„HEJŻE HA! NIECH ŻYJE MIŚ”
Brian Sibley
Dla uhonorowania najlepszego misia pod słońcem.
Książka „Hejże Ha! Niech żyje miś” autorstwa Briana Sibleya została napisana aby przedstawić współczesnemu czytelnikowi historię powstania opowiadań o Kubusiu Puchatku, okoliczności pojawiania bohaterów, nieznanych faktów z życia państwa Milne, od których tak naprawdę wszystko się zaczęło.
Książkę na język polski przetłumaczyła pani Bogumiła Nawrot. Wydana została przez wydawnictwo Pruszyński i S-ka w Warszawie 2002 r.
Autorem książek „Kubuś Puchatek” i „Chatka Puchatka” jest pan A.Alan Milne. Pochodził on z rodziny misjonarskiej. Miał dwóch braci, z których starszy od niego o 15 miesięcy Ken był jego najlepszym przyjacielem.
Obaj uczęszczali do szkoły w Westimer i już tam zaczęli pisać żartobliwe wiersze do szkolnej gazety. Zajęcie to Alan kontynuował w College w Cambridge redagując studencką gazetę „Granta”. Po ukończeniu szkoły postanowił być pisarzem. Wysyłał swoje wiersze, opowiadania i felietony do różnych gazet. Ostatecznie został zatrudniony na stałe w czasopiśmie „Punch”. Jego zbiory felietonów ukazały się w serii książek takich jak np. „Jasne strony”, „Mniejsza o to”, „Jeśli wolno”.
W 1913 r Alan Milne poznał i poślubił Dorothy De Selincourt. Dla niej napisał swoją pierwszą książkę dla dzieci „Dawno, dawno temu”.
21 sierpnia 1920 r urodził się syn pisarza Christopher. W dniu pierwszych urodzin jego matka kupiła mu żółtego pluszowego misia. Na początku znany był jako „Duży Miś” albo „Pan Edward” lub po prostu „Miś”.
Pan Alan pisał przede wszystkim dla dorosłych, ale pojawienie się dziecka sprowokowało go do tworzenia także dla swojego synka Krzysia. Najpierw były to wierszyki zamieszczane w gazecie „Punch”, później na zamówienie gazety zaczęły powstawać opowiadania o Kubusiu Puchatku.
Skąd wzięło się imię Kubuś Puchatek?
Otóż, kiedy państwo Milne kupili sobie farmę na wsi, mały Krzyś karmił tam łabędzie. Były one pokryte białym puchem i stąd nazwa Puchatek.
Natomiast w londyńskim ZOO Krzyś zaprzyjaźnił się z brunatnym niedźwiedziem o imieniu Kubuś.
I tak imię to przeszło na pluszowego misia.
Kubuś Puchatek miał wielu przyjaciół. Na Gwiazdkę 1921 r. pojawił się Osiołek, Kłapouchy a później podarowany przez sąsiadkę Prosiaczek. Królika i Sowę wymyślił sam autor, ale już Kangurzyca, Maleństwo i Tygrysek zostały specjalnie dobrane i kupione w sklepie z zabawkami.
Tłem przygód zwierząt jest Stumilowy Las. Jego prawdziwy pierwowzór to farma na wsi, pola, lasy, dróżki, strumyk, łąka.
Krzyś miał naprawdę swoją chatkę w drzewie starego orzecha, przez, strumyk prowadził drewniany mostek. Ilustrator pan Shepard specjalnie pojechał w to „czarowne miejsce” by nadać swym rysunkom dużą dozę prawdopodobieństwa i oddać piękno tamtejszej przyrody.
24 grudnia 1925 r opublikowano pierwsze opowiadanie o Kubusiu Puchatku w czasopiśmie „Punch”. Cała książka ukazała się 14 października 1926r.
Popularność I części zachęciła pisarza do napisania II części pt. „Chatka Puchatka”.
Książki o Kubusiu Puchatku są znane i tłumaczone na wiele języków. Sprzedawano obrazki – ilustracje do książek autorstwa Sheparda. Powstawały figurki ogrodowe, książeczki otwierające się, układanki, gry planszowe, audycje radiowe, sztuki teatralne, filmy itp.
Do wierszy i mruczanek Kubusia układano melodię i powstawały piosenki.
Przygody Puchatka odniosły wielki sukces. Ich autor został bardziej zapamiętany jako pisarz dla dzieci, chociaż większość jego utworów to książki dla dorosłych. Zmarł 31 stycznia 1956 r.
Jego syn Christopher został księgarzem i pisarzem. Napisał autobiograficzną książkę w dwóch tomach „Zaczarowane miejsca” i „Ścieżka pośród drzew”. Był uczestnikiem wielu uroczystości związanych z obchodami świąt Kubusia Puchatka – odsłonięcie jego pomnika w Londynie czy przecięcia wstęgi na odremontowanym moście „Misiów – Patysiów”.
Zmarł w wieku 75 lat 20 kwietnia 1996 r w Dewonie.
Edward Shepard ilustrator wielu książek A.A. Milne zmarł w wieku 95 lat 24 marca 1976 r.
sylunia_boc