do ogrodu zwanego Getsemani, rzekł Jezus do swoich uczniów: "Usiądźcie

tutaj, Ja tymczasem będę się modlił". Wziął ze sobą Piotra, Jakuba i Jana i począł drŜeć, i

odczuwać trwogę. "I rzekł do nich: "Smutna jest moja dusza aŜ do śmierci; zostańcie tu i

czuwajcie!" I odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i modlił się, Ŝeby - jeśli to moŜliwe -

ominęła Go ta godzina. I mówił: "Abba, Ojcze, dla Ciebie wszystko jest moŜliwe, zabierz ten

kielich ode Mnie! Lecz nie to, co Ja chcę, ale to, co Ty niech się stanie!"

Potem wrócił i zastał ich śpiących. Rzekł do Piotra: "Szymonie, śpisz? Jednej godziny nie

mogłeś czuwać? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie

ochoczy, ale ciało słabe". Odszedł znowu i modlił się, powtarzając te same słowa. Gdy

wrócił, zastał ich śpiących, gdyŜ oczy ich były snem zmorzone, i nie wiedzieli, co Mu

odpowiedzieć.

Gdy przyszedł po raz trzeci, rzekł do nich: "Śpicie dalej i odpoczywacie? Dosyć! Przyszła

godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy, oto

zbliŜa się mój zdrajca".

Mk 14,32-42

II. Biczowanie

A był zwyczaj, Ŝe na kaŜde święto namiestnik uwalniał jednego więźnia, którego chcieli.

Trzymano zaś wtedy znacznego więźnia, imieniem Barabasz. Gdy się więc zebrali, spytał ich

Piłat: "Którego chcecie, Ŝebym wam uwolnił, Barabasza czy Jezusa, zwanego Mesjaszem?"

Wiedział bowiem, Ŝe przez zawiść Go wydali. A gdy on odbywał przewód sądowy, Ŝona jego

przysłała mu ostrzeŜenie: "Nie miej nic do czynienia z tym Sprawiedliwym, bo dzisiaj we

śnie wiele nacierpiałam się z Jego powodu". Tymczasem arcykapłani i starsi namówili tłumy,

Ŝeby prosiły o Barabasza, a domagały się śmierci Jezusa. Pytał ich namiestnik: "Którego z

tych dwóch chcecie, Ŝebym wam uwolnił?" Odpowiedzieli: "Barabasza". Rzekł do nich Piłat:

"CóŜ więc mam uczynić z Jezusem, którego nazywają Mesjaszem?" Zawołali wszyscy: "Na

krzyŜ z Nim!" Namiestnik odpowiedział: "CóŜ właściwie złego uczynił?" Lecz oni jeszcze

głośniej krzyczeli: "Na krzyŜ z Nim!" Piłat widząc, Ŝe nic nie osiąga, a wzburzenie raczej

wzrasta, wziął wodę i umył ręce wobec tłumu, mówiąc: "Nie jestem winny krwi tego

Sprawiedliwego. To wasza rzecz". A cały lud zawołał: "Krew Jego na nas i na dzieci nasze".

Wówczas uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyŜowanie.

Mt 27,15-26

III. Cierniem ukoronowanie

śołnierze zaprowadzili Go na wewnętrzny dziedziniec, czyli pretorium, i zwołali całą

kohortę. Ubrali Go w purpurę i uplótłszy wieniec z ciernia włoŜyli Mu na głowę. I zaczęli Go

pozdrawiać: "Witaj, Królu śydowski!" Przy tym bili Go trzciną po głowie, pluli na Niego i

przyklękając oddawali Mu hołd. A gdy Go wyszydzili, zdjęli z Niego purpurę i włoŜyli na

Niego własne Jego szaty.

Mk 15,16-20

IV. Droga Krzy Ŝ owa

Gdy Go wyprowadzili, zatrzymali niejakiego Szymona z Cyreny, który wracał z pola, i

włoŜyli na niego krzyŜ, aby go niósł za Jezusem. A szło za Nim mnóstwo ludu, takŜe kobiet,

które zawodziły i płakały nad Nim. Lecz Jezus zwrócił się do nich i rzekł: "Córki

jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nad sobą i nad waszymi dziećmi! Oto

bowiem przyjdą dni, kiedy mówić będą: "Szczęśliwe niepłodne łona, które nie rodziły, i

piersi, które nie karmiły". Wtedy zaczną wołać do gór: Padnijcie na nas; a do pagórków:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: