Adal - Rękopis filozoficzno-terrorystyczny.pdf - Adal - frakcja.nihilistyczna

Postmodernizm w pierwszym rzędzie tworzy elitarne samobójcze jednostki uderzeniowe.

– Peter Carroll

Kto chce bezpośrednio poznawać jakąś określoną rzecz czy kompleks rzeczy, ten musi

osobiście brać udział w praktycznej walce o zmianę rzeczywistości, o zmianę tej rzeczy czy

kompleksu rzeczy, bo tylko tak można uzyskać styczność z przejawami tych rzeczy, i dopiero

przez osobisty udział w praktycznej walce o zmianę rzeczywistości jest w stanie istotę tej

rzeczy czy tego kompleksu rzeczy odkryć i zrozumieć.

– Ulrike Meinhof

Marksizm przywiązuje do teorii poważne znaczenie dlatego i tylko dlatego, że może ona być

wskazówką do działania. Kiedy dysponuje się właściwą teorią, ale traktuje się ją jako coś, o

czym się pogada, żeby potem odłożyć to do szuflady i nie stosować w praktyce, to ta teoria,

jakkolwiek by mogła być dobra, będzie bez znaczenia.

– Mao Tse-tung

Opowiedzenie się po stronie życia jest stanowiskiem politycznym.

– Raoul Vaneigem

RĘKOPIS FILOZOFICZNO-TERRORYSTYCZNY

Postmodernizm – rekurencja postawy dekadenckiej, dialektyczna synteza nędzy i rozkoszy, rozkosz

wypływająca z nędzy, rozkosz będąca efektem transgresywnej woli cierpienia; rozkosz nędzy czy

nędzna rozkosz?

Bierność postmoderny cechuje tę drugą postawę, nie jest to jednak bierność intelektualna,

quasitaoistyczna pasywna rewolta odwrócenia procesu w którym świadomość kształtuje

hiperrzeczywistość sama stając się doksą, bunt poprzez rezygnację z autoreferencji, strategiczny

opór polegający na odmowie sensu i odmowie głosu , ale bierność jako akrazja; postmodernizm jako

jeszcze jedna ideologia umożliwiająca opowiedzenie się po stronie władzy.

Z drugiej strony aktywny postmodernizm – rozkosz nędzy – to przejaw cynicznej witalności

proletariackiej, triumfalny powrót ruchu scytyjskiego, filozoficzne wytłumaczenie bezwzględnego

prymitywizmu Unabombera, Zerzana, Linkoli, Mansona, Cousteau et consortes. Rezygnacja z

fetyszyzmu człowieka, odrzucenie własności prywatnej w sferze psychicznej jako negacja ego i

wszystkich związanych z nim racjonalizacji życia codziennego, wszystkich ideologii będących

formami rekuperacji autentycznej działalności. Holokaust przyczyny.

Postmoderna zafascynowana terrorem: chęć zaburzenia rytmów stalowych maszyn i zastąpienia ich

dziczą mongolskich hord . Niechęć wobec europejskiej kultury epigonów , jednym słowem: prymat

woli nad intelektem. Skąd się on jednak bierze? Z prymatu intelektu nad intertekstem, ze świadomej

irracjonalności będącej racjonalnym odrzuceniem racjonalności, z rozumu implodującego. Skoro

nic nie jest warte wiary to jedynym sposobem na przekroczenie nihilizmu jest wiara w cokolwiek –

wybór wiary. Przede wszystkim uwielbienie totalitaryzmu, wybór wolności realizujący się w

odrzuceniu wolności wyboru. Anamneza istoty praw nie jako archaicznych zasad, lecz jako narracji,

skutkuje w stworzeniu narracji osobistej – narracji własnego życia; fanatyczna wiara w moc bytu

kształtującego świadomość kształtuje świadomość mającą moc kształtowania bytu. Wola prawa

totalitarnego ustanawia wolę jako prawo totalitarne. Aktywny postmodernizm: wola jako jedyne

prawo, nie z wyboru czy zachcianki, ale z uświadomienia sobie fundamentalnego faktu braku

ontycznej referencji w każdym innym prawie poza działaniem.

Postmodernizm jako postideologia: odrzucenie narcyzmu Aleksandra i nazizmu Hitlera,

bolszewizmu Stalina i alkoholizmu Jelcyna, pesymizmu Schopenhauera i optymizmu Disneya,

komunizmu Marksa i komizmu braci Marx. Pionier postmodernizmu? Dżyngis-chan. Totalitarne

prawo jasy opiera się na świadomości prawa jako symulacji. Moc podbojów zakorzeniona jest w

świadomym wyparciu się ich sensu – w tym leży też moc naszych przyszłych podbojów.

Ten kto opowiada się po stronie życia, opowiada się zarazem przeciwko rzeczywistości, ponieważ

siłą napędową życia jest sprzeciw wobec tego co jest. Istnienie istnieje dlatego, że utrzymuje się w

stanie permanentnej walki przeciwko temu, co istnieje. Pasywna strategia przystosowania i aktywna

strategia przekształcenia to dwie metody zmiany rzeczywistości. Gdyby nie wieczna walka z tym,

co jest, nic by w ogóle nie mogło być. Jest metafizyczną niemożliwością być zupełnie zgodnym z

tym co jest, a wynika to z tej prostej przyczyny, że nic nie ma. Każda zmiana, czy to

przystosowująca czy przekształcająca, jest w istocie ucieczką przed nicością; istnienie istnieje tylko

w ruchu. Rzeczywistość przestała istnieć ponieważ hiperrzeczywistość stała się tak szybka w swojej

statyczności, że nadała dynamicznej rzeczywistości pozór spoczynku.

Jeśli moc pyta dlaczego, wówczas staje się słabością. Odrzucenie racjonalizmu jest odrzuceniem

racjonalizacji jako tłumaczeń przed innymi i sobą samym. Radykalny détournement wszelkich

prawideł psychoprzyczynowości: uznanie umysłu za rzecz wtórną wobec woli, uznanie czasu za

narzędzie wyzysku i radość z końca czasu odkrytego jako zwiastun czasu końca.

Myśli, nawet jeżeli wydaje się nam, że poprzedzają nasze działania, są ich następstwami,

wytłumaczeniami nie mającymi chyba celu innego niż psychologiczna masturbacja. Myśli nie są

wynikiem istnienia naszego umysłu, to nasz umysł istnieje dlatego, że myśli, wtórne w stosunku do

woli, stały się spektakularne wydzielając się z niej i prezentując jeżeli nie jako jej całość, to

przynajmniej jako jej siła sprawcza – tym samym konstytuując ego jako symulakr zakrywający

prawdziwą siłę sprawczą – czystą wolę, nieukojoną celem, wolną od żądzy wyniku . Irracjonalne,

gwałtowne życie. Oddajemy mu hołd w kulcie zniszczenia przy pomocy świętej mantry której nie

sposób wyszeptać, którą można jedynie wykrzyczeć w transcendentnym spazmie rozkoszy lub

cierpienia: NIECH ŻYJE ŚMIERĆ!

S.A.

Adal - Rękopis filozoficzno-terrorystyczny.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: