folie2.doc

Strategia – kompleksowy plan osiągania celów organizacji.

Zarządzanie strategiczne – kompleksowy, ciągły proces zarządzania, nastawiony na formułowanie i wdrażanie skutecznych strategii; sposób podejścia do szans i wyzwań gospodarczych.

Zarządzanie strategiczne – proces definiowania i redefiniowania strategii w reakcji na zmiany otoczenia lub wyprzedający te zmiany a nawet je wywołujący oraz sprzężony z nim proces realizacji, w którym zasoby i umiejętności organizacji są tak dysponowane, by realizować przyjęte długofalowe cele rozwoju a także by zabezpieczyć istnienie organizacji w potencjalnych sytuacjach nieciągłości [kryzysowych].

Składniki strategii:

Wyróżniająca się umiejętność mocna strona organizacji, którą odznacza się tylko niewielka liczba konkurujących ze sobą firm.

Zasięg – w zastosowaniu do strategii zasięg określa zespół rynków, na których dana organizacja będzie konkurować.

Rozmieszczenie zasobów – sposób w jaki organizacja rozdziela swoje zasoby na różne obszary, na których konkuruje.

Typy wariantów strategii:

-          Strategia na poziomie autonomicznej jednostki gospodarczej – zestaw wariantów strategicznych, spośród których organizacja dokonuje wyboru, prowadząc działalność w określonej gałęzi lub na konkretnym rynku.

-          Strategia na poziomie przedsiębiorstwa – zestaw wariantów strategicznych, spośród których organizacja dokonuje wyboru, zarządza swoimi operacjami jednocześnie w kilku gałęziach i na kilku rynkach.

Formułowanie strategii na poziomie autonomicznej jednostki gospodarczej

I. Typy strategii w ujęciu Portera

Typy strategii w ujęciu Portera

I.    Typy strategii w ujęciu Portera

Strategia odróżniania – strategia odróżniania się – strategia, zgodnie z którą organizacja dąży do odróżniania się od swoich konkurentów pod względem jakości swoich produktów lub usług.

Strategia przywództwa pod względem kosztów – strategia, przy której stosowaniu organizacja próbuje uzyskać przewagę konkurencyjną przez obniżenie swoich kosztów poniżej poziomu kosztów konkurujących z nią firm.

Strategia koncentrowania się na niszy rynkowej – strategia zgodnie z którą organizacja koncentruje się na określonym rynku regionalnym, asortymencie produktów lub grupie nabywców.

II. Typologia Milesa i Snowa

Strategia poszukiwacza – strategia zgodnie z która firma pobudza kreatywność i elastyczność i często przyjmuje zdecentralizowaną strukturę.

Strategia obrońcy – strategia, w myśl której firma koncentruje się na obniżeniu kosztów i poprawie wyników aktualnie wytwarzanych produktów.

Strategia analityka – strategia zgodnie z którą firma próbuje utrzymać swoje obecne jednostki i wprowadzić pewne innowacje w nowych jednostkach.

Strategia biernej reakcji – strategia ujawniająca fakt, że nie ma spójnego podejścia do strategii.

Przedsiębiorstwo dryfuje stosownie do wydarzeń zachodzących w jego w otoczeniu, reagując na nie, ale nie próbując ich wyprzedzać ani na nie wpływać.

II.   Typologia Milesa i Snowa

Typologia strategii w ujęciu Milesa i Snowa

III. Strategia oparta na cyklu życia produktu

Cykl życia produktu – model, który przedstawia w jaki sposób zmienia się wielkość sprzedaży produktu w całym cyklu jego życia.

Fazy cyklu życia produktu

Faza pierwsza - wprowadzanie:

-          konieczność ponoszenia wysokich kosztów,

-          stosunkowo mała wielkość sprzedaży,

-          wolne tempo przyrostu sprzedaży,

-          przedsiębiorstwo ponosi straty lub osiąga minimalny zysk,

-          duże nakłady na opracowanie produktu i marketing.

Faza druga - wzrost:

-          wysokie tempo przyrostu sprzedaży, przyrost ten ma charakter progresywny,

-          nadal duże wydatki na marketing i produkcje,

-          wzrost liczby klientów i kosztów dystrybucji,

-          rozwija się działalność konkurentów,

-          utrudnia się ocena skuteczności wydatków marketingowych,

-          sprzężenie zwrotne informujące o skuteczności podejmowania decyzji i zastosowanych strategii jest dużo wolniejsze.

Faza trzecia - dojrzałość:

-          pojawiają się pierwsze oznaki nasycenia, tempo przyrostu wielkości sprzedaży ma charakter degresywny,

-          maleje tempo przyrostu zysku związanego ze sprzedażą,

-          krzywa sprzedaży osiąga górną granicę,

-          rynek stabilizuje się, tempo jego rozwoju staje się wolniejsze,

-          konkurenci obniżają ceny,

-          zmniejsza się zysk, z rynku wypadają niektóre firmy,

-          z powodu małych zysków jednostkowych ogólne rozmiary zysku zależą od rozmiarów sprzedaży.

Faza czwarta - schyłek:

-          zmniejsza się sprzedaż, spadają zyski

-          uwaga kieruje się na bardziej opłacalne rodzaje wyrobów, nie przeprowadza się dodatkowych inwestycji związanych z produktem,.

Formułowanie strategii na poziomie przedsiębiorstwa - dywersyfikacja

Dywersyfikacja – liczba różnych rodzajów działalności, w których uczestniczy organizacja, oraz zakres, w jakim te dziedziny są ze sobą powiązane.

Trzy typy strategii dywersyfikacji:

I. Strategia jednego produktu – strategia, zgodnie z którą organizacja wytwarza tylko jeden produkt lub usługę i sprzedaje ją na jednym rynku geograficznym.

II.   Dywersyfikacja zależna – strategia, wg której organizacja prowadzi kilka jednostek operacyjnych w jakiś sposób wzajemnie ze sobą powiązanych.

III. Dywersyfikacja niezależna – strategia, wg której organizacja prowadzi kilka nie powiązanych ze sobą jednostek operacyjnych.

Podstawy zależności – organizacje w różny sposób wiążą różne dziedziny, gałęzie i rynki, na których działają.

Podstawy zależności przy wprowadzaniu dywersyfikacji zależnej