pielegn_srod_rodz_m1.pdf

(467 KB) Pobierz
SPECJALNOŒÆ: Pielêgniarstwo œrodowiskowe i spo³eczne
OPRACOWANIE KURSU
kierownik projektu: Joanna Opoka
metodycy: Ilona Urbańska-Grzyb
graficy: Urszula Tylki
informatycy: Arkadiusz Kusznierski
Sławomir Walinowicz
309975663.001.png
Problemy pielęgnacyjne podopiecznych cierpiących na wybrane schorzenia o znaczeniu społecznym
Problemy pielęgnacyjne podopiecznych cierpiących na
wybrane schorzenia o znaczeniu społecznym
Wstęp
1. Schorzenia metaboliczne i ich skutki dla pacjenta i rodziny
2. Schorzenia narządu ruchu
3. Choroby układu krążenia
4. Choroba Alzheimera
5. Zaburzenia snu
1
Problemy pielęgnacyjne podopiecznych cierpiących na wybrane schorzenia o znaczeniu społecznym
Wstęp
Zmieniające się warunki pielęgnowania związane z postępem w medycynie i naukach
pokrewnych oraz z przemianami w społeczeństwie powodują konieczność przystosowania
do nich czynności pielęgnacyjnych. Pielęgnowanie środowiskowe i rodzinne jest działaniem
ukierunkowanym na człowieka jako jednostkę biopsychospołeczną i duchową i pomaga
ludziom w życiu w ich środowisku domowym i rodzinnym. W związku z tym zadaniem
pielęgniarki jest wykonywanie czynności wzmacniających organizm w zdrowiu, chorobie,
starości i umieraniu, wspierających naruszoną cierpieniem i bólem równowagę psychiczną.
Podejmuje ona również działania wychowawcze, przygotowujące do utrzymania zdrowia
i dobrego samopoczucia oraz rozwijające sprawność i przywracające osłabioną lub utraconą
aktywność.
Najlepszą formą opieki nad osobami przewlekle i obłożnie chorymi jest opieka realizowana
w domu przez bliskich. Ludzie starsi są bardzo przywiązani do rodziny, która jest dla nich
oparciem i zarazem optymalnym środowiskiem życia. Niestety, przemiany w kraju nie
pozostają bez wpływu na polskie rodziny. Ich zła sytuacja ekonomiczna wymaga ciągłych
przystosowań i wymusza wiele ograniczeń. Nic dziwnego, że w takiej sytuacji rodziny
opiekujące się chorą lub starszą bliską osobą napotykają na trudności.
Do podstawowych zadań pielęgniarki środowiskowej należy rozwiązywanie problemów
rodziny.
Najczęstsze problemy pielęgnacyjne:
utrzymanie higieny osoby chorej i starszej,
konieczność zapewnienia całodobowej opieki,
występowanie powikłań wynikających z długiego leżenia chorej osoby,
zobojętnienie chorego,
komunikowanie się z chorym,
pogodzenie opieki nad osobą bliską z opieką nad dzieckiem w rodzinie,
odżywianie,
uzyskanie wizyty domowej lekarza specjalisty,
rehabilitacja w domu.
2
Problemy pielęgnacyjne podopiecznych cierpiących na wybrane schorzenia o znaczeniu społecznym
W rozwiązaniu tych problemów może pomóc pielęgniarka środowiskowa lub rodzinna,
przygotowana do tego dzięki doskonaleniu podyplomowemu, posiadająca staż zawodowy
i doświadczenie. Generalnym rozwiązaniem tych problemów byłoby zorganizowanie przy
NZOZ lub w zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych dziennych oddziałów, prowadzonych
przez pielęgniarki środowiskowe. Zapewniałyby one opiekę pielęgniarską, lekarską, w razie
potrzeby rehabilitację i usprawnianie, terapię zajęciową, kontakty z rówieśnikami. W zespole
opiekuńczym pracę znalazłyby opiekunki osób niepełnosprawnych, opiekunki dziecięce,
sanitariusze szpitalni, pielęgniarki z kwalifikacjami w zakresie opieki nad przewlekle chorymi,
terapeuci zajęciowi, pracownicy socjalni, wolontariusze. W jednym, dobrze zorganizowanym
zakładzie, posiadającym własny transport sanitarny, dział informacyjno-doradczy,
wypożyczalnię sprzętu do pielęgnowania chorych w domu, mogłyby zostać rozwiązane
problemy rodziny związane z jej wydolnością opiekuńczą nad chorą lub starszą osobą.
Oddział dzienny współpracowałby z ośrodkiem pomocy rodzinie w zakresie finansowania
rodzin ubogich. Do osób, których stan zdrowia nie pozwalałby na realizowanie opieki
dziennej, dojeżdżałby z oddziału zespół. Koordynatorem wszelkich działań opiekuńczych
i pielęgnacyjnych byłaby pielęgniarka środowiskowa lub rodzinna ze specjalizacją w tej
dziedzinie pielęgniarstwa.
3
Problemy pielęgnacyjne podopiecznych cierpiących na wybrane schorzenia o znaczeniu społecznym
1. Schorzenia metaboliczne i ich skutki dla pacjenta i rodziny
Cukrzyca jest definiowana jako zespół zaburzeń metabolicznych, które powstają w wyniku
niedoboru lub zmniejszenia działania insuliny. warunkującej przemianę cukrów, białek
i tłuszczów.
Do spalania węglowodanów potrzebne jest białko, witaminy, mikroelementy, a wśród nich
magnez. Żywienie, w którym jest za mało białka do spalania węglowodanów zmusza
organizm do spożywania większej ilości pożywienia (dla pozyskania białka, witamin,
minerałów), ale także zbyt dużej ilości cukru. Organizm uruchamia mechanizmy adaptacyjne,
w wyniku których część cukrów przetwarza na tłuszcze, oszczędzając w ten sposób białka,
witaminy i minerały. Brak insuliny powoduje nieprzepuszczalność błon komórkowych dla
glukozy, co zmniejsza zasoby energetyczne komórki i powoduje gromadzenie we krwi
glukozy, która nie jest przekształcana w wątrobie w glikogen i nie wchodzi do komórek.
W związku z tym zwiększa się stężenie glukozy we krwi.
Niedobór insuliny powoduje hiperglikemię oraz stopniowe wystąpienie zmian w układzie
naczyniowym, nerwowym, a z upływem czasu także w innych narządach.
Problemy pielęgnacyjne chorych na cukrzycę i ich rodzin:
ograniczenia w żywieniu,
trudności w układaniu jadłospisu z przeliczaniem produktów na jednostki chlebowe
i stosowaniem zamienników,
monitorowanie swojego stanu zdrowia, prowadzenie zapisów i analizowanie wyników,
wykonywanie pomiarów glikemii,
wykonywanie wstrzyknięć insuliny,
występowanie zgrubień i bolesności w miejscach wstrzyknięć,
obawy przed samodzielnym modyfikowaniem dawki insuliny,
niepokój o środki finansowe, niezbędne do leczenia cukrzycy i chorób współistniejących,
do ich monitorowania, prowadzenia rehabilitacji,
obawa o wystąpienie powikłań pogarszających stan zdrowia,
wysiłek fizyczny i utrzymanie sprawności.
Problemy społeczne pacjenta i jego rodziny:
strach przed stratą pracy i ewentualną koniecznością zmiany zawodu,
obawa przed przejściem na rentę i pogorszeniem statusu materialnego rodziny,
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin