Halloween.pdf

Halloween

Halloween (nazwa ta pochodzi od angielskiego określenia „All-Hallow's-Even” czyli „w

przeddzień wszystkich świętych”; niektórzy nazwę tę kojarzą z angielskim słowem „hell”

oznaczającym piekło) nie pochodzi jak się powszechnie sądzi z Ameryki, ale z Wysp

Brytyjskich. Dwa i pół tysiąca lat temu tereny dzisiejszej Anglii, Irlandii, Szkocji, Walii a

także północnej Francji zamieszkiwały plemiona Celtów. Mieli oni swoich okultystycznych

kapłanów, zrzeszonych w międzyplemienny zakon z siedzibą w Brytanii. Oprócz

sprawowania funkcji duchownych (między innymi wierzyli w wędrówkę dusz) byli

lekarzami i sędziami. Zajmowali się również obserwacją gwiazd oraz uprawianiem magii.

31 października obchodzili oni najważniejsze w roku święto ku czci boga śmierci –

Samhaina. Święto to oznaczało koniec lata z racji zakończenia żniw. Do tego czasu

należało zakończyć wszystkie zaległe sprawy: zebrać zbiory, spędzić bydło z pastwisk,

ubić nadmiar zwierząt, zapłacić trybuty i spłacić długi.

Halloween uważano za okres, kiedy granica między światem żywych i umarłych jest

najcieńsza a więc i kontakt z duchami był najłatwiejszy. Wierzono, że Samhain

kontrolował duchy umarłych i pozwalał spoczywać im w spokoju lub kazał pokutować za

grzechy. W tę szczególną noc sprowadzał na ziemię dusze złych zmarłych, którzy odeszli

podczas minionego roku, żeby odpokutowali swoje złe czyny. W tym celu umieszczał

dusze w ciałach zwierząt tym bardziej prymitywnych, im więcej grzechów znajdowało się

na ich koncie. Tylko Samhain miał prawo sądzić i wydawać wyrok odnośnie ich dalszego

losu oraz tego, w jaki sposób mieli dalej egzystować, czy to w ciele zwierzęcia, czy w

ciele niebieskim w niebie. Celtowie wierzyli, że składając dary i ofiary są w stanie

przebłagać boga śmierci za swoje grzechy i sprawić, że dusze będą mogły osiągnąć

niebiańską nagrodę. Wierzono również, że razem z Samhainem wędruje w ową noc na

ziemię jego przyboczna straż – wróżki, chochliki, gnomy itp. Spodziewano się

prześladowań z ich strony i by ukryć się przed nimi, przebierano się w skóry zabitych

wcześniej zwierząt, myśląc, że złe duchy zobaczywszy przebierańca, pomyślą sobie, że

to także pokutujący i zostawią go w spokoju.

Innym rodzajem ochrony przed mocami ciemności był zwyczaj palenia przez druidów

ogromnych ognisk na szczytach wzgórz, w dąbrowach leśnych, określanych jako święte

gaje, co zapewnić miało przybycie dobrych duchów i oddalenie złych. Tych samych

ognisk używano jednocześnie do oddawania czci bogu słońca - Lugowi, uważanemu

przez Celtów za najlepszego przyjaciela, który dając wzrost zbożu, umożliwia ludziom

dostatnią egzystencję. Wierzono, że nocą 31 października słońce stacza walkę z zimą i

złe duchy czają się wokół, powodując, że Lug traci moc, a bóg śmierci staje się silniejszy.

Paląc ognie chciano wzmacniać osłabione słońce i dodawać mu sił do walki z

ciemnością, chłodem i mrokiem zimy. Druidzi mieli zwyczaj odbywania tańca wokół ogni,

a później – aż do świtu, siedzieli przy ogniach i prosili słońce o zwycięski powrót. Kapłani

ci w ostatnią noc października chodzili również od domostwa do domostwa domagając

się jedzenia. Ci, którzy im odmówili, byli przeklinani. Często zdarzało się, że druidzi

żądali ofiar z ludzi (które zwykle składali o północy), zwłaszcza z młodych dziewcząt,

które były brutalnie zabijane lub palone na stosie. Jeżeli wydana przez rodzinę

dziewczyna zyskiwała aprobatę druidów, zapalali świecę z ludzkiego tłuszczu, co miało

chronić wszystkich pozostałych domowników od demonów. Jeżeli oczekiwania nie

zostały zaspokojone, odprawiali nad domem okultystyczne sztuczki, między innymi

zawieszali na drzwiach wejściowych od domu heksagram, który był znakiem dla szatana

i innych złych mocy do bezkarnego gnębienia jego mieszkańców. Atmosferę strachu i

wszechobecnej grozy zwiększała towarzysząca wędrówkom druidów przeraźliwa

muzyka. Nieodzownym atrybutem celtyckiego święta Halloween były noszone przez

kapłanów duże rzepy, ponacinane na podobieństwo demonów. Uważano, że każdy

kapłan na swojego demonicznego ducha, który osobiście nim kieruje. Dużą wagę

przywiązywano też do noszenia czarnych, długich szat.

Podczas pierwszego stulecia naszej ery Rzymianie zaczęli podbijać sąsiadujące z

Imperium krainy, co zaowocowało przeniesieniem na tereny zamieszkane przez

społeczności celtyckie szeregu rzymskich wierzeń i zwyczajów. Jednym z nich były

obchodzone około 1 listopada – święta Pomony, bogini owoców, drzew i ogrodów.

Rzymianie mieli zwyczaj dziękować Pomonie za dobre żniwa przez przynoszenie do jej

świątyni jabłek i orzechów. Był to również czas festynów i igrzysk sportowych. Z biegiem

lat święta Pomony i Czuwania Samhaina zamieniły się w jedno doroczne, kulturalne

święto, a przełom października i listopada stał się czasem gier, zabaw i rytuałów

zawierających między innymi elementy przebierania się za demony i praktykowanie

przepowiadania przyszłości. Zwolennicy wróżbiarstwa uważali ten wieczór za czas

największych sukcesów wierząc, że właśnie wtedy przychodzą na ziemię demony, aby

sprzyjać ich okultystycznym wysiłkom. Mieli ulubione miejsca spotkań, np. w Szwecji –

Blocksberg, we Francji las Ardennes, w Anglii stare, zrujnowane święte miejsca, takie jak

opuszczone budynki opactw lub kościołów.

W średniowieczu nastąpiło wielkie odrodzenie praktyk satanistycznych. W tym czasie

powstała wiara, że w najlepszą noc do przepowiadania przyszłości, czyli 31

października, czarownice na swoich miotłach, wiedzione przez czarne koty, udają się na

tak zwany „black sabbath” aby czcić szatana. W IX stuleciu Kościół rzymskokatolicki w

osobie papieża Grzegorza IV w 834 r. n.e. ustalił 1 listopada Dniem Wszystkich

Świętych. Postanowiono, co roku tego dnia czcić wszystkich świętych. Poprzez

ustanowienie w dniu 1 listopada pobożnej ceremonii, ówcześni liderzy kościelni mieli

nadzieję zastąpić ciągle praktykowane czary i satanistyczne rytuały. Ojcowie Kościoła

widząc niejednokrotnie pogańskie zwyczaje, starali się nadać tym świętom iście

chrześcijański wymiar. Jednak nie zawsze im się to udawało...

W drugiej połowie XIX wieku tradycja Halloween przywędrowała wraz z irlandzkimi

emigrantami do Ameryki. Halloween stanowi w Ameryce, Australii i krajach anglosaskich

jedno z najważniejszych i hucznie obchodzonych świąt, a przez władze Irlandii

ustanowione jest nawet świętem państwowym. Do dziś w Irlandii obowiązuje zasada, że

po 1 listopada nie zbiera się dzikich owoców, bo mogą być zatrute. W wiejskich

regionach Szkocji, Anglii, Walii i Irlandii w przeddzień 1 listopada sprząta się całe

mieszkanie, gasi ogień pod kuchnią, a gospodynie wykładają jedzenie i napoje, po czym

wszyscy kładą się spać.

W aglomeracjach miejskich Halloween przyjął formę tradycyjnego chodzenia od domu

do domu przebranych za demony, wróżki, chochliki i inne straszydła dzieci z zawołaniem:

TRICK OR TREAT („poczęstunek albo psota”), które to jest hasłem do obdarowywania

ich przez sąsiadów orzechami, owocami, ciastkami, cukierkami, czekoladą i innymi

słodyczami. Dorośli świętują ten wieczór w formie balów przebierańców (dominują stroje

wiedźm, nietoperzy, duchów, wampirów, mumii, szkieletów; nieodzownymi elementami są

gumowe maski, doczepiane rogi, haczykowate nosy, sztuczne blizny, święcące w

ciemności peruki czy długie zęby) i hucznych przyjęć połączonych z różnymi „obrzędami

okultystycznymi” np. wróżeniem (laniem wosku i ołowiu) czy wywoływaniem duchów.

Popularne są nocne seanse filmowe – maratony strachu. Modne jest również zmienianie

domów w cmentarne scenerie poprzez wieszanie kościotrupów na drzewach czy

ustawianie w ogrodach płyt imitujących nagrobki. Obowiązkowo przed każdy dom

wystawia się na całą noc dynię, wyżłobioną tak, aby przypominała czaszkę. W jej środku

umieszcza się zapaloną świeczkę lub latarenkę. Ma ona chronić domowników przed

złymi duchami. Wydrążona dynia ze światełkiem w środku dla irlandzkich chłopców

oznaczała błędne ogniki uważane za dusze zmarłych. Jak głosi pewna legenda, żył

kiedyś w Irlandii pijak Jack, którego po śmierci skazano na wieczną tułaczkę nie

wpuszczając ani do nieba ani do piekła. Szatan, wyganiając Jacka z progów swojego

królestwa, dał mu na drogę kawałek palącego się węgla z ogniska, które Irlandczyk

włożył do ogromnej rzepy i z takim światłem błąka się do dziś pomiędzy niebem a

ziemią...

Podczas Halloween gra w się w różnego rodzaju gry. Najbardziej popularne są zawody

w wyciąganiu zębami jabłek pływających w beczkach wypełnionych wodą. Temu, komu

uda się to zrobić bez uszkodzenia owocu, ma zapewnione szczęście przez cały

nadchodzący rok. Kolejna wróżba polega na ustawieniu w dużym kole na ziemi 12

zapalonych świec. Oznaczają one kolejne miesiące nadchodzącego roku. Przeskakuje

się kolejno przez wszystkie, obracając się jednocześnie w powietrzu. Świeczki, które nie

zgasły symbolizują szczęśliwe miesiące. Inny zwyczaj mówi, aby wrzucić do ogniska

orzech – jeśli pęknie z trzaskiem, zapowiada odwzajemnioną miłość. Późno w nocy

opowiada się przerażające opowieści o duchach. Wieczorem przez ulice Nowego Jorku

przetacza się monstrualna Halloween Parade z kilkudziesięcioma tysiącami ludzi na

granicy życia i śmierci. W taki sposób Amerykanie oswajają się z nieuchronnością

śmierci.

***

Moda na obchody nocy Halloween w Polsce, choć budzi opory starszego pokolenia i

wiele kontrowersji, wśród ludzi młodych przyjęła się bardzo szybko. Kilkanaście lat temu

nikt w naszym kraju nie przypuszczał, że zapożyczone z kręgu kultury amerykańskiej

święto zrobi u nas karierę w tak zawrotnym tempie. Coraz częściej w polskich miastach

można spotkać poprzebierane grupy nastolatków, chodzących od domu do domu i

naśladujących rówieśników z za oceanu. Dorośli chętnie uczestniczą w różnego rodzaju

imprezach halloweenowych.

Muszę Wam jeszcze uświadomić jeden fakt. Należy pamiętać, że wieczór 31

października od zawsze był poświęcony Szatanowi. Anton LaVet, autor „Biblii Szatana”

powiedział, że: „Halloween jest najważniejszym dniem w roku dla kościoła Szatana”.

Doreen Irving, która praktykowała okultyzm, napisała książkę „Set free to serve Christ”

(„Uwolniony, by służyć Chrystusowi”), w której czytamy: „Prawdziwi czarodzieje cieszą

się, gdy chrześcijanie biorą udział w demonicznych tradycjach. Bardzo często demony

mają dostęp do wielu ludzi. Czy myślicie, że TRICK or TREAT – to przeszłość bez

żadnego znaczenia dzisiaj? W USA okultyzm [powinnam jeszcze wyjaśnić znaczenie

tego słowa, a więc „occultus” to z łaciny „ukrywać”; okultyzm oznacza tajemną wiedzę o

rzekomych siłach nadprzyrodzonych – przypis Hermiona] nieustannie zabija w czasie

Halloween. W Australii media podają o powtarzających się corocznie ofiarach składanych

z ludzi w Melbourne i Brisbone.” Przykładem halloweenowego szaleństwa jest spalony w

zeszłym roku anglikański kościół św. Jana, wybudowany w 1754 roku w Lunennburg.

Kościół ten był drugim pod względem wielkości kościołem anglikańskim w Kanadzie. W

tę samą noc w tym samym miasteczku i okolicy policja odnotowała 22 wezwania do

pożarów. Jedna z rozmówczyń nazwała ten wieczór „nocą piekła” a Halloween jako

przykład degradacji człowieka. Większość grup satanistycznych obchodzi swoje święta,

które zbliżone są do świąt obchodzonych w kościele katolickim. Ich przebieg jest

uzależniony od natury danego święta. Wyznawcy Szatana darzą szczególnym uznaniem

Halloween, ponieważ w tym czasie najłatwiejszy jest kontakt z siłami ciemności.

Powinniśmy sobie zdać sprawę z tego, że z pozoru niewinne i śmieszne zabawy 31

października mają swój początek w starożytnych obrzędach ku czci boga śmierci.

Pozostawiam Wam ocenę obchodów Halloween. Mam nadzieję, że powyższy artykuł

nikogo nie uraził, starałam się nie sugerować Wam mojego zdania, ale w ciekawy i

obiektywy sposób przedstawić wszystkie aspekty i składniki Halloween.

Aibhill Dreamstoher

31.10.2003, 17:04

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: