Skrypt Prawo Karne Skarbowe
· Cechy charakterystyczne prawa karnego skarbowego
1 Przedmiot ochrony
a. Prawo karne skarbowe chroni interes finansowy Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego oraz Wspólnot Europejskich. Jest to zatem przedmiot ochrony o charakterze ekonomicznym, a zarazem ponadindywidualnym. Wpływa to na postrzeganie przestępstw i wykroczeń skarbowych w oczach opinii społecznej jako przestępstw (i wykroczeń) „bez ofiar", ponieważ „pokrzywdzony" jawi się jako organizacja anonimowa.
b. Przestępczość skarbowa ma charakter raczej administracyjny niż kryminalny i obejmuje w zasadzie czyny drobne. Ta opinia w pewnej części jest prawdziwa (np. w odniesieniu do licznych w prawie karnym skarbowym czynów o czysto formalnym charakterze, niepowodujących żadnych skutków finansowych), trzeba jednak również zauważyć, że pewne czyny skarbowe, takie jak oszustwa, wyłudzenia finansowe na szkodę Skarbu Państwa czy fałszerstwa stanowią w swej istocie odmiany ich klasycznych pierwowzorów występujących w powszechnym prawie karnym.
c. Pojęcie „interesu finansowego" Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego czy Wspólnot Europejskich jest dość enigmatyczne i w istocie stanowi pewną zbiorczą klauzulę obejmującą zróżnicowane dobra i interesy związane z funkcjonowaniem i egzekwowaniem różnych danin publicznych, z obrotem dewizowym oraz z działalnością w zakresie gier i zakładów wzajemnych. Poszczególne cztery grupy rodzajowe przestępstw i wykroczeń skarbowych (podatkowe, celne, dewizowe i w zakresie gier i zakładów wzajemnych) cechuje w związku z tym dość daleko posunięta.
2 Autonomia
a. Kolejną charakterystyczną cechą materialnego prawa karnego skarbowego jest jego autonomia wobec powszechnego prawa karnego. Chodzi o autonomię w dwóch powiązanych ze sobą aspektach: po pierwsze, mówimy o autonomii karnoskarbowej regulacji normatywnej względem regulacji normatywnej powszechnego prawa karnego, po drugie - o autonomii pojęć „przestępstwa skarbowego" oraz „wykroczenia skarbowego" względem pojęć „przestępstwa" oraz „wykroczenia" występujących w powszechnym prawie karnym
b. Zasadniczo art. 20 § 1 KKS zabrania zastosowania do przestępstw skarbowych przepisów części ogólnej Kodeksu karnego oraz przepisów ogólnych zawartych w części wojskowej tego Kodeksu. Podobnie art. 46 KKS zakazuje stosowania do wykroczeń skarbowych przepisów części ogólnej Kodeksu wykroczeń. Zakaz recepcji z powszechnego prawa karnego doznaje nielicznych wyjątków poprzez określenie w art. 20 § 2 KKS skromnego katalogu przepisów Kodeksu karnego, które mają być stosowane odpowiednio do przestępstw skarbowych.
c. Do wykroczeń zaś skarbowych można z mocy art. 46 KKS stosować odpowiednio jedynie przepisy Kodeksu wykroczeń dotyczące warunkowego zawieszenia wykonania kary w przypadku warunkowego zawieszenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności.
d. Za autonomią karnoskarbowej regulacji normatywnej idzie autonomia pojęć „przestępstwa skarbowego" i „wykroczenia skarbowego" względem pojęć „przestępstwa" i „wykroczenia" funkcjonujących w powszechnym prawie karnym
e. Sąd Najwyższy jednoznacznie stwierdza, że pojęcie przestępstwa nie obejmuje przestępstwa skarbowego.
3 Subsydiarność wobec prawa finansowego
a. Subsydiarność prawa karnego skarbowego względem prawa finansowego (a konkretnie względem prawa podatkowego, celnego, dewizowego oraz regulacji w zakresie gier i zakładów wzajemnych) polega na tym, że przepisy prawa karnego skarbowego chronią i zabezpieczają za pomocą sankcji karnych respektowanie norm finansowoprawnych w takim zakresie, w jakim samo prawo finansowe nie dysponuje wystarczającymi sankcjami w celu przymuszenia do przestrzegania własnych norm.
b. Norma sankcjonowana nakazuje lub zakazuje określonego zachowania, czyli decyduje o jego bezprawności. Natomiast norma sankcjonująca przewiduje konsekwencje naruszenia normy sankcjonowanej, czyli decyduje o karalności określonego zachowania
c. Przepisy prawa karnego skarbowego zawierają zasadniczo normy sankcjonujące, normy sankcjonowane bowiem zawarte są w prawie finansowym. Te prawnofinansowe normy sankcjonowane mają charakter pierwotny w stosunku do wtórnych i subsydiarnych względem nich norm sankcjonują cych zawartych w prawie karnym skarbowym.
d. Przepisy części szczególnej materialnego prawa karnego skarbowego praktycznie mogą obowiązywać tylko wówczas i tylko w takim zakresie, w jakim obowiązują konkretne nakazy czy zakazy finansowoprawne. Nie wszystkie oczywiście naruszenia norm prawa finansowego są karalne. Niektóre w ogóle pozbawione są sankcji {lex imperfecta), za inne zaś grożą jedynie sankcje prawa finansowego. Jedynie za najpoważniejsze (w ocenie ustawodawcy) grożą sankcje karnoskarbowe.
4 Blankietowa technika legislacyjna
a. Pojęcie przepisów „blankietowych" odnoszone jest najogólniej do przepisów, które określając zagrożenie karne, odsyłają jednocześnie w zakresie opisu czynu do innych źródeł prawa. Ustawowy opis czynu zabronionego polega na zakazie naruszenia jakiejś normy nieprawnokarnej.
b. W blankietowych przepisach karnych skarbowych występuje odesłanie 19 poza Kodeks karny skarbowy, do przepisów prawa finansowego, które dopełniają ustawowe opisy czynów zabronionych. Bez tego dopełnienia opisu czynów zabronionych są niekompletne.
c. Niekiedy przepis karnoskarbowy wskazuje konkretny akt prawa finansowego, do którego odsyła i który wypełnia jego „blankiet''
d. W innych przypadkach odesłanie jest bardziej enigmatyczne, do bliżej niesprecyzowanej ustawy i następuje ono za pomocą zwrotów: „kto wbrew przepisom ustawy (...)
e. W jeszcze innych wreszcie przypadkach odesłanie poza Kodeks karny skarbowy nie następuje w sposób wyraźny poprzez wskazanie na mniej lub bardziej sprecyzowane „przepisy" prawa finansowego, lecz w sposób dorozumiany, poprzez zawarcie w opisie czynu takich znamion, które bez sięgnięcia po odpowiednie przepisy pozostają niezrozumiałe
f. Wyraźne odesłanie do konkretnych, pozakarnych aktów prawnych ma miejsce także w tych wyjaśnieniach tzw. słowniczka pojęć (art. 53 KKS), w których w zakresie rozumienia określonych pojęć używanych w przepisach części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego odsyła się do wskazanych aktów prawa podatkowego, celnego, dewizowego czy też odnoszących się do gier i zakładów wzajemnych.
5 Hermetyczny charakter
a. Kodeks karny skarbowy nie posiada odpowiednika art. 116 KK, cooznacza, że nie przewiduje możliwości zastosowania przepisów swej części ogólnej do jakichkolwiek istniejących poza Kodeksem karnym skarbowym przepisów karnych, nawet gdyby miały one ewidentnie „skarbowy" charakter. Wszelkie wątpliwości rozwiewa art. 53 § 1 zd. 2 KKS, w myśl którego określenie czynu zabronionego jako przestępstwa lub wykroczenia skarbowego może nastąpić tylko w Kodeksie karnym skarbowym.
6 Priorytet celu egzekucyjnego przed represją
a. Bardziej niż o represję chodzi o egzekwowanie należności publicznoprawnych i wyrównanie uszczerbku finansowego Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innego uprawnionego podmiotu.
b. Im wcześniej zostanie wyrównany uszczerbek finansowy wierzyciela daninowego i zrealizowane będą zobowiązania publicznoprawne, na tym większe ulgi i złagodzenia odpowiedzialności karnej skarbowej może liczyć sprawca przestępstwa lub wykroczenia skarbowego. Są to ulgi idące niekiedy, jak np. w przypadku instytucji tzw. czynnego żalu (art. 16 i 16a KKS), aż do całkowitegowyłączenia karalności czynu. Warunkiem skorzystania z tych ulg jest zawsze uiszczenie w całości wymagalnej należności publicznoprawnej (z tytułu podatku, cła, rozliczenia dotacji lub subwencji) uszczuplonej czynem zabronionym.
· Funkcje prawa karnego skarbowego
1 Jako historycznie pierwotną w prawie karnym wymienia się funkcję represyjną, zwaną też sprawiedliwościową, ponadto mówi się o funkcji ochronnej, prewencyjnej (zarówno w aspekcie prewencji ogólnej, jak i szczególnej), gwarancyjnej, wreszcie kompensacyjnej.
2 Funkcja sprawiedliwościowa czy też represyjno-sprawiedliwościowa leży -jak wspomniano - u genezy prawa karnego. Kojarzona jest niekiedy z odwetem. Zastosowanie represji karnej ma zaspokoić poczucie sprawiedliwości zarówno indywidualne (pokrzywdzonego), jak i społeczne.
3 Bez wątpienia prawo karne skarbowe pełni doniosłą funkcję ochronną, chroniąc interesy finansowe Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego i Wspólnot Europejskich.
4 Jeśli idzie o funkcję prewencyjną prawa karnego to rozróżnia się prewencję ogólną (generalną) oraz szczególną (indywidualną).
a. O prewencji ogólnej mówi się w dwóch aspektach czy też wersjach. Tak zwana negatywna prewencja ogólna oparta jest na negatywnym odczuciu strachu i polega, mówiąc krótko, na odstraszaniu potencjalnych sprawców od popełniania czynów karalnych. Odstraszanie z zasady wymaga surowych kar. Natomiast tzw. pozytywna prewencja ogólna polega raczej na utwierdzaniu przekonania w społeczeństwie, iż określone dobra prawne i wartości społeczne są należycie chronione, i tym samym na kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa. Tak rozumiana prewencja ogólna nie potrzebuje surowego karania, wyznacza ona raczej dolną niż górną granicę kary, czyli granicę, poniżej której powstać może w społeczeństwie przekonanie o niedostatecznej ochronie pewnych dóbr i wartości oraz o opłacalności ich naruszania
b. W praktycznym działaniu oba aspekty ogólnoprewencyjne mogą istnieć obok siebie. Sankcja karna przewidziana w ustawie lub zastosowana w praktyce jednych może odstraszać, u innych zaś umacniać i kształtować świadomość społeczną i prawną.
c. Ustawodawca w Kodeksie karnym skarbowym za wzorem Kodeksu karnego zadekretował w art. 12 § 2 infine tzw. pozytywną prewencję generalną, wyrażając dyrektywę nakazującą wzięcie pod uwagę przy wymiarze kary również potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
d. Z kolei w obszarze oddziaływania szczególno czy też indywidualno--prewencyjnego ukierunkowanym na konkretnego sprawcę przestępstwa czy wykroczenia skarbowego chodzi o zapobieganie ponownemu naruszeniu prawa oraz o wychowanie w duchu jego poszanowania. Również o tych celach karania mówi przepis art. 12 § 2 KKS
5 Funkcja gwarancyjna prawa karnego, mocno podkreślana w demokratycznych państwach prawnych dotyczy relacji państwo-obywatel. Temu ostatniemu prawo karne powinno gwarantować pewność, że nie będzie pociągnięty do odpowiedzialności karnej za żadne zachowanie, które w czasie jego realizacji nie było zabronione pod groźbą kary, że może być pociągnięty do odpowiedzialności karnej jedynie za ściśle w ustawie określone zachowania, wreszcie że zastosowanie represji karnej musi również ściśle opierać się na dokładnej regulacji prawnej.
6 W prawie karnym skarbowym pewnego „upośledzenia" w stosunku do powszechnego prawa karnego, a to ze względu na wspomnianą już blankietowość przepisów karnych skarbowych. Z powodu ich ścisłych powiązań z rozległymi regulacjami prawno finansowymi granica pomiędzy tym, co dozwolone, a tym, co zakazane nie rysuje się w tym obszarze wyraźnie. „Zaciemniają" ją rozliczne wady techniczno-legislacyjne prawa finansowego i jego brak normatywnej stabilizacji (zmienność) wchodzące poprzez blankietowe przepisy na teren prawa karnego skarbowego.
7 Funkcja kompensacyjna czy też restytucyjna prawa karnego jest najmłodszą z funkcji wymienianych w karnistyce. W prawie karnym skarbowym występuje pod nazwą funkcji egzekucyjnej czy też egzekucyjno-kompensacyjnej. Jak już wspomniano, filozofia stosowania represji karnej skarbowej opiera się na założeniu priorytetu egzekwowania należności publicznoprawnych i wyrównywania uszczerbku finansowego wierzycieli daninowych przed represją. Jest to więc specyficzna i niezwykle doniosła funkcja prawa karnego skarbowego, jako bardzo pragmatycznej dziedziny karnistyki.
· Odpowiedzialność posiłkowa
1 Jej istnienie uzasadniają następujące okoliczności:
a. szerszy niż w powszechnym prawie karnym zakres, w jakim sprawcy czynów skarbowych działają za kogoś innego (czy w interesie kogoś innego),
b. naturalny w tej dziedzinie karnistyki priorytet środków represji ekonomicznej (majątkowej),
c. większe niż w powszechnym prawie karnym niebezpieczeństwo nie-wyegzekwowania tych środków, zwłaszcza grzywien. )
2 Funkcją instytucji odpowiedzialności posiłkowej jest zabezpieczenie realnego wykonania zwłaszcza grzywny, czyli zabezpieczenie finansowego interesu państwa. Natomiast istota tej instytucji sprowadza się do „przerzucenia" odpowiedzialności za wykonanie kary majątkowej ze sprawcy czynu na inny podmiot, pozostający ze sprawcą w określonych relacjach.
3 Odpowiedzialność posiłkowa uregulowana w Kodeksie karnym skarbowym w przepisach art. 24 i 25 dotyczy jedynie przestępstw skarbowych, nie odnosi się natomiast do wykroczeń skarbowych.
4 Odpowiedzialność posiłkowa może zostać nałożona nie tylko na osoby fizyczne (choć na nie również), ale także na osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, którym odrębne przepisy przyznają zdolność prawną.
5 Przesłanki nałożenia odpowiedzialności posiłkowej są następujące:
a. korzyść majątkowa, którą podmiot odpowiedzialny posiłkowo odniósł lub mógł odnieść z przestępstwa skarbowego,
b. działanie sprawcy tego przestępstwa w zastępstwie podmiotu odpowiedzialnego posiłkowo przy prowadzeniu jego spraw (sprawca działa jako pełnomocnik, zarządca, pracownik lub w jakimkolwiek innym charakterze).
6 Przy spełnieniu tych warunków za karę grzywny wymierzoną sprawcy przestępstwa skarbowego czyni się w całości lub w części odpowiedzialnym posiłkowo podmiot pozostający w określonych wyżej relacjach ze sprawcą przestępstwa skarbowego.
7 Odpowiedzialność posiłkowa ma obecnie charakter obligatoryjny
8 Odpowiedzialność posiłkowa nie jest odpowiedzialnością z tytułu sprawstwa czynu, lecz odpowiedzialnością z powodu czynu innej osoby (sprawcy), zatem odpowiedzialna posiłkowo nie może być osoba, która sama ponosi odpowiedzialność karną skarbową za przestępstwo skarbowe
9 Nałożenie odpowiedzialności posiłkowej pozwala odpowiednio podnieść wysokość stawki grzywny, ponieważ uwzględnia się wówczas sytuację majątkową nie tylko samego sprawc...
famee