Co zrobić, gdy przyjdą świadkowie Jehowy?
Wiele osób pyta: Co zrobić, jak się zachować podczas nieproszonej - niejednokrotnie natarczywej - wizyty świadków?
Może najpierw czego nie robić. Nie wolno tych ludzi traktować w sposób niegodny chrześcijanina, a więc wyzwiskami, wulgaryzmami, trzaskaniem drzwiami i obrażaniem. Nie polecam też, by wdawać się w dyskusję ze świadkami. Ponieważ oni są przygotowani do tego (mają specjalne, regularne spotkania szkoleniowe). Przeciętny katolik, nawet oczytany religijnie, nie jest przygotowany pod kątem dyskusji ze nimi. Nie ma znajmości nie tylko wersetów biblijnych ale także publikacji świadków, ich argumentów, sposobu myślenie itd. Dlatego nie polecam dyskusji.
Co więc robić?
Przede wszystkim zaprośmy ich do modlitwy. Może wyglądać to mniej więcej tak... Siedzimy sobie w domku, gdy nagle słyszymy dzwonek do drzwi. Nikogo żeśmy się nie spodziewali, więc myślimy sobie, kto to może być?
Otwieramy drzwi i widzimy dwie osoby elegancko ubrane, z których jedna zaczyna grzecznym głosem coś mówić. Orientujemy się, że są to najprawdopodobniej świadkowie więc grzecznie, ale stanowczo przerywamy im pytając: Czy państwo jesteście świadkami Jehowy? Wówczas świadkowie nieco zmieszani, niepewni dalszego rozwoju sytuacji, odpowiadają, że tak. Więc czemu od razu nie mówicie - należy zapytać. Już was pół roku nie było, czy żeście się rozchorowali, przeprowadzili, o mnie zapomnieli? Jak ja się cieszę, że was widzę! Wejdźcie do środka bo na zewnątrz zimny wiaterek.
W tym momencie świadkowie nie bardzo chcą już wejść, myśląc sobie, że pewnie jest to podstęp i dany katolik zacznie ich wyganiać, wyzywać a może poczęstuje innymi niespodziankami. Ale w końcu muszą wejść, wszak po to przyszli. I wchodzą. Wówczas należy zaproponować im trzy rzeczy:
1) niech uklękną,
2) razem na głos (nie w myślach),
3) odmówią modlitwę „Ojcze nasz”.
Ponad 200 dyskusji miałem ze świadkami w ciągu ostatnich kilkunastu lat w całej Polsce (i nie tylko w Polsce), i nie spotkałem chętnych do odmówienie tej modlitwy.
Zawsze wykręty i w końcu wychodzili.
W ten sposób dajemy im do myślenia. Oni wyjdą, ale w ich sercu być może zrodzi się pytanie: Dlaczego bałem się pomodlić modlitwą, którą polecił odmawiać sam Chrystus. Modlitwą, która jest tekstem Pisma św.? Może będzie to ich początek drogi do Chrystusa i Jego Kościoła.
Katolicka publikacja.
Drugim sposobem, gdy przychodzą świadkowie jest danie im jakiejś katolickiej publikacji. Może wezmą, może zaczną czytać, może coś trafi do ich serca. Tak więc poprzez dojrzałe, chrześcijańskie zachowanie stawajmy się apostołami, którzy innym – na ile mogą – wskazują drogę do Chrystusa, do Kościoła, który On założył.
Przykłady nawróceń świadków pokazują, że warto podjąć ten apostolski wysiłek.
Andrzej Wronka
MK777