Lumley Brian - Nekroskop 13 - Obrońcy.pdf - Brian Lumley - Zibiem

Brian Lumley

Obrońcy

tytuł oryginału: Necroscope: Avengers

tłumaczenie: Robert Palusiński

NAJEŹDŹCY i PIĘTNO

Streszczenie

Trzy lata temu triumwirat Wielkich Wampirów - dwóch wampyrzych lordów oraz

jednej lady - pochodzących z obcej planety, przedostał się na Ziemię przez transwymiarowy

tunel, którego końcowe ujście stanowi Brama w Karpatach. Niedługo po inwazji trójka

rozdzieliła się i każde z Wampyrów ruszyło swoją drogą. Lord Nephram Marinari zniewolił

australijskiego miliardera i osiedlił się w kasynie znajdującym się na terenie luksusowego

ośrodka wypoczynkowego Xanadu w australijskich górach Macphersona. Lord Szwart,

Wampyr potrafiący zjednoczyć się z mrokiem, udał się do Londynu, gdzie osiedlił się na

terenie zapomnianej „świątyni”, pamiętającej czasy Cesarstwa Rzymskiego. Świątynia

mieściła siew najgłębszych, niedostępnych podziemiach miasta. Z kolei Vavara - „piękna”

mistrzyni masowej hipnozy - zbezcześciła zakon mniszek, przenikając do ich

ufortyfikowanego klasztoru na greckiej wyspie Krassos.

Wampyry planowały podbić planetę i uczynić z niej wampirzy raj. Plan był prosty:

założyły uprawy śmiercionośnych grzybów. Grzyby hodowane na żywych płynach

ustrojowych (zmutowanego DNA) byłych niewolników i poruczników po osiągnięciu

dojrzałości miały uwolnić do atmosfery miriady zarodników, które dostałyby się do płuc nie

przeczuwających niczego ludzi! Wskutek takiej śmiercionośnej inhalacji ludzie staliby się

żądni krwi i zaczęliby ukrywać się przed słońcem. Naród zacząłby walczyć z narodem, a

świat pogrążyłby się w chaosie. Nikt, a już w najmniejszym stopniu same uzależnione od

krwi ofiary, nie wiedziałby, w jaki sposób walczyć z nieuleczalną chorobą przemieniającą

ludzi... Po pewnym czasie Wielkie Wampiry ujawniłyby swą obecność i objęłyby należną im

władzę.

I tak jak za dawnych czasów w wampirzej Krainie Gwiazd, niewolnicy i porucznicy

wyruszyliby w świat, podbijając i podporządkowując sobie terytoria całego globu zgodnie z

prawami stanowionymi przez Wampyrów. Malinariemu miała przypaść Australia wraz z

przyległymi wyspami oraz (w dalszym etapie) Azja. Dla Vavary przeznaczona była Europa i

Afryka. Jeżeli chodzi o przerażające metamorficzne monstrum, jakim był Szwart, to pozornie

znajdował się w gorszym położeniu, gdyż miał objąć w posiadanie Wyspy Brytyjskie,

Francję, Hiszpanię oraz pozostałe zachodnie i północne obszary Europy. Dopiero później miał

przerzucić siły do Ameryki, rozsiewając również i tam zarodniki grzybów, co miało

zakończyć się ustanowieniem głównej siedziby w Nowym Jorku. Podziemia metropolii

pozwalały na dostęp do wszystkich części miasta zarówno w dzień, jak i nocą. Najwyższe

budowle z zamalowanymi i osłoniętymi przed słońcem oknami miały zostać przekształcone w

zamczysko Szwarta.

Plany Wampyrów były ambitne i wydawały się łatwe do zrealizowania. Takie były ich

marzenia, które dla niczego nie domyślających się ludzi miały stać się koszmarem. Ale

pomimo legendarnej wampirzej przebiegłości i wytrwałości troje Wielkich Wampirów nie

wzięło pod uwagę siły Wydziału E.

Wydział E, ściśle tajna jednostka wywiadu brytyjskiego, to grupa ludzi o

szczególnych uzdolnieniach. Wielu z agentów pracujących w Wydziale miało już do

czynienia z wampirami nie tylko na tym świecie, ale również w Krainie Gwiazd i w Krainie

Słońca. Jedynie Ben Trask, członkowie jego organizacji oraz nieliczni wtajemniczeni z

najwyższych szczebli władzy wiedzieli o planetarnej inwazji. Obawiając się ogólnoświatowej

paniki, wszelkie wiadomości o ataku Wampyrów utrzymywano w ścisłej tajemnicy.

Po wyśledzeniu obecności Malinariego w Australii Trask wraz z ludźmi z Wydziału

polecieli z misją wyeliminowania przeciwnika. Zniszczyli plantację grzybów w Xanadu (z

pomocą Jake’a Cuttera, młodego mężczyzny dysponującego nadzwyczajnymi, choć nie w

pełni rozpoznanymi i rozwiniętymi zdolnościami), ale Malinariemu udało się uciec.

Co się tyczy Jake’a Cuttera (patrząc z punktu widzenia dmuchającego na zimne Bena

Traska). Jest to człowiek o raczej wątpliwej przeszłości. Zadarł z międzynarodowym gangiem

przemytników i handlarzy narkotyków, ucierpiał poważnie z ich powodu i miał z nimi stare

porachunki do wyrównania, w chwili gdy wszedł w kontakt z Wydziałem E. W

rzeczywistości dokonywał systematycznej zemsty, eliminując członków tej organizacji i

ścigając ich szefa. Ci ludzie zgwałcili i zamordowali dziewczynę Jake’a, z którą łączył go

krótki, ale gorący romans. Jake był twórcą wyjątkowo niemiłych okoliczności, w których

część oprawców poniosła śmierć z jego rąk.

Jednak przywódca gangu, sycylijski wampir Luigi Castellano, zastawił na Jake’a

pułapkę: Jake został zatrzymany przez włoską policję. Wkrótce po osadzeniu w turyńskim

więzieniu Jake odkrył, że Castellano posiada wpływy również i w tym środowisku. Śmierć

zbliżała się wielkimi krokami.

Podczas ucieczki (zaaranżowanej przez Castellana), kiedy było niemal pewne, że Jake

musi zginąć od kul strażników, zdarzyło się coś dziwnego i cudownego zarazem była to

pierwsza oznaka przyszłych możliwości oraz początek zachodzącej w nim zmiany.

Coś - co uznał za rykoszetującą kulę, błysk złotego ognia - trafiło go w czoło. Ale

zamiast paść trupem Jake wpadł w Kontinuum Mòbiusa i wylądował w pokoju Harry’ego w

Wydziale E w Londynie.

Zmarły (?) dawno temu Nekroskop Harry Keogh był kiedyś najważniejszym z

członków Wydziału E. Kiedy przebywał w londyńskiej Centrali miał (podobnie jak wielu

utalentowanych pracowników Wydziału) pokój do własnej dyspozycji. Jednak pokój

Harry’ego zawsze różnił się (i nadal tak jest) od innych pomieszczeń. Być może ze względu

na szacunek, jakim go darzono, lub dlatego, że pokój wciąż zawierał w sobie coś z

osobowości Nekroskopa, nic w nim nie zmieniono i pozostawał niezamieszkany od czasów

pobytu Harry’ego.

Dla Bena Traska i pozostałych członków Wydziału obecność intruza w centrum ściśle

strzeżonej Centrali Wydziału E była ogromnym zaskoczeniem! I było to coś znacznie

przekraczającego zwyczajny zbieg okoliczności...

Pojawienie się Jake’a zbiegło się w czasie z odkryciem obecności Nephrama

Malinariego na terenie Xanadu. Trask zabrał Jake’a do Australii i przydzielił mu jako

partnerkę Liz Merrick, młodą, atrakcyjną telepatkę, której talent, podobnie jak w wypadku

Jake’a, wciąż się rozwijał.

Podczas działań na terenie Australii dowiedział się o sobie tego, o co podejrzewali go

Trask i jego ludzie, odziedziczył pewien zakres mocy Harry’ego Keogha. Kiedy pierwszy

Nekroskop umarł w Krainie Gwiazd, jego metafizyczna osobowość, inteligencja posiadana

przez Harry’ego, rozpadła się na wiele złotych cząstek lub strzałek, a których jedna wniknęła

w Jake’a! Dzięki temu Jake mógł rozmawiać w mowie umarłych z Harrym. Jednak jego nowa

sytuacja domagała się wielu wyjaśnień i stawiała wiele pytań, na które odpowiedzi znał tylko

Trask.

O ile Ben Trask chętnie mówił o pewnych mocach, którymi dysponuje Nekroskop, jak

zdolność do teleportacji czy możliwość rozmowy ze zmarłymi, o tyle jednak nie był pewien,

czy może mówić o innych możliwościach. Będąc przez wiele lat na stanowisku szefa

Wydziału E, Trask rozwinął w sobie sceptycyzm. Wiedział, jak bardzo zwodnicza może być

czyjaś powierzchowność, że nawet najbardziej niewinny z ludzi (jak na przykład pierwszy

Nekroskop) może zostać zwiedziony przez siłę zła. Ponadto Trask nie bardzo wierzył w

przypadki czy synchroniczności. Wiedział, że jeśli coś się wydarza, to kryje się za tym istotny

powód i równie ważna może być chwila, w której się to wydarza...

Niewątpliwie Jake pojawił się we właściwym czasie - ale właściwym dla kogo? Czy

nie było to nazbyt przypadkowe, że z chwilą przybycia trójcy Wielkich Wampirów z Krainy

Gwiazd pojawia się także nowy Nekroskop? Czy zatem Jake przybył z własnej (albo

Harry’ego Keogha) woli, „przypadkowo”, czy też został przysłany, aby wniknąć w struktury

Wydziału E? Ile w nim było z pierwszego Nekroskopa, ile w nim było z Harry’ego, jaki

element zagościł w Jake’u? Czy było to coś z tej jaśniejszej strony, z wczesnych etapów

życia, czy też coś znacznie groźniejszego, z czasów późniejszych, z ciemniejszego okresu?

Jedną z wielu rzeczy, o których Jake jeszcze nie wiedział, był fakt, że pod koniec

swego pobytu na ziemi Nekroskop stał się Wampyrem! Być może największym z nich! I to

nie tylko Harry. Jego dwaj synowie także zostali wampirami w Krainie Gwiazd, tym

dziwacznym, równoległym świecie...

Zatem wątpliwości Traska, a właściwie jego naturalna ostrożność w powiązaniu z

niemożnością odczytania intencji młodego Nekroskopa (ponieważ Trask potrafił zawsze

odróżnić kłamstwo od prawdy), powstrzymywały go od większej poufałości z Jakiem. Bo

jeśli Jake nie był prawdziwym Nekroskopem, który odziedziczył zdolność skutecznego

zwalczania Wampyrów, w co wierzyła większość agentów Wydziału, i zamiast tego posiadał

potencjał zostania czymś krańcowo innym... to wówczas Trask musiałby go zabić!

Stąd wynikał jego wielki dylemat. Jeśli jednakże Jake był prawdziwy, to zatajenie

przed nim pełni możliwości, pełnej wiedzy, mogłoby oznaczać stratę jego potencjału i

rezygnację ze współpracy z Wydziałem E. Trzeba być kimś wyjątkowym, żeby wziąć

odpowiedzialność za rolę Nekroskopa, kogoś, kto troszczy się o zmarłych. Jednak trzeba być

kimś szczególnie wyjątkowym, by zaakceptować, że Ogromna Większość zrobiłaby nieomal

wszystko z miłości do niego... włącznie z przerażającą perspektywą wskrzeszenia, powstania

z grobów, aby bronić Nekroskopa!

Po wydarzeniach w Australii Jake oddzielił się od Wydziału E i kontynuował

realizację własnego planu, czyli zemsty na Castellarne. Jake nie uważał, że podążanie własną

drogą może być uznane za zdradę. Było wiele powodów skłaniających go do opuszczenia

Wydziału E.

Po pierwsze, kontakt z Harrym Keoghiem został zastąpiony czymś, co sprawiało

znaczny kłopot. Jake był zagrożony stałą obecnością nieżyjącego wampirzego porucznika

Koratha (byłego niewolnika Malinariego i jego prawą rękę). Po okrutnej śmierci poniesionej z

rąk swego pana w rumuńskich podziemiach Korath za pomocą mowy umarłych opowiedział

Jake’owi wszystko, co wiedział o trojgu wampyrzych najeźdźców. Jednak przy okazji

zagnieździł się w głowie Jake’a. Gdy Jake osłabiał moc swych umysłowych zasłon,

natychmiast przedostawał się do jego umysłu, obserwował sny i rozmawiał z Jakiem, starając

się wpłynąć na niego, „kierować” i doradzać oraz uczestniczyć w życiu Jake’a. Jake mógł go

odsyłać na miejsce wiecznego spoczynku, ale nigdy nie miał pewności, czy i kiedy Korath

powracał.

Lumley Brian - Nekroskop 13 - Obrońcy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: