Prace kontrolne.doc

(761 KB) Pobierz
Prace kontrolne

                                                            Prace kontrolne

 

 

Techniczne bezpieczeństwo pracy

„Wymagania ogólne dotyczące budowy i zagospodarowania działki budowlanej z budynkami na pobyt ludzi na podstawie Rozporządzenia Ministra Infrastruktury o warunkach technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

(Dz.U. Nr. 75, poz. 690 z 2002r.)

 

Materiałoznawstwo

1. Opisz przebieg wyżarzań

2. Wpływ geometrii ostrza noża tokarskiego na przebieg skrawania

 

Podstawy mechaniki

„Połączenia wciskowe”

Do pracy należy dołączyć rysunek techniczny wykonawczy związany z tematem lub:

- wał

- oś

- element spawany

- koło zębate

- koło pasowe

- prosta część maszynowa   

  Na rysunku powinny być wszystkie informacje nie zbędne do wykonania danej części:

- wymiarowanie

- wymiary tolerowane

- przekrój, przekroje

- układ

- geometryczna struktura powierzchni

 

Statystyka

Struktura zatrudnienia w przedsiębiorstwie X ( pracowników- wykres, tabela, wnioski)

 

Podstawy informatyki

Podział pamięci komputera, podstawowe wielkości pamięci (wewnętrzna, zewnętrzna; cechy poszczególnych rodzajów pamięci i ich przeznaczenie, podział na magnetyczne i optyczne nośniki danych).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PODSTAWY MECHANIKI

  Połączenie wciskowe jest to połączenie, w którym unieruchomienie części zapewnione jest przez tarcie pomiędzy ich powierzchniami. W połączeniu wciskowym elementy odkształcają się i związane z tym siły sprężystości materiału zapewniają odpowiedni docisk.

                                            Wałek jest większy niż otwór w piaście

 

Połączenia wciskowa podzielone są według rozwiązania konstrukcyjnego na: bezpośrednie i pośrednie

połączenia wciskowe bezpośrednie- w którym uczestniczą tylko elementy łączone

 

połączenia wciskowe pośrednie- w którym uczestniczą dodatkowe elementy pośredniczące takie jak tuleje, pierścienie itp.

Połączenia nierozłączne- w połączeniu takim elementy są złączone na stałe. Próba ich rozłączenia zawsze wiąże się ze zniszczeniem elementu łączącego oraz często samych elementów łączonych.

Połączenia rozłączne- w których rozłączenie jest możliwe i nie wiąże się z niebezpieczeństwem zniszczenia elementów łączonych. Do tych połączeń zaliczamy połączenia wciskowe.

Połączenia wciskowe są nierozłączne. W pewnych przypadkach możliwe jest uzyskanie połączeń rozłącznych, jeśli jest mały wcisk, mała chropowatość powierzchni styku oraz stosowaniu odpowiednich smarów chroniących połączenie przed zatarciem.  W połączeniach o dużym wcisku i wymaganym wielokrotnym rozłączaniu w jednym z elementów projektuje się specjalne kanały smarowe, przez które doprowadzany jest smar pod bardzo dużym ciśnieniem.

Przykład połączenia wciskowego przed i po montażu przedstawiono na poniższym rysunku

C:\Documents and Settings\x\Moje dokumenty\Moje obrazy\ControlCenter3\Scan\CCF20081121_00000.jpg

Połączenie wciskowe bezpośrednie:

a)przed zmontowaniem (czop 1 i oprawa 2)

b)po zmontowaniu czopa z oprawą

c)naprężenie rozciągające w oprawie i ściskające w czopie oraz nacisk między czopem i oprawą

Połączenia wciskowe spośród połączeń rozłącznych wyróżnia idea technologicznego uzyskiwania zdolności przenoszenia obciążeń, sprowadzająca się do odpowiednich sposobów montażu. Łączenie czopa z piastą (walcowe lub stożkowe powierzchnie przylegania) najczęściej odbywa się przez wtłaczanie poosiowymi siłami montażu.

image002Model połączenia wciskowego

image004

Rozłączność połączeń wciskowych jest warunkowa. Demontaż połączenia, jeśli jest potrzebny, może być przeprowadzony tymi samymi sposobami. W przypadku połączeń wtłaczanych na ogół demontaż wymaga mniejszych sił poosiowych niż montaż. Natomiast w połączeniach montowanych skurczowo lub rozprężnie siły demontażu są większe.

image006

Poglądowe charakterystyki sił montażu (a) i demontażu (b) połączenia wtłaczanego.

Zaletami połączeń wciskowych są:  

- dokładna współosiowość części łączonych

- brak elementów dodatkowych w połączeniach bezpośrednich 

- proste i tanie wykonanie

- duża obciążalność połączeń nawet przy obciążeniach zmiennych

Wadami połączeń wciskowych są:

- konieczność zachowania dużych dokładności i małych chropowatości

- wrażliwośc na temperaturę pracy przy różnych materiałach łączonych

- niebezpieczeństwo zatarcia przy montażu

- krawędziowe koncentracje naprężeń

Według sposobu wykonania połączenia dzielimy na: wtłaczane, skurczowe, rozprężne, kombinowane.

Połączenia wtłaczane – realizowane za pomocą dużych sił w celu nasunięcia jednego elementu na drugi za pomocą prasy hydraulicznej, prasy ręcznej lub przy użyciu młotka.

Połączenia skurczowe - wykorzystuje rozszerzalnośc cieplną metali. Obniżenie temperatury wałka lub podniesienie temperatury piasty. Następnie połączenie obu elementów i wyrównanie temperatur. Wykonuje się poprzez nagrzanie oprawy w piecu lub w kąpieli olejowej i swobodne nałożenie jej na czop.          

Połączenia rozprężne – wykonuje się poprzez oziębienie czopa w spirytusie lub acetonie, ochłodzonym za pomocą suchego lodu i włożenie go w otwór oprawy. Połączenia rozprężne stosuje się przy osadzaniu małych części w częściach dużych np. osadzanie tulejek lub kołków w kadłubach maszyn.

Połączenie kombinowane – jest przy łączeniu elementów o dużych wymiarach, gdzie przy zwykłym wtłaczaniu wymagana byłaby zbyt duża wartość siły wcisku.

Połączenia wciskowe maja zdolność do przenoszenia siły wzdłużonej F lub momentu skręcającego  Ms, lub jednocześnie siłę wzdłużoną i moment skręcający. Zdolność do przenoszenia tych obciążeń jest możliwa , gdy są one mniejsze niż siły przeciwstawiające się rozłączeniu, tzn. gdy;

                                F ≤ T

                              M≤ M t

T – siła tarcia

M t – moment tarcia

Siły przeciwstawiające się rozłączeniu są określane związkami :

                             T = µ p π dl

                             M t= T = o,5 µ p π l

µ - współczynnik tarcia poślizgowego

p – najmniejszy wymagany nacisk powierzchniowy na powierzchni styku.

 

  Bibliografia:

Wiesław Szafrański     2006r    Cześć pierwsza

„ Materiały pomocnicze do projektowania konstrukcji mechanicznych wraz z komentarzem”

Mazanek e. Dziurski A. Kania L. Kasprzycki A.

„Przykłady obliczeń z podstaw konstrukcji maszyn”

Andrzej Rutkowski

„Części maszyn”

  MATERIAŁOZNAWSTWO                                    

 

    Wyżarzanie jest to metoda obróbki cieplnej materiału polegająca na ogrzewaniu przedmiotu z metalu lub stopu metali do określonej temperatury, utrzymaniu go w niej przez pewien czas, a następnie powolnym ostudzeniu.

Wyżarzanie przeprowadza się by usunąć naprężenia niejednorodności i uzyskać pożądaną drobnoziarnistą strukturę materiału.

     Wyróżniamy następujące odmiany wyżarzania: ujednorodniające, normalizujące, zmiękczające, odprężające, rekrystalizujące.

Wyżarzanie ujednorodniające inaczej zwane homogenizujące. Polega na nagrzaniu materiału do temperatury 1000-1200 0C, długotrwałym wygrzaniu w tej temperaturze, aż do wyrównania składu chemicznego około 12-15 godzin. Wyżarzanie ujednorodniające najczęściej jest stosowane do wlewków stali stopowych , które po odlaniu wykazują niejednorodność składu chemicznego powstałą podczas krzepnięcia stali. Homogenizacja ma na celu usunięcie przez dyfuzję w stanie stałym segregacji dendrytycznej w obszarach ziarna. Po wyżarzaniu ujednorodniającym, które jest wykonywane w hucie, następuje obróbka plastyczna wlewka, polegająca na kuciu lub walcowaniu.

Wyżarzanie normalizujące przeprowadza się w celu uzyskania struktury drobnoziarnistej o jednakowej wielkości ziarna w całym przekroju, a tym samym polepszania własności mechanicznych stali. Stosowane jest ono po odlewaniu, po obróbce wywołującej rozrost ziarn, np. nawęglaniu, oraz często przed hartowaniem, celem zmniejszenia naprężeń. Normalizowanie polega na nagrzaniu do stanu austenitycznego, tzn. 30-50 0C powyżej temperatury linii GSE. Następnie wyjęte z pieca przedmioty chłodzi się na powietrzu. 

Wyżarzanie zmiękczające ma na celu zmniejszenie twardości i polepszenie skrawalności. Polegające na nagrzaniu stali do temperatury określonej w przybliżeniu A1 i następnie studzeniu po długotrwałym wygrzewaniu.

Wyżarzanie odprężające stosuje się w celu usunięcia wewnętrznych naprężeń, powstałych podczas krzepnięcia odlewu lub spoiny poprzez zmienienie ich na odkształcenia plastyczne. Usunięcie naprężeń zależy od czasu i temperatury. Im wyższa jest temperatura, tym krótszy może być czas trwania procesu wyżarzania. Dzięki odprężeniu materiału zapobiega się późniejszym odkształceniom przedmiotów, a nawet w pewnych przypadkach również pęknięciom, które mogłyby wystąpić w czasie pracy naprężonych elementów. Odbywa się w temperaturze niższej od temperatury rekrystalizacji, czyli na zimno.

Odprężanie rekrystalizujące przeprowadza się po obróbce plastycznej na zimno. Po obróbce plastycznej, np. po walcowaniu, kuciu lub ciągnieniu, wzrastają wyraźnie wytrzymałość i twardość materiału, a maleje zdolność do dalszych odkształceń plastycznych. Zjawisko to jest tym większe, im większy jest stopień odkształcenia zwanego zgniotem. Umocnienie materiału nie jest zjawiskiem trwałym. Można przez wyżarzanie w odpowiedniej temperaturze przywrócić materiałowi własności plastyczne i wytrzymałościowe, które miał przed zgniotem. W tym celu należy materiał wyżarzyć w temperaturze wyższej od temperatury rekrystalizacji, która dla każdego materiału jest inna. Temperatura rekrystalizacji zależy od następujących czynników: temperatura topnienia materiału, stopień zgniotu, wielkość kryształów pierwotnych, temperaturę, w której dokonano zgniotu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PODSTAWY  INFORMATYKI

 

Pamięć stanowi przestrzeń roboczą procesora, w których można zapisać pewne informacje, a następnie odczytać. Pełni rolę tymczasowego miejsca przechowywania, w którym muszą być umieszczone programy i dane przetwarzane w danej chwili przez procesor.

Podział pamięci w systemach komputerowych dzielimy na: wewnętrzną i zewnętrzną.

Pamięć wewnętrzna

v      ROM(Read Only Memory)- jest to pamięć stała co oznacza, że po wyłączeniu komputera pamięć ta nie ginie. Określana jest najbardziej niezawodnym nośnikiem informacji o dużej gęstości zapisu. Zapis informacji dokonuje się w procesie produkcji lub podczas ich programowania. W pamięci ROM zapisane są w sposób fabryczny wszystkie procedury potrzebne do uruchomiana komputera i jego obsługi. Procedury te są zapisane w BIOS'sie. Pamięć ta jest podtrzymywana przez baterię zamontowaną na płycie głównej komputera.

v      RAM (Random Access Memory)- zwany pamięcią użytkownika lub pamięcią o dostępie swobodnym. Pamięć używana do ładowania programów oraz wszystkich danych wprowadzanych za pomocą klawiatury lub innych urządzeń wejściowych przez użytkownika. Pracuje wówczas kiedy komputer jest włączony. Zawartość niektórych pamięci RAM jest tracona w momencie zaniku napięcia zasilania, dlatego wyniki pracy programów muszą być zapisane na jakimś nośniku danych. Jeśli brakuje pamięci RAM, system operacyjny przenosi nieużywane informacje z pamięci na dysk twardy do tak zwanego pliku wymiany, robiąc w pamięci miejsce na nowe dane. Kiedy się okazuje, że informacje przeniesione na dysk są znów potrzebne, wczytuje je z dysku do pamięci. Efekt jest taki, że komputer z mało pojemną pamięcią RAM wykonuje wiele operacji dyskowych, a to bardzo spowalnia jego pracę.

Pamięć zewnętrzna- zamiennie używa się nazwy pamięci masowe lub pamięci mechaniczne

Masowe – oznacza, że pamięci te są przeznaczone do przechowywania dużych ilości danych programów.

Mechaniczne – oznacza, że sposób zapisu na tych nośnikach jest dokonywany za

pomocą urządzeń elektryczno-mechanicznych wbudowanych w napęd. Zapis i odczyt danych

dokonywany jest za pomocą sterowanych elektronicznie głowic.

Wyróżniamy dwa typy pamięci: magnetyczną, optyczną .

 

Magnetyczna:

v      Dyskietka elastyczna FDD- przenośny nośnik magnetyczny o niewielkiej pojemności, umożliwiający zarówno odczyt jak i zapis danych. Dyskietki elastyczne występują o różnej konfiguracji rozmiarach: dyskietki z nośnikiem o średnicy: 3,5 cala.  Na dyskietkach 3,5 cala występują również różne formy zapisu: wysoka gęstość -HD o pojemności 1,44 Mb oraz  podwójnej gęstości zapisu DD - 720 KB. Elementem napędowym dyskietki stanowi napęd zamontowany na stałe w jednostce centralnej.

v      Dysk twardy HDD- to zasadniczy i największy nośnik zapisu informacji komputera. Na nim instalujemy system operacyjny oraz wszystkie programy. Jest zamontowany na stałe w jednostce centralnej komputera. Jego pojemność sięga nawet 100 Bb i więcej. Dysk twardy może być podzielony na partycję. Za partycję rozumiemy wydzielony obszar z dysku twardego.

Optyczna:

v      Płyta kompaktowa CD-ROM – Umożliwia odczytywanie informacji zawartych na płytach. Odczyt i zapis z płyty kompaktowej realizowany jest przez wiązkę lasera. Dysk CD pierwotnie przeznaczony był tylko do odczytu, zapis na dysku powstałej w procesie produkcji. Do komputera można podłączyć również nagrywarkę CD ,umożliwia ona nagrywanie własnych płyt CD na nagrywalnych płytach CD - R i płytach wielokrotnego zapisu CD-RW. Za jej pomocą można np. przygotować kopię zawartości dysku twardego, lub nagrać płytę z ulubioną muzyką.

 

 

Bibliografia:

- Mariusz Jagielski

„Zrozumieć i polubić komputer”  1999r

- M. Sławik i A. Bremer

„Elementy informatyki”   2000r

 

 

TECHNICZNE  BEZPIECZEŃSTWO  PRACY

 

 

 

Wymagania ogólne dotyczące budowy

- Przekazanie placu budowy

Zamawiający w terminie określonym w dokumentach umowy przekaże wykonawcy plac budowy

- Zgodność robót z dokumentacją projektową

Specyfikacja techniczna i przedmiar robót przekazany wykonawcy stanowią

załączniki do umowy a wymagania wyszczególnione w choćby jednym z nich są obowiązujące dla wykonawcy tak, jakby zawarte były w całej dokumentacji.

Wszystkie wykonane roboty i dostarczone materiały mają być zgodne z dokumentacją projektową. W przypadku gdy dostarczone materiały lub wykonane roboty nie będą zgodne z dokumentacją projektową i mają wpływ na niezadawalającą jakość robót, to takie materiały zostaną zastąpione innymi, a elementy z nich wykonane rozebrane i wykonane ponownie na koszt wykonawcy

- Zabezpieczenie placu budowy

Wykonawca jest zobowiązany do zabezpieczenia placu budowy w okresie trwania realizacji robót aż do zakończenia i odbioru ostatecznego.

Wykonawca dostarczy, zainstaluje i będzie utrzymywać tymczasowe urządzenia zabezpieczające niezbędne do bezpiecznego prowadzenia robót i użytkowania obiektu przez zamawiającego. Koszt zabezpieczenia terenu budowy nie podlega odrębnej zapłacie i przyjmuje się ,że jest włączony w cenę umowną

- Ochrona środowiska w czasie wykonywania robót

Wykonawca ma obowiązek znać i stosować w czasie prowadzenia robót wszystkie przepisy

dotyczące ochrony środowiska naturalnego.

- Bezpieczeństwo i higiena pracy

Podczas realizacji robót wykonawca będzie przestrzegać przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy. W szczególności wykonawca ma obowiązek zadba...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin