KOMUNIKACJA JEDNOKIERUNKOWA I DWUKIERUNKOWA
PRECYZYJNOŚĆ KOMUNIKATÓW
Ćwiczenie Wady i zalety – komunikacja werbalna vs niewerbalna
ZALETY KOMUNIKACJI WERBALNEJ
NIE WYMAGA NAKŁADU CZASU I PRACY – FORMA NATYCHMIASTOWEGO
KONTAKTU
POZWALA PRZEKAZAC RÓŻNORODNE INFORMACJE, WYWYIERAĆ WPŁYW ORAZ SŁUŻY OSIĄGANIU CELÓW SPOŁECZNYCH ZWIĄZANYCH NP. Z WYKONANIEM ZADANIA
PRZYNOSI INFORMACJE O WYDARZENIACH ZEWNĘTRZNYCH
JEST CAŁKOWICIE KONTROLOWANA
NABYWANA W TRAKCIE PROCESU SOCJALIZACJI
WADY KOMUNIKACJI WERBALNEJ
WYWOŁUJE PRZECIĄŻENIE INFORMACYJNE
CZASOCHŁONNE I PRACOCHŁONNE NIEKTÓRE FORMY KOMUNIKACJI
WYMAGA ZNAJOMOŚCI OKREŚLONYCH REGUŁ GRAMATYCZNYCH I SPOŁECZNYCH
RÓŻNICE JĘZYKOWE
JEDEN KANAŁ PRZEKAZU – DZWIĘKOWY/PISEMNY
DRUGORZĘDNE ZNACZENIE TREŚCI PRZEKAZU
ZALETY KOMUNIKACJI NIEWERBALNEJ
STANOWI UZUPEŁNIENI KOMUNIKACJI WERBALNEJ
DOSTARCZA INFORMACJI, SŁUŻY WYWIERANIU WPŁYWU ORAZ OSIĄGANIU CELÓW SPOŁECZNYCH I WYKONYWANIA ZADANIA
WYRAŻA STOPIEŃ INTYMNOŚCI ROZMÓWCÓW
SŁUŻY SYNCHRONIZACJI KOMUNIKACJI WERBALNEJ
UMOŻLIWIA OKAZYWANE SYMPATII CO EST WAŻNĄ UMIEJĘTNOŚCIĄ SPOŁECZNĄ I WARUNKIEM AKCEPTACJI BĄDŹ ODRZUCENIA OTOCZENIA SPOŁECZNEGO
JEST GŁÓWNYM KANAŁEM AUTOPREZENTACJI, A TAKŻE WPŁYWA NA ATRAKCYJNOŚĆ SEKSUALNĄ ORAZ WZAJEMNĄ SYMPATIĘ
WARUNKUJE PRZEBIEG INTERAKCJI, GDYŻ TWORZY PIERWSZE WRAŻENIE I ATMOSFERĘ KONTAKTU
UŁATWIE PRZEKAZYWANIE NIEKTÓRYCH TEREŚCI (INFORMACJI), EMOCJI I POSTAW
DEFINIOWANIE REALCJI I WZAJEMNEGO USTOSUNKOWANIA ROZMÓWCÓW
WIELE KANAŁÓW KOMUNIKACJI
WADY KOMUNIKACJI NIEWERBALNEJ
MAŁA PRECYZYJNOŚĆ KOMUNIKATU
RÓZNORODNOŚĆ INTERPERTACJI KOMUNIKATÓW
POSIADA UTRUDNIONE KONTROLOWANIE PRZEZ CO DAJE MOŻLIWOSĆ KŁAMANIA I MANIPULACJI
ZALEZNA OD KONTEKSTU KULTUROWEGO
NIESPÓJNOŚĆ KOMUNIKATÓW, WYWOŁUJE DEZORIENTACJĘ I UTRUDNIA OSIĄGNIĘCIE POROZUMIENIA
PRECYZYJNOŚC KOMUNIKACJI
Aby nasz komunikat był precyzyjny należy zwrócić uwagę na to:
Co mówimy…
Jak mówimy…
Do kogo mówimy…
W jaki sposób…
Dlaczego? W jakim celu...
Precyzyjne komunikowanie wyraża się w:
świadomym i intencjonalnym komunikowaniu się;
zwięzłej formie – mówienie „na temat”; zbyt długi komunikat – zapominanie;
płynnym przepływie informacji, czyli wymaga zarówno sprawnego „nadawania” komunikatu jak i jego odbierania;
spójności komunikatów werbalnych i niewerbalnych;
konkretność a nie ogólnikowość komunikatów;
odpowiednio dobranym tempie mówienia i długości wypowiedzi;
dostosowaniu języka do możliwości odbiorców;
ZASADY OBOWIĄZUJĄCE NADAWCĘ I ODBIORCĘ:
KONKLUZJA:
Jeżeli więc zależy nam na precyzyjnej komunikacji zarówno w pracy jak i w domu, zwracajmy uwagę nie tylko na to, co mówimy, ale przede wszystkim jak mówimy. Starajmy się dobrze przemyśleć to, co chcemy zakomunikować, a następnie dobrać środki przekazu tak, by treść była zgodna z naszymi intencjami. Dbajmy o precyzję myśli, słów i czynów (zachowań). Jeżeli te trzy rzeczy są spójne, także nasza komunikacja będzie spójna i wiarygodna, a przez to my będziemy odbierani jako godni zaufania i komunikatywni.
CZTERY WYMIARY KAŻDEJ WYPOWIEDZI:
Każda wypowiedź zawiera cztery grupy informacji:
informacje rzeczowe — coś o sprawie, konkret, najczęściej wypowiadane wprost, kluczowe w kontaktach zawodowych,
ujawnienie siebie — coś o sobie, wskazówkę o tym, co we mnie się dzieje, co leży mi na sercu, co jest dla mnie ważne i jak rozumiem swoją rolę; to może się działać wprost („wypowiedź ja”) lub nie wprost.
określenie relacji — coś o partnerze rozmowy i o tym, jak się do niego odnoszę, najczęściej poprzez ton swojego głosu, mimikę, rodzaj sformułowań, określamy swój stosunek do rozmówcy (za kogo go uważam, co o nim myślę – przynajmniej odnoście aktualnego tematu rozmowy); te sygnały najczęściej ujawniane nie wprost ale między wierszami.
apel — coś o oczekiwaniach, często mówiąc do kogoś, chcę także wywrzeć wpływ, swoim słowem chcę nie tylko do drugiego dotrzeć, ale także coś w nim zmienić.
KONCEPCJA „POCZWÓRNEJ TUBY” I „POCZWÓRNEGO UCHA”
F. SCHULZA VON THUNA
W komunikacji „poczwórnej tuby” i „poczwórnego ucha” jakiekolwiek komunikaty nadawane i odczytywane mogą być w czterech płaszczyznach. Każda wypowiedź to pakiet, niosący cztery różne rodzaje informacji. To „poczwórna tuba”. Każda wypowiedź może być też odczytana w tych samych czterech kanałach. To „poczwórne ucho”. Oto te kanały komunikacji.
Kwadrat komunikacyjny zawiera tylko cztery elementy, ale otwiera przed inteligentnymi rozmówcami ogromne pole do rozwoju! Wszystkie te płaszczyzny razem wzięte mogą wpływać na jasność nadawanych przez nas komunikatów, ułatwiać lepsze odczytywanie przekazów!
Rys. 1 „Poczwórna tuba” – cztery ważne kanały w komunikacji.
Rys. 2 „Poczwórne ucho” - cztery ważne kanały komunikacji
PRZYKŁADY:
1) Wyobraź sobie, małżeństwo jadące w samochodzie. Ona prowadzi. On siedzi po jej prawej stronie. Zbliżają się do skrzyżowania, zapala się czerwone światło. Ona zatrzymuje pojazd. Po chwili światło zmienia się na zielone. Ona nie rusza. Czeka. I wtedy podniesionym głosem odzywa się jej mąż:
- Światło jest zielone! Zostawmy na razie kwestię: pojechali, czy nie pojechali.
1. Warstwa rzeczowa. Zawiera komunikat wprost: „Światło jest zielone!”.
2. Ujawnianie siebie. Być może ta wypowiedź tak naprawdę znaczy: „Śpieszy mi się!”.
3. Warstwa apelu. Cytowana wcześniej wypowiedź może znaczyć: „Jedź!”. Ewentualnie, jeśli nie zjadł dzisiaj śniadania i ma stan hipoglikemiczny: „Jedź, do diabła!”, „Jedź do diabła!”.
4. Warstwa relacji. Być może ton głosu i komunikat pouczający odzwierciedla relację wyższości: „Potrzebujesz mojej pomocy. Ja tu muszę rozkazywać. Jestem lepszym kierowcą”. To relacja nierównowagi, nie za bardzo partnerska.
2) A teraz wyobraź sobie inną sytuację. Samochód prowadzi mężczyzna. Zatrzymuje go przy drodze. Wsiada urocza autostopowiczka. Zapinając pasy bezpieczeństwa wypowiada z filuternym uśmiechem kwestię:
- Jestem dobrze zabezpieczona!
Jak kierowca – mężczyzna mógłby zinterpretować tę wypowiedź? Jakie jest jego „poczwórne ucho”?
1. Warstwa rzeczowa. „Jestem dobrze zabezpieczona.”
2. Ujawnianie siebie. „Mam ochotę na coś więcej niż jazdę.”
3. Warstwa apelu. „Możesz ze mną pożartować, poflirtować”.
4. Warstwa relacji. „Jesteś dla mnie atrakcyjnym partnerem”.
A jaka mogła być jej „tuba”? Na przykład taka:
2. Ujawnianie siebie. „Zależy mi na bezpiecznym dojechaniu do celu.”
3. Warstwa apelu. „Możesz ruszać, zgodnie z przepisami”.
4. Warstwa relacji. „Szanuję przepisy w Twoim samochodzie”.
Taka tuba! Jak widać na tych przykładach, interpretacje mogą być czasami mylne i prowadzić do niewłaściwych zachowań! Ale rozwijanie inteligencji emocjonalnej wiąże się z coraz lepszym odczytywaniem komunikatów „poczwórnym uchem”.
NADWRAŻLIWE USZY
1. Nadwrażliwe ucho rzeczowe
To bardzo „rzeczowa” osoba. Dla kogoś takiego liczyć się może tylko to, co konkretne, mierzalne. Powie ci: „Tyle prawdy, ile w papierach”. I nie będzie zważał na łzy.
2. Nadwrażliwe ucho apelu
Ktoś taki będzie się wszędzie doszukiwał apeli do niego skierowanych. Zwykłe narzekanie na brak gotówki może potraktować jako zawoalowaną prośbę o pożyczkę.
3. Nadwrażliwe ucho ujawniania siebie
Ktoś taki jest nadmiernie wyczulony na psychologiczne interpretacje. Kolega psychologa, też psycholog, zapyta o godzinę, a ten z nadwrażliwym uchem ujawniania siebie zapyta:
- Chciałbyś o tym porozmawiać?
4. Nadwrażliwe ucho relacji
Ludzie z nadwrażliwym uchem relacji są przeczuleni na punkcie zachowania dobrym relacji z wszystkimi, zawsze i wszędzie. Mówi się nieraz o tych uległych: „Jak ktoś ma miękkie serce, to musi mieć twardą pupę”. Natomiast ludzie przeczuleni w warstwie relacji mogą także walczyć o równość praw.
JAK POWSTAJE PLOTKA:
PLOTKA to kontrolowany przepływ informacji, zwykle krótkich wiadomości o charakterze szkalującym, bądź prowokacyjnym, lub niesprawdzona lub kłamliwa pogłoska powtarzana z ust do ust, najczęściej szkodząca czyjejś opinii.
Plotkowanie - czynność, której nie pochwalamy, ale której większość z nas z upodobaniem się oddaje. Naukowcy twierdzą, że przeznaczamy na to aż 70 proc. czasu rozmów. Na czym więc polega tajemnica sukcesu plotki?
MOTYWY POWSTAWANIA PLOTKI:
pewnego rodzaju pustkę wewnętrzną
silna potrzeba bycia zauważonym
potrzeba poczucia więzi z jakąś grupą
wrogość i zawiść - instrumentem zemsty przeciwko naszemu wrogowi
projekcja własnych, stłumionych emocji
strach
ZNIEKSZTAŁCANIE PRZEKAZYWANYCH INFORMACJI
Mechanizm plotki często powstaje przy wielokrotnym przekazywaniu informacji na co wskazują strzałki po boku lejka. Często następuje proces utraty informacji (zapominania) i konfabulacji (nieświadomego zastępowania informacji inną). Lejek pokazuje skracanie lub wydłużanie informacji w procesie jej przekazywania.
KOMUNIKACJA JEDNOKIERUNKOWA VS DWUKIERUNKOWA
Komunikowanie się może być:
jednokierunkowe - nadawca przekazuje informacje bez oczekiwania ich potwierdzenia przez odbiorcę,
dwukierunkowe - nadawca uzyskuje potwierdzenie przekazanej informacji, np. w formie pytań zadawanych przez odbiorcę.
Jednokierunkowe komunikowanie się jest szybsze, może być stosowane w przypadku komunikatów prostych i łatwych do przekazania. Jest ono także bardziej uporządkowane. Nadawcy mają większą pewność siebie, gdyż nie są „atakowani" przez odbiorców. Ten sposób komunikowania się jest skuteczny wtedy, gdy szczególnie trzeba dbać o porządek, np. w trakcie masowego zgromadzenia publicznego.
Dwukierunkowe komunikowanie się jest dokładniejsze. Sprzężenie zwrotne pozwala nadawcy na udoskonalenie i doprecyzowanie komunikatu. Odbiorcy przez możliwość zadawania pytań lepiej rozumieją komunikat co zwiększa ich pewność siebie. Ten sposób porozumiewania się jest niezbędny w przekazywaniu komunikatów skomplikowanych. Ma ona dodatkowo, przez możliwość wypowiedzenia się i zadawania pytań, aspekt motywacyjny.
KOMUNIKACJA:
JEDNOKIERUNKOWA DWUKIERUNKOWA
- kiedy komunikowanie musi - kiedy ważna jest,
być szybkie, a dokładność dokładność a wiadomość
łatwa do osiągnięcia jest skomplikowana
- kiedy porządek uważany jest
za szczególnie ważny
(np. duże zgromadzenia)
4
twojtrener