20 sposobów wiązania krawata szczegółowy opis.pdf

Węzeł Kent

Uwzględniając liczbę kroków, najmniej skomplikowany jest węzeł Kent — nazywany również

węzłem „prostym", choć powszechnie mianem prostego określa się Four-in-hand.

Najmniejszy węzeł

Węzeł Kent znany jest też pod nazwą „mały węzeł" i to określenie bardzo dobrze do niego pasuje:

ma on mniej ruchów oplatających niż Four-in-hand. Możesz zrobić węzeł jedynie za pomocą

pewnej sztuczki (patrz niżej), która właśnie sprawia, że jest bardziej skomplikowany niż się

początkowo wydaje.

Odpowiednie zastosowanie

Trudno doradzić, na jakie okazje najlepiej wiązać Kent - wiele zależy od wybranego materiału i

jego jakości. W przypadku lekkich tkanin i wąskich krawatów węzeł wychodzi bardzo

jednowymiarowy (płaski) i bardzo mały. Jednak dobrze jest z niego skorzystać, kiedy jedyny

krawat, który masz do dyspozycji (np. z wypożyczalni), jest dość krótki, a Ty jesteś wysoki. Lecz -

tak samo jak węzeł orientalny - Kent możesz zawiązać z krawatów szerokich albo z bardzo grubego

materiału. Kent z jedwabiu, tweedu czy wełny pasuje do wąskich albo: tylko nieco szerszych

kołnierzyków i robi dobre wrażenie zarówno w pracy, jak i podczas kolacji w restauracji.

Ważne

Załóż krawat wokół szyi, jak zwykłeś to robić. W zależności od wzrostu, wąski koniec może sięgać

nieco niżej w stosunku do normalnie przyjętej pozycji wyjściowej, ponieważ do węzła

wykorzystuje się jeszcze mniej materiału niż w przypadku Four-in-hand. Zanim zaczniesz wiązać,

obróć szeroki koniec krawata o 180 stopni (patrz rys.1). Ten skręt usztywnia krawat i pozwala przy

następnych krokach łatwiej uformować węzeł.

Sposób wiązania

W kilku słowach

- do małych kołnierzyków

- z materiałów średnio grubych i grubych

- mały

- dla mężczyzn cierpliwych i precyzyjnych

- do szerszych krawatów

- asymetryczny

- nie rozwiązuje się sam

- odpowiedni zwłaszcza dla wysokich mężczyzn

- z fakturowanego materiału odpowiedni do pracy

Węzeł prosty (four-in-hand)

Węzeł ten — nazywany jeszcze czasami „węzeł w czwórkę", nie bez powodu jest określany

również jako prosty — bardzo łatwo się go wiąże i nawet wśród krawatowych nowości od razu robi

wrażenie. Four-in-hand jest zdecydowanie wieloŹfunkcyjny: w połączeniu z różnymi materiałami

pasuje prawie do każdego fasonu kołnierzyka.

Four-in-hand jest wciąż węzłem „inicjującym", którego każdy chłopiec uczy się od swojego ojca.

Spotyka się go jeszŹcze pod różnymi nazwami, takimi jak „węzeł włoski" albo „węzeł

staroniemiecki" - w zależności od kraju, który akuŹrat uważa się za odkrywcę tego prostego

wiązania. DodatkoŹwa zaleta: technika wiązania chroni krawat!

W ślady stangretów?

Wygląda na to, że Four-in-hand - jak również niektóre inne węzły - powstał z węzła żeglarskiego.

Istnieją różne teorie na temat pochodzenia nazw „Four-in-hand" czy „węzeł w czwórkę". Kiedy się

pojawił, popularne były karety zaprzęŹżone w czwórkę koni, których woźnicy przymocowywali

poŹnoć takim węzłem zatrzymany powóz. Inne źródła wskazują, że woźnicy nosili wokół szyi

identycznie wiązane szaliki albo że te karety mogli prowadzić jedynie mężczyźni w jedŹnakowych

krawatach. Równocześnie w Londynie pod tą samą nazwą istniał klub, którego stali klienci nosili

modne wówczas długie krawaty z takim samym węzłem, i dzięki nim zyskał on popularność.

Ważne

Wielu zwolenników Four-in-hand stara się za zawiązać krawat jak najprecyzyjniej, tymczasem dla

tego typu węzła charakŹterystyczna jest asymetria! Właśnie dzięki niej może on słuŹżyć nie tylko

jako węzeł inicjujący, lecz jest również odpoŹwiedni dla wszystkich, którzy chcą zademonstrować

swój indywidualizm czy urok. Jeżeli dla Ciebie ważne jest, aby węzeł był symetryczny, będziesz

pewnie bardziej zadowolony z prostego węzła windsorskiego.

Sposób wiązania

W kilku słowach

- asymetrzyczny

- do wąskich i nieco szerszych kołnierzyków

- z każdej tkaniny krawatowej

- klasyczny

- rozwiązuje się sam

- na wszelkie okazje

Węzeł orientalny

Węzeł ten tylko wydaje się być prosty, gdyż w porównaniu z Four-in-hand wiąże się go jeszcze

mniejszą liczbą ruchów. W rzeczywistości jest trochę trudniej ładnie go uformować. Warto go

zastosować przede wszystkim do krawatów z grubego materiału.

Pochodzenie

W języku angielskim „orientalny" oznacza „pochodzenie orientalne tub azjatyckie". Po raz

pierwszy węzeł ten został opisany przez Finka i Mao. Twierdzą oni, że w krajach azjatyckich węzeł

orientalny jest tak popularny, jak Four-in-hand w Europie i USA.

Uwaga

Ponieważ węzeł orientalny wymaga tylko trzech ruchów, na ogół jest wymieniany jako pierwszy

przez doradców stylistów, lecz mimo jego prostoty niekoniecznie jest najodpowiedniejszy dla

początkuŹjących. Jego mały elegancki kształt, który czyni go doskonałym dla grubych i wełnianych

krawatów można osiągnąć jedynie poprzez ćwiczenie. Jako nowicjusz powinieneś zacząć od węzła

Four-in-hand albo Kent.

Ważne

- Przed wiązaniem krawat zakłada się wokół szyi szwem do góry (na zewnątrz). Kiedy

węzeł jest gotowy, szerszy koniec krawata jest obrócony na prawą stronę, lecz reszta

pozostaje na lewej i musi być dobrze schowana pod kołnierzykiem koszuli.

- Łatwo jest rozluźnić ten węzeł i dlatego krawat musi być starannie zawiązany i założony

- Ponieważ krzyżuje się go tylko raz, bardzo mała część krawata zostaje „wykorzystana".

Często się zdarza, ze wąski albo szeroki koniec krawata jest za długi. Z tego powodu węzeł

jest odpowiedni dla wysokich mężczyzn.

Sposób wiązania

W kilku słowach

- odwrócony (forma podstawowa)

- lekko asymetryczny, delikatny

- do małych kołnierzyków

- do grubych krawatów

- jedyny pasujący do wełnianych krawatów

- nie rozwiązuje się sam

- dla wysokich mężczyzn

Węzeł Kelvin

Węzeł Kelvin dopiero rozpoczyna swój triumfalny pochód wśród zwolenników krawata. Dzięki

małemu, eleganckiemu i symetrycznemu kształtowi wkrótce pewnie zdobędzie więcej fanów.

Odwrócony i uroczy

Węzeł Kelvin został tak nazwany na cześć sławnego brytyjskiego fizyka i matematyka z XIX

wieku. Przypuszczalnie nazwa nasunęła się panom Fink i Mao, ponieważ lord Kelvin wpadł na

pomysł, że atomy mogą składać się z węzłów, na czym zbudował swoją teorię o węzłach (dziedzina

badana również przez Finka i Mao). Tak naprawdę węzeł Kelvin stanowi rozszerzoną wersję węzła

orientalnego. Należy do węzłów odwróconych, czyli wiąże się go wokół szyi szwem na zewnątrz.

Ponieważ węzeł powinien pasować dokładnie do fasonu kołnierzyka, po zawiązaniu węzła szew nie

jest widoczny.

Ważne

Ostatni krok wiązania można wykonać na dwa sposoby (patrz rysunki). Jak w przypadku węzła

księcia Alberta szeroki koniec krawata można wsunąć przez przednią lub tylną poprzeczkę

(oplecenie) węzła. Po wsunięciu przodem powstaje „normalny" Kelvin, po wsunięciu tyłem zostaje

na zewnątrz dodatkowy „krąg" podobny do węzła skrzyżowanego. Ten typ wiązania jest określany

również jako „diagonalny”. Tę samą nazwę nosi inny węzeł, lecz wiąże się go inaczej i wygląda on

bardziej elegancko.

Sposób wiązania

W kilku słowach

- symetryczny

- wąski

- do małych kołnierzyków

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: