rehabilitacja_artykul_2007_04_8708.pdf

KALEJDOSKOP

Chore dzieci i biurokracja

Z KRAJU

Niepełnosprawne dzieci muszą nawet pół roku czekać w kolejce

po dokumenty, które pozwolą im na szybszą i tańszą rehabilitację

– donosi „Metro”. Na mocy orzeczenia o niepełnosprawności

chorym dzieciom i ich rodzicom przysługują m.in.: dodatki pielę-

gnacyjne (ok. 153 zł miesięcznie), dopłaty do sprzętu medycznego

i turnusów rehabilitacyjnych czy darmowe przejazdy komunikacją

miejską. Na wydanie orzeczenia komisja ma dwa miesiące, jed-

nak niektórzy rodzice z Grodziska Mazowieckiego czekają już

pół roku. To nie przypadek jednego urzędu, ale problem ogól-

nokrajowy . O złej sytuacji NIK alarmował już w zeszłym roku.

Z przeprowadzonej kontroli wynika, że aż w 40% takich komisji

opóźnienia przekraczają nawet kilka miesięcy. Urzędnicy tłuma-

czą, że jest ono spowodowane dużą liczbą rozpatrywanych spraw.

Jednak rodzice niepełnosprawnych uważają, ze winne są przepisy,

które pozwalają wydać orzeczenie tylko na dwa lata, nawet jeśli

dzieci nie mają szans na wyzdrowienie. Do komisji zgłaszają się

opiekunowie, którzy chcą odnowić orzeczenie, i ci, którzy dopiero

się o nie starają, więc trudno się dziwić, że kolejki rosną.

Tracą najmłodsi, bo bez zaświadczenia miejsca na turnusach reha-

bilitacyjnych czy w sanatoriach po prostu się im nie należą. Sprawa

trafiła do Sejmu i Senatu, jednak posłowie dotąd się tą sprawą na

poważnie nie zajęli.

„Muszelka” zaprasza

nie tylko niepełnosprawnych

Przy ul. Balkonowej na warszaw-

skim Targówku otwarto basen

rehabilitacyjny „Muszelka”. Został

on wybudowany z myślą o lecze-

niu niepełnosprawnych dzieci,

ale będą mogli z niego korzystać

wszyscy chętni. – Na Targówku

jest około 12 tys. niepełnosprawnych. Do tej pory nie mieli do

dyspozycji basenu. Teraz nawet osoby na wózkach będą mogły

popływać, bo obsługa obiektu udostępni im specjalne wózki ba-

senowe – powiedział dziennikarzowi „Rzeczpospolitej” rzecznik

Targówka, Rafał Lasota.

Na basenie będą mogli pływać wszyscy Warszawiacy, gdyż jest

podzielony na nieckę rehabilitacyjną dla niepełnosprawnych

i sportową. Niepełnosprawni mogą pływać w obu, ponieważ cały

basen jest dostosowany do ich potrzeb. W części rehabilitacyjnej

znajdują się siedziska z biczami wodnymi, pochylnie do nauki

chodzenia, podnośniki i specjalne komory do masażu wodnego.

Na terenie pływalni są też: ogólnodostępna sauna, jacuzzi i ka-

wiarnia, a także antresola widokowa i taras. Basen podlega ZOZ

Targówek. Wraz z położoną nieopodal szkołą z klasami integra-

cyjnymi i przychodnią, która ma być wybudowana do 2010 r.,

będzie tworzył pierwszy kompleks oświatowo-rehabilitacyjny

w województwie mazowieckim.

Pływalnia kosztowała dzielnicę 19,5 mln zł, jej budowa zaczęła

się w maju ubiegłego roku. Basen zaprojektowało Biuro Architek-

toniczne Płaskowicki – Partnerzy Architekci, a wykonało konsor-

cjum Warbud SA i Przedsiębiorstwo Budowlano-Usługowe Vectra.

Budynek, dzięki użyciu egzotycznego drewna i pasów z blachy

imitujących obręcze, przypomina beczkę.

Za karę okleją ci samochód

Parkujesz na miejscu dla niepełnosprawnych, chociaż ci nie wolno?

Teraz może cię spotkać kara. Niepełnosprawni rozpoczęli akcję

„Parkujesz – zdrapujesz” . Przednią szybę twojego auta „ozdo-

bią” specjalną nalepką. Mocno się napracujesz, żeby ją zdrapać!

– ostrzega „Dziennik”.

Ta akcja ma przypomnieć, że zastawianie miejsc parkingowych dla

inwalidów utrudnia życie prawdziwym niepełnosprawnym. – Naklejki

są rozmiaru A4, nie niszczą w żaden sposób szyb i nie stanowią zagro-

żenia dla kierowcy. Składają się jednak z kilkuset małych kwadracików,

których zdrapanie z szyby może i powinno być dla kierowcy uciążliwe

– mówi dziennikowi.pl organizator akcji, Marcin Mikulski.

Ten, kto parkuje w miejscu dla niepełnosprawnych, nie zna dnia

ani godziny, gdy znajdzie na przedniej szybie uciążliwą naklejkę.

I niech się męczy przy jej usuwaniu – to i tak taniej niż mandat w wy-

sokości 100 zł. Miejsca dla osób niepełnosprawnych umieszczane

są na płaskim terenie. Są szersze niż miejsca zwykłe, a to dlatego, że

niepełnosprawni muszą mieć możliwość otwarcia drzwi na pełną

szerokość, by wsiąść do auta lub z niego wysiąść. Muszą też mieć

miejsce na rozłożenie wózka.

Ruszyła rehabilitacja niemowląt w klinice przy Karowej

Trzy lata trwały przygotowania do otwarcia oddziału rehabi-

litacji wcześniaków. We wrześniu w szpitalu przy ul. Karowej

przyjęto pierwszego pacjenta. Miejsc, gdzie rehabilituje się

tak małe dzieci, jest jak na lekarstwo, więc terminy bywają

kilkumiesięczne. – Tymczasem nawet miesiąc w przypadku

wcześniaka to strasznie długo – mówi rehabilitantka Izabela

Staniak, kierownik oddziału rehabilitacji w klinice przy Karowej.

– Mózg dziecka jest w tym czasie szalenie plastyczny. Dzięki jak

najwcześniej rozpoczętym ćwiczeniom udaje się doprowadzić do

tego, że funkcję uszkodzonej części mózgu przejmuje sąsiednia.

Są duże szanse, że w przyszłości dziecko będzie siadać, chodzić

czy samodzielnie jeść.

Rehabilitacji potrzebują w mniejszym lub większym stopniu

niemal wszystkie wcześniaki . Częściej niż innym noworodkom

zagraża im niedokrwienie i co za tym idzie niedotlenienie układu

nerwowego. W konsekwencji wcześniaki cierpią m.in. na zabu-

rzenia mięśniowe, mózgowe porażenie dziecięce, wodogłowie.

Na szczęście kora mózgowa, która odpowiada za rozwój ruchowy

i procesy myślenia, jest dopiero w trakcie kształtowania. Problem

w tym, by nie przespać tego okresu w życiu dziecka.

Wcześniakami na oddziale rehabilitacji będzie się zajmować pięć

fizjoterapeutek. Wszystkie z certyfikatami do prowadzenia terapii

metodą Bobath. Od ponad pół wieku jest to jedna z podstawowych

metod rehabilitacji noworodków na świecie.

– Pacjentami oddziału będą dzieci do trzeciego roku życia – infor-

muje Alina Kuźmina, rzecznik szpitala. Głównie te urodzone na

Karowej (rocznie przychodzi tam na świat ok. 300 wcześniaków),

ale nie tylko. Będą także przyjmowane dzieci urodzone gdzie in-

dziej, potrzebne jest jednak skierowanie od pediatry, neurologa czy

neonatologa. Za rehabilitację pacjentów nie płaci fundusz zdrowia,

tylko szpital. Dyrekcja ma jednak nadzieję, że uda się podpisać

kontrakt z NFZ.

6 REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2007

KALEJDOSKOP

Prawie 700 pacjentów z Pomorza

czeka na operację kręgosłupa

Różnice kulturowe a zdrowie psychiczne

Hasłem tegorocznych obchodów Światowego Dnia Zdrowia Psy-

chicznego był wpływ różnic kulturowych na zdrowie psychicz-

ne. Konferencję poświęconą tym zagadnieniom zorganizował

10 października warszawski Instytut Psychiatrii i Neurologii.

Inicjatorem odchodów Światowego Dnia Zdrowia Psychicznego

jest Światowa Federacja Zdrowia Psychicznego (World Federation

for Mental Health) powstała w 1948 roku, by promować zdrowie

psychiczne przez popularyzację wśród społeczeństw całego świata

wiedzy na temat zaburzeń psychicznych i emocjonalnych, właści-

wego leczenia i opieki nad osobami z takimi zaburzeniami.

WFMH zabiega o to, aby wszyscy ludzie, a przede wszystkim

ci, którzy kształtują politykę społeczną, uznawali wysoką wartość

zdrowia psychicznego. Polityka społeczna i realizowane w jej

ramach programy mają kluczowe znaczenie dla zdrowia psy-

chicznego jednostek, rodzin i społeczności oraz dla politycznej

i ekonomicznej stabilności całego świata.

Jednym ze sposobów promowania zdrowia psychicznego przez

Federację jest organizowanie co roku 10 października Światowe-

go Dnia Zdrowia Psychicznego (World Mental Health Day). Ma

on za zadanie edukować społeczności w zakresie kształtowania

właściwych postaw i pomagania tym, którzy cierpią z powodu

zaburzeń psychicznych.

„Dziennik Bałtycki” podaje, że neurochirurdzy z Pomorskiego

Centrum Traumatologii w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycz-

nym w Gdańsku wpisali gdyniankę, Gabrielę Kożyczkowską, na

496 miejsce w kolejce na operację kręgosłupa. Na zabieg, która

uwolni ją od bólu, kobieta ma szansę za... trzy lata. Powód? Utwo-

rzony na wniosek zarządu województwa pomorskiego nowoczesny

oddział otrzymuje z NFZ dramatycznie mało pieniędzy . W dru-

gim ośrodku, w Słupsku, na operację czeka 150 chorych.

Centrum Traumatologii jest jednym z najnowocześniejszych

w kraju. Na jego wyposażenie władze woj. pomorskiego wydały

kilka milionów złotych. Jeszcze w ubiegłym roku na zwykłą opera-

cję, bez konieczności wszczepiania kosztownego implantu, chorzy

czekali tu około 6 tygodni. Kolejka zaczęła się wydłużać na początku

roku. Neurochirurdzy starali się rozładować tłok. Jednak 6 lipca na

biurko ordynatora trafiło dyscyplinujące pismo z dyrekcji szpitala.

W związku z przekroczeniem ustalonego limitu o 12175 punktów,

w trzecim kwartale limit punktów ulega zmniejszeniu. Lekarze

z Gdańska ograniczyli więc operacje o połowę.

Na operację kręgosłupa trudno dostać się również w Słupsku,

gdzie kolejka chorych na planowe zabiegi sięga 150 osób. Dr med.

Stanisław Gałązka, ordynator neurochirurgii w słupskim Szpitalu

Specjalistycznym, przewiduje, że ostatni na liście mają szansę na

zabieg pod koniec listopada.

Oddział liczy 25 łóżek i potrzebuje większego kontraktu. Po-

dobnie jak rozwiązania problemu płacowego. Lekarze żądają, by

liczba operacji, które wykonują, przekładała się na ich zarobki.

– Można by wówczas przeorganizować pracę i operować o wiele

więcej – deklaruje dr Gałązka. Pod warunkiem, że w pomorskim

NFZ znajdą się pieniądze na neurochirurgię.

Amazonki na Jasnej Górze

Około 6 tys. osób uczestniczyło w 10. Jubileuszowej Pielgrzymce

Kobiet po Chorobie Nowotworowej Piersi. Kobiety po mastektomii

przybyłe do Częstochowy są zrzeszone w 176 Stowarzyszeniach

Amazonek, które służą wsparciem psychicznym i praktyczną

pomocą kobietom dotkniętym rakiem piersi.

Prezes organizującego pielgrzymkę Stowarzyszenia „Częstochow-

skie Amazonki” , Elżbieta Markowska, podkreślała integracyjny

charakter spotkania. – To jest jedyne miejsce w Polsce, gdzie możemy

się spotkać (...). To naprawdę najważniejszy dla nas dzień w roku.

Nie ma podziału na chore i zdrowe. Nawet te, które dowiedziały się

dopiero, że są chore, też tutaj są. Nie ma podziału: jesteśmy w czasie

choroby, po chorobie – jesteśmy razem tu na Jasnej Górze.

Pątniczki powitał przeor klasztoru o. Bogdan Waliczek. Ży-

czył zgromadzonym, by udawało im się przezwyciężać chorobę

i cierpienie. Mszy św. przewodniczył metropolita częstochowski

abp Stanisław Nowak. Metropolita odczytał skierowany do uczest-

niczek pielgrzymki list, który w imieniu papieża Benedykta XVI

wystosował abp Fernando Filoni, substytut Sekretariatu Stanu

Stolicy Apostolskiej.

Przewlekły problem chorób nerwowo-mięśniowych

W dniach 27-29 września odbyła się w Warszawie międzynarodo-

wa konferencja European Alliance of Neuromuscular Disorders

Associations (EAMDA), zorganizowana przez Polskie Towarzystwo

Chorób Nerwowo-Mięśniowych, w której udział wzięli m.in.

prof. Katherine Busby z Newcastle, prof. Irena Hausmanowa-

-Petrusewicz, a także prof. Wanda Kawalec, konsultant krajowy

w dziedzinie kardiologii dziecięcej i prof. Hubert Kwieciński,

krajowy konsultant ds. neurologii.

Choroby nerwowo-mięśniowe potocznie bywają nazywane

zanikiem mięśni (to ich najbardziej widoczny objaw). W ich

przebiegu dochodzi do genetycznie uwarunkowanego uszkodzenia

mięśni lub komórek nerwowych odpowiedzialnych za ruch. Do

najbardziej znanych należą choroba Duchenne’a, rdzeniowy zanik

mięśni, miastenia czy stwardnienie zanikowe boczne (ALS).

Zwykle choroby nerwowo-mięśniowe rozwijają się powoli:

mięśnie słabną, dochodzi do zaników i przykurczów, a sprawność

ruchowa spada coraz bardziej. W przypadku ALS czy dotyczącej

dzieci dystrofii Duchenne’a chorzy mogą mieć trudności nawet

z oddychaniem i wymagają stałego podłączenia do respiratora. Są

uzależnieni od innych osób.

Ponieważ w większości przypadków nie potrafimy leczyć

przyczyn choroby, podstawowego znaczenia nabiera opieka nad

chorym, rehabilitacja i zapobieganie powikłaniom. Bez systema-

tycznej rehabilitacji pacjenci umierają znacznie szybciej.

O ile w Polsce diagnostyka chorób nerwowo-mięśniowych stoi

na wysokim poziomie, sprawa opieki nad chorymi wygląda gorzej.

Mimo że takie choroby jak dystrofia mięśniowa Duchenne’a czy

rdzeniowy zanik mięśni trwają aż do przedwczesnej śmierci pa-

cjenta, formalnie nadal nie zostały uznane za choroby przewlekłe,

co powoduje problemy z refundacją kosztów leczenia.

Dyskusja o chorobach reumatycznych

W dniach 11 i 12 kwietnia 2008 r. odbędzie się w Poznaniu

Ogólnopolska Konferencja „Choroby reumatyczne w praktyce

internistycznej” . Program obejmuje wykłady na temat chorób

reumatycznych w wieku podeszłym, a w szczególności fizjopa-

tologii wieku podeszłego, najczęstszych problemów klinicznych

i leczenia farmakologicznego. Podczas konferencji zostaną także

wygłoszone wykłady dotyczące zespołu antyfosfolipowego,

poruszające problemy związane z hematologią, położnictwem

i transplatologią. Omówienie zagadnień związanych z zespołem

antyfosfolipidowym będzie kontynuacją trzech ogólnopolskich

konferencji o tej tematyce, organizowanych w latach 2005-2007.

Organizatorami imprezy są: Sekcja Reumatologiczna Towarzystwa

Internistów Polskich, Sekcja Medycyny Rodzinnej Polskiego

Towarzystwa Reumatologicznego oraz Katedra i Klinika Reuma-

tologiczno-Rehabilitacyjna i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu

Medycznego im. Karola Marcinowskiego w Poznaniu.

REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2007

KALEJDOSKOP

Stary człowiek kiepsko śpi

ZE ŚWIATA

Badacze z wydziału medycznego Uniwer-

sytetu Northwestern uważają, że lekarze

podstawowej opieki zdrowotnej często zanie-

dbują problemy ze snem swoich pacjentów.

Pracownicy socjalni, przeprowadzający

wywiady z grupą osób > 60. r.ż. bezpośrednio

po wizycie u lekarza, odnotowali, że 70%

z nich zgłaszało przynajmniej jedną skargę związaną ze snem, a 45%

podało, że „z trudem zasypia” lub „nie potrafi spać”. Tymczasem o ile

normalna jest redukcja fazy głębokiego snu z wiekiem, o tyle bezsen-

ność zawsze jest zjawiskiem patologicznym. Może być ona objawem

depresji lub innych poważnych schorzeń. Wykazano również, że

sama w sobie pogarsza wydolność metaboliczną organizmu, zwiększa

podatność na choroby i wrażliwość na ból. Zwalczanie jej – czy to

poprzez leczenie schorzenia podstawowego, czy za pomocą metod

niefarmakologicznych, jak medytacja, ćwiczenia fizyczne – zawsze

poprawia stan zdrowia i jakość życia pacjenta. Udowodniono, że

nadmierna senność w ciągu dnia jest najlepszym wskaźnikiem

predykcyjnym problemów zdrowotnych wywołanych przez bezsen-

ność; zatem wystarczy, aby lekarz podczas wizyty zapytał starszego

pacjenta, czy ten czuje się śpiący w dzień – pozytywna odpowiedź

powinna skłonić go do przeprowadzenia dokładnego wywiadu

w kierunku zaburzeń snu.

Czy dom opieki jest niezbędny?

Amerykańscy naukowcy z katedry medycyny społecznej Uniwer-

sytetu Illinois w Chicago pod kierunkiem prof. Naoko Muramatsu

opublikowali wyniki analizy, oceniającej strategie poszczególnych

stanów w zakresie usług socjalnych dla osób w podeszłym wie-

ku. Wydatki na takie pozycje, jak opieka domowa, dzienne ośrodki

opieki, odżywianie i transport, wahały się od 35$ do > 1300$

rocznie na osobę > 65. r.ż. Większa wartość tej sumy wiązała

się z rzadszym przyjmowaniem do domu opieki bezdzietnych

seniorów, ale nie zmieniała częstości tego zjawiska w przypadku

osób mających dzieci lub wnuki. Podwojenie dotacji stanowej na

usługi socjalne – niezależnie od wstępnej wysokości wydatków i od

stanu rodzinnego seniorów – zmniejszało prawdopodobieństwo

przyjęcia do domu opieki społecznej o 35%.

Komórki dla niedowidzących

Niepełnosprawni Amerykanie

czekają na realizację Ustawy

Populacja USA i innych krajów rozwiniętych starze-

je się, co zwiększa odsetek osób mających problemy

ze wzrokiem. Jednym z powodów ich izolacji od

społeczeństwa jest ograniczony dostęp do urządzeń

komunikacyjnych. Amerykańska Fundacja dla

Niewidomych naciska na producentów telefonów komórkowych,

by dostosowali swój sprzęt do potrzeb osób niewidzących i niedowi-

dzących. Osoby z tym rodzajem niepełnosprawności przygotowują

wniosek do tamtejszej Federalnej Komisji Komunikacji o egzekwo-

wanie paragrafu ustawy o komunikacji, głoszącego, że każdy telefon

winien nadawać się do używania przez osobę niepełnosprawną.

A oto zastrzeżenia, jakie zgłaszają osoby niewidzące lub niedo-

widzące pod adresem obecnie dostępnych „komórek”: napisy na

wyświetlaczach są zbyt małe, by można je było odczytać; nie ma

opcji przekształcania ich w informację audio; dotykiem trudno

rozróżnić poszczególne klawisze; instrukcje obsługi i wydruki

rachunków nie są dostępne ani w wersji dużego druku, ani w al-

fabecie Braille’a.

Producenci dotąd nie traktowali wspomnianej ustawy zbyt

poważnie i mimo ogromnych możliwości technologicznych na

świecie istnieje zaledwie kilka modeli telefonów komórkowych

mających wyświetlacze z dużą czcionką czy możliwość dostarcza-

nia wiadomości tekstowej w postaci głosowej.

W roku 1990 prezydent George H.W. Bush podpisał Ustawę o Nie-

pełnosprawnych Amerykanach – pierwszy na świecie kompleksowy

akt prawny obejmujący wszystkich ludzi dotkniętych kalectwem.

Głosiła ona, że każdy członek społeczeństwa amerykańskiego

powinien móc żyć, pracować i uczestniczyć w życiu społecznym

w warunkach wolnych od dyskryminacji. Następstwem było uła-

twienie osobom niepełnosprawnym dostępu do wielu miejsc i zajęć,

które wcześniej były dla nich terenem nieosiągalnym.

Jednak w ciągu 17 lat, jakie od tego czasu upłynęły, nie osiągnięto

jeszcze docelowych założeń, gdyż liczne decyzje sądów zbyt wąsko

interpretowały definicję niepełnosprawności, tym samym utrudniając

wielu osobom obronę przed dyskryminacją w miejscu pracy.

Tegoroczne odnowienie Ustawy w rocznicę jej ogłoszenia ma

przypomnieć jej cele i zogniskować uwagę na osobach niepełno-

sprawnych doświadczających dyskryminacji.

Słuchanie zakodowane w genach

W sierpniowym numerze czasopisma „Human

Genetics” opublikowano wyniki ciekawej pracy,

które mogą pomóc w zrozumieniu patomechani-

zmu pewnej grupy złożonych zaburzeń słuchu,

zwanej „zaburzeniami przetwarzania bodźców

słuchowych” ( auditory processing disorders – APD), w których

osoby o prawidłowo funkcjonującym narządzie słuchu mają trud-

ności z rozeznaniem natury słyszanych dźwięków. Badanie objęło

194 pary bliźniąt tej samej płci (w tym 138 jednojajowych i 56 dwu-

jajowych) w wieku od 12 lat do 50 lat. Wykazano, że zdolność do

słuchania dychotycznego (równoczesnej percepcji i rozumienia

dwóch bodźców słuchowych dopływających z różnych źródeł,

np. odsłuchiwania wiadomości z telefonu komórkowego podczas

rozmowy z kimś innym), wykazuje znaczne różnice osobnicze

i jest w dużej mierze uwarunkowana zmiennością genetyczną.

Zatem również w przypadku APD komponenta genetyczna musi

odgrywać dużą rolę.

Pomoc dla seniorów po powodzi

Tegoroczne powodzie na dużych obszarach południowej Anglii

ujawniły, że starsi ludzie są grupą wymagającą szczególnej opieki

w sytuacji podobnych klęsk żywiołowych. Tamtejsza organizacja

Help the Aged („Pomóż starszemu”) kładzie nacisk zwłaszcza

na działania ze strony osób cywilnych – sąsiadów czy znajomych

– które mogą pomóc seniorom w sprawach niewymagających

udziału służb ratunkowych czy medycznych, np. przez dostarcza-

nie im wody pitnej z beczkowozów czy punktów dystrybucji wody

butelkowej, pomoc przy sprzątaniu domu i obejścia, zapewnienie

transportu do instytucji użyteczności publicznej itd.

8 REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2007

KALEJDOSKOP

Następna paraolimpiada

w Rosji

A gdzie napisy?

Brytyjski kanał telewizji cyfrowej Channel4 brał w tym roku udział

w organizacji pokazów filmowych na wolnym powietrzu na tere-

nach Somerset House w centrum Londynu. Wyświetlano podczas

nich klasykę filmową wszystkich gatunków. Jednak okazało się, że

organizatorzy zapewnili tylko wersje bez napisów , co nie pozwo-

liło na skorzystanie z pokazów osobom głuchym i niedosłyszącym

– zwłaszcza dzieciom i młodzieży, dla których interesująca mogła

się okazać znaczna część filmów. Wzbudziło to tym większe roz-

czarowanie i oburzenie ich rodzin, że Channel4 miał być telewizją dostępną dla wszystkich

i obiecywał regularną dystrybucję filmów z napisami do kin w całym kraju.

Prezes Brytyjskiego Stowarzyszenia Dzieci Głuchych, Susan Daniels, stwierdziła, że w do-

bie tak wydatnego rozwoju wszelkich innowacji technicznych, pozwalających na spełnienie

oczekiwań praktycznie każdej grupy ludności, jest to poważnym zaniedbaniem; niesłyszące

dzieci i młodzież zasługują na poświęcenie im większej uwagi i na umożliwienie udziału

w ważnych wydarzeniach kulturalnych i czas, by publiczna telewizja i kinematografia to

zrozumiały.

Podczas 119 sesji MKOl w Guatemala

City podjęto decyzję o miejscu kolejnej

zimowej Paraolimpiady w 2014 . Kryte-

rium przyznania danemu miastu prawa

do organizacji tych wyjątkowych igrzysk

było posiadanie obiektów sportowych

i turystycznych, nie tylko spełniających

odpowiednie standardy dla rozgrywa-

nia konkurencji olimpijskich, ale także

zapewniających maksimum dostępności

dla sportowców niepełnosprawnych.

O prawa do organizacji paraolimpiady

walczyły 3 miasta: Soczi (Rosja), Salzburg

(Austria) i Pyeong Chang (Korea). Osta-

tecznie wygrało pierwsze z nich.

Zwycięzcy otrzymali teren zlokalizo-

wany w regionie Krasnodar, na terenie

którego powstanie Park Olimpijski.

Będzie on obejmował 7 aren – 5 prze-

znaczonych na właściwe konkurencje

i 2 treningowe, stadion, na którym

odbędzie się Ceremonia Otwarcia

i Zakończenia Igrzysk Olimpijskich,

a także dwie Wioski Olimpijskie i ob-

szar przeznaczony dla mediów.

Dzieci niedowidzące mogą cieszyć się życiem

W lipcu br. w Omaha w stanie Nebraska odbyła się konferencja rodzin mających dzieci

niedowidzące i niewidzące, podczas której omówiono najróżniejsze aspekty wycho-

wywania i kształcenia dzieci z częściową lub całkowitą utratą wzroku. Wzięło w niej

udział ponad 150 rodzin z 30 krajów w różnych częściach świata. Rodzice uczestniczyli

w warsztatach, dyskusjach panelowych i grupach wsparcia, dzieciom zaś zapewniono

rozrywkę, m.in. w postaci wycieczki do odnowionego zoo w Omaha oraz rodzinnego

pikniku w stylu pionierskim.

Komputer pomaga

się porozumiewać

Zespół Downa: bariery zatrudnienia

Stowarzyszenie na rzecz Osób z Zespołem Downa (DSA) przeprowadziło ostatnio badania

dotyczące zatrudnienia dorosłych dotkniętych tą chorobą. Okazało się, że zaledwie 20% z nich

jest zatrudnionych za wynagrodzenie (tj. 4 razy mniej niż w populacji ogólnej), 26% pracuje

jako wolontariusze (z własnej chęci albo z powodu niemożności znalezienia płatnej pracy),

ponad połowa nie pracuje w ogóle, choć co trzeci z niepracujących wyraża chęć pracy.

Matka 27-letniego Michaela opowiada, że pisała w imieniu syna do wielu sklepów, infor-

mując, że ma już doświadczenie w pracy w handlu detalicznym i potrafi więcej niż tylko

układać towary na półkach czy pakować zakupy, ponadto ma swojego osobistego asystenta

utrzymywanego przez Fundację Niezależnego Życia (Independent Living Fund), co zwal-

nia pracodawcę z potrzeby udzielania mu jakiejkolwiek pomocy. Jednak większość firm

nawet nie odpisała, zaś pozostałe odpowiedziały po prostu „nie”, nie zapraszając nawet do

złożenia podania. Tymczasem zarówno pracownicy z zespołem Downa, jak i zatrudniający

ich pracodawcy mają jednoznacznie pozytywne doświadczenia, jeśli chodzi o przydatność

niepełnosprawnych w pracy, jak też samopoczucie i współdziałanie całego zespołu.

Osoby z różnymi ro-

dzajami upośledzenia

psychomotorycznego

(np. zespołem Downa,

porażeniem mózgo-

wym) lub ograniczeniami komunikacji

(np. autyzmem) często mają trudności

w porozumiewaniu się z otoczeniem.

Powoduje to frustrację, co może pro-

wadzić do zachowań agresywnych lub

autoagresywnych.

Hiszpańscy naukowcy z uniwersy-

tetu w Granadzie, w ramach projektu

regionalnych władz Andaluzji, ma-

jącego na celu zmniejszenie różnic

społecznych między osobami zdro-

wymi i niepełnosprawnymi, opraco-

wali program komputerowy SC@UT ,

przeznaczony specjalnie dla dzieci

i młodzieży ze specjalnymi potrzebami

komunikacyjnymi i edukacyjnymi.

Używając komputera stacjonarnego,

laptopa lub palmtopa, dziecko może

wyrazić swoje podstawowe potrzeby

(np. zaspokojenia głodu czy udania się

do toalety) oraz uczucia (np. zmęczenie,

smutek, zadowolenie).

Obecnie program jest wdrażany

w 16 szkołach na terenie południowych

prowincji Hiszpanii, aby ocenić, jak

może on poprawić funkcjonowanie

dzieci upośledzonych i autystycznych

w środowisku rówieśników.

Czy nadchodzi demencja?

Problemy z pamięcią mogą być spowodowane przez różne czynni-

ki, np. stres lub depresję, ale także bywają sygnałem rozwijającej

się demencji.

Szwedzcy neuropsycholodzy z Karolinska Institutet opracowali

prosty test pamięci , który pozwala przewidzieć ryzyko wystą-

pienia demencji w ciągu 3 najbliższych lat. U osób, które zaliczą

test, jest ono minimalne. Natomiast, jeżeli nie osiągną pewnego

progu – nawet w wypadku, gdy inne funkcje poznawcze, np.

zdolności językowe czy percepcja kształtu, formy i pozycji, pozostają w normie – ryzyko to

poważnie wzrasta. O ile upośledzenie pamięci jest minimalne, w wyselekcjonowaniu grupy

najwyższego ryzyka pomaga oznaczenie poziomu białka w płynie mózgowo-rdzeniowym.

U osób z rozwijającą się chorobą Alzheimera stężenia pewnych białek wzrastają bowiem

proporcjonalnie do pogorszenia czynności poznawczych.

Opracowano na podstawie: „Cordis Focus Newsletter”, „Deutsches Ärzteblatt”, „Hospital

Post”, Kuriera MP „Medika Aktuell”, „Medical Product Outsourcing”, PAP, www.medica.

de, „Zdravotnicke Nowiny”, przeglądu prasy krajowej i informacji własnych.

REHABILITACJA W PRAKTYCE 4/2007

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: