INTEGRACJA EUROPEJSKA I PRAWO WSPÓLNOTOWE
I. Podstawy prawne funkcjonowania Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej. Podmiotowość prawna UE.
1.Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, Traktat o Unii Europejskiej – charakterystyka.
18.04.1951 w życie 25.07.1952 TEWWiS, zawarty na 50 lat. Utworzenie Wysokiej Władzy (realizacja celów, decyzje, zalecenia, opinie), Wspólnego Zgromadzenia (delegaci z parlamentów), Specjalnej Rady Ministrów (przedstawiciele państw na szczeblu rządowym) i TS (orzekający o poszanowaniu prawa). Miała osobowość prawną. Celem było utworzenie wspólnego rynku węgla i stali znosząc opłaty, podatki itp. Ponadto opracowanie badań rozwoju, prognoz, popieranie badań, zwalczanie dyskryminacji.
EWO, na skutek planu Plevena, zawarty w 1952 r. upada po ratyfikacji francuskiej z 1954 r. Na skutek EWP została zaniechana, choć podpisana w 1953 r.
25.03.1957 w życie 1.01.1958 TEWG i TEWEA, na czas nieokreślony. Instytucje Zgromadzenia (142 deputowanych z parlamentów), Rady (organ decyzyjny i koordynujący), Komisji (inicjująca), TS i KES. Konwencja o wspólnych instytucjach obejmuje Zgromadzenie, Trybunał i KES. Celem było popieranie rozwoju działalności, wzrostu poziomu życia, wspólny rynek, zbliżanie polityk gospodarczych.
Zmiany to w 1962 Zgromadzenie staje się PE, traktat o fuzji podpisany w kwietniu 1965, a przyjęty 1.07.1967. „Powstanie” RE w 1974, decyzja Rady o powszechnych wyborach do PE z 1976 i pierwsze przeprowadzone w lipcu 1979. Akcesje z 1973, 1981, 1986, 1995, 2004.
TUE – wiele kontrowersji, uzgodniony w grudniu 1991, podpisany 07.02.1992 w życie 1.11.1993. Problemy z ratyfikacją w Danii. Składa się z 7 tytułów, zawarty na czas nieokreślony. Na jego mocy ustanowiono UE i określono cele, UE nie ma podmiotowości; trwały postęp gospodarczy i społeczny oraz ugip, wpzb i współpracę w wymiarze sprawiedliwości; obywatelstwo UE; stworzyła konstrukcję filarową; wzmacnia PE poprzez współdecydowanie oraz zatwierdzanie KE; zwiększono kadencję KE, zwiększono decyzje większością kwalifikowaną w Radzie; utworzono RPO, KR, EBC. Poszerzono obszar EWG i nazwano go WE, przyłączono infrastrukturę, kulturę, edukację itp.
2.Charakterystyka prawna UE i WE oraz Euratom-u.
Przykład integracji koncepcji funkcjonalistycznej (gospodarczej). Realizowana gospodarcza poprzez strefy wolnego handlu, unię celną, wspólny rynek, unię gospodarczą i pieniężną oraz pełną integrację. Celami integracji było zacieśnianie powiązań, zmniejszenie dystansu wobec USA, zapobiegnięcie komunizmowi i nacjonalizmowi. Początkiem kształtowania struktur plan Schumana z 09.05.1950.
Organizacja międzynarodowa to zrzeszenia państw i innych podmiotów w celu realizowania zadań statutowych. Typy międzyrządowe (na podstawie umowy mnd.) i pozarządowe. Podstawowe zasady prawa org. mnd. Podmiotowość org. mnd. jest pochodna od umowy mnd., ergo woli państw członkowskich. Organizacja ponadnarodowa to taka, która tworzy samodzielny porządek prawny i stanowi prawo pochodne stosowane bezpośrednio w sferze wewnętrznej państw.
UE ustanowione na mocy art. 1 TUE. Art. 3 określa, że są dwie WE oraz polityki i formy współpracy. WE są org. mnd., a w UE państwa kooperują na mocy prawa mnd. Struktura UE to świątynia: dach (art. 1-7 TUE), 3 filary (WE, WPZiB 11-28, WPiSwSK 29-42), fundament 43-45 i 46-53, czyli wzmocniona współpraca i postanowienia końcowe. a) Dach. Celami UE są popieranie gospodarczego i społecznego postępu; prowadzenie tożsamości UE, przestrzeń wolności, zachowanie dorobku. UE korzysta z instytucji WE, organem całości jest RE. Wspólne wartości, prawa podstawowe, tożsamość narodowa to spoiwo. W przypadku naruszenia tych zasad istnieje możliwość sankcji (Rada w składzie kwalifikowanym, jednomyślnie na wniosek 1/3 państw lub KE za zgodą PE). b) Filary. Dwie wspólnoty, odrębne, ale ze wspólnymi instytucjami to pierwszy filar. Mają podmiotowość prawnomiędzynarodową (ius tractatuum, ius legationis, przystępowania do org. mnd) oraz prawnokrajową o najszerszym zakresie przyznawanym osobom prawnym. Są również ponadnarodowe, z autonomicznym porządkiem prawnym (ORZECZENIE COSTA). WE ustanawia wspólny rynek poprzez realizację swobód oraz wspólnych polityk. Drugi filar ustanawia WPZiB, zadaniem umocnienie tożsamości europejskiej. Trzeci z filarów ustanawia WPiSwSK. Część rzeczy uwspólnotowiona, oba filary działają wyłącznie na podstawie TUE, czyli prawa mnd. c) Fundament dotyczy wzmocnionej współpracy i postanowień końcowych. Założeniem było różna wola i tempo integracji. Umowa z Schengen była zagrożeniem dla integracji. Obawy przez ten mechanizm o rozwoju na dwa tempa, przez co TN zreformował i ustanowił 10 przesłanek m.in. umocnienie integracji, poszanowanie TUE i TWE, acqcomm, nie może naruszać kompetencji, co najmniej 8 państw i wymóg otwartości. Ustanawia ją Rada kwalifikowaną większością za zgodą PE przy stanowisku KE. W ramach wzmocnionej współpracy mogą być wydawane instrumenty decyzyjne, ale wiążą tylko danych członków.
Uzyskanie członkostwa określone w art. 48 TUE, konieczne jest ubieganie o członkostwo we wszystkich filarach. Nie ma przewidzianej procedury wystąpienia ze struktur UE, ale jest to możliwe na podstawie pmp (zmiana okoliczności, uzgodnienie z resztą, samowolne wystąpienie). Również wykluczenie nie jest możliwe, chyba, że w przypadku ciężkiego naruszenia na podstawie konwencji wiedeńskiej. Zakres terytorialny obowiązywania dotyczy całego terytorium poza szczególnymi wyjątkami. Zakres personalny w I filarze to jednostki i państwa członkowskie (ORZECZENIE VAN GEND), w II i III tylko członkowie. Języki autentyczne, urzędowe i robocze. Symbole: flaga, hymn, euro, 9 maja.
Charakter prawny: nie ma podmiotowości prawnej, nie jest wyposażona we własne kompetencje, nie dysponuje własnymi organami (do miana organu pretenduje RE). Na obecnym etapie jest to specyficzna struktura bez podmiotowości działająca na podstawie umowy i będąca in statu nascendi.
3.Traktaty rewizyjne: Jednolity Akt Europejskie, Traktat z Maastricht, Traktat Amsterdamski, Traktat Nicejski i ich znaczenie dla rozwoju WE i UE. Karta Praw Podstawowych i jej znaczenie polityczno-prawne. Prawa podstawowe.
JAE – Raport premiera Tindemansa z 1975 r., w 1981 r. powstaje plan Genschera-Colombo, a w 1983 r. uchwalono Uroczystą Deklarację o UE. Na podstawie komitetu Dooge’a zwołano w Luksemburgu konferencję od 1985 r., 17.02.1986 podpisano JAE w życie 01.07.1987. W rezultacie stworzono podstawy dla RE i EWP; poszerzono zakres kompetencji PE poprzez procedurę współpracy; wzmocniono pozycję KE, która pełni funkcję kontrolną i uzyskuje część ze sfery wykonawczej od Rady; Rada więcej przypadków większości kwalifikowanej; utworzenie SPI. Ustanowienie rynku wewnętrznego do końca 1992 r.; poszerzył polityki wspólnotowe i zwiększył efektywność integracji.
TA – Miał poszerzyć integrację, poprzedziły konferencje określające cele i zmiany. Podpisany 02.10.1997, w życie 01.05.1999. Miał uprościć teksty traktatów założycielskich, zmieniono numeracje. Odsunięto reformę instytucjonalną do rozszerzenia. Ustalono liczbę deputowanych PE, uproszczono współdecydowanie, współpraca tylko do ugip. Zwiększono zakres decyzji większością kwalifikowaną w Radzie. Nowy sposób powoływania KE. Większe zmiany w II filarze, wspólne strategie oraz Wysoki Komisarz ds. WPZiB. Włączono dorobek Schengen i uregulowaną ściślejszą współpracę.
TN – przygotował UE do zwiększenia członków do 27, zajął się nieuregulowanymi sprawami TA. W trakcie proklamowaną KPP, sam TN podpisany 26.02.2001 w życie 01.02.2003. Postanowienia związane z przyjęciem nowych państw – sposoby głosowania, liczby miejsc, nowy system ważenia głosów. Powołano nowe organy np. KPiB oraz Eurojust. Znowelizowano art. 7 w sprawie uznania państwa winnym naruszenia zasad (1/3 państw lub PE lub KE, przesłuchanie, decyzja Rady 4/5); ustalono przesłanki wzmocnionej współpracy.
Prawa podstawowe i KPP – w pierwotnej wersji brak wyraźnych postanowień, co do praw podstawowych. Głównie gospodarcze jak zakaz dyskryminacji czy równe wynagrodzenie. Nie podobało się to państwom, więc aby zapobiec rebelii sądów w 1969 ETS zaczął chronić prawa podstawowe interpretując akty prawa oraz kontrolując ich zgodność. Podstawą było (ORZECZENIE ULM) rozdysponowanie taniego masła, obywatel poczuł się poniżony koniecznością ujawniania danych osobowych. (ORZECZENIE INT’ HANDEL) zakwestionowało zgodność z prawem systemu kontroli rynku zbożowego odwołując się do wspólnych tradycji konstytucyjnych. Szczególną rolę zajmuje EKOPC, z 1950, której stronami są wszystkie państwa członkowskie. ETC chce zgodności z wyrokami TS w Strasburgu. Postulat przystąpienia do EKPC. KPP wzmacnia ochronę, ale nadal nie może skarżyć bezpośrednio działań przed Trybunałem Strasburskim. ETC odrzucił możliwość przystąpienia, bo żaden przepis nie upoważnia do umów w przedmiocie ochrony praw człowieka. W porządku wspólnotowym chronione są już gospodarcze, klasyczne prawa i wolności, procesowe. Pierwsze odniesienie pojawia się w preambule do JAE, później Traktat z Maastricht oraz TA. TA ustanawia mechanizm sankcji wobec państw naruszających zasady art. 6. Rada kwalifikowana jednomyślnie na wniosek KE lub 1/3 państw za zgodą PE może stwierdzić takie naruszenie i nałożyć sankcje polegające na zawieszeniu praw. TN wprowadził już działania monitorujące, gdy pojawiło się wyraźne ryzyko większością 4/5 Rada stwierdza takie ryzyko i wysłuchuje sporządzając sprawozdania.
KPP – nasiliła się dyskusja, już w Kolonii. Konwent pod przewodnictwem Herzoga, zróżnicowany skład delegatów krajowych, wspólnotowych i instytucjonalnych. 7.12.2000 w Nicei podpisano KPP. Katalog nowoczesny np. zakaz klonowania, ochrona danych osobowych. Ustalono, że stosuje się go do instytucji i organów, nie zmienia uprawnienia. Charakter prawny: nie jest aktem prawa wspólnotowego, był tylko proklamowany i jest polityczną deklaracją, ale jednak to może być źródłem inspiracji ETS. Nie było aż do 2006. W stosunku do II filaru ETS nie ma kompetencji, w stosunku do III filaru orzeczenie Pupino.
4.Konwent i Traktat ustanawiający Konstytucję dla Europy.
Ustanowiony dzięki deklaracji z Laeken Konwent UE nawiązywał do Konwentu z Nicei. Uczestniczyli przedstawiciele rządu i parlamentu krajowego państw członkowskich i kandydujących (1+2), PE oraz KE. Przewodniczący Giscard d’Estaign. Konwent przedłożył Konstytucję, która miała nadać podmiotowość, ochonę praw podstawowych, zapewnienie spójności, ale i kontrowersyjne głosowanie większością kwalifikowaną. Chciano przesądzić niektóre z kwestii przed akcesją nowych państw. Zaczęto IGC, ale problemy z podwójną większością, składem KE, preambuły. Traktat podpisany w Rzymie 29.10.2004. Fakt zawarcia nazwy „konstytucja” wzbudził kontrowersje, jest to de facto wielostronna umowa mnd. podlegająca ratyfikacji, mogąca być wygaszona lub zmieniana, a każde państwo mogło z UE wystąpić. UE miało stać się pełnoprawną org. mnd; miał umocnić wspólne wartości i przystąpienie do EKPCz, miał wprowadzić szereg reform by zapewnić efektywność oraz wzmocnić spójność działań.
5.Procedury zmiany traktatów.
Określa to art. 48 TUE. Konieczna jest propozycja przedłożona do Rady przez państwo lub KE. Następnie Rada po opinii PE zwołuje konferencję międzyrządową, w ramach tejże przygotowane propozycje zmiany traktatów, następnie przyjmowane na szczeblu politycznym przez RE. Następnie przygotowany przez służby prawne w celu ostatecznego projektu i ostatecznie podpisywany i ratyfikowany przez państwa członkowskie. Trzeba odróżnić modyfikację, która polega na zmianie traktatów przez instytucje, są to tzw. klauzule dynamizujące, procedura kładki.
Zmiany w prawie pierwotnym polegają na zawarciu nowych traktatów albo zmianie w dotychczasowych. Z inicjatywą rząd lub KE, zajmuje się tym konferencja, a stanowisko określa Rada. W praktyce zapowiadane kolejne konferencje. Za wspólnym porozumieniem wynegocjowany jest traktat rewizyjny podpisany przez wszystkich, wymaga ratyfikacji (TN odrzucono w Irlandii). Zmiany prawa pierwotnego są problemem polityczno-społecznym.
Inne zmiany normuje art. 49, wynika to z przystąpienia nowego państwa. Art. 42 pozwala na przeniesienie pewnych dziedzin II filaru do I na mocy jednomyślnej decyzji Rady UE, z inicjatywy KE za opinią PE, jest to procedura kładki.
Kryteria kopenhaskie to stabilność instytucjonalna, sprawna gospodarka rynkowa, zdolność do wywiązywania się z zobowiązań oraz zdolność do przyjęcia nowych państw przez UE. Czyli wymóg europejskości, funkcjonującej demokracji, gospodarki rynkowej
6.Podmiotowość prawnokrajowa WE/UE. Podmiotowość prawnomiędzynarodowa WE/UE (ius contrahendi – ius tractatuum, ius legationis, przywileje i immunitety dyplomatyczne WE/UE i jej funkcjonariuszy).
Wspólnoty są podmiotami, potwierdzone sprawą Costa, ma ona charakter funkcjonalny, bo ograniczona do zakresu kompetencji. Utrzymuje zatem stosunki, ma zdolność traktatową, korzysta z prawa legacji, ponosi odpowiedzialność mnd., uczestniczy w rozstrzyganiu sporów. Jest też swoisty nakaz stosunków z ONZ. Reprezentacją wobec państw trzecich jest Trojka, na mocy TA Prezydencja, Wysoki Przedstawiciel i KE. Rola Rady to reprezentacja, wszczyna rokowania, zawiera umowy, powołuje komitety; KE utrzymuje bieżące stosunki, wysyła delegacje; PE utrzymuje stosunki z parlamentami. Mają zdolność uczestnictwa w org. mnd., ale rzadko jako członek (tylko FAO, IBRD i WTO). Kwestia kompetencji wyłącznych i konkurencyjnych. Prawo legacji wobec członków przyznających zwyczajowe immunitety. Przywileje i immunitety uchwalone na mocy protokołu z 1965 takie jak: nietykalność lokali, wyłączenie aktywów, nietykalność archiwów, immunitet celny, transfer dokumentów, poruszanie się członków po WE.
II. Charakterystyka prawa WE/UE i źródła prawa WE/UE.
1.Prawo pierwotne i prawo wtórne. Prawo pisane i prawo niepisane. Prawo stanowione i prawo zwyczajowe. Zasady ogólne prawa WE/UE.
Prawo pierwotne to przede wszystkim traktaty UE i WE. Pierwotne składa się z PP I filaru i II oraz III filaru. Wspólnym mianownikiem są zasady z dachu i fundamentu UE. Prawo stanowione obejmuje całość aktów przyjmowanych w UE, z podziałem na pro foro interno i externo. Obszary prawa stanowionego połączone są wymogiem spójności, lojalności i poszanowanie acqcomm.
Zasadami ogólnymi są zasada pomocniczości (wspólnota działa w takim zakresie, w jakim cele nie mogą być osiągnięte przez państwa członkowskie, a rozwiązanie wspólnotowe zapewnia lepsze rezultaty). Zasada proporcjonalności (działanie WE nie wykracza poza osiąganie celów traktatu). Zasada niedyskryminacji (podobne sytuacje nie powinny być traktowane inaczej, chyba, że różnica jest wyraźnie uzasadniona, zakaz ze względu na obywatelstwo, równe traktowanie obu płci, ras, etniki, religii, orientacji i wieku). Zasada solidarności (solidarna realizacja przez państwa członkowskie zadań WE, ułatwianie działań. Zasada pewności prawa (prawo ma być pewne a jego zastosowanie przewidywalne dla podmiotów, jasność przepisów).
Najważniejszą zasadą jest zasada lojalności, z niej wyciągnięto obowiązek stosowania prawa wspólnotowego, zakaz stanowienia prawa sprzecznego, ściganie naruszeń prawa, odpowiedzialność za naruszenia, wspieranie organów przez udzielanie informacji oraz współpracę. Ze względu na szczerą współpracę państwa muszą mieć respektowane podstawowe interesy, wspierane organy przy implementacji prawa wspólnotowego, dostatecznie informowane.
Acqcomm to dorobek wspólnotowy, jest to objęcie wszystkich III filarów.
2. Źródła prawa w I filarze Unii Europejskiej (WE).
Prawo pierwotne to a) traktaty założycielskie b) ogólne zasady prawa. Prawo pochodne (wtórne) to a) akty instytucji b) umowy międzynarodowe.
· Traktaty, na których opiera się UE to EWWiS 1951, TEWG 1957, TEWEA 1957, TUE 1992 oraz ich protokoły. Zalicza się również traktaty nowelizujące JAE 1986, Traktat z Maastricht 1992, TA 1997, TN 2001. Do tego dochodzą traktaty akcesyjne 1972, 79, 85, 94, 2004. Oraz umowy państw członkowskich normujące najistotniejsze kwestie ustrojowe.
· Zasady ogólne prawa są wyciągane na wierzch przez ETS, bo tkwią immanentnie w traktatach. Zasady charakteryzujące prawo UE to pierwszeństwa prawa, bezpośredniego skutku oraz zasada lojalności. Zasady zaliczane do kanonów praworządnych to pewność prawa, ochrona zaufania, zasada równości i zakazu dyskryminacji, zgodności działania, demokratyzmu i jawności. Osobną grupą ogólnych zasad są prawa podstawowe.
· Akty prawa pochodnego to rozporządzenia dyrektywy, decyzje, zalecenia i opinie. Nie ma hierarchii, mają różne funkcje, adresatów i odmienny charakter. Zasady lex posteriori i lex specialis.
o Rozporządzenia – mają zasięg ogólny, wiążą w całości i bezpośrednio są stosowane. Adresatami instytucje, organy, państwa i jednostki. Charakter abstrakcyjny, porównane do ustaw. Nie muszą być inkorporowane, państwa są zobowiązane do uchylenia wcześniejszych przepisów niezgodnych. Powinny one być kompletne, ale często nie są. Są najgłębszą ingerencją, prowadzi do unifikacji. Normują np. politykę rolną, prawo celne.
o Dyrektywy – wiąże państwo w odniesieniu do rezultatu, pozostawia swobodę wyboru formy i środków, kierowane do państw członkowskich. Nie normują w sposób pełny zagadnień, wymagają uściślenia, Podlegają wprowadzeniu do prawa, do końca terminu. Konieczność transpozycji, czyli wprowadzenia do krajowego porządku przez właściwy organ. Zawiadomienie o transpozycji. Do państw należy wybór formy i środków osiągania rezultatu. Niepełna implementacja może być przedmiotem odpowiedzialności. Po transponowaniu konieczne jest wydanie dostosowań itp. Konieczność zapewnienia rezultatu. Prowadzą do unifikacji, zbliża porządki prawne, dochodzenie do wspólnych celów. Ważna kwestia swobody ustawodawcom. Dyrektywy urzeczywistniają ideę w głównej mierze rynku wewnętrznego.
o Decyzje – wiąże w całości adresatów, do których jest kierowana, ma charakter indywidualni i są porównane do aktów administracyjnych. Podmioty to państwa, przedsiębiorstwa lub inne podmioty prawa.
o Zalecenia i opinie – nie mają mocy wiążącej, adresatem mogą być instytucje, państwa lub inne podmioty. Niekiedy opinie są elementem procedury np. opinia PE ws umów mnd.
o Akty nienazwane – uchwały, rezolucje, wytyczne, komunikaty itp. Jest to tzw. soft law.
Przepisy TWE dają często możliwość wyboru między dyrektywą, a rozporządzeniem oraz między tymi, a decyzją. Przy wyborze powinno się kierować postulatem najbardziej odpowiedniego środka na zasadzie proporcjonalności. Lepiej wybierać łagodniejszą ingerencję, ale różnica między dyrektywą, a rozporządzeniem może się zatrzeć.
· Umowy międzynarodowe – odnośnik do punktu VII
3. Źródła prawa w II filarze Unii Europejskiej (WPZiB).
II i III filar oparte są na współpracy międzyrządowej, częstokroć podnosi się przypisywanie tych aktów państwom, nie zaś UE.
A) Zasady i ogólne wytyczne (bez mocy wiążącej, ustanawiane przez RE) B) Wspólne strategie (ustala RE, dotyczą spraw o ważnych wspólnych interesach, uchwalany cel, czas trwania i środki). C) Wspólne działania i stanowiska (za realizację WPZiB odpowiada RUE, mają charakter wiążący; działania mają miejsce, gdy istnieje potrzeba działań operacyjnych; stanowiska określają podejście UE w odniesieniu do danego problemu) D) Umacnianie współpracy (wymiana informacji, koordynacja działań, pytania do Rady)
4. Źródła prawa w III filarze Unii Europejskiej.
Początkowo były to jedynie konwencje, a także wymiana informacji. Problemem konwencji była konieczność ratyfikacji np. europol, pomocy prawnej w sprawach karnych.
W ramach I filara są to rozporządzenia (szczególnie współpraca sądowa w sprawach cywilnych), dyrektywy (w odniesieniu do kwestii imigracyjnych), decyzje (ostatnio z FR w zakresie współpracy wizowej). W ramach III filara są to decyzje (szeroki charakter, są wiążące, ale nie ma organów wymuszających, nie są bezpośrednio skuteczne), decyzje ramowe (zbliżony charakter do dyrektyw, ale nie mają skutku bezpośredniego, za cel harmonizacja prawa, obowiązkowa implementacja, Rada jednomyślnie – częstokroć są preferowane wobec dyrektyw), wspólne stanowiska (Rada przyjmuje jednogłośnie, które ustalają sposób postępowania w określonej sprawie, głównie stosunki z organizacjami), umowy międzynarodowe (konwencje przez Radę jednomyślnie oraz umowy z państwami trzecimi i org. mnd.
5. New Governance (agencje w systemie UE, Otwarta Metoda Koordynacji, benchmarking)
Nie obowiązuje.
6. Wykładnia prawa wspólnotowego.
Do wykładni są upoważnione wszystkie organy stosujące to prawo. Szczególna rola ETS. Czuwa nad poszanowaniem prawa w wykładni. Ma kompetencje w całości prawa wspólnotowego, po części II filar oraz ściślejszej współpracy. Wykładnia językowa (wielość języków), wykładnia systemowa (usytuowanie w całości danego aktu prawnego), celowościowa (ustalenie motywów w poszczególnych przepisach) – szczególnym przypadkiem jest wymóg efektywności.
III. Instytucje Unii Europejskiej w systemie prawnym WE/UE
Rozróżnienie między instytucjami oraz organami. Formalnie instytucje są wymienione w TWE: Rada, Komisja, TS, TO i PE. Trzy przesłanki materialne: podstawa w prawie pierwotnym, kompetencje horyzontalne, organ samodzielny. Ma to znaczenie kompetencyjne.
1.Rada Europejska.
Początkowo organ nieformalny, zbierał się od lat 60tych. Traktatowa podstawa w JAE, w skład wchodzą szefowie państw lub rządów oraz przewodniczący KE. Towarzyszą MSZ i członek KE. Odróżnienie od Rady UE. Przewodnictwo w RE jest pochodną prezydencji. Zbiera się co najmniej dwa razy w roku, zwykle w miastach prezydencji jednak TN zasada, że powinna być to Bruksela. Rolę w przygotowaniach odgrywa Rada ds. ogólnych i SZ. Na zakończenie wydawana konkluzja prezydencji, akty przyjmowane konsensusem. Funkcje RE to nadawanie impulsów i określanie ogólnych kierunków politycznych. Składa sprawozdanie.
7. Parlament
Działanie reguluje wiele dokumentów m.in. TWE, akt o wyborach bezpośrednich, regulamin PE oraz krajowe ordynacje. Początkowe Wspólne Zgromadzenie, w 1958 r. jako Zgromadzenie Parlamentarne, PE oficjalnie na mocy JAE. Siedziba w Strasburgu z 12 posiedzeniami, dodatkowe posiedzenia w Brukseli, a komisje i sekretariat w Luksemburgu. Deputowani to przedstawicieli narodów, początkowo parlamentarzyści, później od 1979 wybory bezpośrednie. TWE przewidział, że liczba członków nie może przekroczyć 732, aktualnie 785. W następnej kadencji maksymalnie 736. Posłowie wybierani w państwie, nie muszą być obywatelami, kadencja 5 lat. Jednolita procedura wyborcza, ogólne zasady: proporcjonalność, niełączenie mandatu z m.in. członkiem rządu, KE, sędzią, a także parlamentem krajowym. Wynagrodzenie takie jak w kraju, nowe zasady 38,5 prezesa TS. Na czele przewodniczący i Prezydium z 14 wiceprzewodniczącymi, na okres 2,5 roku. Kieruje całością prac, reprezentuje PE, wewnętrznym funkcjonowaniem, ustalanie preliminarza; Konferencja przewodniczących to przewodniczący + lide...
martita6070