Słownik
Przełączanie kontekstu
Jak już wspomniano, opuszczenie stanu wykonywany przez jeden proces udostępnia procesor innemu procesowi i następuje przełączenie kontekstu. Przełączenie kontekstu polega na zachowaniu stanu przetwarzania procesu oddającego procesor (zachowaniu kontekstu) i załadowaniu stanu przetwarzania innego procesu (odtworzenie kontekstu). Na ogólnie rozumiany kontekst składa się stan tych zasobów, z których jeden proces w ramach przełączania rezygnuje na rzecz drugiego. W najprostszym przypadku jest to stan procesora, czyli zawartość rejestrów. W procesorze mogą być rejestry, które nie są elementem kontekstu procesu, ale przechowują wartości, stanowiące element definicji stanu całego systemu. Wartości takich rejestrów nie trzeba zachowywać ani odtwarzać, ale też nie można dopuścić do ich swobodnej modyfikacji przez proces.
Tak rozumiany kontekst zajmuje niewiele miejsca w pamięci i przechowywany jest w deskryptorze procesu. Przełączanie kontekstu sprowadza się zatem do zaktualizowania we właściwym deskryptorze informacji o kontekście procesu wywłaszczanego z procesora, a następnie załadowaniu rejestrów procesora odpowiednimi wartościami z deskryptora procesu, który ma być wykonywany jako następny.
Czas przełączania kontekstu jest marnowany z punktu widzenie wykorzystania procesora, gdyż żaden program użytkowy nie jest w tym czasie wykonywany. W celu skrócenia czasu przełączania, procesory oferują często wsparcie dla tej operacji w postaci odpowiednich instrukcji lub bardziej złożonych mechanizmów na poziomie architektury.
command.com – Plik systemowy w systemach operacyjnych MS-DOS oraz Windows pełniący rolę interpretera komend.
MS-DOS – Stworzony przez Microsoft i wydany w 1981 r. (a następnie sukcesywnie ulepszany) najpopularniejszy przez wiele lat system operacyjny do pecetów. MS-DOS charakteryzował prosty, lecz niewygodny tekstowy interfejs użytkownika wymagający od niego wpisywania słownych komend w wierszu poleceń. MS-DOS przetrwał w Windows pod postacią tzw. trybu MS-DOS. Ang. Microsoft Disk Operating System - dyskowy system operacyjny Microsoftu. Por. DOS, PC-DOS.
trybu MS-DOS. Ang. Microsoft Disk Operating System
wiersz poleceń – Miejsce na ekranie, w którym wydaje się komendy sterujące systemem operacyjnym o tekstowym interfejsie użytkownika, takim jak np. MS-DOS. Mogą być to polecenia kopiowania, kasowania, uruchamiania programów itp. Na przykład polecenie: Pokaż zawartość głównego katalogu na dysku twardym C i jeśli zajmie ona więcej miejsca niż cały ekran, czekaj z wyświetleniem dalszej części aż do naciśnięcia klawisza wydaje się w komputerowym języku jako DIR C:\ /p W graficznych systemach operacyjnych, takich jak Windows, wiersz poleceń można znaleźć w okienku o nazwie tryb MS-DOS, a także w tak zwanej konsoli.
system operacyjny – Nadrzędny i niezbędny program kontrolujący pracę komputera. Przyjmuje polecenia od użytkownika, umożliwia uruchomienie innych programów i nadzoruje ich działanie. Zarządza komunikacją z urządzeniami podłączonymi do komputera, zapis na dysku twardym, drukowanie lub wyświetlanie informacji na ekranie. Każdy system operacyjny ma zwykle wbudowanych kilkanaście dodatkowych aplikacji - programy użytkowe, proste gry, często także edytor tekstu i program graficzny. Systemy operacyjne dzieli się ze względu na sposób, w jaki komunikują się z użytkownikiem, na GUI oraz systemy operacyjne pracujące tylko w trybie tekstowym. Najbardziej znane systemy operacyjne to: MS-DOS, Windows 3.x, Windows 95, Windows 98, Windows Millennium, Windows NT, Windows 2000, Windows XP, Windows Server 2003, Windows Vista, UNIX, Linux, Mac OS. Por. wielozadaniowość, sieciowy system operacyjny.
GUI – Graficzny interfejs użytkownika. W GUI wyposażone są nowoczesne systemy operacyjne, jak Windows, Mac OS czy OS/2. Typowymi elementami GUI są okna, rozwijane menu, przyciski, paski przewijania, ikony i zakładki. Użytkownik korzysta z interfejsu za pomocą myszy i klawiatury, klikając na graficzne reprezentacje poleceń zamiast wpisywać z klawiatury komendy. Programy napisane dla danego systemu operacyjnego zapożyczają i wykorzystują elementy jego graficznego interfejsu użytkownika, na przykład wygląd jego okien, przycisków czy kolorystykę. Ang. Graphical User Interface. Por. tekstowy interfejs użytkownika.
IRQ – Specjalny kanał przesyłu informacji pomiędzy urządzeniami a procesorem komputera. Dzięki IRQ każde z urządzeń może przesyłać do procesora żądania, informować o wykonanym zadaniu lub zgłaszać gotowość do pracy. Pecety mają dostępnych 15 numerów IRQ (przerwań), z których większość jest przypisana do standardowych urządzeń, takich jak kontrolery czy COM-y. Z dostępnych IRQ mogą korzystać karty rozszerzeń (karty graficzne, karty sieciowe, karty muzyczne itd.), którym wcześniej należy przypisać numer IRQ za pomocą odpowiedniego oprogramowania lub zworek na karcie. Najnowsze urządzenia Plug and Play nie wymagają ręcznego ustawiania numerów IRQ. Ang. Interrupt Request - żądanie przerwania
marwek