PROTOKÓŁ SMTP
Mimo nowych możliwości, jakie dają komunikatory, e-mail ciągle zyskuje na popularności i znaczeniu. Wszystko zaczęło się w roku 1971 w sposób, który trudno byłoby nazwać spektakularnym. Technik w BBN, Ray Tomlinson, przesłał e-mail między dwoma komputerami, które były połączone w sieci ARPAnet. Poszukując rzadko używanego znaku dla wyróżnienia poczty elektronicznej odkrył @ i w ten sposób ustanowił symbol nowej epoki.
Kolejnym krokiem milowym w historii poczty elektronicznej było opracowane w roku 1981 przez Erica Allmana oprogramowanie Sendmail. Umożliwiło ono po raz pierwszy wysyłanie za pomocą programu pocztowego wiadomości jednocześnie do wielu sieci. Dzisiejszy sukces e-maila był nie do przewidzenia w roku 1971 i wynalazek Thomlinsona zasłużył sobie tylko na kilka wzmianek w prasie. Dziś nie sposób wyobrazić sobie życia bez poczty elektronicznej, a dla wielu ludzi jest ona wręcz warunkiem funkcjonowania.
Poczta elektroniczna opiera się na trzech protokołach - SMTP do wysyłania oraz POP i IMAP do odbioru. Specyfikację każdego protokołu opisano w jednym lub kilku dokumentach RFC.
Simple Mail Transfer Protocol - SMTP
Zadaniem SMTP jest niezawodny i wydajny transport wiadomości. Protokół ten jest niezależny od protokołu sieciowego; zwykle stosowany jest standardowy protokół Internetu, TCP. Komunikacja odbywa się przez port 25.
Za wymianę wiadomości odpowiadają tzw. mail transfer agents (MTA). Najbardziej znanym MTA jest Sendmail. Użytkownik zwykle nie ma z nimi bezpośrednio do czynienia. Dostawą poczty do i z MTA zajmują się klienty pocztowe, takie jak Outlook czy KMail. MTA komunikują się między sobą za pomocą zwykłych znaków ASCII. Klient wysyła polecenia do serwera, który odpowiada za pomocą kodu numerycznego i opcjonalnego ciągu znaków.
Simple Mail Transfer Protocol ma jednak jedną, istotną wadę - po wysłaniu e-maila nie otrzymuje się żadnej wiadomości o jego dalszych losach. Specyfikacja przewiduje wprawdzie powiadomienie nadawcy w sytuacji, gdy wiadomość nie może być dostarczona. Nie jest określone jednoznacznie, jak taka wiadomość ma wyglądać. Zwykle jest to e-mail z komunikatem o błędzie i nagłówkiem niedostarczonej wiadomości. Ze względu na brak standardu, w praktyce rzadko udaje się ustalić, gdzie i dlaczego wystąpił błąd.
Dlatego też opracowano rozszerzenie SMTP, definiujące standardowe powiadomienia o błędach. Niestety bardzo niewiele serwerów obsługuje obecnie to rozszerzenie.
Proces SMTP
Typowe połączenie SMTP składa się z następujących etapów:
· Klient SMTP inicjuje połączenie z serwerem SMTP. Klient korzysta z losowo wybranego portu o numerze powyżej 1024 i łączy się z portem serwera o numerze 25. Serwer sygnalizuje akceptację połączenia komunikatem 220 - ready.
· Klient żąda ustanowienia sesji poprzez wysłanie polecenia HELO (ang. Hello) lub EHLO (ang. Extended Hello). Polecenie to powinno zawierać pełną nazwę (FQDN) klienta. Serwer odpowiada komunikatem 250 - ok.
· Klient informuje serwer, kto wysyła wiadomość, wykorzystując polecenie MAIL FROM: -adres-, gdzie -adres- jest adresem poczty elektronicznej użytkownika wysyłającego. Zazwyczaj odpowiada on adresowi zwrotnemu określonemu w programie pocztowym klienta. Serwer ponownie powinien odpowiedzieć komunikatem 250 - ok.
· Klient określa następnie wszystkich odbiorców, do których wiadomość jest skierowana. Korzysta w tym celu z polecenia RCPT TO: -adres-. Jeżeli serwer obsługuje wielu odbiorców, dla każdego z nich przesyłane jest kolejne polecenie RCPT TO:. Odpowiedzią serwera na informację o każdym kolejnym odbiorcy jest komunikat 250 - ok.
· Klient informuje o gotowości do przesyłania właściwej wiadomości komunikatem DATA. Serwer odpowiada komunikatem 250 -ok-. Określa również ciąg znaków, który spodziewa się otrzymać na znak końca treści wiadomości. Najczęściej jest to [CR][LF].[CR][LF]. Potem następuje przesłanie do serwera tejże treści. Wiadomość przesyłana jest przy użyciu znaków 7-bitowego ASCII. Jeżeli towarzyszą jej załączniki, muszą one zostać przetworzone do tej postaci. Wykorzystuje się do tego celu mechanizm BinHex, uencode lub MIME.
· Po zakończeniu transmitowania wiadomości, klient wysyła polecenie QUIT kończące sesję SMTP. Serwer odpowiada komunikatem 221 -closing-, co oznacza, że nastąpiło zakończenie sesji. Jeżeli klient wysyła następną wiadomość, proces ponownie rozpoczyna się od polecenia MAIL FROM:.
Droga e-maila od nadawcy do odbiorcy
Polecenia protokołu SMTP
Polecenie definiują sposób przesyłania e-maili. Zgodnie ze specyfikacją implementacja SMTP musi obsługiwać, co najmniej osiem poleceń:
POLECENIE
OPIS
HELO
Inicjuje połączenie i identyfikuje nadawcę SMTP dla odbiorcy SMTP
MAIL
Inicjuje transakcję pocztową
RCPT
Identyfikuje pojedynczego adresata
DATA
Identyfikuje wiersze następujące po poleceniu jako dane pocztowe od nadawcy
RSET
Przerywa bieżącą transakcję pocztową
SEND
Dostarcza pocztę do terminala
SOML
Dostarcza pocztę do terminala. Jeżeli ta operacja się nie powiedzie, poczta zostanie dostarczona do skrzynki pocztowej
SAML
Dostarcza pocztę do terminala. Poczta jest również dostarczana do skrzynki pocztowej
VRFY
Weryfikuje nazwę użytkownika
EXPN
Rozwija listę dystrybucyjną
HELP
Sprawia, że odbiorca wysyła przydatne informacje
NOOP
Żąda, by odbiorca wysłał odpowiedź OK, ale w przeciwnym razie nie określa żadnych działań
QUIT
Żąda, by odbiorca wysłał odpowiedź OK, a następnie zamknął kanał transmisyjny
TURN
Żąda, by odbiorca przejął rolę nadawcy. Jeżeli zostanie otrzymana odpowiedź OK, to nadawca staje się odbiorcą
Kody odpowiedzi SMTP
Kody odpowiedzi SMTP gwarantują, że klient jest na bieżąco informowany o statusie serwera. Każde polecenie wymaga kodu odpowiedzi od serwera. Klient decyduje o sposobie dalszego postępowania wyłącznie na podstawie otrzymanych zwrotnie kodów numerycznych.
KOD
ZNACZENIE
211
Odpowiedź stanu systemu lub pomocy systemowej
214
Komunikat pomocy
220
Usługa gotowa
221
Usługa zamyka kanał transmisyjny
250
Żądane działanie poczty OK, zakończone
251
Użytkownik nielokalny; przekażę do ścieżki przekazywania
354
Rozpocznij wprowadzanie poczty
421
Usługa niedostępna, zamykam kanał transmisyjny
450
Żądane działanie poczty nie zostało podjęte: skrzynka pocztowa niedostępna
451
Żądane działanie zostało przerwane
452
Żądane działanie nie zostało podjęte: niewystarczająca ilość pamięci systemowej
500
Błąd składniowy, polecenie nierozpoznane
501
Błąd składniowy w parametrach lub argumentach
502
Polecenie nie zostało implementowane
503
Zła kolejność poleceń
504
Parametr polecenia nie został implementowany
550
551
Użytkownik nielokalny; spróbuj wykorzystać ścieżkę przekazywania
552
Żądane działanie poczty zostało przerwane: przekroczona alokacja pamięci
553
Żądane działanie nie zostało podjęte: niedozwolona nazwa skrzynki pocztowej
554
Transakcja nie powiodła się
Mail Routing i DNS
Gdy serwer SMTP odbierze wiadomość od klienta, odpowiada za routing e-maila. System nazw domen (DNS) odgrywa centralną rolę nie tylko w dziedzinie dostępu do serwerów internetowych i FTP, lecz również w kwestii przesyłania wiadomości elektronicznych.
W systemie DNS przewidziano specjalne wpisy dla e-maili - rekordy MX. Serwer identyfikuje komputer docelowy za pomocą tak zwanego mail exchange record domeny. W tym celu pyta serwer DNS i otrzymuje listę serwerów (mail exchanger), które odbierają wiadomości dla tej domeny. Każdy mail exchanger ma określony priorytet o długości 16 bitów. Serwer SMTP próbuje zatem po kolei dostarczyć wiadomość do któregoś z serwerów zgodnie z priorytetem.
Zasadniczo wiadomość może przechodzić przez wiele serwerów SMTP. Wbrew szeroko rozpowszechnionemu mniemaniu, jakoby e-maile mogły kilkakrotnie okrążyć Ziemię, zanim w końcu dotrą do odbiorcy, w rzeczywistości z reguły przechodzą tylko przez dwa serwery SMTP. Zapobieganie powstawaniu takich pętli jest właśnie zadaniem rekordów MX. Mimo to w wyjątkowych przypadkach może się zdarzyć, że taka pętla powstanie, na przykład w sytuacji, gdy informacje routingowe są niekompletne lub nieaktualne. Taki przypadek zachodzi na przykład przy zmianie dostawcy usług internetowych.
DNS i e-mail
...
Borysek12