Sierocy los.pdf

"S IEROCY LOS "

Poniższy szkic przygody został przygotowany na potrzeby konkursu "Ścieżki" Nimsarna.

Jego geneza sięga jednak głębiej, ponieważ scenariusz został zbudowany na motywach, które

krążą mi po głowie od kilku lat. One z kolei są wypadkową scen z paru książek, pomysłów, które

pojawiają się, gdy człowiek budzi się w nocy i jego myśli nie do końca są jego.

Jako że scenariusz jest przygotowywany wedle zasad obowiązujących w konkursie, tu i

ówdzie w tekście znajda się odnośniki do jego wymogów. Prowadzący może i powinien je

zignorować, ponieważ nie będą one miały żadnego wpływu na wydarzenia (poza tym, że dzięki

nim istnieje przygoda).

S.O.S. – wyznaczniki przygody

I Zdarzenia/Tło

Przeszłość - [13] Odkrycie; - Tajemnica wojennych łupów Maurycego.

Teraźniejszość - [3] Narodziny; - Pojawienie się trzeciego spadkobiercy, znajdy adoptowanej

przez Maurycego.

Przyszłość - [7] Konflikt/Wojna. - Możliwa wojna między rodzinami Enzio i di Medice.

II Zlecenie

Zleceniodawca - [1] Przedstawiciel władzy; - Prawnik zawiadujący sprawami rodziny di Medice.

Zlecenie - [6] Dodatkowe zlecenie; Odkrycie prawdziwych pobudek , z których prowadzone jest

śledztwo.

Zlecenie - [5] Zwrot akcji; - odkrycie prawdziwego przeznaczenia informacji

Zlecenie pozorne - [1] Poszukiwanie/Obserwacja; - Odszukanie informacji na temat

prawdziwych rodziców i pochodzenia Briko.

Zlecenie prawdziwe - [1] Poszukiwanie/Obserwacja; - Zebranie dowodów, potrzebnych do

wydziedziczenia Briko.

Zleceniodawca dodatkowy - [5] Osoba prywatna; - Honorata di Medice.

Zlecenie - [3] Ochrona/Eskorta; - ochrona Briko i Honoraty

III Czarny Charakter - [2] Przedstawiciel Władzy; - Prawnik rodziny di Medice.

IV Miejsce - [8] Ks. Morite

Przygoda jest przeznaczona dla drużyny złożonej z od trzech do pięciu bohaterów, którym

nieobojętny będzie los innego człowieka. Ważne jest, aby byli to ludzie prawi, gotowi iść pod

prąd, kiedy okaże się, że niewinnej osobie dzieje się krzywda, nawet jeśli taki zwrot miałby

okazać się dla nich trudny, pozbawić profitów i narazić na nieprzyjemności. Jeżeli bohaterów

będzie mniej lub więcej, nie szkodzi.

"Jeszcze tylko kilka mil... Jeszcze parę chwil i będą ocaleni!". Ta myśl kołatała się w głowie

Marty, pozwalając jej zrobić kolejny krok po skalistym gruncie. Jej stopu krwawiły, ramiona

piekły bólem, ale szła przed siebie, niosąc na reku kwilące dziecko. Wiatr smagał ją lodowatym

biczem, wilgoć i morska sól piekły skórę, ale ona i gromadka jej towarzyszy wędrowali

niestrudzenie jak mrówki, wszystkie siły wkładając we wspinaczkę. Daleko za nimi, skryty w

ciemności dogorywał statek, który sztorm cisnął na skały. Jego kadłub pękł, pokłady się zapadły,

a do brzegu dotarła jedynie niewielka grupka przewożonych nim uchodźców. Reszta zginęła w

topieli, pochłonięta przez morze.

Marta poślizgnęła się i ledwie utrzymała się na nogach. Przestraszone dziecko zapłakało,

więc otuliła je szczelniej becikiem i przycisnęła do piersi. Dotarli wreszcie na szczyt klifu. Wicher

smagał ich jeszcze mocniej, a zmęczenie, strach i ból dawały o sobie znać w stopniu, którego nie

potrafiła już znieść. Zawroty głowy, ból mięśni i nudności sprawiły, że prawie straciła

przytomność. Zachwiała się ponownie, tym razem osunęła na trawę i pozwoliła głowie odchylić

do tyłu. Dziwne, Marta była pewna, że stanął nad nią mężczyzna w szarym mundurze. Gdzieś z

oddali dobiegły ją głosy, mówiące w dziwnym języku. próbowała opowiedzieć, ale w końcu

poddała się zmęczeniu i zapadła w odmęty nieświadomości...

Jakie okoliczności zawiodły bohaterów na wyspy Księstwa Morite, nie gra roli. Ważne, aby

bohaterowie bawili się w najlepsze, jeśli to możliwe ocierając się o wyższe sfery. Zaproszenie na

bankiet, udział w balu maskowym czy schadzka z jedną z dam, która zapragnęła emocji

płynących ze związku z awanturnikiem, doskonale będą się nadawały na pretekst do nawiązania

kontaktów ze szlachetnie urodzonymi. niech arystokraci się interesują bohaterami, a oni niech

mają nadzieje, na dołączenie do elitarnego "klubu". W takiej sytuacji otrzymają liścik z prośbą o

spotkanie i pomoc w pewnej delikatnej sprawie. Wiadomość przekaże zamaskowany lokaj lub

służka, zależnie od tego, co wzbudzi większe zainteresowanie graczy. Tak, czy inaczej, list

będzie pachniał wonnościami najlepszego sortu, a spisany będzie na mlecznobiałym papierze.

Litery skreślono zamaszyście, zgodnie ze sztuką kaligrafii, na pewno kobiecą dłonią. W krótkich

słowach owa dama przeprasza, że nie wyjawia na razie swych personaliów, jednak zapewnia, że

w trakcie spotkania wyjawi wszystko, jeśli bohaterowie zdecydują się jej wysłuchać.

Zakładamy rzecz jasna, że herosi podejmą wyzwanie, w przeciwnym przypadku Prowadzący

winien odszukać w notatkach inna przygodę, a w towarzystwie zacznie krążyć plotka, że

bohaterowie nie są tacy odważni, jakich strugają, a więc ich dokonania mogą być zmyślone. Na

jakiś czas będą "zadżumieni" i mało kto zechce pokazywać się w ich towarzystwie.

Kiedy bohaterowie przekażą twierdzącą odpowiedź wysłannikowi, ten zaprosi ich do karocy i

powiezie na klif, gdzie znajduje się "Bursztynowa Latarnia". Powiedzieć o tym przybytku, że to

karczma, to obraza. "Latarnia" to miejsce schadzek, gniazdo spisków, przystań kochanków,

miejsce poważnych spotkań i orgii rozkoszy. Cokolwiek nie stanie się za jej murami, pozostaje

tajemnicą... chyba że wydostanie się an zewnątrz, jak to miało miejsce w przypadku wielebnego

Bonawentury, który usiłował położyć kres istnieniu gniazda rozpusty i spisków. Dziwnym trafem

na jaw wypłynęły dowody jego niebożnych praktyk i zachcianek...

"Bursztynowa Latarnia" składa się z głównego budynku oraz porozrzucanych po okolicznych

parowach altanek, domków i bungalowów. Łączą je żwirowane alejki, oświetlone lampkami, po

których krążą dostawcy służba i lokaje. Budynki wzniesiono ze smakiem i elegancje,

wkomponowując je w otoczenie. Bohaterowie zostaną poprowadzeni do jednej z altanek, które

skryte są w głębi doliny, opodal szemrzącego, wartkiego strumienia. Tam, czeka na nich

tajemnicza zleceniodawczyni, Honorata di Medice, której towarzyszy milczący mężczyzna.

Honorata jest młodą, powabną kobietą o doskonałej figurze, krągłych kształtach, gęstych

blond włosach, bladej cerze i gustownej biżuterii. Ubrana w kremową suknię, emanuje

autorytetem, spokojem i siłą osobowości. Powita bohaterów uprzejmie, acz chłodno, poprosi aby

ugościli się i od razu przejdzie do rzeczy.

Dwa miesiące wcześniej, zmarł jej ojciec, Maurycy. Jego śmierć nie była niczym

niezwykłym: od dawna chorował i choć był człowiekiem w sile wieku, przekazał obowiązki

głowy rodu bratu Honoraty, Bernardowi. Rodzina prowadzi rozległe interesy handlowe, posiada

pięć statków oraz kontroluje handel bawełną, przyprawami i egzotycznymi gatunkami drewna.

Twórcą potęgi i bogactwa rodu był ojciec Honoraty, który wzbogacił się podczas wojny z

książętami Werg. Nigdy nie wspominał, na czym zbił fortunę i niekiedy unikał tematu, stąd

dzieci Maurycego podejrzewały, że nie były to do końca legalne metody. Obecnie temat ów

powrócił w kontekście podziału majątku, ale Honorata słowem się nie zająknie na ten temat.

Otóż prawo do majętności wedle testamentu przysługuje jeszcze jednej osobie: Briko -

przyrodniemu bratu Honoraty i Bernarda. Chłopak jest nastolatkiem i został adoptowany przez

Maurycego, który kilka lat temu przywiózł go z klasztornego sierocińca i usynowił. Aby dziecku

przypadła jego część majątku, muszą być znane szczegóły jego pochodzenia i tutaj kryje się

zadanie dla graczy. Na wszelkie pytania dotyczące legalnej strony przedsięwzięcia odpowie

milczący mężczyzna, który jest prawnikiem rodziny.

Problem z jakim boryka się rodzina jest dość złożony, a Honorata nie mówi wszystkiego

bohaterom. Gorzej, są pewne kwestie, w których ich okłamuje. Z początku, po naświetleniu

sytuacji przez prawnika, winni oni wierzyć, że faktycznie chce pomóc przyrodniemu bratu,

jednak dokładne zbadanie kodeksów prawniczych da zaskakującą odpowiedź. Osoba, której

udowodni się niegodne pochodzenie, może zostać pozbawiona wszelkich przywilejów,

wydziedziczona i wypędzona. Ewidentnie ktoś z rodziny być może brat Honoraty lub ona sama,

(zapewne w zmowie z prawnikiem) stara się pozbyć konkurenta do 1/3 rodzinnej fortuny.

Prawnik i Honorata zawrą z bohaterami umowę, na mocy której wynagrodzą ich sowicie

(kwota w złocie lub kamieniach do uznania Prowadzącego), w zamian za odszukanie informacji

dotyczących pochodzenia Briko i/lub zlokalizowania jego biologicznych krewnych. W zasadzie

w tym zadaniu nie ma drugiego dna, jeśli nie liczyć intencji z jakimi jest składane. Dzięki

informacjom dostarczonym przez bohaterów, Briko będzie mógł być wydziedziczony,

wypędzony, a nawet sprzedany w niewolę.

- Masz, to twoja działka. Zasłużyłeś na nią.

Maurycy spojrzał spode łba na sakiewkę, która wylądowała przed nim na stole. W oberży

panował zaduch, powietrze było ciepłe i wilgotne, przesycone zapachem piwa, potu i gotowanej

kaszy. W ich alkowie panował półmrok, przytłumione głosy dobiegały zza parawanu cichym

gwarem. Złocisze pobrzękiwały, wysypując się na blat, ale dla Maurycego ich blask był

szyderstwem. W uszach pobrzmiewały mu wycia i krzyki ludzi. Przeraźliwy płacz i zwierzęce

beczenie ludzi wciskanych do ładowni statku, który przez sztorm powiózł ich w niewolę.

- Mamy niewinną krew na rekach - szepnął.

- Nie pierdolże, panie di Medice - zarechotał Buttlin Nara, kupiec który pomógł żołnierzom w

organizacji całego przedsięwzięcia. Jego dwa podbródki i opasły kałdun zatrzęsły się od lepkiego

rechotu. - Nikt nikogo nie zabił, a my daliśmy im wikt, opierunek, dach nad głową i pracę!

Żołnierze wybuchli głośnym śmiechem i tylko Maurycy pozostał milczący. Kielichy i kufle

powędrowały do góry i kamraci wznieśli toast. Maurycy zjadł bez smaku kolację, upił wina i

wymknął się chyłkiem, kiedy do alkowy zawitały zamówione kurtyzany.

CIENIE PRZESZŁOŚCI

Maurycy di Medice służył w oddziale kawalerii, patrolującym trudno dostępne skaliste

wybrzeże. choć lądowanie wrogich sił było mało prawdopodobne w tym miejscu, to flota nie

mogła go patrolować ze względu na skaliste dno i mielizny oraz szalejące na przylądku wichry i

niespodziewane zmiany pogody. Gdyby oddziały książąt Werg zdołały pochwycić jakimś cudem

przyczółek, los wysp mógłby zostać przesądzony.

Rozrywką Maurycego, podobnie jak i innych wojaków, był hazard, stąd wiecznie brakowało

mu grosza i wraz z kamratami parał się wieloma niezbyt legalnymi i chlubnymi rzemiosłami.

Napady, rozboje, haracze, zyski z nich zasilały kiesę żołdaków i dawały im cień romantycznej

przygody, jakiej nie mogli zaznać na służbie. Pewnego deszczowego dnia straże dostrzegły

statek, który próbował znaleźć schronienie przed sztormem. Czym prędzej wysłano oddział

kawalerii, który miał monitorować jego poczynania i w razie potrzeby interweniować. Nawigator

popełnił błąd i okręt rozbił się na skałach, a do brzegu dotarła jedynie grupka ocalałych

rozbitków. Jakimś cudem znaleźli drogę na gorę klifów i tam dopadł ich oddział Maurycego. Nie

doszło do walki: ludzie błagali i schronienie i posiłek, a w skład grupy oprócz marynarzy

wchodziły także kobiety i dzieci.

Oficerowie-żołdacy ani myśleli troszczyć się o rozbitków. W ich głowach pojawił się plan,

dzięki któremu mogli wykorzystać sytuację na swoja korzyść. Popędzili gromadę do pobliskiej

opuszczonej chaty i zamknęli ludzi w stodole. Pchnąwszy umyślnych do miasta zorganizowali

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: