41,01 Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy. 41,02 Szczesliwy ten, kto mysli o biednym i o nedzarzu, w dniu nieszczescia Pan go ocali. 41,03 Pan go ustrzeze, zachowa przy zyciu, uczyni szczesliwym na ziemi i nie wyda go wscieklosci jego wrogów. 41,04 Pan go pokrzepi na lozu bolesci: podczas choroby poprawi cale jego poslanie. 41,05 Mówie: O Panie, zmiluj sie nade mna; uzdrów mnie, bo zgrzeszylem przeciw Tobie! 41,06 Nieprzyjaciele moi mówia o mnie zlosliwie: Kiedyz on umrze i zginie jego imie? 41,07 A jesli przychodzi którys odwiedzic, mówi puste slowa, w sercu swym zlosc gromadzi, a skoro wyjdzie za drzwi, wypowiada ja. 41,08 Szepca przeciw mnie wszyscy, co mnie nienawidza i obmyslaja moja zgube: 41,09 Zaraza zlosliwa nim zawladnela i Juz nie wstanie ten, co sie polozyl. 41,10 Nawet mój przyjaciel, któremu ufalem i który chleb mój jadl, podniósl na mnie piete. 41,11 Ale Ty, Panie, zmiluj sie nade mna i dzwignij mnie, abym im odplacil. 41,12 Po tym poznam, zes dla mnie laskawy, ze mój wróg nie odniesie nade mna triumfu. 41,13 A Ty mnie podtrzymasz dzieki mej prawosci i umiescisz na wieki przed Twoim obliczem. 41,14 Blogoslawiony Pan, Bóg Izraela, od wieku az po wiek! Amen, amen.
malgorzataweronika