Tworzenie obiektów.pdf

Rozdział 2. Tworzenie

obiektów

Wszystko, co znajduje się w przyrodzie, może zostać przedstawione za pomocą różnych form

geometrycznych. Zauważył to francuski malarz Paul Cézanne (1839 – 1906), który napisał:

„Traktujcie naturę w aspekcie walców, kul lub stożków; wszystko w odpowiedniej perspektywie”.

Cézanne’owi przypisuje się również następującą wypowiedź: „Artysta musi przede wszystkim

przestudiować podstawowe formy geometryczne, takie jak stożek, sześcian, walec lub kula”.

W dzisiejszych czasach twórcy z dziedziny 3D wykorzystują twory geometryczne zwane

obiektami ( objects ) do odzwierciedlania i ożywiania światów drzemiących w ich wyobraźni.

Wychodząc od stożka, sześcianu, kuli (rysunek 2.1), możesz łączyć podstawowe obiekty

geometryczne i manipulować nimi, tworząc najbardziej złożone, a przy tym niezwykle

realistycznie sceny.

W niniejszym rozdziale dowiesz się, jak tworzyć obiekty siatkowe i kształty będące podstawowym

budulcem każdej sceny 3D. Nauczysz się również tworzyć obiekty pomocnicze, które ułatwiają

pozycjonowanie obiektów w scenie. W dalszych rozdziałach poznasz sposoby tworzenia świateł

oraz „ustawiania” kamer, a także dowiesz się, jak tworzyć obiekty złożone.

Rysunek 2.1. Stożek, sześcian, walec i sfera to podstawowe obiekty geometryczne w 3ds max 4

O tworzeniu obiektów

Kiedy tworzysz obiekt, 3ds max automatycznie przypisuje mu pewne atrybuty, takie jak nazwa,

kolor, położenie, orientacja, punkt centralny, ikona aktywnego układu współrzędnych,

właściwości wyświetlania oraz właściwości renderowania. Jeżeli obiekt jest zaznaczony

(wyselekcjonowany) otacza go również biała ramka nosząca nazwę obejmy ( bounding box ), której

rozmiary odpowiadają przestrzennym granicom obiektu (rysunek 2.2).

Po umieszczeniu obiektu w scenie jest on wyświetlany w oknach widokowych w różnych rzutach.

Okna widokowe Front , Left oraz Top zawsze przedstawiają rzuty obiektu odpowiednio od przodu,

od lewej strony oraz od góry. W oknach tych obiekty wyświetlane są domyślnie w trybie

szkieletowym ( wireframe ) W przeciwieństwie do nich, okno widokowe Perspective może

przedstawiać rzuty obiektu pod różnymi kątami. Przedstawia ono domyślnie perspektywiczny rzut

obiektu od przodu i lekko z góry, i wyświetla obiekty w trybie cieniowania wygładzonego

(rysunek 2.3).

Siatki widoczne w oknach widokowych są częścią głównej siatki konstrukcyjnej ( Homer grid ).

Wyznaczają one płaszczyzny konstrukcyjne służące do tworzenia obiektów. Oznacza to, że

tworzone obiekty są automatycznie sytuowane na siatce konstrukcyjnej. Ponieważ siatki tworzące

główną siatkę konstrukcyjną są zorientowane prostopadle względem siebie, obiekty utworzone w

różnych oknach widokowych mogą być zwrócone w różnych kierunkach (rysunek 2.4).

Więcej informacji na temat nawigowania i trybów wyświetlania w oknach widokowych znajdziesz

w rozdziale trzecim, Nawigacja i wyświetlanie .

Metody tworzenia obiektów uzależnione są od ich definicji:

Obiekty parametryczne ( parametric objects ) definiowane są równaniami parametrycznymi, które

decydują o ogólnej strukturze obiektu. Definiując zaledwie kilka parametrów, możesz szybko

utworzyć kompletny obiekt. W 3ds max mogą być wprowadzane z klawiatury lub określane

klikaniem i przeciąganiem myszą w oknach widokowych.

Rysunek 2.2. Ikona aktywnego układu współrzędnych oraz obejma wskazują, że obiekt jest

zaznaczony (wyselekcjonowany). Początek aktywnego układu współrzędnych umieszczony jest w

punkcie centralnym obiektu; obejma odpowiada przestrzennym granicom obiektu

Rysunek 2.3. Widok na scenę z czterech różnych rzutów. W trzech oknach widokowych obiekty

wyświetlane są w trybie szkieletowym; widok perspektywiczny jest cieniowany i w tym

przypadku punkt patrzenia na scenę został obrócony

Rysunek 2.4. Główna siatka konstrukcyjna składa się z trzech przecinających się pod kątem

prostym siatek. Tworzenie obiektów na różnych siatkach decyduje o ich orientacji

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: