NCZAS_15-16_2012.pdf

Wielka

polit-poprawność

na Wielkanoc

Piraci

atakują

w Niemczech

Koty i psy

zjedzą

gminy

Rok XXIII

Nr 15–16

(1142–1143)

2–9 kwietnia 2012

Cena 7 zł w tym 8% VAT

7-14

NUMER PODWÓJNY

www.nczas.com

NR 15-16 (1142-1143) I 7-14 KWIETNIA 2012

LISTY

Prasa zagraniczna

Listy to czasami najciekawsza część

gazety, więc czytam je z upodoba-

niem. Czy można jednak za państwa

pośrednictwem zadać pytanie autoro-

wi listu nr 1 z poprzedniego numeru?

Pan Marek Koral pisze z Kalifornii, że

większość prasy polonijnej to prasa

„propisowska”. Byłbym wdzięczny za

listę tej prasy „propisowskiej”, dzięki

czemu miałbym co czytać. Mieszkam

właściwie w części USA, którą pan Ma-

rek Koral opuścił. „Najwyższy CZAS!”

czytam od jego powstania i nie mam

trudności z nabyciem wersji papiero-

wej w polskim sklepie. Panu Markowi

polecam to, czego szuka, tzn. lokalną

odmianę „Gazety Wyborczej” (w swo-

im czasie sam red. Stasiński tam praco-

wał i chyba nadal zarządza z oddali?) –

„Nowy Dziennik”. Czekam na rewanż!

Pozdrawiam z New Jersey!

Bogdan Dębek

Od Redakcji: Dziękujemy za spędzone z

nami lata i pozdrowienia zza Oceanu! Wśród

naszych redaktorów o prasie polonijnej naj-

więcej wiedzą panowie Michalkiewicz i Cho-

dakiewicz. Może zdecydują się zlustrować

temat? Pana Marka znamy z naszego forum

internetowego. Nie ukrywa tam swoich poglą-

dów, które lepiej oddaje drugi człon nasze-

go podtytułu. To chyba dobrze, że pomimo

spektrum ideowych upodobań mamy okazję

regularnie spotykać się na agorze „NCz!”?

Polityka podszyta wiekiem

Szanowny Panie Janie Piński. Jako

kobieta 51-letnia poczułam się osobi-

ście urażona, kiedy nazwał Pan Pana

Marka Jurka (lat 52) „starszym pa-

nem”. Rzeczony polityk jest tylko o

10 lat starszy od „młodego lidera” Zbi-

gniewa Ziobry (lat 42). To, że jest siwy,

świadczy tylko o tym, że ma dość rozu-

mu, aby się nie farbować, a nie o jego

starości.

Małgorzata Klunder

Od Redakcji: To zdaniem Marka Migal-

skiego „opinia publiczna ujrzała dwóch star-

szych panów ściskających się w pustej sali

i tłumy wiwatujące na cześć młodego lidera

na kongresie partii Ziobry”. Nasz dziennikarz

– przytaczając powyższy pogląd – zazna-

czył autorstwo polityka PJN. Warto zauwa-

żyć, że mimo zaledwie 10 lat różnicy między

Jurkiem a Ziobrą ten drugi był przez lata

kreowany na „stosunkowo młodego, ale nie

zbyt młodego, przystojnego, realizującego

nasz program” spadkobiercę Prawa i Spra-

wiedliwości. Medialna – więc pozbawiony

subtelności – konfrontacja Kaczyńskiego i

Jurka z Ziobrą miała chyba zostać odebrana

jako starcie „pokoleniowe”. Niestety mini-

malnie niższa średnia wieku liderów Solidar-

nej Polski to jedyna cecha wyróżniająca tę

formację na tle tzw. narodowej prawicy. Przy

okazji pozdrawiamy serdecznie i zarówno

Pani, jak i sobie życzymy jeszcze przynaj-

mniej stu lat!

dalekiej przyszłości niepodważalny)

czasu pracy skończy się zapewne tym,

że pracować będziemy do końca życia.

Czy taki sposób likwidacji emerytur

można nazwać liberalnym (nawet jeśli

będzie to niezamierzony efekt działań

Donalda Tuska)? Ciężko powiedzieć.

Jeśli rzeczywiście poprzez to zostaną

zlikwidowane emerytury, to może zo-

staną zlikwidowane przymusowe ubez-

pieczenia, bo po co miałby dalej istnieć

ZUS (no, chyba że na jego miejscu po-

wstałby jakiś inny fundusz) – i ludzie

mogliby zakończyć pracę w dowolnie

wybranym przez siebie wieku. Czy taki

obrót sytuacji jest możliwy?

W tymże wywiadzie zaskoczyła mnie

jeszcze jedna rzecz: pan Maciej Gdula

uważa, że tak skrajnie liberalne roz-

wiązanie sprawy emerytur (sam je tak

określa) jest problemem panującego w

Polsce od dwudziestu lat kapitalizmu,

który spowodował, że mamy starze-

jące się społeczeństwo – a to z kolei

spowodowane jest zbyt niskimi podat-

kami (ciągle obniżanymi) i niedbaniem

o wpływy do budżetu. Na pocieszenie

można dodać, że pan Gdula nie mówi

tak o kapitalizmie ogólnie, lecz o kapi-

talizmie w naszym, polskim wydaniu.

Chociaż z drugiej strony obawiam się,

że pan Gdula tak myśli o całym kapi-

talizmie...

Patryk Pietrasik

Od Redakcji: Obawiamy się, że nie tylko

p.Gdula uważa, iż III RP to postkomunistyczne

wcielenie kapitalizmu. Jednak z całą pewno-

ścią część środowiska „Krytyki Politycznej” jest

świadoma różnicy między „kapitalizmem Balce-

rowicza” a tym proponowanym np. przez prof.

Krzysztofa Rybińskiego. Temu, że ten drugi jest

jeszcze gorszy, dał wyraz Cezary Michalski,

który na łamach „Krytyki” puścił wodzę fantazji

i wzorem komunistycznej bojówki Baader-Me-

inhof umieścił prof. Rybińskiego w bagażniku

swojego samochodu... Jeśli tak wygląda lewi-

cowa tolerancja dla ekonomisty przychylnego

wolnościowemu środowisku, to strach pomy-

śleć, co „Krytyka” zrobiłaby z nami.

„Liberalno-emerytalne”

oblicze Tuska

Przeczytawszy wywiad z panem Ma-

ciejem Gdulą, publicystą „Krytyki Poli-

tycznej” („Super Express” z 16 marca),

dowiedziałem się, że reforma emery-

talna, jaką forsuje rząd Donalda Tuska,

jest reformą liberalną. Oczywiście nie z

założenia, tylko w perspektywie czaso-

wej takową ma się okazać. Pan Maciej

twierdzi: „Jeżeli jednak popatrzy się na

logikę rozwoju sytuacji, to wszystko

zmierza w tym kierunku”, kierunek ten

zaś wygląda następująco: „Mam wra-

żenie, że rząd patrzy na sprawy eme-

rytur jak księgowy. Skoro brakuje pie-

niędzy w kasie, to trzeba zmusić ludzi

do dłuższej pracy, żeby nie trzeba było

im za dużo wypłacać”. A to zakończy

się zlikwidowaniem emerytur w ogóle

– „wcześniej nam kapitalizm tego nie

dawał [emerytur] i wygląda tak, jakby

Donald Tusk zmierzał do tego same-

go”. Jeżeli stanie się tak, jak uważa pan

Gdula – o ile dobrze to zrozumiałem –

to emerytury rzeczywiście zostaną zli-

kwidowane, lecz nie poprzez likwidację

przymusu ubezpieczeń zusowskich, a

poprzez wydłużenie czasu pracy. Takie

stałe wydłużanie (bo raczej nie należy

się łudzić, że proponowany w exposé

wiek przejścia na emeryturę jest w nie-

Druga świeżość, ale nie jakość!

Pan Jacek Kurski ostatnimi czasy

wszędzie, gdzie może, rozpowiada, że

na polskiej scenie politycznej pojawiła

się „nowa jakość”, którą ma być – rzecz

oczywista – Solidarna Polska. Dotych-

czas myślałem, że ta „nowa jakość” ni-

czym się nie różni od macierzy, z której

wyszła, a została zbudowana na funda-

mencie sporu nie ideowego, lecz perso-

nalnego. Ostatnio przekonałem się, że

Solidarna Polska stoi jeszcze bardziej

na lewo niż Prawo i Sprawiedliwość.

Czyni to, odrzucając podatek liniowy,

jaki proponowała Zyta Gilowska za

czasów pobytu w partii Jarosława Ka-

czyńskiego, a opowiada się za proga-

mi podatkowymi, w tym najwyższym

dla najbogatszych. Nie muszę chyba

dodawać, że wyrażenie „nowa jakość”

bardziej pasowałoby mi do ugrupo-

wania nowego, wschodzącego, propo-

nującego nowe rozwiązania palących

problemów, nowe idee, dotychczas

całkowicie (albo prawie) nieobecne w

polskich parlamentaryzmie. A „nowa

jakość” w wydaniu panów Kurskiego i

Ziobry – ludzi, którzy w polityce są już

od lat, sprawowali rządy – przypomina

mi raczej „drugą świeżość” niż „nową

jakość”.

Patryk Pietrasik

NR 15-16 (1142-1143) I 7-14 KWIETNIA 2012

OD REDAKTORA

Emerytury – ostateczne rozwiązanie

TOMASZ SOMMER I redaktor naczelny

J ak obecnie wygląda system emerytalny? Otóż, pomijając

składek potrzebnych na pokrycie wydatków musiałaby być

tak wysoka, że rządzący aż boją się podać ją do wiadomości.

Może więc warto zrobić emerytalną reformę w stylu ustawy

Wilczka – czyli za jednym zamachem znieść przymus emery-

talny, zlikwidować wypłatę emerytur, a jednocześnie obniżyć

radykalnie podatki? Zwracam uwagę, że zlikwidowanie pań-

stwowych emerytur wcale nie oznacza, że starsi ludzie pozo-

staną bez pieniędzy – będą mogli dostawać je od swych dzieci,

które nagle zaczną dużo więcej (o ponad 40 proc.!) zarabiać.

Jeśli te dzieci nie dadzą z dobrej woli, no to cóż – trzeba będzie

skorzystać z prawa alimentacyjnego i je do wypłaty zmusić.

W takim przypadku wprawdzie państwo będzie stosowało

przymus, ale przynajmniej nie dotknie cudzych pieniędzy.

Ta propozycja może brzmieć dla niektórych szokująco, ale

w istocie stanowi tylko powrót do sytuacji sprzed wieku, kie-

dy „powszechnych ubezpieczeń społecznych” zwyczajnie nie

było. Były za to liczniejsze i mocniejsze rodziny, znacznie więk-

szy przyrost naturalny, mniejsze podatki i relatywnie szybszy

przyrost bogactwa. Zapraszam do dyskusji na ten temat.

A wszystkim Czytelnikom „NCz!” życzę radosnych i ro-

dzinnych świąt Wielkiej Nocy! Alleluja! Oraz oczywiście mo-

krego śmigusa dyngusa ;)

szczegóły, państwo pod przymusem zabiera pieniądze lu-

dziom generalnie młodszym i – zostawiając sobie słuszną

działkę, część też zwyczajnie marnując – oddaje resztę lu-

dziom, generalnie rzecz biorąc, starszym. Mówienie w tym

kontekście o „umowach”, „wypracowanych składkach”, „pra-

wach nabytych” nie ma żadnego sensu, gdyż jest to tylko fra-

zeologia, mająca prawdopodobnie ukryć przed naiwnym lu-

dem naturę tego procederu, a jeśli nie ukryć, to przynajmniej

przedstawić ją tak, by była łatwiejsza do przełknięcia.

Czy przepływ pieniędzy od ludzi młodszych do starszych

jest sam w sobie zły i nienaturalny? Oczywiście nie. Taki

przepływ jest jak najbardziej normalny. Można nawet powie-

dzieć, że dzielenie się zasobami, obok handlu, to drugi filar,

na którym stoi społeczeństwo. Przecież my ciągle dzielimy

się z innymi. I ten ruch pieniądza odbywa się w każdą stronę

i z bardzo różnych powodów, wśród których najważniejsze

są szeroko pojęte powody rodzinne.

Nienaturalne jest natomiast to, że w tym przepływie uczest-

niczy państwo, obudowując go swoimi interesami, złodziej-

stwami oraz kłamstwami. Krótko mówiąc: państwo robi z

dzieleniem się pieniędzmi to samo co z wolnym rynkiem –

niszczy go i korumpuje, w efekcie powodując, że efekt dzie-

lenia się jest wykoślawiony albo w ogóle zlikwidowany. Teraz

w dodatku system emerytalny powoli bankrutuje, bo skala

JANUSZ KORWIN-MIKKE

WIELKA ULGA

Wszystkie wyliczenia pokazują,

że system ubezpieczeń to

gigantyczna przepompownia

pieniędzy od mężczyzn

do kobiet...

...ale przy okazji pokazuje to,

jaką ulgą dla budżetu byłoby,

gdyby kobiety nie pracowały

poza domem!

PRENUMERATA:

Prenumeratę pocztową prowadzi Redakcja.

Koszt w prenumeracie krajowej wynosi 229 zł.

Zamówienia dokonuje się po prostu poprzez

wpłatę tej sumy na konto 3S Media Sp. z o.o.:

63 1910 1048 2256 0156 5988 0003,

podając jednocześnie dokładny adres, na który

ma być wysyłane pismo. Prenumerata wysyłana

priorytetem (teoretycznie powinna wszędzie

docierać w środę) kosztuje 289 zł.

Reklamacje dotyczące prenumeraty proszę

zgłaszać pod nr: 796 207 936 lub na adres

mailowy: reklamacje@nczas.com.pl

Sprzedaż i kolportaż za granicą wymagają

pisemnej zgody Wydawcy.

INDEKS: 366692,

ISSN: 0867-0366

WYDAWCA: 3S M EDIA S P . Z O . O .

ul. Lisa Kuli 7/1, 01-512 Warszawa

NIP: 113-23-46-954,

REGON: 017490790

KOREKTA I ADIUSTACJA: Maciej Jaworek

SKŁAD, FOTOEDYCJA: Robert Lijka RLMedia

LAYOUT I OKŁADKA: Radosław Watras

DRUK: Drukarnia Bałtycka Sp. z o.o.

ul. Wosia Budzysza 7, 80-612 Gdańsk

ZAŁOŻYCIEL: Janusz Korwin-Mikke

REDAKTOR NACZELNY: Tomasz Sommer

REDAKTOR PROWADZĄCY: Tomasz Sommer

REKLAMA I PROMOCJA: tel.: 606 88 88 82

SKLEP INTERNETOWY:

www.nczas.com/sklep

książki można zamawiać także

telefonicznie pod nr tel. 796 207 936

ADRES REDAKCJI:

ul. Lisa Kuli 7/1, 01-512 Warszawa,

Tel/fax. 22 831 62 38

PUBLICYŚCI: Stanisław Michalkiewicz, Marek

Jan Chodakiewicz (Waszyngton), Kataw

Zar (Tel Awiw), Adam Wielomski, Marian

Miszalski, Wojciech Grzelak (Gornoałtajsk),

Krzysztof M. Mazur, Marek Arpad Kowalski,

Rafał Pazio, Tomasz Teluk, Bogdan Dobosz,

Tomasz Mysłek, Marek A. Koprowski, Paweł

Łepkowski, Jakub Wozinski.

STRONA INTERNETOWA:

www.nczas.com

E-PRENUMERATA:

http://ewydanie.nczas.com/

E-MAIL: redakcja@nczas.com.pl

Redakcja zastrzega sobie prawo zmiany tytułów, skracania i redagowania nadesłanych tekstów, nie zwraca materiałów nie zamówionych, nie ponosi odpowiedzialności za treść ogłoszeń. Redakcja zastrzega

sobie prawo do nieopłacania materiałów opublikowanych w internecie za wiedzą ich autorów w przypadku opublikowania ich wcześniej niż dwa tygodnie po momencie wydrukowania ich w tygodniku „NCz!”.

III

NR 15-16 (1142-1143) I 7-14 KWIETNIA 2012

WASIUKIEWICZ

Kto czyta, nie błądzi

N a stronie Wirtualnemedia.pl Jerzy Szygiel napisał:

czenie mniejszej skali – wrócić do domu oprawcy. Na nasze

szczęście to bardzo rzadkie przypadki. Statystyka mówi, że

można spać spokojnie”.

Informacja ze strony Realmadrid.pl : „Real Madryt stawia

kolejne kroki w globalizacji swojej marki, chociaż niesie to

za sobą pewne konsekwencje. Ostatnią z nich była decyzja o

usunięciu krzyża z korony w herbie klubu dla inwestycji, im-

prez i działań związanych z Bliskim Wschodem. Tak właśnie

było na wmurowaniu pierwszej cegły kurortu »Real Madrid

Resort Island«. Krzyż został usunięty ze wszystkich elemen-

tów zawierających herb Królewskich, nie ma go też w głów-

nym logo kurortu. Dziennik »Marca« dotarł do dokładnych

powodów takiego działania. Klub chciał pokazać, że nie jest

nastawiony na jedną religię, ale szanuje wszystkie wyznania.

Poza tym działacze nalegają, że nie jest to element czystego

herbu klubu, a jedynie korony, którą wraz z tytułem klubu

»królewskiego« nadał Realowi Madryt w 1920 roku Alfonso

XIII. Tak więc w krajach z większością muzułmańską krzyża

nad herbem zabraknie. Poza tym nie ma żadnych zmian, a

herb oficjalnie pozostaje niezmieniony”.

Jeszcze jedna ciekawostka. Spidersweb.pl : „okazuje się, że

Microsoft [producent oprogramowania] blokuje linki do The

Pirate Bay [strona internetowa krytykowana przez organizacje

walczące z »piractwem«] w swoim komunikatorze Messenger.

Żaden link do TPB nie przejdzie – nie można wysłać wiadomo-

ści i już. Niektórzy użytkownicy zakrzyknęli od razu »cenzu-

ra!«, ale to nie do końca prawda. Możliwe, że The Pirate Bay

dostał się na listę blokowanych linków z powodu reklam, które

mogą wzbudzać podejrzenia o malware [szkodliwe oprogramo-

wanie]. Ale za to otrzymujemy jasny przekaz dotyczący czegoś

innego: Microsoft wie najlepiej, co chcemy wysyłać i co jest dla

nas niebezpieczne, a co dobre. I to wcale nie jest przyjemne”.

„Ludzie zazwyczaj wiedzą, że istnieje różnica między

dyskursem prasowo-politycznym a rzeczywistością, ale

chyba nie zawsze zdają sobie sprawę, że czasem chodzi o

prawdziwą przepaść. Weźmy zagrożenie tzw. terroryzmem

islamskim w Europie. W lipcu zeszłego roku Europol (agen-

cja wymiany informacji policji i służb bezpieczeństwa Unii

Europejskiej, z siedzibą w Hadze) opublikował raport na

temat terroryzmu w 27 krajach Europy w latach 2006-2010.

Jest to bilans wszystkich nieudanych, udaremnionych i uda-

nych zamachów, do jakich doszło w UE. Najciekawsze w nim

jest porównanie między tymi, których służby podejrzewały

o akty terrorystyczne, a tymi, którzy byli ich faktycznymi

sprawcami czy tylko je planowali. Udział osób z różnych śro-

dowisk, które pierwotnie podejrzewano o zamachy, wyglądał

tak: skrajna prawica – 2,7% / skrajna lewica – 7,8% / sepa-

ratyści regionalni – 62% / mafie – 2,1% / islamiści – 25,4%

A tak wyglądają rzeczywiste (wg ostatecznych rezultatów

śledztw) źródła środowiskowe europejskiego terroryzmu:

skrajna prawica – 0% / skrajna lewica – 9,2% / separatyści

regionalni – 85,1% / mafie – 4,6% / islamiści – 0,4%. We Fran-

cji sprawcami większości (95,4%) zamachów byli separaty-

ści regionalni (chodzi głównie o Kraj Basków i Korsykę) –

udział islamistów wynosił 0% (zero), choć stanowili ponad

26% podejrzanych. Mohamed Merah nieco zmieni statystyki,

ale nie na tyle, by zmienić ogólny obraz sytuacji: w Europie

największe zagrożenie terrorystyczne sprawiają wcale nie ci,

o których najwięcej się mówi. Dzieje się tak, mimo że pań-

stwa europejskie popierają bądź same uczestniczą w akcjach

zbrojnych, których skutkiem jest śmierć dziesiątków tysięcy

dzieci, jak wojny w Iraku, Afganistanie i gdzie tam jeszcze.

Logicznie rzecz biorąc, to, co człowiek Zachodu robi tam, za-

wsze może – w podobnej postaci szaleństwa, choć w nieskoń-

NR 15-16 (1142-1143) I 7-14 KWIETNIA 2012

W NUMERZE

DEMOKRACJA CZY OLIGARCH IA?

Po raz kolejny polski Sejm zignorował próbę zastosowania demokracji bezpo-

średniej, odrzucając obywatelski projekt referendum, jaki z podpisami 2 mln

osób złożyła „Solidarność”. Abstrahując od przedmiotu referendum, którym była

kwestia podwyższenia wieku emerytalnego, jest to kolejny przykład tego, że w

istocie w Polsce rządzi oligarchia, a system władzy z prawdziwą demokracją

nie ma nic wspólnego. Tymczasem – jak pisze Jan Piński na str. X – najnowsze

badania wskazują, że im więcej w danym kraju jest demokracji bezpośredniej,

tym lepiej się on rozwija.

Czytaj na stronie

KRAJ

PUBLICYSTYKA

VII

Postęp w kraju

Wielka poprawność na Wielkanoc

– Magdalena Żuraw

Kłamstwo demokratyczne

– Jan Piński

Odsłaniają się kulisy

– Marian Miszalski

Podatkożerna prawica

– Jakub Wozinski

O co walczymy? – Tomasz Teluk

Ruszyłem na wojnę z bankami

– Wojciech Sawicki

Lenin wiecznie żywy

– Zdzisław Kościelak

Pół miliarda na psy i koty

– Rafał Pazio

Człowiek, który ZUS-owi się nie

kłania – z GRZEGORZEM SOWĄ

rozmawia Rafał Pazio

Niemoc dyplomatyczna

– Leszek Szymowski

Gry więzienne – Jan Piński

XLIV

Postępy postępu

Nikt im nie wmówi, że są Ukra-

ińcami – Marek A. Koprowski

Miraże znad Wołgi

– Wojciech Grzelak

Gdy Wschód nie był zagroże-

niem – Jakub Wozinski

A jednak się kręci...

– Krzysztof M. Mazur

Problem ideowy? Nie, mentalny

– Robert Winnicki

Czas konwentów, czas fanta-

styki – Marcin Kuberka

Nowy, wspaniały (wirtualny)

świat – Zbigniew Lipiński

NR 15-16 (1142-1143)

7-14 KWIETNIA 2012

ZDJĘCIE NA OKŁADCE: Archiwum

XLVII

XII

POPRAWNOŚĆ NA WIELKANOC

XIII

LII

Prezydent USA Barack Obama zapo-

mniał w 2011 roku o zwróceniu się do

chrześcijan na Wielkanoc. Uczcił na-

tomiast islamskie Id-al-Fitr i Ramadan

oraz żydowską Paschę, mające jego

zdaniem „wyjątkowy charakter”. A jak

prywatnie obchodził Dzień Zmartwych-

wstania Pańskiego prezydent USA? Po

powrocie z mszy w kościele baptystów

zorganizował w Białym Domu poga-

danki o odchudzaniu i tzw. yoga garden

(ogródek z jogą), na które zaprosił m.in.

„katolików” popierających aborcję. Cie-

kawe co zrobi w tym roku? O tym jak

polit-pop walczy z Wielkanocą,

XIV

XVI

LVI

XVIII

LVIII

XIX

FELIETONY

XXII

XLII Marek Jan Chodakiewicz

LX Janusz Korwin-Mikke

LXI Stanisław Michalkiewicz

LXIII Marek Arpad Kowalski

LXVI Adam Wielomski

Czytaj na stronie VII

XXIV

ŚWIAT

Postęp w świecie

Niemcy: Piraci partyjnego

morza – Tomasz Mysłek

Korea Północna: Urodziny

zagrożą regionowi

– Paweł Behrendt, Radosław Pyffel

Słowacja: Fico wziął wszystko

– Antoni Mak

Stany Zjednoczone: Dolar nie

jest śmieciem!

– Paweł Łepkowski

Francja: Męczennik Mohamed

Merah – Bogdan Dobosz

Rumunia-Mołdawia: Reintegra-

cja nad Prutem

– Marek A. Koprowski

Izrael: Niskie loty i upadek

papugaja – Kataw Zar

XXVI

XXVIII

INNE DZIAŁY

XXX

PIRACI NA NIEMIECKIM MORZ U

LXII Vademecum ojca

LXIII Czarna Księga

LXIV Największe Głupstwo Tygodnia

LXIV Szachy

LXV Brydż

LXV W pajęczynie

LXVII Film

W Niemczech Partia Piratów odniosła

kolejny sukces w wyborach lokalnych,

tym razem w Kraju Saary, gdzie zor-

ganizowała się zaledwie dwa tygodnie

przed głosowaniem. I wygląda na to,

że następne głosowania przyniosą jej

dalsze umocnienie się, na razie na po-

ziomie lokalnym. Jeśli natomiast Piraci

odniosą sukces w wyborach parlamen-

tarnych, to znaczy, że na niemieckim

rynku wyborczym doszło do praw-

dziwej rewolucji. Powstaje więc pyta-

nie: czy są to dobrzy piraci, czy raczej

okrutni korsarze?

XXXIII

XXXIV

XXXVI

XXXVII

XXXVIII

Czytaj na stronie XXVIII

NR 15-16 (1142-1143) I 7-14 KWIETNIA 2012

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: