Wiwia Piaskowa Królewna- bajka.doc

Wiwia Piaskowa Królewna

Kmaila Waleszkiewicz

Koronkowy cień rozłożystej wierzby, padał prosto do nóżek małej Piaskowej Królewny. Siedziała ona sobie na tronie z bursztynu i wygrzewała bose stópki w słoneczku.
- Jaki piękny dzień - powiedziała - Ciekawa jestem, ile dzieci nas dzisiaj odwiedzi?
- Nie ciekawe!- burknęła pracowita jak zwykle Mrówka Marta. Zbierała pogubione okruszki, różowoblade, wyżute gumy do żucia i zlepione kropelkami opadłymi z lodów czekoladowych, ziarnka piasku.
- Znowu będzie dużo bałaganu!
- Kochana Marto... - przecież wiesz, że gdyby nie Dzieci, nasze królestwo przestałoby istnieć.
- Przestałoby, nie przestałoby... - ale One mogłyby być grzeczniejsze i nie śmiecić. Czy, mamy nie uczą ich dobrego zachowania?...
- Ależ uczą! Przecież wiesz, jak trudno jest zawsze postępować MĄDRZE I DOBRZE!? To tylko dzieci...
- Dzieci, nie dzieci porządek musi być!
Na te słowa, Piaskowa Królewna uśmiechnęła się tylko czule i powróciła do rozkoszowała się ciepłem porannego słoneczka.
- Tak w gruncie rzeczy... - pomyślała po chwili
- Mrówka Marta ma rację! Coś trzeba wymyślić, by pomóc jej, utrzymać naszą piaskownicę w czystości. Tu przydałby się jakiś CZAR! Ale jaki?...
Nagle coś świsnęło, ćwierknęło i ciepły podmuch powietrza zrzucił koronę z główki Królewny Wiwi. A złocistopiaskowe włosy, na parę chwil, zasłoniły jej cały świat .
- Ojej! Co to?
- Raczej, kto to... ćwir, ćwir? - zaszczebiotał wróbelek.
- Ach, to ty łobuziaku!... - powitała go czule Królewna.
- Dzień dobry Dobra i Mądra Królewno Wiwio! Mam mały problem...
- Tak? - spytała zaciekawiona Dobra, Mądra i Rozczochrana Piaskowa Królewna.
- Mam alergię na kocie futro i bardzo, bardzo swędzi mnie skóra.
- Alergia na kocie futro...? - przerwała wróbelkowi Królewna – Aha to, dlatego wróble uciekają przed kotami – zażartowała.
- Tak ha, ha, ha - śmiał się wróbelek, po czym rzekł:
- Czy mogę po zażywać leczniczych, piaskowych kąpieli, w Twoim królestwie?
- Ależ, proszę bardzo!- rzekła Wiwia - niech Ci pójdzie na zdrowie!
To powiedziawszy poprawiła niesforne kosmyki, założyła koronę i rozsiadła się wygodnie na tronie.
- Zaraz, zaraz, o czym to ja myślałam?... - powróciła do dumania Królewna poprawiając koronę i wystawiając nóżki do słoneczka.
- CZAAR... Potrzebny jest czar...
Mrówka Marta bała się trochę wróbelka, dlatego też zaszyła się w dziurce pomiędzy deskami okalającymi piaskownicę.
- Wróbel, dzieci, psy, koty... wszyscy tylko biorą i nic nie dają! Każdy ma przyjemność z przebywania tutaj, a ja mam pracę. Dlaczego nikt nie dba, o nasze królestwo!
Królewna Wiwia tymczasem, poczęła spacerować wokół tronu, bardzo mocno marszcząc brwi i drapiąc się od czasu do czasu w koronę - myślała!
- Hymm... Czar... Magia...
- Wiem!!! - wykrzyknęła nagle uradowana.
- Marto potrzebuję zapachu róż i...
- Marto, gdzie jesteś? Chodź proszę prędko nam pomysł, jak ułatwić Ci życie...
- O! Czy to możliwe? - dziwiła się Marta wychodząc z dziurki, gdyż wróbel właśnie odleciał podziękowawszy pięknym ukłonem.
- Potrzebny mi będzie zapach płatków róż, czy możesz się o niego postarać?
- Mądra i Dobra Królewno Wiwio! - rzekła poważnie zaniepokojona Marta- Czy sądzisz, że przyjemna woń podczas sprzątania, jest rozwiązaniem moich problemów?
- I tak i nie!- tajemniczo odparła Królewna.
- Jak to? - dziwiła się Mrówka.
- Ta woń będzie posłańcem, a nie tylko pieszczotą dla nosa. Dostarczy wiadomość dziecięcym uszom.
- No, to teraz już niczego nie rozumiem... Lepiej poproszę Ślimaka Karusia o pomoc, on dobrze zna podwórko i wie gdzie rosną róże.
W południe przed tronem Piaskowej Królewny stały cztery, malutkie paczuszki z jedwabiście delikatnych różanych płatków.
Królewna stała przed nimi i machając czarodziejską różczką wymawiała zaklęcie:
- Trzasku prasku - ziarnko piasku!
Słonka promyki
Dziecięce okrzyki!
Radość tworzenia
Siła burzenia,
Babki z piasku - trzasku prasku!
Przy ostatnich słowach stuknęła różczką po trzy razy w każdy z pakunków. Paczuszki rozwinęły się, a zaczarowany różany zapach począł wydostawać się cienką stróżką i krążyć wokół Piaskowej Królewny. Królewna wzniosła wysoko różczkę, a zapach skierował ku niej, ocierał się o nią i rozchodził się po całej piaskownicy. W tym samym czasie Wiwia wymawiała kolejne słowa.
- Zabawa i przyjemność tak, ale w czystej piaskownicy.
Muszę po sobie posprzątać.
Nie będę rzucać papierków do piaskownicy.
Nie będę zostawiać pudełek po napojach w piaskownicy.
Lubię czystą piaskownicę itd. itd.
Gdy zapach pokrył swą zaklętą wonią całą piaskownicę, Królewna rzekła do Mrówki:
- Zapach połechce czule dziecięce noski i niepostrzeżenie zaniesie słowa do ich uszu. A dzieci będą myślały, że to jakiś dobry duszek podpowiada im jak powinny myśleć i postępować. Szybko zorientują się, że to właściwe myśli i spodoba im się takie postępowanie, i ZACZNĄ DBAĆ O NASZE KRÓLESTWO! Czy to nie wspaniałe!?
- Cudowne!- przytaknęła Mrówka Marta - Nareszcie trochę odpocznę i będzie tu już zawsze ładnie.
Zadowolone z siebie Królewna i Mrówka, resztę dnia poświęciły na rozkoszowaniu się ciepłym słoneczkiem.
A gdy w Królestwie pojawiły się dzieci nie mogły nadziwić się, skąd wziął się tu tak miły zapach. I wydawało im się, że jest tu wyjątkowo czysto i ładnie. Czyżby działały tu jakieś czary?...