rehabilitacja_artykul_2007_03_8685.pdf

KALEJDOSKOP

Przeciw obrzękom

Z KRAJU

W Chorzowie (woj. śląskie)

powołano do życia Polskie

Towarzystwo Limfologicz-

ne. Towarzystwo postawiło

sobie za cel upowszechnia-

nie i wdrażanie wiedzy oraz

doświadczeń w dziedzinie

fizjoterapii w zakresie limfologii, terapii przeciwzastoinowej

i nauk pokrewnych. Działalność towarzystwa opiera się przede

wszystkim na: prowadzeniu rehabilitacji, świadczeniu usług

medycznych w zakresie fizjoterapii, masażu, gimnastyki i terapii

przeciwobrzękowej, opracowywaniu programów nauczania,

organizowaniu i prowadzeniu kształcenia zawodowego w formie

szkoleń i kursów, prowadzeniu poradnictwa zawodowego oraz

pośrednictwa pracy, prowadzeniu działalności naukowej, doku-

mentacyjnej i wydawniczej. Działalność medyczna prowadzona

będzie w ramach poradni specjalistycznych przy NZOZ „Limf-

-Med” w Chorzowie.

Projektuj SPA-sją

POOLSPA, jeden z największych w Europie producentów

urządzeń z hydromasażem, ogłosił konkurs SPA ART 2007 na

najciekawszy projekt (design) wieloosobowej wanny SPA z hydro-

masażem, przeznaczonej do użytku publicznego (centra wellness,

ośrodki SPA, hotele itp.) Konkurs ma charakter otwarty i adreso-

wany jest przede wszystkim do studentów, absolwentów uczelni

plastycznych, wzorniczych i architektury, młodych projektantów

i architektów, a także kreatywnych ludzi spoza branży.

W konkursie SPA ART 2007 autor najciekawszego projektu

otrzyma 15 tys. zł. Kolejni zwycięzcy otrzymają odpowiednio

6 tys. zł i 3 tys. zł. Organizator przewidział także specjalne nagrody

dla autorów wyróżniających się prac. Termin nadsyłania projektów

mija 31 sierpnia 2007 roku.

Udział w SPA ART 2007 jest dla młodych projektantów szansą

na zaistnienie w branży wzornictwa przemysłowego, gdyż najcie-

kawsze i najbardziej oryginalne rozwiązania staną się inspiracją

dla nowych produktów POOLSPA i być może na stałe znajdą się

w kolekcji producenta. Efektem poprzednich edycji konkursu są

m.in. wanna CORAZON i panel hydromasażowy MONO wprowa-

dzone do oferty POOLSPA, które powstały na bazie zwycięskich

projektów.

Jury konkursu będzie oceniać prace przede wszystkim pod ką-

tem niekonwencjonalnych rozwiązań wzorniczych, nowoczesnego

podejścia do formy, walorów użytkowych produktu i możliwości

wprowadzenia go do produkcji seryjnej. W skład komisji wejdą

przedstawiciele środowiska polskich projektantów, redaktorzy

opiniotwórczych pism o tematyce łazienkowej i Wellness&Spa,

a także przedstawiciele firmy POOLSPA.

Regulamin konkursu i formularz zgłoszeniowy dostępny jest na

stronie www.poolspa.pl. Można go także otrzymać wraz z pozo-

stałymi materiałami informacyjnymi o konkursie SPA ART 2007,

telefonując pod numer 091 812 16 56. 30 września jury konkursu

wyłoni zwycięzców.

Wyjątkowy fotel cd.

W kalejdoskopie „RwP” 2/07 opubli-

kowaliśmy informację o nowatorskim,

jak nas przekonywano, fotelu terapeu-

tycznym „Mobilizer” produkcji Reha &

Medi Hoffman GmbH.

Jak się okazuje, fotele tego typu

są znane już od co najmniej 20 lat.

Katowicka firma INNOW produkuje

własną, poddawaną procesowi stałej

modernizacji wersję już od 6 lat .

„Traper”, bo tak nazywa się urządzenie, umożliwia uzyskanie

szerokiego wachlarza pozycji: od siedzącej do leżącej. W tym

zawiera się również pozycja szokowa (gniazda) i funkcja katapul-

towa ułatwiająca zejście z fotela. Wszystko to jest możliwe dzięki

konstrukcji wspomaganej przez sprężyny gazowe. Zapewniając

możliwość częstej zmiany ułożenia ciała osoby siedzącej, fotel

zapobiega powstawaniu odleżyn.

„Traper” to odpowiedź na współczesne podejście do pielęgnacji

osób niepełnosprawnych. Uwalnia osoby zmuszone do ciągłego

pozostawania w pozycji leżącej od konieczności leżenia w łóżku.

Jednocześnie uniemożliwia wypadnięcie lub niekontrolowane

opuszczenie fotela przez pacjentów z dolegliwościami związanymi

z chorobami typu Alzheimer, Parkinson etc.

Znowelizowano rozporządzenia o leczeniu uzdrowiskowym

1 maja weszło w życie Rozporządzenie Ministra Zdrowia z 6 kwiet-

nia (Dz.U. nr 69, poz. 466), zmieniające Rozporządzenie z 15 grud-

nia 2004 r. w sprawie leczenia uzdrowiskowego (Dz.U. nr 274,

poz. 2724). Najważniejsze zmiany dotyczą wysokości opłat za

koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium, jakie ponoszą

kuracjusze we własnym zakresie.

Rozporządzenie określa również, że pacjent, który otrzymał

skierowanie na leczenie uzdrowiskowe w trybie ambulatoryj-

nym, powinien uzgodnić termin leczenia z zakładem lecznictwa

uzdrowiskowego nie później niż 14 dni przed planowaną datą jego

rozpoczęcia. Skierowania wystawione przed 1 maja br. zachowują

swoją ważność i nie wymagają dodatkowego potwierdzania przez

oddział wojewódzki NFZ. Osoby, które aktualnie przebywają w sa-

natoriach, powinny zostać obciążone kosztami zgodnie z dotychczas

obowiązującym cennikiem.

W załączniku do Rozporządzenia wprowadzono dodatkową

rubrykę, wypełnianą przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego,

zawierającą informację, czy pacjent porusza się samodzielnie, czy

używa do tego pomocy, np. wózka inwalidzkiego. W miejsce wpisy-

wania przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, wystawiającego

skierowanie, nazwy proponowanej miejscowości uzdrowiskowej,

wprowadzona została zasada wskazywania proponowanego typu

uzdrowiska (górskie, podgórskie, nizinne, nadmorskie).

MZ uzasadnia , że określenie konkretnej miejscowości uzdrowisko-

wej stwarzało wśród pacjentów przekonanie, iż jest to jednoznaczne

z przydziałem skierowania do danej miejscowości przez oddział

wojewódzki NFZ. To z kolei w wielu przypadkach powodowało

niezadowolenie i skargi pacjentów, a czasami opóźniało przydział

skierowania, mimo że w innych uzdrowiskach w identycznych scho-

rzeniach istniała możliwość wcześniejszej realizacji skierowania.

6 REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2007

KALEJDOSKOP

„Dzikie” domy pomocy

W Polsce lawinowo przybywa nielegalnych ośrodków, które bez

żadnej kontroli opiekują się osobami starszymi i niepełnospraw-

nymi. W Małopolsce działa 87 domów pomocy społecznej, które

są dofinansowywane z budżetu państwa i przez gminy. Z ich

usług korzysta ponad 7,6 tys. pensjonariuszy. Obok publicz-

nych placówek podobną działalność prowadzą osoby prywatne

i stowarzyszenia. Oficjalnie takich domów jest 15. Niestety,

statystyka daleko odbiega od prawdy. – Otrzymujemy sygnały,

że na naszym terenie funkcjonują domy, które nie zostały zareje-

strowane przez wojewodę, a co za tym idzie, nie podlegają jakiej-

kolwiek kontroli – mówi Dorota Sasińska, kierownik oddziału,

która nadzoruje m.in. domy pomocy społecznej w Małopolskim

Urzędzie Wojewódzkim. – Sprawa jest tym bardziej niepokojąca,

że zajmują się one osobami starszymi i niepełnosprawnymi,

które nie zawsze są w stanie domagać się swoich praw. Jaka

jest skala zjawiska? Na to pytanie ani wojewoda, ani podległe

mu służby nie są w stanie odpowiedzieć. Pracownicy pomocy

społecznej podkreślają jednak, że liczba prywatnych domów

spokojnej starości rośnie z roku rok. Mimo dość wysokich opłat

(w większości przypadków jest to ponad 1 000 zł miesięcznie)

chętnych nie brakuje, szczególnie w dużych miastach. Powód?

Na miejsce w domu pomocy społecznej często trzeba czekać

rok i dłużej. W prywatnej placówce takich problemów nie ma.

Osoba z zasobnym portfelem przyjmowana jest od ręki. – Nie-

stety, za wysoką ceną nie zawsze kryją się wysokie standardy

– podkreślają pracownicy pomocy społecznej. To właśnie dlatego

część placówek woli działać w ukryciu, zamiast oficjalnie się

zarejestrować. – Podobne sygnały o nielegalnych ośrodkach do-

cierają do nas niemal z całej Polski – mówi Zuzanna Grabusińska,

doradca ministra pracy i polityki społecznej. – Placówki świad-

czące usługi opiekuńcze dla starszych osób rejestrowane są pod

przykrywką pensjonatów, moteli, najmu lokali lub agroturystyki.

Pomysły na obejście prawa mnożą się niemal z miesiąca na

miesiąc. Dotychczasowe kary w wysokości 10 tys. zł nie są sku-

teczne. Dlatego ministerstwo przymierza się do zaostrzenia kar.

Nieoficjalnie wiadomo, że osobom, które prowadzą nielegalne

domy spokojnej starości, może grozić nawet zakaz wykonywa-

nia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. – A to dlatego, że

zdarza się, iż jakaś placówka jest likwidowana, a chwilę potem

właściciel przenosi się pod inny adres i dalej prowadzi biznes

– mówi Zuzanna Grabusińska.

ZE ŚWIATA

„Łagodne” SM nie zawsze jest łagodne

W styczniowym numerze „Neurology” opublikowano pracę ka-

nadyjskich neurologów, poświęconą naturalnemu przebiegowi

tzw. „łagodnej” postaci stwardnienia rozsianego. Dotychczas

pacjentów, u których w ciągu 10 lat od zachorowania stwierdzano

tylko skąpe objawy neurologiczne, nawracające w przebiegu nie-

licznych rzutów i cofające się w okresach remisji, informowano,

że cierpią oni na „łagodne” SM i najpewniej choroba nigdy nie

osiągnie u nich takiego zaawansowania jak u pozostałych cho-

rych. Jednak prospektywna obserwacja 169 osób z taką postacią

choroby wykazała, że w ciągu kolejnych 20 lat u 21% pacjentów

stwierdzono pogorszenie jej przebiegu do tego stopnia, że mogli

chodzić tylko z pomocą laski, zaś u dalszych 20% choroba przy-

brała postać wtórnie progresywną, tj. ze stałym nasilaniem się

objawów, a w konsekwencji stopnia niepełnosprawności. Nie

znaleziono żadnych zależności pomiędzy płcią, wiekiem wystą-

pienia pierwszych objawów i ich rodzajem a progresją choroby lub

pozostaniem jej w fazie łagodnej. Autorzy postulują prowadzenie

dalszych podobnych badań w celu dokładniejszego zidentyfiko-

wania populacji chorych, u których SM pozostanie przez dłuższy

czas w fazie łagodnej.

Nietolerancyjni niepełnosprawni?

Badania ankietowe, przeprowadzone przez dr. Marka Deala z Wy-

działu Pielęgniarstwa i Położnictwa Uniwersytetu w Londynie,

ujawniły zadziwiające zjawisko: otóż ludzie niepełnosprawni

wykazują uprzedzenia w stosunku do osób z innymi rodzajami

kalectwa, tworząc swego rodzaju hierarchię postrzegania poszcze-

gólnych upośledzeń jako „bardziej” lub „mniej” akceptowanych.

Okazało się, że podobnie jak ludzie zdrowi, za najbardziej stygma-

tyzujące uważają choroby psychiczne i upośledzenie umysłowe,

zaś najchętniej akceptują osoby niesłyszące lub z chorobami

stawów. Zdaniem dr. Deala niesłuszne jest „wrzucanie wszystkich

niepełnosprawnych do jednego worka”, gdyż nie są oni grupą jed-

norodną i nawet we własnym gronie mogą poczuć się niechciani

i doświadczyć izolacji społecznej; autor zna ten problem z autopsji,

gdyż sam jest osobą niepełnosprawną.

„Apteka Bez Barier” po raz piąty

Już po raz piąty rozdano nagrody w ogólnopolskim konkursie

„Apteka Bez Barier”. Jego celem jest ułatwienie osobom nie-

pełnosprawnym i starszym korzystania z usług aptek poprzez

likwidację barier architektonicznych. W tym roku w konkursie

zwyciężyła Apteka Zdrowie w Szczecinie, której kierowniczka

– Anna Spychała – została ponadto wyróżniona tytułem Apteka-

rza Bez Barier, przyznawanym osobie wykazującej szczególne

zrozumienie dla potrzeb osób niepełnosprawnych. Organiza-

torem konkursu jest Stowarzyszenie Przyjaciół Integracji oraz

firma Torfarm SA.

Jury przyznało także trzy równorzędne wyróżnienia Aptece

Prywatnej w Kraśniku, Aptece Centrum w Chojnicach i Aptece

Nova 1 w Iławie. W konkursie oceniano dostępność apteki pod

względem architektonicznym (otoczenie, wejście, wnętrze, możli-

wość składania zamówień przez internet itp.), nowatorstwo zasto-

sowanych pomysłów oraz ich estetykę. Brano również pod uwagę,

czy właściciel zgłaszanej apteki podejmuje dodatkowe działania

na rzecz osób niepełnosprawnych. Oceny dokonano na podstawie

opisów i zdjęć przekazanych przez uczestników konkursu oraz

opinii osób korzystających z usług zgłaszanych aptek.

Czym jest dla nas hałas?

To, czy słyszymy, zależy od głośności i od naszej

osobistej wrażliwości na bodźce słuchowe. Ba-

dacze z Ośrodka Badawczego Środowiska Pracy

i Czynników Ludzkich (IfADo) przy Uniwersytecie

w Dortmundzie stworzyli program badawczy

SILENCE, który ma pomóc w ocenie wrażliwości populacji na

hałas w różnych codziennych sytuacjach i identyfikacji najbardziej

dokuczliwych źródeł hałasu. Na stronie www.ifado.de/SILENCE

dostępny jest anonimowy kwestionariusz, po którego wypełnieniu

każdy respondent otrzyma informację zwrotną dotyczącą profilu jego

wrażliwości na hałas. Mile widziane jest podanie miejsca zamiesz-

kania, co pomoże badaczom w ocenie poziomu hałasu w poszcze-

gólnych środowiskach i regionach. Wyniki posłużą do opracowania

rekomendacji dla zwalczania hałasu w miejscach publicznych.

8 REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2007

KALEJDOSKOP

Autyzm – problem nie tylko jednego dziecka

Depresja skraca życie

Z badań opublikowanych w numerze spe-

cjalnym „The Journal of Autism and Develop-

mental Disorders”, a przeprowadzonych przez

naukowców z uniwersytetów w Jerozolimie

i Los Angeles, wynika, że u około 30% młod-

szego rodzeństwa dzieci z autyzmem stwierdza się opóźnienie

w zakresie przynajmniej jednej z trzech stref rozwojowych

(werbalnej, poznawczej i ruchowej), podczas gdy u dzieci ma-

jących zdrowe starsze rodzeństwo zaburzenie takie występuje

nie częściej niż u 5%. Większość z nich nadrabia to opóźnienie

do wieku 4,5 lat, choć u niektórych pozostaje mniejsza spraw-

ność w zakresie umiejętności werbalnych. Zdaniem prof. Nurit

Yirmiya, przewodniczącej grupie badaczy, zjawiska tego nie

powinno się tłumaczyć jedynie naśladowaniem zachowań

chorego dziecka przez młodsze. Możliwe jest bowiem, że

rodzeństwo dzieci z autyzmem dziedziczy pewien zestaw

genów, który nie powoduje pełnej ekspresji objawów auty-

zmu, lecz jedynie obniżenie zdolności językowych, trudności

w wyrażaniu uczuć i/lub nawiązywaniu kontaktu wzrokowego

i w interakcjach społecznych.

Naukowcy z Wydziału Nauk Społecznych i Behawioralnych

Uniwersytetu w Leeds ogłosili wyniki swoich badań nad depresją

u osób w podeszłym wieku. Objęto nimi ponad 300 pacjentów

w wieku > 75 lat, wypisywanych ze szpitala po leczeniu różnych

schorzeń. U 17% wykryto nierozpoznaną dotychczas depresję;

z tej grupy w ciągu 2 lat 41% wymagało ponownego przyjęcia do

szpitala z różnych powodów, a 7% zmarło. Czynnikami powodu-

jącymi zwiększenie prawdopodobieństwa ponownej hospitalizacji

i wczesnego zgonu były: obecność chorób somatycznych, mniejsza

pojemność płuc i mniejsza aktywność społeczna. Autorzy zwracają

uwagę, że objawy depresji u osób w starszym wieku mogą być wią-

zane, zarówno przez samych pacjentów, jak i przez lekarzy, z inny-

mi chorobami albo z samym starzeniem się, zaś brak świadomości

choroby i wynikający stąd brak leczenia pogarsza jakość życia

pacjenta, często prowadząc do zaniedbywania własnego zdrowia.

Brytyjscy badacze liczą na utworzenie programu pilotażowego,

mającego służyć identyfikacji grupy zwiększonego ryzyka wśród

hospitalizowanych osób w starszym wieku, a w perspektywie

– opracowaniu wytycznych opieki nad tą grupą pacjentów dla

personelu medycznego i socjalnego.

Zapraszamy starsze panie na spacery!

Zadbać o słuch niemowląt

Australijscy naukowcy z Uniwersytetu w Qu-

eensland opublikowali w czasopiśmie „Arthritis

Research & Therapy” wyniki swoich trzyletnich

badań – prowadzonych w ramach prospek-

tywnego programu „Australijskie Badania

Zdrowia Kobiet” – nad wpływem ruchu na rozwój objawów

zwyrodnienia stawów. Okazało się, że kobiety z grupy wiekowej

72-79 lat, które na początku obserwacji nie wykazywały takich

objawów, doświadczały ich znacznie rzadziej i w łagodniejszej

formie, jeżeli w ciągu tych 3 lat poświęcały nieco ponad godzinę

tygodniowo na umiarkowaną aktywność fizyczną. Zwiększenie

tego czasu do 2,5 h tygodniowo jeszcze bardziej zmniejszało to

prawdopodobieństwo. Fakt ten jest niezwykle ważny , ponieważ

w każdym rozwiniętym społeczeństwie, gdzie wzrost długości

życia spowodował zwiększenie odsetka populacji w podeszłym

wieku, choroby zwyrodnieniowe stawów stanowią jeden

z najczęstszych problemów zdrowotnych tej grupy wiekowej

(w Australii 17%, w USA ponad 20%). Utrzymanie aktywności

fizycznej do późnego wieku może zarówno poprawić jakość życia

seniorów, wpływając korzystnie na ich mobilność i zmniejszając

dyskomfort powodowany bólem stawów, jak i zmniejszyć obcią-

żenie budżetu państwa kosztami leczenia. Szczególnie istotne

jest to w przypadku kobiet, cierpiących na ten rodzaj schorzeń

częściej od mężczyzn.

Choć w krajach zamożnych noworodki rutynowo

poddawane są badaniom wykrywającym upo-

śledzenie słuchu, światowe instytucje finansu-

jące przedsięwzięcia zdrowotne (takie jak Bank

Światowy czy Unicef) nie stawiają za priorytet

refundacji podobnych badań w krajach uboższych. Dr Bojaloko

Olusanya, pracująca na uniwersytetach medycznych w Lagos

i w Londynie, opublikowała ostatnio artykuł, w którym podkreśla

potrzebę rozszerzenia wczesnej diagnostyki i rehabilitacji niedo-

słuchu na populacje mniej zasobne. – Na świecie wciąż wzrasta

liczba dzieci z upośledzeniem słuchu, dla których normalna

komunikacja międzyludzka i aktywność społeczna może stać się

przeszkodą nie do przebycia – pisze dr Olusanya – Nie wykrycie

takiej wady i nie podjęcie jej leczenia w pierwszym roku życia

prowadzi do znamiennych i nieodwracalnych deficytów w zakresie

rozwoju mowy, zdolności poznawczych i uczenia się.

Pilotażowe programy wykrywania wad słuchu u noworodków,

prowadzone w Nigerii, Malezji, Brazylii i Polsce, wykazały efek-

tywność realizacji świadczeń zdrowotnych, niedostępnych w ra-

mach normalnego budżetu ochrony zdrowia, poprzez tworzone

w tym celu spółki z udziałem kapitału publicznego i prywatnego.

Autorka raportu nawołuje do rozszerzenia podobnych inicjatyw na

wszystkie kraje rozwijające się, w których żyje dziś 90% światowej

populacji dzieci niesłyszących i niedosłyszących.

Uraz mózgu – problem całej rodziny

W przypadku pacjentów z urazem mózgu uwaga personelu medycz-

nego koncentruje się zwykle na samym chorym, gdy tymczasem

cała jego rodzina przeżywa traumatyczne doświadczenie . Choć

badania nad poziomem stresu u członków rodziny osób po urazach

mózgu prowadzone są od lat 70. XX wieku – a w latach 80. wykazano,

że zaburzenia emocjonalne wywołane podobnym przeżyciem utrzy-

mują się przez kilka lat – nie opracowano dotąd żadnych konkretnych

strategii interwencyjnych, mających na celu pomoc takim rodzinom.

W kwietniowym numerze specjalnym „NeuroRehabilitation” temu

tematowi poświęcono aż sześć artykułów. I tak np. Rivera i wsp.

zaobserwowali, że opiekunowie, prezentujący negatywne, unikające

lub impulsywne podejście do rozwiązywania problemów, częściej

doświadczają depresji. Hanks i wsp. stwierdzili, że jeśli ich strategie

radzenia sobie z nieszczęściem oparte są na emocjach, to czują się oni

bardziej obciążeni; jednak gdy w rodzinie rozwinięte są metody kon-

troli behawioralnej i gdy otrzymuje ona odpowiednią dawkę wsparcia

socjalnego, odczuwane przez nich obciążenie wydaje się mniejsze.

Badacze sugerują w takich przypadkach potrzebę podejmowania

interwencji, zogniskowanych na naukę strategii radzenia sobie

z problemem i rozwiązywania problemów, oraz na zapewnienie

rodzinie wsparcia socjalnego. Planowany jest kolejny numer spe-

cjalny czasopisma, zadedykowany rodzinom i opiekunom chorych

po urazach mózgu, w którym szerzej zostaną omówione badania

nad podobnymi rozwiązaniami.

10 REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2007

KALEJDOSKOP

Terapia ultradźwiękowa

w wydaniu kieszonkowym

Unijny rejestr

zarodkowych komórek macierzystych

Mały, lekki i z du-

żymi możliwościa-

mi – tak można

opisać nowy przy-

rząd do terapii

ultradźwiękami

Sonic vital 2 fir-

my schwa-medi-

co. Jego niewielkie

rozmiary i prosty

interfejs pozwala-

ją na stosowanie go w szpitalach, gabinetach fizjoterapii, a nawet

podczas wizyt domowych. Urządzenie posiada 60 zintegrowa-

nych programów, obejmujących wszelkie możliwe wskazania

do terapii ultradźwiękowej, oraz możliwość indywidualnej

modyfikacji. Na panelu kontrolnym umieszczono przełącznik

gałkowy, przy pomocy którego ustawia się parametry terapii,

oraz 6 wyświetlaczy cyfrowych, wskazujących wybrany program,

czas zabiegu, przeciętną intensywność impulsu itd. Możliwa jest

aplikacja ultradźwięków o mocy 3 W/cm 2 w sposób pulsacyjny

albo 2 W/m 2 w sposób ciągły, za pomocą jednej z 2 głowic:

1 MHz o powierzchni 4 cm 2 (dla tkanek położonych głębiej) lub

3 MHz o powierzchni 1 cm 2 (dla skóry i tkanki podskórnej), co

zapewnia precyzję dawkowania impulsów. Przyrząd wyposażony

jest w automatyczną kontrolę kontaktu – po odsunięciu głowicy

od powierzchni skóry terapia jest automatycznie przerywana.

Parametry urządzenia gwarantują optymalny efekt terapeu-

tyczny i bezpieczeństwo, a stosunek jego ceny do efektywności

zasługuje na uwagę.

Celem tej inicjatywy jest lepsze informowanie ośrodków ba-

dawczych o istniejących tzw. liniach embrionalnych komórek

macierzystych. Obecnie w badaniach w krajach UE wykorzystuje

się 81 takich linii. – Rejestr będzie odgrywał kluczową rolę w jak

najbardziej efektywnym wykorzystaniu istniejących linii komórek

macierzystych i pomoże uniknąć niepotrzebnego tworzenia nowych

– oświadczył unijny komisarz ds. badań i nauki Janez Potocznik.

Jego zdaniem przyczyni się on także do wypracowania jednolitych

międzynarodowych kryteriów standaryzacji tego rodzaju komórek,

z korzyścią dla nowych metod terapii. W rejestrze wezmą udział

ośrodki z 10 krajów UE: Belgii, Czech, Danii, Finlandii, Francji,

Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Szwecji i Wielkiej Brytanii.

We wszystkich tych krajach prowadzone są badania nad zarod-

kowymi komórkami macierzystymi. Dodatkowo współpracować

mają: Australia, Izrael, Szwajcaria, Turcja i Stany Zjednoczone.

Milion euro (rozłożony na trzy lata) będzie pochodzić z siódmego

programu ramowego UE badań i rozwoju na lata 2007-2013. Unijne

zasady zabraniają finansowania z tych funduszy badań, które

mają prowadzić do klonowania człowieka, trwałej modyfikacji

kodu genetycznego czy też tworzenia ludzkich embrionów tylko

na potrzeby badań lub w celu klonowania terapeutycznego.

Unijne środki nie są też przydzielane na badania w krajach,

gdzie – jak w Polsce – wykorzystanie embrionalnych komórek

macierzystych jest zakazane. Dopuszczone jest jednak finansowa-

nie badań na istniejących, pozyskanych z embrionów komórkach

macierzystych oraz na dorosłych komórkach macierzystych. Rejestr

poprowadzi specjalna rada, której towarzyszyć będzie komitet

złożony z 17 czołowych naukowców zajmujących się zarodkowymi

komórkami macierzystymi oraz trzyosobowy komitet etyczny.

Ewakuacja bez wysiłku

Atak na wieże World Trade Center i Pentagon

z 11 września 2001 roku przypomniał całemu światu,

że każdy większy budynek musi mieć opracowany

wiarygodny i sprawny system ewakuacyjny oraz

to, że nie tylko niepełnosprawni mogą wymagać

pomocy przy opuszczaniu zagrożonej budowli, ale

także np. dzieci, ludzie w podeszłym wieku, osoby

pod działaniem szoku psychicznego.

W życiu codziennym powodem ewakuacji rzadko są ataki terrory-

styczne, a częściej klęski żywiołowe, pożary, skażenia chemiczne czy

wycieki gazu, ale zasada się nie zmienia: im szybsza i sprawniejsza

ewakuacja, tym mniej poszkodowanych.

Naprzeciw tym potrzebom wychodzi seria wózków Skid firmy

Spencer pozwalających na łatwe zwożenie osób ewakuowanych

po schodach dzięki wykorzystaniu rodzaju pasów gąsienicowych;

po znalezieniu się na równym podłożu ciężar wózka automatycznie

przemieszcza się na główne koła, umożliwiając normalną jazdę.

Rączki są o ok. 20 cm dłuższe niż w innych tego rodzaju urządze-

niach, dzięki czemu ratownik może przybrać bardziej ergonomiczną

pozycję podczas zwożenia pacjenta.

W modelu Pro Skid teleskopowe rączki znajdują się z przodu

i z tyłu wózka, co pozwala także na wjazd po schodach pod górę.

Nachylenie siedziska i oparcie głowy można dostosowywać do

wzrostu i stanu osoby ewakuowanej, zapewniając jej komfortową

pozycję podczas zwożenia. Siedzisko jest zdejmowane i łatwe do

dezynfekcji.

Więcej informacji znajdą czytelnicy w serwisie internetowym

USA TechGuide (www.usatechguide.org).

Opracowano na podstawie: „Cordis Focus Newsletter”, „Deutsches Ärzteblatt”, „Hospital Post”, Kuriera MP „Medika Aktuell”, „Medi-

cal Product Outsourcing”, PAP, www.medica.de, „Zdravotnicke Nowiny” i informacji własnych.

IV Światowy Kongres ISPRM w Seulu

W dniach 10-14 czerwca 2007 roku wziąłem udział w IV Światowym

Kongresie Międzynarodowego Stowarzyszenia Medycyny Fizykalnej

i Rehabilitacyjnej, który odbył się w Seulu. Przewodniczącym Komi-

tetu Organizacyjnego był prof. Chang-il Park, aktualny prezes ISPRM.

International Society of Physical and Rehabilitation Medicine powsta-

ła w roku 2001, kongresy światowe odbywają się co dwa lata.

Obrady toczyły się w dużym centrum kongresowym COEX. W kon-

gresie wzięło udział ponad 2300 uczestników z 75 krajów, w tym

7 osób z Polski. Wygłoszono łącznie ponad 395 doniesień ustnych,

zaprezentowano 885 posterów. Odbyło się 14 kursów dokształcają-

cych ( workshops ). Zorganizowano także cztery sympozja satelitarne

sponsorowane przez firmy farmaceutyczne. Wśród 190 zaproszonych

wykładowców ( invited lecturer ) był niżej podpisany. W sesji „Spastici-

ty”, której współprzewodniczyłem, przedstawiłem key-note lecture na

temat: „Redefinition of spasticity and come-back of tardieu scale”.

Ustalono, że następny, V Światowy Kongres ISPRM odbędzie się

w dniach 13-17 czerwca 2009 roku w Istambule, przewodniczącym

lokalnego Komitetu Organizacyjnego jest prof. Kayhan.

dr hab. Józef Opara, prof. AWF

REHABILITACJA W PRAKTYCE 3/2007

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: