MODELE PRACY DORADCY

-Ekspert(informator)

-Poradnictwo dyrektywne

-podmiotem aktywnym jest doradca

-przedmiot; koncentracja na problemie

-decyzja jako akt jednorazowy

-środki; wykorzystanie testów, diagnoza

-metody; porady narzucone

-rozmowa kierowana, instrukcje, informowanie

-wynik; sterowanie decyzją

-aspekt moralny; po stronie doradcy

-społeczne kategorie interwencji; optymalizacja, funkcjonowanie w rolach

-Konsultant (informator, spolegliwy opiekun)

-podmiot aktywny; doradca, radzący się

- przedmiot; na problemie i radzącym się

-decyzja jako proces specyficzny dla danej fazy rozwojowej

- środki; podawanie informacji aktywizacja

- metody; porady wynegocjowane

-rozmowa, dialog, rady i porady

- wynik; uzgadnianie stanowisk, wspólna decyzja

- aspekt moralny; po obu stronach

- społeczne kategorie interwencji; rozwój

-Leseferysta (spolegliwy opiekun)

-podmiot aktywny; radzący się

- przedmiot; nie radzący się

-decyzja jako proces trwający przez całe życie

- środki; pobudzanie aktywności

- metody; porady oświetlające pole problemowe

- sugerowanie, naprowadzanie, wspieranie rozwoju

- wynik; samodzielny wybór, aktywność

- aspekt moralny; po stronie radzącego się

- społeczne kategorie interwencji; dojrzewanie

MODEL MODERNISTYCZNEGO DORADCY

Profesjonalny doradca jest wytworem nowoczesnego, modernistycznego ładu społecznego.

W modernistycznym społeczeństwie, profesjonalny doradca, pracownik określonej organizacji państwowej, społecznej lub prywatnej był utożsamiany z tymi członkami społeczeństwa, którzy powołani są do czynienia ładu i jego podtrzymywania. Na równi więc z nauczycielami, kapłanami, prawnikami i innymi funkcjonariuszami społecznymi zabiegał o takie rozwiązywanie problemów osób napotykających różnorodne trudności, które nie tylko ułatwiałoby wspomaganym radzenie sobie z nimi, ale równocześnie zapewniało spokój, porządek, niepodważalny ład społecznego życia.

- była to także osoba godna powszechnego szacunku, gdyż niesie niezbędną pomoc jednostkom słabym, bezradnym, zagubionym, czasem upadłym.

-Była osobą chroniącą tych ludzi przed demoralizacją i degradacją, przed marginalizacją i społecznym wykluczeniem.

-był także posiadaczem prawdy, dyspozytorem niepodważalnej wiedzy o życiu, strażnikiem mądrości w dziedzinie ludzkich działań i zachowań. Wyposażony w wiedzę zaczerpniętą z naukowych odkryć, z mądrości swoich przodków i własnego doświadczenia, obdzielał nią wspomaganych.

-Radził jak działać, co w danej sprawie sądzić, przed czym się chronić, czego unikać, do czego dążyć itp.

-Swoich klientów mógł poznać i zdiagnozować dzięki wyniesionym ze studiów umiejętnościom prowadzenia badań diagnostycznych i dzięki posługiwaniu się dobrze wystandaryzowanymi testami i innymi narzędziami mierzącymi cechy lub dyspozycje ludzi.

-włąnczał się do podtrzymywania ładu,

-był przekonany że służy rozwojowi postępu społecznego, że przyczynia się do rozwoju coraz bardziej skomplikowanych, ale i doskonalszych form życia społecznego, że uczestniczy w czynieniu dobra i poprawianiu świata.

-Jasność, dokładność i elegancja wymagana w nauce i w życiu społecznym, klarowne rozdzielenie normy i patologii, dobra i zła, prawdy i fałszu  - znajdowało swoje odbicie w modelu ówczesnego doradcy.

-Najlepiej więc było, gdy okazywał się on profesjonalistą z powołania a nie z przypadkowego wyboru i nawet najtrudniejsze zadania podejmował i wykonywał z pełnym zaangażowaniem i z pasją.

- profesjonalny doradca pracując z pasją potwierdzi swoje powołanie

GŁÓWNE CECHY WSPÓŁCZESNE

RZECZYWISTOŚCI SPOŁECZNEJ

-Rzeczywistość współczesna nie jest już tak klarowna i przejrzysta, jak wydawała się na początku minionego wieku. Nie udoskonaliły jej ani kolejne odkrycia naukowe, ani gwałtowny postęp w zakresie technologii, ani działania podejmowane w imię nowych ideologii, w których rzekomo centralną pozycję zajmował człowiek i jego dobro.

-Świat współczesny postrzegany jest jako świat wielorakich kryzysów

-Życie społeczne rozwija się w cieniu kryzysu opiekuńczego państwa, gdyż żaden aparat władzy państwowej nie jest w stanie stworzyć mechanizmów korygujących nierówności i zapewniających obywatelom poczucie bezpieczeństwa.

-Życie społeczne toczy się w cieniu kryzysu tradycyjnych systemów kontroli i organizacji, co wyraża się m. in. całkowitą nieprzejrzystością i bezradnością ludzi w planowaniu kariery zawodowej.

-Życie społeczne przebiega w cieniu kryzysu pracy i niekontrolowanego wzrostu bezrobocia (przejaiwa się jako stan nieodwracalny)

-Życie społeczne cechuje dychotomiczny podział na ludzi bogatych, niejednokrotnie wywierających transnarodowe wpływy finansowe i bogacących się jeszcze bardziej i ludzi ubogich, cierpiących i obojętnych na wielość dóbr konsumpcyjnych, kuszących swoją obfitością i zachwalanych agresywną reklamą.

-Życie społeczne dotyka również kryzys rodziny. Ideologia głosi ochronę indywidualności jednostki, jej potrzebę samorealizacji i samospełnienia się bez oglądania się na potrzeby najbliższych i bez respektowania konieczności wypełniania wobec nich obowiązków.

-współczesną rzeczywistość społeczną charakteryzuje zagubienie się i doświadczanie przez wielu ludzi poczucia utraty tożsamości. Przeżywanie niepokoju wynikającego z braku zakorzenienia w miejscu i w czasie, braku możliwości wywierania wpływu na ważne życiowo zdarzenia, doświadczanie lęku, zagrożenia, niepewności, tymczasowości.

MODEL NOWEGO DORADCY(WSPÓŁCZESNEGO)

-W nowym ładzie społecznym układ poradniczy coraz częściej przestaje być związkiem interakcyjnym zbudowanym na empatii, zrozumieniu i wzajemnym współdziałaniu w refleksyjnej analizie biografii radzącego się, a staje się sytuacją, w której ma miejsce zakup usługi.

- traci on przez to ważne humanistyczne aspekty współdziałania dwóch partnerów darzących się pełnym zaufaniem i zaangażowanych w rozwiązywanie problemu jednego z nich i - ze stosunku nacechowanego wzajemnością i współodczuwaniem - przeradza się w stosunek kupiecki.

-Cała powaga doradcy, jego ważna społeczna pozycja, jego niepodważalna etycznie i doniosła kulturowo rola kreatora i strażnika ładu społecznego, postępu i wzrostu humanizmu, osiągnięta w modernistycznej rzeczywistości społecznej, w świecie ponowoczesnym zostaje zakwestionowana.

-Ciężkiej próbie poddana zostaje także wiedza zdobyta w trakcie zawodowego przygotowania doradcy, jak i nagromadzona dzięki własnym doświadczeniom życiowym. Na próbę wystawia ją zarówno nieklarowność teraźniejszości jak i nieprzewidywalność przyszłości, a więc permanentny brak przesłanek dla trafnych i niepodważalnych odpowiedzi na pytania dotyczące wyborów stylu życia, rodzaju pracy zawodowej, jak i nawet sposobów zachowania się na codzień. Posiadana wiedza starzeje się bowiem bardzo szybko i nie ogarnia wielu zjawisk z codziennego życia a czasem nawet okazuje się moralnie wątpliwa.

-współcześni doradcy, świadomi swoich możliwości i ograniczeń, unikają utożsamiania ich ze strażnikami ogólnospołecznego ładu i raczej przyjmują rolę tłumaczy życia społecznego, partnerów swoich klientów w rozwiązywaniu ich problemów, opłaconych przyjaciół, gotowych wysłuchać nawet najbardziej wymyślnych i niewybrednych zwierzeń lub pośredników osób radzących się i ich otoczenia - niż strażników i nadzorców społecznego ładu.      

-Współczesny doradca zdaje sobie dobrze sprawę z tego, że w zależności od sposobu udzielenia przez siebie odpowiedzi na nurtujące ludzi pytania, może wzbudzić zainteresowanie swoją usługą lub utracić klientów. Jest świadom tego, że usługa poradnicza stała się towarem, a niejednokrotnie jego opakowanie w postaci choćby wyposażenia gabinetu lub dysponowania odpowiednią aparaturą, przesądza o obecności doradcy na rynku.

- ponowoczesnym ładzie społecznym prywatną sprawą doradcy pozostaje zarówno poziom jego profesjonalizmu, przesłanki, które skłoniły go do podjęcia się roli doradcy

- Współczesny doradca, uwikłany w ambiwalentną rzeczywistość społeczną z trudem znajduje punkty orientacyjne dla swoich działań i korzystając z nich, stara się pomagać swoim klientom. Jego tożsamość nie jest więc ukształtowana według jednego wzoru.

Jednakże, czy to sięgając do wartości najwyższych i nieprzemijających, czy stosując dziecinną bagatelizację zagrożeń i kryzysów, czy podejmując racjonalne, pragmatyczne analizy szans i możliwości, czy wreszcie angażując się w uczestnictwo w życiu publicznym w skali środowiska lub szerszych społeczności, stara się na ogół w sposób zgodny z zasadami etyki zawodowej nieść pomoc swoim klientom.

3 MODELOWE STRATEGIE WSPÓŁCZESNYCH DORADCÓW (jak potraktowali społ nieład)

1.Strategie działania doradców plasujących się "ponad" i "w" społecznym  (nie)ładzie

- Strategie działania doradców plasujących się "ponad" społecznym  (nie)ładzie określa się mianem mistyka, gdyż charakteryzuje ją przekonanie doradcy o jego powołaniu do niesienia ludziom pomocy w pogłębionym rozumieniu sensu życia.

-Odwołuje się przeważnie do myśli filozoficznej, zwłaszcza do  personalistycznej filozofii człowieka. -Doradca-mistyk stara się przekonać wspomaganych - iż wprawdzie w określonej skali - są jednak panami swego losu.

-Posługując się przykładami zaczerpniętymi z literatury pięknej, z Biblii i mitologii lub ukazując dokonania znanych osób, wyróżniających się w otoczeniu, stara się udowodnić, że całe życie człowieka jest zmaganiem się z koniecznościami.

-Dąży do tego, by otworzyć osoby, którym pomaga "na  wartości, które normalnie bywają przesłonięte potrzebami, doraźnymi zadaniami, silnymi czy atrakcyjnymi bodźcami i emocjami

-Zachęca je do szerszego oglądu świata i siebie na jego tle, do uwolnienia się z przesądów i uprzedzeń, do wnikania w swoje przeżycia i dociekanie, jakie znaczenia nadają kolejnym, dokonywanym przez siebie wyborom, zwłaszcza wyborom ważnym, strategicznym, egzystencjalnym, takim, które rzutują na całe ich życie i nadają mu sens.

-Dla doradcy-mistyka właśnie wspomaganie innych ludzi w odkrywaniu nadawanych swoim przeżyciom i doświadczeniom sensów, ma największe znaczenie i stanowi sens jego życia.

-W swojej pracy kieruje się pasją i czerpie radość z bycia pomocnym innym, z dzielenia z innymi ich radości i trosk ze wspólnego przeżywania świata.

- Strategie działania doradców plasujących się "w" społecznym  (nie)ładzie

- Podejmują pracę wspomagającą na ogół nie stawiają sobie celów tak głębokiego wnikania w przeżycia swego klienta, nie dążą do podzielania z nimi rozumienia świata, ale zdają się szukać odpowiedzi na pytania bardziej praktyczne

-dążąc do zjednania klientów, a jednocześnie chcąc przynieść im ulgę w cierpieniach, jest lekceważenie zagrożeń i budzenie w ludziach nadziei i wiary w lepsze jutro, które mimo wszystko powinno nadejść.

-Strategie działań doradców

-(1)Strategia niepoprawnego optymizmu, strategia samookłamywania się i stosowania uników, jest jedną ze strategii bycia "w" społecznym nieładzie, a stopień przywiązania emocjonalnego klienta do stosującego ją doradcy, decyduje o jej powodzenia

-(2)strategia pragmatyka nastawiona na wspomaganie klienta w obszarze formułowania przez niego i realizacji praktycznych celów życiowych, zachęcająca do dochodzenia do perfekcji w rozwiązywaniu przez wspomaganego zadań, do osiągania sukcesów, do eliminowania działań nieskutecznych, do unikania porażek.

-(3) strategia edukatora realizowana jako bezpośrednie dostarczanie wiedzy wspomaganym lub jako udział w życiu publicznym i niesienie pomocy zapośredniczonej książką poradnikową, audycją telewizyjną, listem do czytelników czasopisma, wypowiedzią radiową. Przekaz ten może ograniczyć się do dawania wskazówek wirtualnemu odbiorcy lub być próbą podejmowania z nim dialogu na odległość. Przedmiotem narracji może być negocjowanie znaczeń, uzgadnianie wartości, odkrywanie nowych sensów, zarówno przeżyć wewnętrznych uczestników, jak i faktów, zjawisk i procesów zachodzących w otoczeniu.

-(4) strategia łącznika, czyli być wiązaniem ludzi ze środowiskiem ich życia, "dospołecznianiem" lokalnego środowiska społecznego, odbudowywaniem i wzmacnianiem społecznej tkanki, często nadwątlonej kryzysami, zagrożonej ryzykiem samotności, zwiększaniem się ubóstwa, potęgowaniem się niepewności i wzrostem agresji.

2.Strategie działania doradców stających "poza" (nie)ładem społecznym

-Strategię doradców, którzy próbują się niejako wyalienować ze społecznego ładu i podjąć działalność  na  własny  rachunek  nie  tylko  ekonomiczny, ale i moralno-społeczny  określam mianem cynika.

-Cynik to doradca, który wyróżnia się ze względu na stosunek do własnej pracy, do udziału w rozwiązywaniu problemów osób, którym udziela pomocy i z racji kryteriów, którymi się kieruje przy pozyskiwaniu, zatrzymywaniu przy sobie i wspomaganiu klientów.

-Doskonale zdaje on sobie sprawę ze zgubnych, dla większości ludzi, skutków panującego społecznego nieładu i stara się tę wiedzę wykorzystać.

-Jego pojawienie się jest dowodem na takie działania zawodowe, w których ryzyko jest "postrzegane jako szansa zaistnienia na wolnym rynku

-Postawa cyniczna często przypisywana jest politykom i biznesmenom czyli ludziom posiadającym znaczne wpływy, dysponującym władzą i pragnącym ją utrzymać za wszelką cenę.

-Doradca-cynik dobrze się orientuje, że jest dysponentem władzy.

-Wie o tym, że coraz częściej ludzie znajdują się w sytuacjach niepewności, bezradności, deprywacji potrzeb oraz że eksperci, doradcy, konsultanci stają się  "piątą władzą", gdyż korzystanie z ich pomocy zaczyna być postrzegane jako obowiązek, cnota, zaś rezygnacja z niej traktowana jest jako grzech, zaniedbanie i ignorancja, jako niedojrzałość w zdobywaniu oceny swoich możliwości i nieumiejętność korzystania z dobra oferowanego przez państwo, organizacje, stowarzyszenia, zatrudniające z myślą o jednostkach niepewnych i bezradnych wysoce kompetentne osoby, gotowe nieść wyspecjalizowaną pomoc.

-Doradca-cynik, próbując uwieść klienta, przede wszystkim udowadnia niezbędność swojej pomocy, dba o jej formę daleką od takiej, którą mógłby stosować doradca nieprofesjonalny (testy, aparatura, zestawy wzorów itp.),

-zwiększa zaufanie do ich skuteczności, podsyca związane z nimi oczekiwania

-Stara się więc posiadać różne urządzenia, a swoje kompetencje udokumentować licznymi dyplomami, licencjami, podziękowaniami itp., które mogą zajmować widoczne miejsce w jego gabinecie, na papierze firmowym czy pieczątce.

-Podejmując pracę ze wspomaganym, ma na myśli przede wszystkim zachowanie dobrego swojego wizerunku i nie waha się kontynuować działania, nawet wówczas, gdy mogą one prowadzić do ubezwłasnowolnienia i nadmiernego uzależnienia od niego klienta. Dopuszcza się sięgania do najskrytszych myśli i uczuć wspomaganego.

-Nie selekcjonuje także spraw, na te, w których może i chce pomóc i te, z których powinien zrezygnować, aby nie wejść w konflikt choćby wewnętrzny ze sobą.

-Doradca-cynik zdaje sobie jednak sprawę ze swoich ograniczeń w zakresie zdobywania informacji o zachodzących zmianach, jest świadom nieprzewidywalności przemian i ich skutków oraz kruchości sytuacji społecznych, w których znajduje się zarówno on, jak i jego klienci.

- Jego podejście do pełnionych zadań jest nasycone sceptycyzmem, brakiem wiary w możliwość dokonywania większych lub głębszych pozytywnych zmian, jest przesiąknięte zwątpieniem w istnienie sensownego sprawstwa

-Strategia cynika może więc mieć dwojakie źródła i dzieli doradców-cyników na dwie grupy.

-Raz jest ona wyrażaniem frustracji doradców zdających sobie sprawę ze swojej bezsilności wobec źródeł ludzkich problemów, w rozwiązywaniu których uczestniczą.

-Innym razem jest wyrazem "chwytania okazji" dla zaistnienia społecznego, ekonomicznego, towarzyskiego, albo przejawem czerpania osobistej satysfakcji z posiadania przewagi nad bądź co bądź słabszym od siebie klientem, w świecie, w którym wszyscy są zagubieni i poszukują oparcia, wskazówki, rady.

CECHY WSPÓŁCZESNEGO SPOŁECZNEGO ŁADU

Ambiwalencja, wieloznaczność, rozliczne kryzysy

ŚWIAT DZISIEJSZY

-świat niejednoznaczny, pozbawiony określonej struktury.

-Świat ten charakteryzuje przypadkowość, ryzyko, pluralizm i ambiwalencja. Czasy te określane są przez A. Giddensa jako „późna nowoczesność”, U. Beck nazywa mianem „nowoczesności refleksyjnej”, natomiast Z. Bauman i wielu innych badaczy „erą ponowoczesną”.

-Zwiększa się coraz bardziej niepewność jutra i nie jest to stan przejściowy, ale raczej stała tendencja, która będzie się utrzymywać.

-Nieprzejrzystość świata, niepewność, nietrwałość, powszechna deregulacja

ROZTERK I NIEPOKOJE

POLSKIEGO DORADCY

-związane są z realiami ponowoczesnego świata.

-świat się bardzo szybko zmienia i polski doradca nie wie czy w przyszłości będzie dla niego miejsce

-związane są także ze zmianą obszarów jego działalności, zróżnicowaniem się grup klientów i trudnością w zrozumieniu nowego pokolenia "globalnych" nastolatków.

-Doradca przeżywa także dylematy związane z pełnieniem roli zawodowej i budowaniem własnej tożsamości. Zmieniający się rynek pracy stwarza również wiele problemów, które stają przed współczesnym doradcą.

ŹRÓDŁA  ROZTEREK  I NIEPOKOJÓW  POLSKICH DORADCÓW

-nieprzewidywalność współczesnego świata. Problemy te najczęściej wyrażają się w pytaniach: Skoro świat jest niepewny, nieprzejrzysty, nieprzewidywalny, to co doradca ma radzić na przyszłość? Udzielać wsparcia czy ścisłych porad? Czy w ogóle jest możliwe tradycyjnie pojmowane poradnictwo?

-mozaikowość ludzkich biografii. Mozaika epizodów życia zawodowego staje się dzisiaj normą. Nie da się do końca przewidzieć przebiegu kariery zawodowej, ani jej kreować, mając z góry wytyczone cele. Nie ma teraz już pracowników, których droga zawodowa związana jest z jednym miejscem pracy i jednym zestawem zawodowych kwalifikacji. Rozterki doradcy wyrażają się w pytaniach: Czy w poradnictwie koncentrować się na tzw. momentach krytycznych np. wyborze zawodu, pracy szkoły, podejmowaniu kolejnych projektów, czy na całej biografii człowieka? Edukować osoby radzące się do kreowania własnej drogi zawodowej? Czy ma to być długotrwały proces czy jednorazowy instruktaż? Czy doradca może kogokolwiek dobrze poznać i „dopasować go do zawodu "? Czy możemy mówić o "karierze zawodowej" czy raczej o "drodze rozwoju zawodowego" lub "drodze rozwoju życiowego"?

-upowszechniania się jednolitego wzoru kulturowego, obcego pokoleniu doradców (zwłaszcza starszych). Polegają one na różnorodnych trudnościach w zrozumieniu "globalnych nastolatków" zanurzonych w „kulturze instant”. Okazuje się, że młodzi ludzie bardziej elastycznie reagują na zmiany rynku, umieją się do nich szybko przystosować. Natomiast osoby dorosłe nie nadążają (niekiedy jest to ich świadomy wybór) za szybko zmieniającą się rzeczywistością.

-zmiana znaczenia we współczesnym świecie terminu "praca". Doradca, dla którego ten obszar działalności jest podstawowy, może mieć wiele wątpliwości, następuje migotanie znaczeń terminu "praca". Najlepiej te niepokoje oddają francuscy badacze którzy proponują spojrzeć nieco inaczej na problematykę pracy i bezrobocia w dobie współczesnej, zaprzestać dalszych sposobów poszukiwania nowych miejsc pracy i stopniowo się z niej wycofywać. Potraktować zjawisko braku pracy jako pierwszy etap likwidacji porządku kupieckiego. Pogodzić się z tym, że już nigdy nie powróci pełne zatrudnienie. Takie podejście związane byłoby z podejmowaniem konkretnych działań, wprowadzeniem powszechnego uposażenia i dochodu minimalnego.

-skurczenie się rynku pracy. Skoro może w przyszłości będziemy mieć społeczeństwo formuły 20 : 80, skoro doradca wybiera model poradnictwa całożyciowego, to czy ma koncentrować się na przygotowaniu do wyboru zawodu lub podejmowania kolejnych projektów, czy też do życia pozazawodowego, które będzie stanowiło znacznie większy obszar działalności człowieka? Czy uczyć umiejętności dzielenia się pracą? Czy przygotowywać do przyjmowania sytuacji bycia bezrobotnym?

-zmiana struktury pracy ludzkiej i zanik tradycyjnie pojmowanych zawodów. Praca przestaje być zajęciem ciągłym, wybranym. Może następować zmiana pracy kilkakrotnie w ciągu życia, ale praca może być też projektem, wówczas doradcy trudno przygotowywać klientów do wyboru zawodu. Może wówczas pomagać raczej w przygotowaniu do podejmowania kolejnych projektów? Każdy projekt jest z definicji nowy i odmienny od poprzednich, wymaga innych talentów i innych pomysłów potrzebuje. Brak pracy na stałe, na etat, na czas nieokreślony powodują rozmaite niepokoje doradcy. Doradca zadaje sobie pytania, czy elastyczność, kreatywność, umiejętność szybkiego dostosowywania się do nowych sytuacji, łatwość nawiązywania (ale i zrywania) nowych kontaktów liczyć się będzie bardziej we współczesnym świecie, aniżeli nabyta wiedza, kompetencje, czy konkretne umiejętności praktyczne?

GLOBALNI NASTOLATKOWIE

-młodzież która cechują , niezależnie od kraju i kontynentu – podobna tożsamość i podobny styl życia. Młodzi ludzie słuchają tej samej muzyki, oglądają te same filmy, czytają te same książki, ubierają się w podobne stroje.

RODZAJE PORADNICTWA

-Poradnictwo zawodowe jest procesem całożyciowym, który towarzyszy człowiekowi na całej drodze rozwoju zawodowego (życiowego). Doradca pomaga w planowaniu drogi zawodowej, w wyborze zawodu i szkoły, zmianie zawodu, poszukiwaniu pracy, przekwalfikowywaniu się, motywuje do dalszego rozwoju zawodowego.

-Poradnictwo edukacyjno-zawodowe obejmuje swym zasięgiem zatem nie tylko dzieci i młodzież, ale także osoby dorosłe.

SYNDROM PRZYŚPIESZANIA

-syndrom niecierpliwości. Ludzie lekceważą wszystko, co nie nadaje się do natychmiastowego spożycia.

Im młodsi, tym w większym stopniu widoczny jest ten syndrom

- Syndrom "natychmiastowości" prowadzi do daleko idących zmian w stylu życia, powstaje styl życia typu "instant” i tożsamość typu "instant", płynna i niestabilna.

POSTAWY ŻYCIOWE

MŁODEGO POKOLENIA

JAPOŃCZYKÓW

-przypominają styl życia ich amerykańskich czy angielskich rówieśników.

-Prowadzone badania wskazują, że aktualne pokolenie 20-latków japońskich nie ma zamiaru wiązać się z żadną określoną posadą na długo, unika długoterminowych kontraktów.

-Przerzuca się z jednej pracy dorywczej do drugiej, żyje chwilą.

FREETERS

-Pokolenie japońskich freeters wyrosło z ekonomicznego przymusu, nie ma stałej pracy, szuka pracy dorywczej, ale dobrze się czuje będąc w takiej sytuacji. Freeters to także stan ducha, określenie dla pewnego rodzaju tymczasowości, beztroski i luzu.

POSTAWY ŻYCIOWE MŁODEGO POKOLENIA POLAKÓW

-Obecne młode pokolenie Polaków, które ukończyło szkołę zawodową, średnią czy studia, chce jeszcze stabilności, życiowego bezpieczeństwa.

-Młodzież jednak zdaje sobie sprawę z tego, że zawód i kwalifikacje będzie trzeba zmieniać wielokrotnie, wykonywać często prace dorywcze, mają jednak nadzieję, że to ich nie będzie dotyczyło, tęsknią za pracą na stałym etacie, najlepiej na czas nieokreślony.

-Prawdopodobnie ta chęć stabilizacji, niechęć wręcz do zmiany niezależna jest od wykształcenia.

-W Polsce dojrzewa dopiero pokolenie, które już wychowało się w społeczeństwie konsumpcyjnym, potrzebuje wciąż nowych podniet i życia w „natychmiastowości”.

- W Polsce tożsamość nastolatka kształtowała się głównie przez kulturę popularną i ideologię konsumpcji

DORADCY, KONSULTANCI, SPOLEGLIWI OPIEKUNOWIE, LESEFERYŚCI W CZASACH PONOWOCZESNYCH:

-Rola tych doradców będzie polegała nie na doradzaniu, ale na wspieraniu klientów w dokonywaniu wyboru własnej drogi życiowej i kształtowaniu swojej tożsamości.

-Doradca nie będzie dążył do tego, aby zmienić człowieka, ale by go jak najlepiej zrozumieć, aby ten mógł przy wsparciu doradcy kształtować sam swoją tożsamość.              

-Doradca będzie przygotowywał się do roli „tłumacza” który „przekłada wypowiedzi”, ułatwia porozumienie między uczestnikami dyskursu, podtrzymuje dialog, zapobiega zniekształceniom komunikacji.

-Aby jednak doradca mógł w ten sposób pomagać osobie radzącej się, musi nastąpić bliski kontakt osobowy między doradca a klientem, prawdziwa rozmowa i dialog. Najczęściej jednak przedstawia się rozmowę poradniczą jako pewną technikę pracy doradcy.

- Doradca może tak oddziaływać na osobę radzącą się, aby próbować znaleźć i rozwinąć w tej osobie to, co sam uznał w sobie samym za słuszne. Doradca może otworzyć jedynie tę potencjalność i to nie przez pouczenie, lecz spotkanie, przez egzystencjalną komunikację między będącym a mogącym się stać

-Doradca w takiej rozmowie bardziej koncentruje się na osobie klienta, na jego postawach i emocjach, mniej na problemach, stara się przede wszystkim go zrozumieć, aby zbudować dobry związek. Znacznie częściej w poradnictwie zawodowym są stosowane rozmowy ukierunkowane na zdobycie informacji, które mają na celu przeprowadzenie wywiadu, zebranie niezbędnej wiedzy o osobie radzącej się.

WIEK INFORMACJI..

3 REWOLUCJA PRZEMYSŁOWA

ERA POSTRYNKOWA

-technologie informatyczne spowodują, że produkcja będzie zupełnie zautomatyzowana, maszyny zastąpią człowieka.

-Cena postępu jest taka, że w społeczeństwie tworzą się dwie grupy - elity profesjonalistów i coraz liczniejsza rzesza bezrobotnych, którzy pozbawieni są szans na zatrudnienie w nowej gospodarce.

-Określenie możliwości i obowiązków poszczególnych osób w społeczeństwie bez masowego zatrudnienia jest ważnym, ale i bardzo trudnym zadaniem.

-Osoby, które otrzymają pracę w tych nowych warunkach, będą stosowały najnowocześniejsze technologie informatyczne, aby zidentyfikować, analizować i rozwiązywać rozmaite problemy.

-będzie zacierał się model pracy najemnej, będą występowały nowe formy zatrudnienia, nastąpi skrócenie czasu pracy, dzielenie się pracą.

-Częściej będzie dostępna praca w niepełnym wymiarze godzin, na zlecenie, kontrakt, część etatu. Zmieni się obraz pracy, dla wielu osób miejscem pracy będzie własne mieszkanie, a narzędziem pracy własny komputer

-Te zmiany już się dokonują, ponieważ coraz popularniejsza jest telepraca, samozatrudnianie się i wykonywanie nie tyle określonych zawodów, co podejmowanie rozmaitych projektów.

CZASY-ŚWIAT PONOWOCZESNY

- Coraz trudniej w ponowoczesnym świecie o stabilne zatrudnienie, równomierną karierę zawodową z awansem, wysługą lat, dostępem do świadczeń. Minął czas równości karier, gwarantujący ten sam rodzaj kariery jednostkom o takich samych zdolnościach

-Płynna ponowoczesność sprawia, że na rynku liczy się głównie elastyczność, kreatywność, szybkość przestawiania się na nowy styl działania, gotowość do zmiany kręgu współpracowników, upodobań.

-Ponowoczesność wymusza na każdym odpowiedź i każe interpretować je w kategoriach własnej rozwijającej się tożsamości.

-świecie ponowoczesnym nie ma jednej obiektywnej prawdy, występuje pluralizm, przypadkowość, ambiwalencja, odejście od oświeceniowych ideałów, pojawia się, zatem dysonans

-Poszukiwani będą doradcy dyrektywni, ale doradca będzie bronił się przed przyjmowaniem takiej tożsamości. Preferowani będą doradcy konsultanci, spolegliwi opiekunowie, a nawet leseferyści (skrajnie liberalni)

-Czasy ponowoczesne akceptują wzrost pluralizmu, różnych stylów życia, podniesiona jest wartość indywidualizmu i roli jednostek. Indywidualizm jednak może mieć ambiwalentny charakter, niegdyś sprzyjał emancypacji jednostek, przyczyniał się do ich autonomii,...