Co to jest kabała.docx

Co to jest kabała?

Nauka Kabała pojawiła się ponad cztery tysiące lat temu w czasach starożytnego Babilonu. Jednak bardzo długo była trzymana w ukryciu, i tylko niewielu znało jej prawdziwe znaczenie i sens.

Ukrycie to sprawiało, że tajemnica Kabały wiecznie przyciągała. Sławni naukowcy i filozofowie z wielu krajów, tacy jak: Platon, Spinoza, Newton, Leibniz i wielu innych, próbowali ją zrozumieć. Mimo to, aż do dzisiaj, tylko niewielu wie, czym Kabała jest naprawdę.  

Nauka Kabały nie bada i nie opisuje materialnego świata, dlatego jej istota umyka ludziom. Umysł człowieka jest w stanie zrozumieć tylko to, co znajduje się w granicach odczucia fizycznych zmysłów. Księgi Kabały opisują światy duchowe, zupełnie inną rzeczywistość, niedostępną dla  pięciu fizycznych zmysłów.  Jednak są one spisane językiem, którego używamy do komunikacji i opisywania świata materialnego, dlatego umysł człowieka automatycznie odnosi to, co czyta, do swojego doświadczenia, tego, co zna. Powoduje to przekłamanie tekstu, gdyż myśli autora i czytającego są gdzie indziej, a prawdziwy przekaz pozostaje ukryty.

Próby logicznego zrozumienia tej nauki oraz chęci wykorzystania jej mądrości dla własnej korzyści doprowadziły do powstania wielu mitów, dogmatów i błędnych pojęć. Aż do dzisiaj pod pojęciem Kabała oferowane były ludziom różnego rodzaju medaliony, czerwone sznurki, święcona woda, czary, wróżby i inne "cuda". Spowodowało to powszechne wypaczenie sensu Kabały oraz jeszcze większe jej ukrycie.

Istota Kabały

Jehuda Aszlag (znany także jako Baal ha Sulam) w swoim artykule "Istota nauki Kabała" definiuje ją w następujący sposób:

"Mądrość ta wyraża sobą, ni mniej ni więcej, jak kolejność zejścia korzeni, uwarunkowanych połączeniem przyczyny i skutku, podporządkowanych stałym i absolutnym prawom, które połączone są ze sobą i ukierunkowane na jeden wielki, lecz bardzo ukryty cel, który nazywany jest: "Otwarcie Boskości Stwórcy Jego stworzeniom w tym świecie."

Definicja ta może być skomplikowana, spróbujmy przełożyć ją na bardziej zrozumiały język.

Stwórca i stworzenie

"Otwarcie Boskości Stwórcy Jego stworzeniom w tym świecie" - czyli istnieje jakaś siła, nazywana "Stwórca", "Bóg", z której powstały stworzenia.

Fizyczny człowiek nie odczuwa na sobie jej działania. Czujemy siłę nacisku, ciepła czy grawitacji. Możemy te siły zbadać i opisać, gdyż znajdują się one w granicach pojmowania naszych pięciu zmysłów. Jednak siły "Stwórca", która nas stworzyła, bezpośrednio na sobie nie czujemy.

"...jak kolejność zejścia korzeni, uwarunkowanych połączeniem przyczyny i skutku, podporządkowanych stałym i absolutnym prawom..."

Wynika z tego, że pomiędzy Stwórcą, a człowiekiem istnieje jakaś przestrzeń -"wyższe światy" (światy duchowe), w której działają "wyższe siły" połączone ze sobą według ścisłych praw. Stwórca jest sumą tych wyższych sił. Jest najwyższą instancją sterującą wszystkim, co zostało stworzone.

Całą rzeczywistość możemy podzielić na "ten świat" - odczuwalny naszymi zmysłami fizycznymi, i "wyższe światy" - odczuwalne zmysłami, które człowiek powinien w sobie dopiero wykształcić. Granica pomiędzy tymi dwiema odrębnymi rzeczywistościami w Kabale nazywa się "machsom" (bariera).

Czym zajmuje się Kabała

"Mądrość ta wyraża sobą, ni mniej ni więcej ..."

Mądrość ta (nauka Kabała) opisuje świat duchowy, to, co znajduje się ponad machsom. Czyli podobnie jak naszym światem i ciałem fizycznym rządzą prawa fizyki, tak samo w wyższych światach istnieją ścisłe prawa i siły, które wpływają na nas i na nasze życie. Naukowym i empirycznym badaniem tych duchowych sił zajmuje się nauka Kabała. Poznając ją zbliżamy się do celu stworzenia: "otwarcia boskości Stwórcy" oraz odpowiedzi na pytanie - Kim jestem i jaki jest sens mojego życia?

10 mitów na temat Kabały

W ciągu ostatnich stuleci wokół terminu "Kabała" narosło wiele mitów i błędnych wyobrażeń. Jak błędnie interpretowana jest nauka Kabała...

1. Kabała jest religią.
Nie. Kabała jest nauką. Można porównać ją do fizyki światów duchowych - rzeczywistości, której nasze 5 zmysłów fizycznych nie rejestruje.

2. Kabała jest związana z czerwoną nitką i świętą wodą.
Nie. Ani czerwona nitka, ani święcona woda nie ma żadnego związku z kabałą. Mają one jedynie komercyjne zastosowanie i w tym celu zostały wymyślone.

3. Kabała jest zarezerwowana dla wybranych i tylko żonaci mężczyźni powyżej 40 lat mogą się nią zajmować.
Nie. Od czasów Ari (Izaak Luria) kabałą może zajmować się każdy, kto pragnie poznać duchowość.

4. Kabała zajmuje się magią.
Nie. Kabała nie ma nic wspólnego z magią lub czarami. Zajmuje się naukowym i empirycznym poznaniem rzeczywistości, która nas otacza.

5. Kabała jest sektą.
Nie. Kabała jest mądrością i nauką, która jest otwarta i dostępna dla każdego.

6. Kabała jest powiązana z New Age i jest przemijającym trendem.
Nie. Kabała jest najstarszą nauką znaną ludzkości, swoimi korzeniami sięgającą daleko wstecz do początków istnienia.

7. Kabała jest powiązana z kartami, tarotem, astrologią i numerologią.
Nie. Wszystkie one były mylnie wiązane z Kabałą szczególnie przez ostatnie 100 lat.

8. Istnieją amulety i talizmany kabalistyczne.
Nie. W naszym świecie nie ma żadnego obiektu, który ma jakikolwiek wpływ na świat duchowy.

9. Kabała polega na medytacji.
Nie. Kabała nie polega na medytacji. Jest to element mylnie powiązany z tą nauką przez pseudokabalistów, podobnie jak karty tarota.

10. Zanim człowiek zacznie się uczyć Kabały, musi najpierw poznać Torę i Talmud.
Nie. Bez nauki Kabały tylko bardzo nieliczne jednostki są w stanie zrozumieć prawdziwe duchowe znaczenie tych tekstów, gdyż z braku realnych odczuć mylnie wiążą je ze zdarzeniami zachodzącymi w świecie fizycznym (patrz także: Baal Sulam - Przedmowa do Talmudu dziesięciu sfirot).

Czy do nauki Kabały trzeba znać hebrajski?

Kabała jest nauką o Świetle, czyli o tym jak ludzie (stworzenia) poznają swojego Stworzyciela (Stwórcę, Boga). Nauka ta powstała w momencie, kiedy pierwszy człowiek kierowany pytaniem - Jaki jest sens mojego życia? - odczuł świat duchowy i rozpoczął jego empiryczne poznawanie. Wszystkie dążenia człowieka do poznania tego świata, w tej czy innej kulturze, na tym czy innym kontynencie, możemy określić nauką o Świetle. Przez stulecia wielu ludzi dochodziło do danego stopnia poznania Światła różnymi drogami. Niektórzy z nich opisywali swoje doświadczenia w różnych językach lub przekazywali je swoim uczniom ustnie (gdyż nie znali żadnego alfabetu), a sam proces odmiany, wzniesienia nigdy nie był związany z jakimś szczególnym językiem.

Powodem ukrycia Stwórcy dla człowieka jest różnica właściwości. Stwórca jest całkowicie dającym, a człowiek całkowicie otrzymującym. Metodologia Kabały to nic innego jak wytłumaczenie - w jaki sposób odmienić swoje właściwości, aby były one podobne do właściwości Stwórcy. I choć poznanie właściwości liter jest częścią tej nauki o nazwie gematria, jednak należy traktować to jako dodatek, a nie coś głównego. Gdyż głównym celem jest odmiana właściwości i na tym powinien uczący się Kabały skupić całą swoją uwagę.

Żeby lepiej zrozumieć, wyobraźmy sobie taki przykład. Jeżeli nikt na całym świecie nie doświadczył nigdy miłości. A nagle jeden człowiek doznałby "oświecenia" i odczułby miłość, a następnie stworzyłby specjalny język, aby opisać to odczucie, które powstało w nim. Czy ucząc się tego języka, badając umysłem każdą jego literkę, słowo i ich powiązania, ktokolwiek byłby w stanie poczuć to samo? Odpowiedź na to pytanie zna każdy, kto pamięta ze szkoły lekcję języka, kiedy próbował dokonać rozbioru wiersza. Czy proces ten w jakikolwiek sposób zbliżał do odczucia tego, co chciał przekazać piszący?

Wewnętrzna odmiana zachodzi za pośrednictwem otwartego serca, posłusznego umysłu i szczerego pragnienia poznania. Co więcej, choć zaleca się podstawowe określenia Kabały poznawać w języku hebrajskim, nauka jest najbardziej efektywna, jeżeli mądrość jest przekazywana w ojczystym języku, który najlepiej odpowiada właściwościom, kulturze i mentalności poznającego. W języku, w którym człowiek najlepiej zna i nazywa odczucia i subtelności, które stoją za określonymi wyrazami. Wtedy człowiek może najlepiej odczuć opisywane stany.

Czego uczą księgi Kabały?

Kabalistyczne księgi opisują metodykę rozwoju, konstrukcję własnej duszy i strukturę światów duchowych. Są "przewodnikiem" opisującym gdzie, co się znajduje i jak działa w duchowym. Jeżeli człowiek trafia do obcego kraju, absolutnie nie znając jego historii, kultury, zwyczajów i praw. Niezbędny jest mu przewodnik, który poprowadzi go do najciekawszych miejsc omijając te niebezpieczne.

Podobnie księgi kabalistyczne opisują, w jaki sposób powstawały światy duchowe, czym są, jak się po nich poruszać, jakie prawa tam obowiązują, a także - jak powstała dusza, jak poprawnie może się rozwijać i w jaki sposób może odnaleźć drogę, poprzez duchowe światy, do swojego źródła.

I choć nie są to miejsca, które są określone czasem i przestrzenią, to radość z ich poznawania jest niewspółmiernie większa do jakiegokolwiek cudu architektury na ziemi.

Co to jest język gałęzi?

Wszystkie księgi kabalistyczne opisujące światy duchowe pisane są językiem gałęzi. Co to znaczy?

Słowa pisane i mowa są sposobem komunikacji w naszym świecie. Dzięki temu, że wszystkim rzeczom są nadane nazwy, jedna osoba mówiąc - drzewo, wywołuje w mózgu jego słuchacza obraz drzewa. I w ten sposób są w stanie zrozumieć jeden drugiego. Gdyż obaj kojarzą dane słowo z tym samym przedmiotem lub zjawiskiem.

Ale jeżeli słuchający nigdy nie widziałby drzewa i nie miał pojęcia co to słowo oznacza, to nie miałby możliwości zrozumieć i zawsze byłby w błędzie. Podobnie jak nie sposób osobie niewidomej wytłumaczyć co to jest kolor zielony. Choć dzięki opisowi jest w stanie wyobrazić sobie jakiś obraz, to on zawsze będzie inny niż przy faktycznym spojrzeniu na ten kolor.

Podobnie jest z nauką Kabała. Osoba poznająca światy duchowe, które są poza granicą osiągnięcia zmysłów fizycznych, chcąc opisać to, co się tam znajduje, musi nazwać to odpowiednimi słowami. W tym celu kabaliści posługują się językiem gałęzi i wszystkie księgi są pisane właśnie w ten sposób.

Na czym polega ten język? Jak już było mówione, wszystko, co istnieje w tym świecie, ma swoją przyczynę w świecie duchowym, podobnie do pieczęci odbijającej się na kartce papieru. To, co jest na pieczęci, będzie i na kartce. Wykorzystując to prawo, można wszystkim obiektom świata duchowego przyporządkować ziemskie, fizyczne nazwy. I kiedy jeden kabalista mówi do drugiego jakieś słowo, to ten wiedząc, że jest to język gałęzi, tworzy w swoim umyśle obraz nie fizycznego przedmiotu, a tego co jest jego odpowiednikiem w świecie duchowym.

Weźmy na przykład słowo "światło". W naszym świecie oznacza to światło słońca, świecy, lampy czy jakiekolwiek inne świecenie. Jednak czytając w księdze kabalistycznej "światło" nie ma się na uwadze światła słońca, a odczucie człowieka znajdującego się w świecie duchowym, który w ten sposób opisuje to, jak odczuwa Stwórcę. Gdzie Stwórca jest to Źródło, a światłem jest to, czym On emanuje.

Weźmy inny przykład - słowa "dzień i noc". W naszym zrozumieniu chodzi o dzień, kiedy jest jasno, świeci słońce itd., a noc, kiedy słońce jest po drugiej stronie kuli ziemskiej i jest ciemno. W języku gałęzi słowem "dzień" określa się odczucie światła Stwórcy, a słowo "noc" oznacza brak odczucia tego światła.

I w podobny sposób należy rozumieć wszystkie słowa zawarte w Torze i innych kabalistycznych księgach, takie jak na przykład: ziemia, wąż, drzewo poznania dobra i zła, arka, góra, złoto i tak dalej...

I stąd wynika wiele błędów w zrozumieniu tego, co przekazują kabaliści. Gdyż wiele osób czyta i rozumie słowa pisane wprost, kojarząc je ze światem fizycznym. Tymczasem należy stale pamiętać o tym, że księgi kabalistyczne nie opisują nic materialnego, a mówią jedynie o świecie duchowym i tak powinny być rozumiane przez studiujących tą naukę.

Jak studiować Kabałę?

Metodyka nauki Kabały, ma taką właściwość, że bezpośrednio łączy człowieka z tą częścią rzeczywistości, o której czyta. Studiując kabalistyczne teksty człowiek wywołuje na siebie szczególne oddziaływanie (świecenie). Siła tego oddziaływania sprawia, że zaczyna on rozumieć prawa działające w duchowych światach, i tak aż do zrozumienia ich najgłębszych tajemnic.

Oddziaływanie kabalistycznych tekstów

Wszystkie kabalistyczne teksty opisują wzajemne stosunki stworzeń i Stwórcy. Wielu z kabalistów, po tym jak zrozumieli proces stworzenia, opisali etapy zejścia z najwyższego punktu - stanu zlania się ze Stwórcą, aż do naszego świata - gdzie stworzenie znajduje się w całkowitym ukryciu (zupełnie nie odczuwa Stwórcy). Teksty te wywołują niezwykły wypływ na uczących się, ponieważ opowiadają one o wszystkich tych stanach, które powinna przejść ludzkość jako całość i każdy osobiście, o stanach, które istnieją w potencjale, ale są jeszcze ukryte.

Jeżeli człowiek czytający książkę łączy się z tekstem i z odczuciami piszącego, oraz wprowadza w każde słowo swoje życzenie, dążenie, aby szybciej pokonać tą drogę, wtedy, po tym jak przyłoży wymaganą ilość wysiłków, on wchodzi w duchowy świat i otrzymuje otwarcie Stwórcy. To znaczy, że pod wpływem przeczytanego zmienił swoje zachowanie, podejście, swoje właściwości tak, że stały się one podobne do właściwości Stwórcy i na miarę tego podobieństwa otrzymał otwarcie wyższej siły, czyli odpowiedni wyższy stan.

Czytając tekst, uczeń jakby dopasowuje swoje życzenia do tego wzoru, klucza, matrycy, który kabalista przedstawia w książce. Jest to trochę podobne do wzoru matematycznego, który możemy wykorzystać, aby rozwiązać określone zadanie. Podobnie wzory kabalistyczne opisują stany i związki stworzeń ze Stwórcą na określonym poziomie, i są one kluczem do otwarcia tego poziomu. Kiedy w procesie studiowania materiału uczeń stara się dopasować swoje właściwości do tego wzoru, pragnie wczuć się w te stany, odczuć to, co odczuwał w tym momencie piszący, on wywołuje na siebie określone oddziaływanie (światło otaczające, or makif), które zmienia jego właściwości i wprowadza go stopniowo w świat duchowy.

W tym miejscu należy przypomnieć, że wszystkie duchowe stany i światy ("świat" w przekładzie z języka hebrajskiego oznacza "ukrycie") odczuwane są wewnątrz nas, naszych życzeń, właściwości. I odczuwamy je w sobie na tyle, na ile nasze właściwości są podobne do właściwości Stwórcy, "przyrody" (przyroda i Stwórca jest to jedno i to samo).

O tym w księdze Zohar powiedziano, że "wszystkie światy znajdują się wewnątrz człowieka". Jest to bardzo ważna reguła, która pomoże studiującym Kabałę uniknąć w procesie nauki mnóstwa błędów i nieporozumień.

Składowe części zajęć

Przygotowanie do zajęć. Zanim zaczniemy zagłębiać się w tekst najpierw powinniśmy wyjaśnić sobie cel obecności na zajęciach, ustawić zamiar, z jakim no nich podchodzimy. Należy odpowiedzieć sobie na pytanie - "W jakim celu teraz zaczynam naukę i czego w skutek tego oczekuję?". Może to wydać się dziwne, ale właśnie ta część, ta wewnętrzna praca jest najważniejszym czynnikiem wpływającym na dalszą części lekcji. W zależności od tego jak czysty jest zamiar, na tyle efektywna będzie nauka.

To przygotowanie powinno początkowo zajmować kilka minut. Jednak po kilku miesiącach zajęć czas ten będzie rosnąć, dlatego że człowiek jest w stanie ściślej określić swój stan, dokładniej sprecyzować najmniejsze niuanse myśli, celów i zamiarów. I należy sobie w pełni uświadomić, że cała mądrość, zawarta w tekście, wpływa na człowieka tylko na miarę jego życzenia zmienić się.

Nastawienie do zajęć. Jak mówiliśmy wcześniej, w studiowanym materiale mówi się jedynie o własnych stanach człowieka, o nim osobiście. I nie należy uczyć się, wyobrażając sobie jakiekolwiek zewnętrzne materialne obiekty, historyczne procesy, geometryczne figury czy światy, które znajdują się gdzieś daleko w kosmosie. Wszystko, czego uczymy się, jest wewnątrz nas, uczymy się o nas samych, o tym, z czego jesteśmy zbudowani, jak działamy i w jaki sposób powinniśmy siebie naprawić. I to jest jedynym celem tej nauki - poznać siebie i odmienić swoje właściwości tak, aby były one podobne do właściwości Stwórcy.

Zasadnicza część lekcji. Jest to część, kiedy w trakcie nauki należy starać się połączyć z tym stanem, który jest opisywany w tekście. Studiując te albo inne stany, pragnąc jednocześnie pojąć je własnymi zmysłami, uczeń wywołuje na siebie oddziaływanie sił zawartych w tekście. Czytając materiał z prawidłowym zamiarem, człowiek siłą swojego życzenia zmienia stosunek pomiędzy sobą i Stwórcą. W istocie, właśnie to jest ten oczekiwany wynik, który trzeba osiągnąć dzięki tej sile - zmienić swój stosunek do Stwórcy. Tu właśnie, podobnie jak w fizyce czy matematyce, można poznać te wzory odczuć i zachowań, które opisują jak zbliżyć się do Stwórcy właściwościami, a następnie połączyć się z nimi. Nie wiemy, kto to jest Stwórca, ale swoimi życzeniami, dążeniami ujawniamy Go, poznajemy, zmieniamy swój stosunek do Niego i Jego oddziaływanie na nas.

Terminologia kabały

Jak w każdej akademickiej nauce, zdobywanie wiedzy w Kabale jest procesem schodkowym, wielopoziomowym. Na początku poznaje się górny, najłatwiejszy poziom, początkowe dane, uproszczone schematy, ogólny obraz. Po tym następuje drugi etap - szczegółowa analiza każdego detalu. A w końcu trzeci - połączenie wszystkich szczegółów w jeden, ogólny obraz.

W ten sposób, krok za krokiem rysuje się ogólna idea systemu, następnie uściślają się szczegóły i procesy zaczynają być pojmowane nie teoretycznie, a realnie, zmysłowo.

Specjalistą w każdej dziedzinie można nazwać tego, kto czuje materiał bez przyrządów i rysunków - jak to się mówi - szóstym zmysłem. W Kabale jest potrzebna wielokrotna interpretacja tekstu, zanim pojawią się wrażenia, adekwatne do studiowanego materiału. Można to porównać z odczuciami muzyka czytającego partyturę: same nuty dają mu pełny obraz muzycznego dzieła, patrząc na zapis muzyki słyszy i czuje ją w sobie.

Podejście do nauki polega w tym, że uczeń powinien poznać znaczenie wszystkich określeń. W jakim celu? Dlatego żeby na podstawie tego, co czyta, nie powstawały w jego umyśle wyobrażone obrazy: jakieś zewnętrzne formy, figury, czy różne zmaterializowane zewnętrzne obiekty. Czytając określenia: "proste światło", "odbite światło", "okrągły", "skrócenie", itd., uczeń powinien łączyć te terminy ze swoimi odczuciami, wewnątrz siebie, w myślach i życzeniach. Na przykład wyrażenie "proste światło" oznacza, że ja jestem gotowy przyjąć wypełnienie, które jest nieograniczone, nieskończone, "skrócenie" oznacza, że ja bardzo pragnę czegoś, ale celowo ograniczam siebie. Cała ta praca jest niezbędna, aby każde słowo wywoływało wewnątrz nas odpowiednią, realną, zmysłową reakcję, a nie tylko wyobrażoną wizję.

Dlatego, aby patrząc na rysunki światów i czytając tekst, przestać wyobrażać sobie fikcyjne obrazy, a przejść do realnego, zmysłowo udziału w opisywanych procesach, wymagana jest znajomość określeń każdego pojęcia, wykorzystywanego w książce. Wtedy możemy automatycznie, wewnątrz siebie transformować dowolne słowo i wyrażenie na własne odczucie. Ono będzie powstawać jak nasz zmysłowy stan, towarzysząc określeniu, które zapamiętaliśmy i jest to bardzo ważne!

Zadanie uczącego się polega na tym, żeby raz po raz zbliżać do siebie te określenia, stale je uściślać, i wtedy jego zrozumienie będzie stawać się coraz głębsze, będzie przechodzić z wymyślonej iluzorycznej płaszczyzny na zmysłową, wewnętrzną.

Podejście do nauki

Uczniowi, który zaczyna studiować Kabałę, trudno jest zrozumieć, że poznanie tej nauki staje się narzędziem do zmiany siebie, otwarcia i odczucia wyższych stanów, co jest zgodne z celem stworzenia. Uczeń powinien osiągnąć takie podejście do nauki, kiedy on traktuje ją podobnie do laboratorium, gdzie on sam jest obiektem badania, który naprawia, zmienia i doskonali.

Zawsze trzeba pamiętać: jaki jest cel nauki; dlaczego otwiera się książkę; co pragnie się za jej pomocą osiągnąć. Z tego punktu widzenia niezbędne jest maksymalnie pragmatyczne, naukowe podejście do procesu nauczania - planowe, systematyczne i z określonym celem. Oznacza to wysoką jakość dołożonych w trakcie nauki wysiłków, bez których człowiek nie może się spodziewać jakichkolwiek zmian.

Kabalistyczne teksty są środkiem wiążącym nas z Najwyższym źródłem. Zgodnie z nimi studiujemy prawa Najwyższego świata i tym samym wywołujemy na siebie ich oddziaływanie. W ten sposób sami stajemy się przyczyną, na podstawie której Prawo zbliża się do nas, a studia zaczynają zmieniać nasze odczucia, gdyż wszystko to odbywa się wewnątrz nas.

Kiedy studiujemy teksty z oryginalnych źródeł, pisanych przez osoby realnie odczuwające duchowe światy, które opisują, one głębiej otwierają się i skuteczniej na nas oddziałują. Kabalistyczne teksty stają się źródłem siły, a samo gromadzenie wiedzy jest rzeczą drugorzędną.

Dzisiaj kabalistyczne materiały zostały przetłumaczone na mnóstwo języków i można je studiować w każdym z nich, ale podstawowe pojęcia, a jest ich kilkaset, należy zapamiętać w oryginale. Celem tych materiałów jest zapoznanie ucznia z kabalistyczną wiedzą i zbliżenie do niej, ale głębszy proces nauki powinien odbywać się tylko na podstawie oryginalnych źródeł tłumaczonych na język ojczysty.

Czy kabała jest dla mnie?

Autor: kabbala.pl

Co powinieneś wiedzieć zanim rozpoczniesz? Na początek rozważ kilka wątków - na ile potrafisz to pojąć, na tyle jesteś przygotowany do tej nauki.

1.      O czym się uczę i do czego ta nauka powinna mnie doprowadzić?

2.      To, co obserwuję wokół siebie, nie jest prawdziwe, jest tylko iluzją mojego wyobrażenia o rzeczywistości, i bez względu na to na ile wierzę w swoje przekonania - jestem zaledwie malutką iskrą, która za chwilę zgaśnie, jeżeli nie zostanie dołączona do wielkiego ognia.

3.      Wszystkie artykuły umieszczone na tej stronie, a także to co opisano tutaj, nie dotyczy tego, co uważam za moją rzeczywistość, a ma podwójny i ukryty sens, i powiązane jest z rzeczywistością dla mnie całkowicie niedostępną.

4.      Jakbym nie próbował pojąć nauki o świetle fizycznymi zmysłami, umysłem, czyli według swojego wyobrażenia, nic nie zrozumiem, i będzie to tylko daremna strata czasu bez oczekiwanego skutku.

5.      Całość mądrości, którą mogę zgłębić, znajduje się w zasięgu mojej ręki, lecz stanie się dostępna na miarę pojawienia się nowych zmysłów i odmiany mojej natury.

6.      Proces nauczania ma na celu objawienie we mnie zupełnie innej perspektywy życia, perspektywy, która do tej pory nigdy się nie pojawiła ani w moich świadomych doświadczeniach, ani w moich marzeniach.

7.      Kiedy mówi się o Boskich Emanacjach, Jego Świętych Imionach, o Duszy i o miejscach objawienia Jego Chwały, nie jest to podobne do niczego, co do tej pory sobie wyobrażałem na ten temat. I to muszę zawsze pamiętać, gdyż moje wyobrażenia mogą okazać się największą przeszkodą w moim wzroście (zgodnie z powiedzianym, że szklankę można wypełnić wyłącznie wtedy, kiedy jest ona pusta, i nikt o zdrowych zmysłach niczego nie dolewa do pełnego naczynia). Dopóki mój umysł jest wypełniony "Mną i moim doświadczeniem" nie będzie w stanie umieścić nic, co wykracza poza granice "mnie".

8.      Wszystkie księgi kabbały, jak również Tora (Biblia), piszą tylko o duchowym świecie, lecz mową duszy, a nie rozumu. Studiując je powiększam świecenie i swoje podobieństwo do światła, a nie wiedzę i własny rozum.

9.      Moim głównym celem w duchowej pracy powinno być odrodzenie Duszy i wzniesienie jej zgodnie z Boskim planem na wyższy poziom ewolucji, aby zbliżyć się do Niego upodabniając się właściwościami. W księgach jest to nazywane - stworzyć zadowolenie swojemu Stworzycielowi.

10.  Wszystko, co będzie potrzebne do tego procesu wzrostu, zostanie mi objawione w odpowiednim czasie na miarę mojego przygotowania.

11.  Każdy artykuł i każde spostrzeżenie może dotyczyć zaledwie jednej cząsteczki mojej duszy, uświadamiając je sobie, poznaję krok za krokiem swoją duchową naturę.

12.  Żaden proces w duchowym świecie nie jest widoczny z dołu do góry, lecz ten, kto osiągnął większe podobieństwo właściwości do Stwórcy, potrafi widzieć procesy zachodzące "poniżej niego".

13.  Wejść w duchowy świat, oznacza pozbycie się ograniczenia własnego umysłu i objawienie doskonałości Boskiej emanacji, czyli miłości do stworzeń, duszom, które są poniżej mnie. I na to wszystko mam tylko jedno życie.

14.                     prowadzenie

15. 

16.  Na początku należy odpowiedzieć sobie, czym jest Kabała (ang: kabbalah). I jest to niezmiernie ważne, gdyż sens tej nauki został zatarty w pokoleniach i wielu kojarzy ją z układaniem kart, czarami, czerwonymi sznureczkami czy piciem święconej wody. Dawno temu mianem "kabalista" określano osoby, które znały odpowiedzi na pytania: "Dlaczego istniejemy? Dokąd podążamy? Jaki jest sens naszego życia? Kto nas stworzył i w jakim celu?".

17.  Baal ha Sulam w swoim artykule "Istota Kabały" określa ją następująco:

18.  "Mądrość ta wyraża przez siebie, ni mniej ni więcej, jak kolejność zejścia korzeni, uwarunkowanych połączeniem przyczyny i skutku, podporządkowanych stałym i absolutnym prawom, które połączone ze sobą i ukierunkowane na jeden wielki, lecz bardzo ukryty cel, nazywany: "otwarcie Boskości Stwórcy jego stworzeniom w tym świecie".

19.  Innymi słowy, nauka ta bada, jak zgodnie z prawem przyczyny i skutku zostały stworzone wszystkie światy od pierwszego zamysłu, który zapoczątkował proces tworzenia, aż do momentu pojawienia się dusz w tym świecie. Opisuje prawa utrzymujące te światy, istoty, które je zamieszkują oraz zależności pomiędzy wszystkimi elementami. I jest to pierwsza część nauki.

20.  Druga określa nam, w jaki sposób dusze poznają skąd pochodzą i wznoszą się przez te wszystkie światy do swojego źródła, wypełniając i poznając tym samym Zamysł Stworzenia, którym, jak określa Baal Sulam, jest "otwarcie Boskości Stwórcy jego stworzeniom w tym świecie". I nie ma celu większego niż ten, i on doprowadza nas do odpowiedzi na podstawowe pytanie każdego człowieka - jaki jest sens mojego istnienia?

21.  Trzecia część tej nauki, nazywana gematria, bada ścisłe matematyczne powiązania pomiędzy gałęziami wiedzy w światach niższych i ich duchowymi korzeniami w światach wyższych.

22. Kto może zajmować się Kabałą?

23.  Jak powiedział wielki kabalista Ari, od jego pokolenia i dalej, nauką Kabała może zajmować się każdy, w sercu którego jest obudzone odczucie duchowości. I gdy ten warunek jest spełniony, nauka Kabały staje się dla uczącego największą radością, która jest nieporównywalna z jakimkolwiek zadowoleniem znanym w tym świecie, zgodnie z powiedzianym przez mędrców: "Leczeniem będzie dla ciała twego i świeżością dla kości twoich". I staje się ona dla niego wielkim objawieniem, gdyż otwierają się jego oczy i widzi on Stwórcę swego, jak powiedziano: "Spróbuj i zobacz, że dobrym jest Stwórca".

24. Podejście do nauki

25.  Kabała jest nauką ścisłą. Opiera się wyłącznie na realnym poznaniu i odczuciu własnymi zmysłami praw działających w duchowych światach. Nie w niej miejsca na jakiekolwiek domysły czy wyobrażenia. Wszyscy kabaliści kierują się jedną zasadą: "To, czego nie poznaję, nie poznaję w rzeczywistości i nie mogę tego nazwać po imieniu". Aby wytłumaczyć "poznanie", posłużmy się przykładem z tego świata. Jeżeli ręka człowieka raz dotknie wody i poczuje, że jest ona mokra, odczuwa to tak realnie, że nikt na świecie nie jest w sta...