· Przekazujemy sobie uśmiech
Dzieci siedzą w kole , zaczyna osoba prowadząca , objaśniając pokazuje dzieciom :
„Przesyłam uśmiech dziecku , które siedzi obok mnie po stronie prawej”
dotyka ramienia tego dziecka i patrząc mu w oczy uśmiech się.
Dzieci przekazują sobie uśmiech bez słów, dotykając lekko ramienia kolegi z prawej strony i uśmiechają się najpiękniej jak potrafią.
• · Powitanie „Zum”
• Dzieci siedzą lub stoją w kole . osoba prowadząca pokazuje sposób powitania :
Wyciągamy prawą rękę , kciuk skierowany do góry oznacza że
• jest nam dzisiaj bardzo wesoło.
Kciuk w bok że nie wiemy jaki dzisiaj mamy nastrój.
• Kciuk w dół , że jest nam smutno.
Każde dziecko zgodnie ze wskazówkami zegara , wyciąga prawą rękę kciukiem określa swój nastrój i krzyczy przy tym słowo np. „Zum”. Powitanie to powtarzamy w coraz większym tempie. Przeważnie przy trzecim razie smutny nastrój dzieci poprawia się .
· Powitanie przez dotyk
Ta zabawa może mieć wiele odmian np.
Dzieci siedzą na dywanie w siadzie płaskim
„Witamy swoje nogi” – przesuwając się dotykają swoimi stopami stóp kolegów mówiąc przy tym np. „część” , mogą też wymienić imię witanego kolegi . Przy tym powitaniu dzieci mogą też dotykać się otwartymi dłońmi , czołami , kolanami, łokciami itp.
· Powitanie z autoprezentacją
Dzieci w kole , każda osoba w wyznaczonej kolejności wchodzi do koła i za pomocą klaskania , tupania , oklepywania wybija sylaby ze swojego imienia , mówiąc je głośno . Wraca na miejsce a pozostałe dzieci powtarzają w ten sam sposób imię kolegi Dzieci mogą też wymawiać imię podskakując , pokazując różne figury lub miny, mówić z różnym natężeniem głosu .
WARIANT II
„Pokaż mi swój nastrój – każde dziecko po kolei pokazuje swój nastrój np. jestem wesoły , smutny , zły itp. pozostałe dzieci pokazują to samo i mówią głośno imię kolegi.
· Witam wszystkich , którzy
WARIANT I
Dzieci ustawione w kole , do środka wchodzą te dzieci np. które mają długie włosy i wszystkie naraz starają dotknąć się np. kolanami.
Zabawa odbywa się na znak osoby prowadzącej
Witam wszystkich którzy mają np. niebieskie oczy , te dzieci wchodzą do środka koła . Mogą też wejść np. pod chustę Klanza , a pozostałe unoszą spadochron wysoko. Można tu też wykorzystać gumę która po rozciągnięciu zmieści dowolną ilość osób.
WARIANT III
Osoby witane mogą klaskać np. nad głową , a pozostałe np. tupać, uderzać w różne części ciała .
· Powitanie z piosenką
Jest to powitanie bardzo osobiste , cała grupa wita po kolei każdego jej uczestnika . Na melodię piosenki „Panie Janie” śpiewamy następujący tekst , wykonując przy tym następujące gesty :
„ Witaj Marysiu , witaj Marysiu – pokazujemy obiema rękami witaną osobę .
Jak się masz , jak się masz ? – rozkładamy ręce w geście pytającym
Wszyscy cię witamy , wszyscy cię kochamy – krzyżujemy ręce w kierunku ramion .
Bądź wśród nas , bądź wśród nas – osoba witana wraca do koła ; wszyscy podają sobie ręce.
· Wróżka wita nas
Nauczycielka przebrana za wróżkę wita dzieci i zaprasza do swojego królestwa . Wszyscy stoją w kręgu trzymając się za ręce , wróżka mówi :
„Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg niech wróci do moich rąk” i przekazuje uścisk dłoni dziecku stojącemu obok, dziecko to przekazuje uścisk następnemu aż iskierka obiegnie cały krąg. Następnie dzieci mogą wymyślić inne sposoby trzymania.
· Prawe miejsce jest puste
Miejsce po mojej prawej stronie jest puste , więc zapraszam do siebie Asię , która przyjdzie do mnie jak zajączek podskakując.
· Abecadło
Zabawa polega na zamianie miejsc między uczestnikami. Prowadzący siedzi w środku kręgu i podaje hasło : zamieniają się miejscami ci , których imiona zaczynają się głoską np. A i W. Każdy może być prowadzącym.
· Krążący krasnoludek
Wszyscy siedzą w kole i przekazują sobie maskotkę - krasnoludka mówiąc ;
oto krasnoludek , dostałem go od ...,
ja mam na imię ... ,
krasnoludka oddam ... , osobie siedzącej np. po prawej stronie
· Imię i gest
Każdy z uczestników wypowiada swoje imię , dołączając do niego dowolnie wybrany gest. Reszta grupy powtarza to imię i gest .
W następnej rundce grupa stara się powtórzyć wszystkie imiona i gesty .
Wywołane osoby pomagają w razie potrzeby.
Wykonywane gesty mogą mieć ustaloną tematykę np. ruchy zwierząt .
· Imię do imienia
Każdy z uczestników wymienia swoje imię . Osoba , która trzyma przedmiot np. piłkę , wymienia swoje imię i toczy piłkę do wybranej osoby jednocześnie wymieniając jej imię.
W razie pomyłki przedmiot wraca do rzucającego, a grupa pomaga mu wymienić właściwe imię.
· Ciuchcia
Uczestnicy siedzą w kręgu . prowadzący chodzi wewnątrz w takt skandowanego jego imienia : To Zosia, To Zosia, To Zosia, To Zosia... ( siedzący w kręgu mogą wymachiwać przy tym rękami). Prowadzący w tym czasie wskazuje następną osobę , która podchodzi do niego , kładzie mu ręce na ramiona . W tym czasie wszyscy wypowiadają imię „nowego wagonika” skandując imię tak jak poprzednio.
Kolejno zaproszone dzieci wchodzą do środka i tak powstaje pociąg.
· Pajęczynka
Do zabawy potrzebny jest kłębek wełny . Uczestnicy siedzą w kręgu .
Osoba która trzyma wełnę nawija jej koniec na palec , po czym rzuca do kogoś mówiąc np. : „Ania do Małgosi:. Następna osoba robi to samo. Każdy posiadający włóczkę nawija ją sobie na palec . Zabawę kończymy gdy wszyscy będą mieli nawiniętą nitkę na palec a tym samym utworzy się pajęczynka. Osoba ostatnia w kolejności zaczyna nawijać nitkę na kłębek , Wraca on do poprzedniej osoby . Należy przekazując włóczkę powiedzieć coś miłego na ucho serdecznie się uśmiechając.
· Cztery kąty
Ujawnienie nastroju poszczególnych uczestników zajęć .
-Każdy z kątów sali przypisujemy innej porze roku . Prosimy dzieci aby stanęły w tym kącie który odpowiada ich nastrojowi . Na koniec rozmowa w grupach dlaczego wybrałem akurat ten kąt .
( Mam nastrój wiosenny ponieważ... itd. )
- Każdy po ocenie swojego nastroju wybiera z „nastrojowego kosza”
„buźkę – emblemat” odzwierciedlającą jego nastrój i przypina sobie do ubrania.
Jeśli w trakcie dalszych zajęć nastrój się zmieni można emblemat wymienić .
· Kostka
Uczestnicy podzieleni na grupy 6 osobowe . Na dużym arkuszu – po jednym dla grupy narysowane jest koło podzielone na 6 części . Na każdej z nich zaznaczone są oczka kostki i wypisane pytania . Wyrzucamy kostką określoną liczbę oczek i odpowiadamy na pytania zapisane na polu z tyloma oczkami. Każdy uczestnik ma prawo do rzutu lub do rezygnacji z niego.
ZABAWY INTEGRACYJNE (RÓŻNE)
· Tańczący kapelusz
Uczestnicy siedzą w obrębie koła , jeden za drugim . Osoba rozpoczynająca – posiadająca kapelusz na głowie zakłada go osobie siedzącej przed nią ; ta robi to samo w rytm muzyki . Po pauzie następuje zmiana kierunku wędrówki kapelusza .
· Mieszanina
Ustawiamy w kręgu taką ilość krzeseł , aby było o jedno krzesło mniej niż uczestniczących w zabawie osób. Wszyscy siadają , a jedna osoba rozpoczyna zabawę stojąc w środku kręgu zwracając się do pozostałych :
Wszyscy , którzy kiedykolwiek pociągnęli kogoś za włosy ; którzy potrafią pływać ; jeździć na rowerze ; którzy zburzyli koledze budowlę z klocków itp. niech wstaną i zamienią się miejscami – usiądą na innym krześle . Osoba prowadząca wymyśla zdarzenie które jej również się przytrafiło , dlatego też siada na krześle . Jedna z osób nie znajdzie miejsca , w związku z tym ona będzie kontynuować zabawę zwracając się do pozostałych : „ Wszyscy , którzy ...” . Zabawę można kontynuować do momentu aż wszyscy uczestnicy będą mieli możliwość znaleźć się w środku .
· Gorące krzesło
Ochotnik siada na specjalnie przygotowanym krześle . Pozostali członkowie grupy zwracają się do niego (jeśli chcą ) kończąc zdania :
Lubię w Tobie , podoba mi się...
Czasami przeszkadza mi w Twoim zachowaniu...
Prowadzący pilnuje , aby osoba zwracająca się do ochotnika kończyła obydwa zdania w podanej kolejności. Nie pozwalamy mówić tylko o tym co komuś przeszkadza w zachowaniu ochotnika ( warto podkreślić , że zawsze , jeśli się postaramy to znajdziemy w zachowaniu drugiej osoby , to co nam się podoba )
Na zakończenie pytamy się czy ochotnik dowiedział się czegoś nowego na swój temat ? Czy coś go zaskoczyło ? Jak się czuje po ćwiczeniu ?
· Głaski
Uczestnicy mają przypięte kartki papieru na plecach . prowadzący ustala kod głasków – czyli miłych słów np. „Bardzo cię lubię” – serduszko : „Jesteś miły i wesoły” - słońce ; „Jesteś dobrym kolegą – uśmiechnięta buzia itp.
Dzieci chodząc między sobą wypisują mijanym osobą „głaski” , czyli ciepłe informacje o nich .
Na zakończenie następuje odczytanie zdobytych „głasków”.
· Pląs „Kiedy jesteś sam”
REFREN
haneczka.84