10,01 Biada prawodawcom ustaw bezboznych i tym, co ustanowili przepisy krzywdzace, 10,02 aby slabych odepchnac od sprawiedliwosci i wyzuc z prawa biednych mego ludu; by wdowy uczynic swoim lupem i by móc ograbiac sieroty! 10,03 Lecz co zrobicie w dzien kary, kiedy zaglada nadejdzie z dala? Do kogo sie uciekniecie o pomoc, i gdzie zostawicie wasze bogactwa? 10,04 Nic, tylko skulic sie wam pomiedzy jencami albo pasc wsród pomordowanych. Po tym wszystkim nie usmierzyl sie gniew Jego i reka Jego - nadal wyciagnieta. 10,05 Ach, ten Asyryjczyk, rózga mego gniewu i bicz w mocy mej zapalczywosci! 10,06 Posylam go przeciw narodowi bezboznemu, przykazuje mu, aby lud, na który sie zawzialem, ograbil i zlupil doszczetnie, by rzucil go na zdeptanie, jak bloto na ulicach. 10,07 Lecz on nie tak bedzie mniemal i serce jego nie tak bedzie rozumialo: bo w jego umysle plan zniszczenia i wyciecia w pien narodów bez liku. 10,08 Albowiem powie: Czyz moi dowódcy nie równaja sie królom? 10,09 Czyz Kalno nie jest podobne do Karkemisz? Czyz nie jest Chamat podobne do Arpad albo Samaria podobna do Damaszku? 10,10 Jak moja reka dosiegla królestw bozków, których posagi liczniejsze byly niz w Jeruzalem i w Samarii, 10,11 jak uczynilem Samarii i jej bozkom, czyz nie tak samo zrobie Jerozolimie i jej posagom? 10,12 Gdy Pan dokona calego dziela swego na górze Syjon i w Jerozolimie, ukarze owoc pysznego serca króla Asyrii i bezczelnosc jego wynioslych oczu. 10,13 Powiedzial bowiem: Dzialalem sila mej reki i wlasnym sprytem, bom jest rozumny. Przesunalem granice narodów i rozgrabilem ich skarby, a mieszkanców powalilem, jak mocarz. 10,14 Reka moja odkryla jakby gniazdo bogactwa narodów. A jak zbieraja porzucone jajka, tak ja zagarnalem cala ziemie; i nie bylo, kto by zatrzepotal skrzydlem, nikt nie otworzyl dzioba, nikt nie pisnal. 10,15 Czy sie pyszni siekiera wobec drwala? Czy sie wynosi pila ponad tracza? Jak gdyby bicz chcial wywijac tym, który go unosi, i jak gdyby pret chcial podnosic tego, który nie jest z drewna. 10,16 Przeto Pan, Bóg Zastepów, zesle wycienczenie na jego tusze. Pod jego swietnym wygladem rozpali sie goraczka, jakby zaplonal ogien. 10,17 swiatlosc Izraela stanie sie ogniem, a swiety jego - plomieniem, który pozre i pochlonie jego ciernie i jego glogi w jednym dniu, 10,18 bujne tez zarosla jego lasu i zagajnika. Od duszy do ciala wszystko wyniszczy i bedzie jak chory, który gasnie. 10,19 Ostatek drzew w jego lesie da sie policzyc, chlopiec je spisac potrafi. 10,20 W owym dniu Reszta z Izraela i ocaleni z domu Jakuba nie beda wiecej polegac na tym, który ich bije, ale prawdziwie opra sie na Panu, swietym Izraela. 10,21 Reszta powróci, Reszta z Jakuba do Boga Mocnego. 10,22 Bo chocby lud twój, o Izraelu, byl jak piasek morski, Reszta z niego powróci. Postanowiona jest zaglada, która dopelni sprawiedliwosci. 10,23 Zaiste, zaglade postanowiona wykona Pan, Pan Zastepów, w calym kraju. 10,24 Dlatego tak mówi Pan, Bóg Zastepów: Ludu mój, co mieszkasz na Syjonie, nie lekaj sie Asyrii, która cie rózga uderza i bicz swój na ciebie podnosi, wzorem Egiptu. 10,25 Bo chwila jeszcze mala, a skonczy sie moja zapalczywosc i gniew mój sie obróci ku ich zagladzie. 10,26 Pan Zastepów wzbudzi bicz na niego, jak wtedy, gdy porazil Madianitów przy skale Oreba lub gdy wyciagnal laske swa przeciw morzu i podniósl ja na droge Egipcjan. 10,27 W ów dzien spadnie ci z pleców jego brzemie i jego jarzmo z szyi. 10,28 Wróg niesie zaglade od strony Rimmon, przybywa od Ajjat, przechodzi przez Migron, w Mikmas zostawia swój tabor. 10,29 Przekraczaja wawóz, w Geba staja na nocleg. Rama zadrzala, Gibea Saulowa ucieka. 10,30 Bat-Gallim, krzycz na caly glos! Laisza, posluchaj! Anatot, odpowiedz jej! 10,31 Madmena umyka, mieszkancy ratuja sie ucieczka. 10,32 On dzis jeszcze stanie w Nob na postój, potrzasnie reka na góre Córy Syjonu - na pagórek Jeruzalem. 10,33 Oto Pan, Bóg Zastepów, z trzaskiem obcina korony drzew: najwyzsze wierzcholki juz sciete, najwznioslejsze powalone. 10,34 Gestwiny lasu trzebi sie toporem. Pada Liban ze swa wspanialoscia.
malgorzataweronika