139,01 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Panie, przenikasz i znasz mnie, 139,02 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaje. Z daleka przenikasz moje zamysly, 139,03 widzisz moje dzialanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi sa Ci znane. 139,04 Choc jeszcze nie ma slowa na jezyku: Ty, Panie, juz znasz je w calosci. 139,05 Ty ogarniasz mnie zewszad i kladziesz na mnie swa reke. 139,06 Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, zbyt wzniosla: nie moge jej pojac. 139,07 Gdziez sie oddale przed Twoim duchem? Gdzie uciekne od Twego oblicza? 139,08 Gdy wstapie do nieba, tam jestes; jestes przy mnie, gdy sie w Szeolu poloze. 139,09 Gdybym przybral skrzydla jutrzenki, zamieszkal na krancu morza: 139,10 tam równiez Twa reka bedzie mnie wiodla i podtrzyma mie Twoja prawica. 139,11 Jesli powiem: Niech mie przynajmniej ciemnosci okryja i noc mnie otoczy jak swiatlo: 139,12 sama ciemnosc nie bedzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzien zajasnieje: <mrok jest dla Ciebie jak swiatlo>. 139,13 Ty bowiem utworzyles moje nerki, Ty utkales mnie w lonie mej matki. 139,14 Dziekuje Ci, ze mnie stworzyles tak cudownie, godne podziwu sa Twoje dziela. I dobrze znasz moja dusze, 139,15 nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawalem, utkany w glebi ziemi. 139,16 Oczy Twoje widzialy me czyny i wszystkie sa spisane w Twej ksiedze; dni okreslone zostaly, chociaz zaden z nich [jeszcze] nie nastal. 139,17 Jak nieocenione sa dla mnie mysli Twe, Boze, jak jest ogromna ich ilosc! 139,18 Gdybym je przeliczyl, wiecej ich niz piasku; gdybym doszedl do konca, jeszcze jestem z Toba. 139,19 O Boze, obys zgladzil bezboznego, niech krwawi mezowie ida precz ode mnie! 139,20 Oni przeciw Tobie zmawiaja sie podstepnie, za nic maja Twoje mysli. 139,21 Panie, czyz nie mam nienawidzic tych, co nienawidza Ciebie, oraz nie brzydzic sie tymi, co przeciw Tobie powstaja? 139,22 Nienawidze ich pelnia nienawisci; stali sie moimi wrogami. 139,23 Zbadaj mnie, Boze, i poznaj me serce; doswiadcz i poznaj moje troski, 139,24 i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na droge odwieczna!
malgorzataweronika