KONWENCJA
dotycząca odprawy czasowej,
sporządzona w Stambule dnia 26 czerwca 1990 r.*
(Dz. U. z 1998 r. Nr 14, poz. 61
z uzupełnieniem w Dz. U. z 2002 Nr 198, poz. 1668)
UWAGA!
Rzeczypospolita Polska w 1998 r. ratyfikowała y tylko załączniki A i B1. Uzupełnieniem w 2002 r. Rzeczypospolita Polska ratyfikowała pozostałe załączniki Konwencji stambulskiej, czyli załączniki B2, B3, B4, B5 ,B6, B7, B8, B9 oraz C, D i E. W załączonym poniżej tekście ujęto tylko istotne dla turystyki załączniki B6 i B7, ratyfikowane
w 2002 r. – przyp. J. Kowalczyk
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 26 czerwca 1990 r. została sporządzona w Stambule Konwencja dotycząca odprawy czasowej, wraz z następującymi dokumentami:
1) załącznikiem A dotyczących dokumentów odprawy czasowej (karnety ATA i karnety CPD),
2) załącznikiem B1 dotyczącym towarów przeznaczonych do wystawienia lub wykorzystania na wystawach, targach, kongresach lub podobnych imprezach,
w następującym brzmieniu:
dotycząca odprawy czasowej
PREAMBUŁA
Umawiające się strony niniejszej konwencji, sporządzonej pod auspicjami Rady Współpracy Celnej,
zauważając, że obecna sytuacja związana z faktem istnienia wielu międzynarodowych konwencji celnych dotyczących odprawy czasowej oraz ich rozproszenia jest niezadowalająca,
uważając, że w przyszłości sytuacja ta może się jeszcze pogorszyć w razie konieczności unormowania nowych kategorii odprawy czasowej w skali międzynarodowej,
biorąc pod uwagę życzenia wyrażone przez przedstawicieli handlu i innych zainteresowanych stron, aby dokonywanie formalności dotyczących odprawy czasowej zostało uproszczone,
uważając, że uproszczenie i harmonizacja procedur celnych, a w szczególności przyjęcie jednego dokumentu międzynarodowego łączącego wszystkie istniejące konwencje dotyczące odprawy czasowej, może ułatwić dostęp do międzynarodowych postanowień regulujących odprawę czasową i skutecznie przyczynić się do rozwoju handlu międzynarodowego i innych form wymiany międzynarodowej,
przekonane, że międzynarodowy dokument proponujący jednolite postanowienia dotyczące odprawy czasowej może przynieść zasadnicze korzyści w sferze wymiany międzynarodowej i zapewnić wysoki stopień uproszczenia i harmonizacji procedur celnych, co stanowi jeden z podstawowych celów Rady Współpracy Celnej,
zdecydowane wprowadzić ułatwienia w odprawie czasowej poprzez uproszczenie i harmonizację procedur w dążeniu do osiągnięcia celów natury gospodarczej, humanitarnej, kulturalnej, socjalnej lub turystycznej,
uważając, że przyjęcie znormalizowanych wzorów dokumentów odprawy czasowej, jako międzynarodowych dokumentów celnych posiadających międzynarodową gwarancję, przyczyni się do ułatwienia procedury odprawy czasowej w przypadkach, gdy wymagany jest dokument celny i gwarancja,
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Postanowienia ogólne
Artykuł 1
W rozumieniu niniejszej konwencji określenie:
(a) "odprawa czasowa" oznacza procedurę celną, w ramach której określone towary (włącznie ze środkami transportu) mogą być przywiezione na obszar celny z warunkowym zwolnieniem od należności przywozowych i podatków oraz bez zastosowania wobec nich zakazów lub ograniczeń przywozowych o charakterze gospodarczym; towary takie (włącznie ze środkami transportu) muszą być przywiezione w określonym celu i muszą być przeznaczone do powrotnego wywozu w określonym czasie bez poddawania ich jakimkolwiek zmianom, z wyjątkiem zwykłych ubytków spowodowanych ich użytkowaniem;
(b) "należności przywozowe i podatki" oznacza cła i wszelkie inne płatności, podatki, opłaty lub inne należności, pobierane od przywozu towarów lub w związku z przywozem towarów z zagranicy (włącznie ze środkami transportu), z wyjątkiem opłat i należności, których wysokość jest ograniczona do przybliżonych kosztów świadczonych usług;
(c) "zabezpieczenie" oznacza środki, które zapewniają wypełnienie zobowiązań wobec organów celnych i są przez te organy uznane. Zabezpieczenie określane jest jako "generalne", gdy gwarantuje wypełnienie zobowiązań wynikających z szeregu operacji;
(d) "dokumenty odprawy czasowej" oznacza międzynarodowy dokument celny uznany za zgłoszenie celne, pozwalający na identyfikację towarów (włącznie ze środkami transportu) i zawierający ważną w skali międzynarodowej gwarancję pokrycia należności przywozowych i podatków;
(e) "unia celna i gospodarcza" oznacza unię utworzoną przez i składającą się z Członków, o których mowa w artykule 24 ustęp 1 niniejszej konwencji, mającą prawo do przyjmowania własnego ustawodawstwa, które jest wiążące dla jej Członków w odniesieniu do zagadnień regulowanych niniejszą konwencją, oraz mającą prawo do podejmowania decyzji, zgodnie ze swoją wewnętrzną procedurą, odnośnie do podpisywania, ratyfikacji i przystępowania do niniejszej konwencji;
(f) "osoba" oznacza zarówno osobę fizyczną, jak i prawną, chyba że z kontekstu wynika inaczej;
(g) "Rada" oznacza organizację powołaną przez Konwencję o utworzeniu Rady Współpracy Celnej, sporządzoną w Brukseli dnia 15 grudnia 1950 r.;
(h) "ratyfikacja" oznacza ratyfikację, przyjęcie lub zatwierdzenie.
Rozdział II
Zakres stosowania konwencji
Artykuł 2
1. Każda Umawiająca się Strona zobowiązuje się do udzielania, zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, odprawy czasowej towarom (włącznie ze środkami transportu) wymienionym w załącznikach do niniejszej konwencji.
2. Nie naruszając postanowień załącznika E, odprawa czasowa udzielana jest z całkowitym warunkowym zwolnieniem od należności przywozowych i podatków oraz bez stosowania zakazów lub ograniczeń przywozowych mających charakter gospodarczy.
Struktura załączników
Artykuł 3
Każdy z załączników do niniejszej konwencji składa się zasadniczo z:
(a) definicji podstawowych określeń celnych używanych w załączniku;
(b) specjalnych postanowień mających zastosowanie do towarów (włącznie ze środkami transportu), które są przedmiotem załącznika.
Rozdział III
Artykuł 4
1. Każda Umawiająca się Strona ma prawo uzależnić odprawę czasową towarów (włącznie ze środkami transportu) od przedstawienia dokumentu celnego i dostarczenia zabezpieczenia, chyba że załącznik stanowi inaczej.
2. W przypadku gdy (zgodnie z ustępem 1) wymagane jest zabezpieczenie, osobom korzystającym regularnie z procedury odprawy czasowej może zostać udzielone pozwolenie na złożenie zabezpieczenia generalnego.
3. Wysokość zabezpieczenia nie będzie przekraczała sumy należności przywozowych i podatków, od których towary (włącznie ze środkami transportu) są zwolnione warunkowo, chyba że załącznik stanowi inaczej.
4. W przypadku towarów (włącznie ze środkami transportu), które podlegają zakazom lub ograniczeniom przywozowym zgodnie z ustawodawstwem krajowym, może być wymagane złożenie dodatkowego zabezpieczenia, zgodnie z warunkami ustanowionymi przez to ustawodawstwo.
Dokumenty odprawy czasowej
Nie naruszając czynności odprawy czasowej, o których mowa w załączniku E, każda Umawiająca się Strona uznaje w miejsce swych krajowych dokumentów celnych oraz jako właściwe zabezpieczenie sum, o których mowa w artykule 8 załącznika A, dokumenty odprawy czasowej ważne na jej terytorium oraz wydane i stosowane zgodnie z warunkami ustanowionymi w tym załączniku dla towarów (włącznie ze środkami transportu) przywożonych czasowo zgodnie z pozostałymi załącznikami do niniejszej konwencji, które przyjęła.
Identyfikacja
Artykuł 6
Każda Umawiająca się Strona może dokonać czasowej odprawy towarów (włącznie ze środkami transportu), pod warunkiem że będzie możliwa ich identyfikacja przy zakończeniu odprawy czasowej.
Termin powrotnego wywozu
Artykuł 7
1. Towary (włącznie ze środkami transportu), którym udzielono odprawy czasowej, będą powrotnie wywiezione w ustalonym terminie, uznanym za wystarczający dla osiągnięcia celu odprawy czasowej. Termin taki jest ustanowiony oddzielnie w każdym załączniku.
2. Władze celne mogą udzielić terminu dłuższego niż określony w każdym z załączników bądź też przedłużyć termin pierwotny.
3. Jeżeli towary (włącznie ze środkami transportu), którym udzielono odprawy czasowej, nie mogą być powrotnie wywiezione na skutek zajęcia innego niż zajęcie na wniosek osób prywatnych, wymóg powrotnego wywozu zostaje zawieszony na czas trwania zajęcia.
Przekazanie uprawnień do korzystania z odprawy czasowej
Artykuł 8
Każda Umawiająca się Strona może, na wniosek, zezwolić na przekazanie uprawnień do skorzystania z procedury odprawy czasowej każdej innej osobie, pod warunkiem że osoba ta:
(a) spełnia warunki ustanowione w niniejszej konwencji i
(b) przejmuje zobowiązania osoby pierwotnie korzystającej z procedury odprawy czasowej.
Zakończenie odprawy czasowej
Artykuł 9
Odprawa czasowa jest zwykle zakończona powrotnym wywozem towarów (włącznie ze środkami transportu), którym udzielono odprawy czasowej.
Towary (włącznie ze środkami transportu) odprawione czasowo mogą zostać powrotnie wywiezione w jednej lub większej ilości przesyłek.
Artykuł 11
Towary (włącznie ze środkami transportu) odprawione czasowo mogą zostać powrotnie wywiezione przez inny urząd celny niż ten, przez który dokonano ich przywozu.
Odprawa czasowa może zostać zakończona za zgodą właściwych organów przez umieszczenie towarów (łącznie ze środkami transportu) w wolnym porcie lub wolnym obszarze celnym, w składzie celnym lub pod procedurą tranzytu celnego, w celu późniejszego wywozu lub zadysponowania nimi w inny dozwolony sposób.
W przypadku gdy uzasadnione to jest okolicznościami i pozwala na to ustawodawstwo krajowe, odprawa czasowa może zostać zakończona odprawą ostateczną w przywozie, z zastrzeżeniem spełnienia warunków i dokonania formalności stosowanych w takich przypadkach.
Artykuł 14
1. Odprawa czasowa może zostać zakończona, gdy towary (włącznie ze środkami transportu) zostały poważnie uszkodzone na skutek wypadku lub działania siły wyższej i w zależności od decyzji władz celnych:
(a) podlegają należnościom przywozowym i podatkom należnym w momencie przedstawienia ich organom celnym w stanie uszkodzonym w celu zakończenia odprawy czasowej;
(b) są pozostawione, jako towary wolne od wszelkich kosztów, właściwym władzom działającym na obszarze odprawy czasowej; w takim przypadku osoba korzystająca z odprawy czasowej będzie zwolniona od obowiązku uiszczenia należności przywozowych i podatków; lub
(c) są zniszczone pod urzędowym nadzorem na koszt zainteresowanych stron, przy czym odzyskane części lub materiały, jeśli są odprawione ostatecznie w przywozie, podlegają należnościom przywozowym i podatkom należnym według stanu i na warunkach obowiązujących w chwili ich zgłoszenia organom celnym po wypadku lub działaniu siły wyższej.
2. Odprawa czasowa może również zostać zakończona, jeśli na wniosek zainteresowanej osoby towary (włącznie ze środkami transportu) otrzymają jedno z przeznaczeń, o których mowa w punktach (b) lub (c) ustępu 1, w zależności od decyzji władz celnych.
3. Odprawa czasowa może również zostać zakończona na wniosek zainteresowanej osoby, jeżeli udowodni ona władzom celnym, że towary (włącznie ze środkami transportu) uległy zniszczeniu lub zostały w całości stracone na skutek wypadku lub działania siły wyższej. W takim przypadku osoba korzystająca z odprawy czasowej będzie zwolniona z obowiązku uiszczenia należności przywozowych i podatków.
Rozdział IV
Postanowienia różne
Ograniczenie formalności
Każda Umawiająca się Strona ograniczy do minimum formalności celne wymagane w związku z ułatwieniami przewidzianymi w niniejszej konwencji. Wszelkie przepisy dotyczące takich formalności zostaną opublikowane w jak najkrótszym terminie.
Uprzednie pozwolenie
Artykuł 16
1. Jeżeli odprawa czasowa wymaga uprzedniego pozwolenia, zostanie ono udzielone przez właściwy urząd celny w możliwie najkrótszym terminie.
2. Jeżeli, w wyjątkowych sytuacjach, wymagane jest pozwolenie inne niż wydawane przez organy celne, zostanie ono udzielone w możliwie najkrótszym terminie.
Ułatwienia minimalne
Postanowienia niniejszej konwencji określają minimum ułatwień, jakie mają być przyznane, i nie stoją na przeszkodzie stosowaniu większych ułatwień, jakie Umawiające się Strony udzielają lub mogą udzielić w przyszłości przez jednostronne postanowienia bądź na mocy umów dwustronnych lub wielostronnych.
Unie celne lub gospodarcze
Artykuł 18
1. Dla celów niniejszej konwencji terytoria Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, mogą być uważane za jedno terytorium.
2. Żadne z postanowień niniejszej konwencji nie wyklucza prawa Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, do wprowadzania specjalnych postanowień stosowanych przy czynnościach odprawy czasowej na terytorium takiej unii, pod warunkiem że postanowienia te nie ograniczą ułatwień zapewnionych przez niniejszą konwencję.
Zakazy i ograniczenia
Artykuł 19
Postanowienia niniejszej konwencji nie wykluczają stosowania zakazów i ograniczeń nakładanych zgodnie z prawem i przepisami krajowymi, których podstawą są względy nieekonomiczne, takie jak przestrzeganie zasad moralności publicznej lub porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia publicznego albo przepisów weterynaryjnych lub fitosanitarnych, czy też względy dotyczące ochrony gatunków dzikiej flory i fauny zagrożonych wyginięciem, lub ochrony praw autorskich i własności przemysłowej.
Wykroczenia
Artykuł 20
1. Sprawca każdego naruszenia postanowień niniejszej konwencji podlega karom przewidzianym przez ustawodawstwo Umawiającej się Strony, na której terytorium popełnione zostało wykroczenie.
2. Gdy nie można określić, na jakim terytorium nastąpiło nadużycie, uważa się, że zostało ono popełnione na terytorium Umawiającej się Strony, na którym je ujawniono.
Artykuł 21
Umawiające się Strony będą przekazywały sobie wzajemnie, na wniosek i w stopniu dopuszczonym przez ich ustawodawstwo krajowe, niezbędne informacje do wykonywania postanowień niniejszej konwencji.
Rozdział V
Postanowienia końcowe
Komitet Administracyjny
Artykuł 22
1. Ustanawia się Komitet Administracyjny rozpatrujący wprowadzenie w życie niniejszej konwencji, środki mające na celu zapewnienie jednolitej interpretacji i jednolitego stosowania konwencji oraz wszelkie zaproponowane do niej poprawki. Komitet będzie podejmował decyzje dotyczące włączenia nowych załączników do niniejszej konwencji.
2. Członkami Komitetu Administracyjnego będą Umawiające się Strony. Komitet może podjąć decyzję pozwalającą właściwym administracjom każdego Członka, państwa lub obszaru celnego, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami, lub przedstawicielom organizacji międzynarodowych uczestniczyć w sesjach Komitetu w charakterze obserwatorów przy omawianiu spraw, które ich interesują.
3. Rada zapewni Komitetowi obsługę Sekretariatu.
4. Na każdej ze swoich sesji Komitet dokona wyboru przewodniczącego i wiceprzewodniczącego.
5. Właściwe administracje Umawiających się Stron przekażą Radzie propozycje poprawek do niniejszej konwencji, wraz z uzasadnieniem, jak również wszelkie wnioski o włączenie punktów do porządku dziennego sesji Komitetu. Rada przekaże je do wiadomości właściwym władzom Umawiających się Stron oraz Członków, państw lub obszarów celnych, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami.
6. Rada zwołuje Komitet w terminie przez niego wyznaczonym, jak również na wniosek właściwych administracji przynajmniej dwóch Umawiających się Stron. Rozsyła właściwym administracjom Umawiających się Stron oraz Członków, państw lub obszarów celnych, o których mowa w artykule 24 niniejszej konwencji i które nie są Umawiającymi się Stronami, projekt porządku dziennego przynajmniej sześć tygodni przez sesją Komitetu.
7. Zgodnie z decyzją Komitetu powziętą na mocy postanowień ustępu 2 niniejszego artykułu Rada zaprasza właściwe administracje Członków, państw lub obszarów celnych, o których mowa w artykule 24...
maryska_stachon