2007.01_Programowalne dopełnianie tabem w bashu_[Programowanie].pdf

dla programistów

Bash

dopełnianie tabem

w bashu

Jacek Fedoryński

Konsola tekstowa jest potężnym narzędziem w rękach doświadczonego użytkownika. Jak w pełni

wykorzystać możliwości, które daje nam bash? Zdeiniujmy sami co będzie nam podpowiadała

powłoka po naciśnięciu klawisza [Tab].

nych interfejsów często dziwią się, wi-

dząc kogoś wykonującego większość prac

za pomocą linii poleceń. Niektórym praca

z powłoką w trybie tekstowym kojarzy się raczej z urzą-

dzeniami z minionej epoki, dalekopisami lub termina-

lami z czarnym tłem i zielonymi znakami (popularny

motyw z ilmów). Tacy użytkownicy często uważają,

że praca w linii poleceń jest trudna (trzeba wiedzieć co

wpisać) i mozolna (nawet kiedy już wiemy, wpisanie

polecenia wymaga długiego „klepania” w klawiaturę).

Powszechne jest przekonanie, że im więcej da się zro-

bić w systemie, nie posuwając się do używania konso-

li tekstowej, tym lepiej. Może i tak jest w rzeczywisto-

ści, niemniej powłoka jest (i prawdopodobnie pozosta-

nie) ulubionym sposobem komunikowania się z kom-

puterem administratorów i użytkowników bardziej za-

awansowanych. Czy można podejrzewać, że będzie

tak dalej? Rozejrzyjmy się wokół. Linuksowi hakerzy

z pewnością nie mają co do tego wątpliwości. Firma Mi-

crosoft (kojarzona raczej z graicznymi interfejsami) nie

tak dawno wypuściła swoją nową powłokę tekstową,

Windows PowerShell. Legenda łatwych interfejsów,

klasyczny Mac OS, nie miał w ogóle konsoli tekstowej,

ale już od paru lat „jabłuszka” (jak mawiają użytkowni-

cy Mac'ow) działają pod kontrolą systemu o korzeniach

uniksowych, a co za tym idzie posiadającego powłokę

tekstową.

Dlaczego konsola tekstowa

Co sprawia, że linuksowi administratorzy, jak również

inni minimalnie ambitniejsi użytkownicy, wolą męczyć

się wpisując długie i skomplikowane komendy? Prak-

tycznie każda powłoka, w tym najpopularniejszy chy-

ba obecnie bash , zawiera wiele ułatwień, dzięki którym

można znacznie zredukować ilość mozolnego wpisy-

O autorze

Autor jest wykładowcą w Akademii Linuksa. W wolnych

chwilach jeździ na rowerze i zastanawia się dlaczego

tak mało kobiet zajmuje się komputerami. Czyta maile

pod adresem jfedor@jfedor.org

styczeń 2007

Programowalne

U żytkownicy przyzwyczajeni do graicz-

dla programistów

Bash

Listing 1. Funkcja generująca dopełnienia dla umount

Jest to dość prosty przykład, ale widać, że

potencjalnie oszczędności mogą być ogrom-

ne. Nie mówilibyśmy jednak, że dopełnia-

nie tabem jest programowalne , gdyby na tym

ograniczały się możliwości tej funkcjonal-

ności.

_umount()

{

local cur

COMPREPLY=()

cur=${COMP_WORDS[COMP_CWORD]}

COMPREPLY=( $( compgen -W '$( mount | cut -d" "

-f 3 )' -- $cur ) )

return 0

}

complete -F _umount

-o dirnames umount

Nieco sprytniejsze

podpowiedzi

Uzupełnianie nazw komend i plików oraz

katalogów jest bardzo wygodne, ale czy nie

byłoby dobrze, gdyby bash był sprytniejszy

i wiedział, że w danym miejscu linii pole-

ceń nie ma sensu dopełniać nazw plików

a przydałoby się za to dopełnianie czegoś in-

nego? Czy nie byłoby dobrze, gdyby po na-

pisaniu cvs [Tab] , bash nie proponował

nazw plików, a zamiast tego dopełniał ko-

mendy CVS'a w rodzaju commit , update czy

checkout ? Czy nie byłoby dobrze gdyby po

napisaniu tar xzvf [Tab] , bash propono-

wał nam tylko nazwy plików, które koń-

czą się na tar.gz ? Czy nie byłoby po prostu

wspaniale gdyby po napisaniu scp kompu-

ter:katalog/[Tab] uzupełniane były na-

zwy plików, ale nie z komputera lokalne-

go, a zdalnego? Powłoka bash zawiera me-

chanizm umożliwiający zaprogramowanie

wszystkich tych rzeczy i wielu innych. Ma-

ło tego, większość ze specjalizowanych do-

pełnień tabem, które przyjdą nam do gło-

wy, prawdopodobnie już została przez ko-

goś zaprogramowana. Sam w sobie bash

umożliwia nam zdeiniowanie własnych

wania. Jednym z częściej używanych te-

go typu ułatwień jest możliwość naciśnię-

cia strzałki w górę w celu przywołania po-

przedniej komendy. Bardziej wyrainowa-

nym sposobem powtórzenia którejś z po-

przednio wydanych komend jest naciśnię-

cie [C trl+R ] i wpisanie fragmentu polece-

nia, o które nam chodzi. Innej metody na

oszczędzanie palców dostarcza mechanizm

aliasów, pozwalający zdeiniować skróty na

najczęściej używane komendy (tak jak po-

pularny alias ll dla polecenia ls -l ; niby

niewielka oszczędność, ale jeśli przemno-

żymy to przez liczbę komend wydanych

dziennie, uzyskamy dużą oszczędność dla

naszych palców i klawiatury). I wreszcie

nasz główny temat – mechanizm, który (chy-

ba słusznie) robi na ludziach widzących go

po raz pierwszy największe wrażenie – do-

pełnianie tabem.

Standardowo zasada działania jest pro-

sta i bardzo skuteczna. W dowolnym mo-

mencie wpisywania polecenia możemy na-

cisnąć [ Tab ]. Jeśli zrobimy to podczas wpi-

sywania samej nazwy komendy (pierwsze-

go członu), bash „sprawdzi” jakie komendy

zaczynają się takim przedrostkiem jak wpi-

sany tekst i dopełni nazwę do końca, lub

do tego miejsca, do którego może to zrobić

jednoznacznie. Jeśli w danym miejscu nic

nie może nam podpowiedzieć, (np. kilka

poleceń zaczyna się tymi samymi literami

„ex-it”, „ex-port”) – to usłyszymy dźwięk

z głośnika. Ponowne naciśnięcie [ Tab ] spo-

woduje wyświetlenie listy możliwych po-

leceń zaczynających się wpisanym ciągiem

znaków. Podobnie wygląda sytuacja gdy

[ Tab ] naciśniemy nie na pierwszym miej-

scu linii poleceń, ale już po pierwszej spacji

(czyli podając parametry komendy), przy

czym wtedy bash nie przeszukuje już ko-

mend dostępnych w ścieżkach wymienio-

nych w zmiennej PATH , a po prostu dopeł-

nia nazwy plików widocznych na dysku

(w katalogu, w którym znajduje się użyt-

kownik). Jeśli na przykład mamy w bieżą-

cym katalogu pliki kwiatek1.png i kwiate-

k2.png , to żeby skonwertować jeden z nich

do formatu JPEG, moglibyśmy wydać ko-

mendę:

convert kwiatek1.png

kwiatek1.jpg

Jednak mając do dyspozycji dopełnianie ta-

bem, żeby ją wydać możemy nacisnąć nastę-

pujące klawisze (zależnie oczywiście od te-

go czy nie mamy w systemie innych komend

zaczynających się na conv , a w bieżącym ka-

talogu plików zaczynajacych się na kw ):

conv[ Tab ] kw[ Tab ]1[ Tab ]

kw[ Tab ]1.jpg

Listing 2. Funkcja generująca dopełnienia dla iconv

have iconv &&

_iconv()

{

local cur prev

COMPREPLY=()

cur=${COMP_WORDS[COMP_CWORD]}

prev=${COMP_WORDS[COMP_CWORD-1]}

case "$prev" in

-@(f|t|-@(from|to)-code))

COMPREPLY=( $( compgen -W '$( iconv --list | sed -e "s@//@@;" )'

-- "$cur" ) )

return 0

;;

esac

if [[ "$cur" = -* ]]; then

COMPREPLY=( $( compgen -W '--from-code -f --to-code -t --list --

output -o --verbose' -- "$cur" ) )

return 0

} &&

complete -F _iconv -o default iconv

www.lpmagazine.org

dla programistów

Bash

Zanim zobaczymy jak deiniuje się własne

dopełnienia, dajmy sobie chwilkę na poba-

wienie się poznanymi możliwościami bash'a ,

naciskając [ Tab ] w różnych miejscach wyda-

wanych komend.

Już? A zatem przejdźmy do rzeczy. Żeby

sprawdzić jakie dopełnienia są aktywne, wy-

dajemy polecenie:

complete

Jeśli włączyliśmy pakiet bash_completion ,

będzie ich całkiem sporo. Zobaczyć czy zde-

iniowano jakieś dopełnienie dla konkret-

nego polecenia, możemy następująco:

complete -p nazwa_polecenia

Rysunek 1. Bash 1

Jeśli nie odpowiada nam istniejące dopeł-

nienie dla jakiejś komendy, możemy je usu-

nąć:

dopełnień dla różnych poleceń, natomiast

zestaw bardzo wielu gotowych dopełnień

jest rozprowadzany w osobnym pakiecie

o nazwie bash_completion . Nawet jeśli nie

pokusimy się o tworzenie własnych, sa-

mo tylko włączenie zawartych w tym pa-

kiecie deinicji dopełnień pozwoli nam po-

czuć uśpioną dotąd potęgę tkwiącą w na-

szej powłoce. A jeśli zdecydujemy się na

programowanie swoich dopełnień, to pa-

kiet ten (choć nie jest ściśle wymagany)

będzie przydatnym źródłem bardzo wie-

lu przykładów i funkcji, z których możemy

skorzystać. Jeśli jesteśmy użytkownikami

dystrybucji Fedora Core, pakiet bash_com-

pletion możemy doinstalować z repozyto-

rium Fedora Extras, wydając jako root pole-

cenie:

complete -r nazwa_polecenia

Aby miało to trwały efekt, należy tego ty-

pu polecenie (jak również wszystkie własne

dopełnienia, które zdeiniujemy) wpisać do

pliku ~/.bash_completion , który jest włącza-

ny przez skrypt /etc/bash_completion przy za-

logowaniu.

yum install bash-completion

Jeśli nasza dystrybucja to Debian lub Ubun-

tu, to pakiet ten jest już prawdopodobnie

zainstalowany razem z podstawowym sys-

temem, jednak domyślnie nie jest włączo-

ny. Możemy temu zaradzić dodając nastę-

pującą linijkę do naszego pliku ~/.bash_pro-

ile :

Nasze własne dopełnienia

Najprostszy efekt, jaki chcielibyśmy uzyskać

na początek, to przekonanie powłoki, żeby

zamiast (lub oprócz) nazw plików i katalo-

gów, dla danej komendy proponowała nam

jej parametry. Taki efekt osiągamy wydając

polecenie:

. /etc/bash_completion

complete -W '--opcja1

--opcja2

--jakas-opcja'

nasza_komenda

Rysunek 2. Bash 2

W takim jednak przypadku bash przesta-

nie proponować nam nazwy plików, a na-

sza komenda może (oprócz wymienionych

parametrów) potrzebować również jakie-

goś pliku z danymi. Można próbować te-

mu zaradzić dodając do wywołania com-

plete parametr -o default , sprawiający,

że bash wróci do standardowego zachowa-

nia (czyli dopełniania nazw plików i kata-

logów), jeśli żadne z dopełnień zdeiniowa-

nych opcją -W nie pasuje do tego, co do tej

pory wpisał użytkownik. Nie jest to jednak

rozwiązanie idealne. Kiedy napiszemy na-

sza_komenda [Tab] , bash zaproponuje tyl-

ko parametry, a nie nazwy plików. Lepiej

styczeń 2007

dla programistów

Bash

poradzić sobie z tym problemem stosując

własną funkcję, uruchamianą przez bash'a

w momencie, kiedy potrzebuje wygene-

rować podpowiedzi po naciśnięciu [ Tab ],

ale o tym będzie w dalszej części artyku-

łu.

Listing 3. Program w Perlu generujący dopełnienia dla komend posiadających parametr --help

#!/usr/bin/perl -w

use strict;

if ( $ARGV [ 1 ] =~ /^-/ ) {

my $help = ` ${ARGV[0]} --help`;

my @shortopts = $help =~ /(?<!-)(-[A-Za-z0-9_])

(?![A-Za-z0-9_])/g ;

my @longopts = $help =~ /(?<!-)(--[A-Za-z0-9_]+)

(?![A-Za-z0-9_])/g ;

for ( sort ( grep { /^\Q ${ARGV[1]} \E/ } ( @shortopts , @longopts )))

{ print $_ , " \n " }

}

Innym prostym przykładem dopełnienia

jest polecenie, po którym podajemy nazwy

użytkowników w systemie, nazwy zmien-

nych środowiskowych, czy też nazwy ko-

mend (a zatem to, co normalnie bash dopełnia

na pierwszej pozycji). Ten ostatni przykład,

przydatny m.in. dla komendy time , możemy

zrealizować poleceniem:

complete -A command

nasza_komenda

Żeby nasz program wiedział co ma wy-

generować, przekazywane są do niego ja-

ko zmienne środowiskowe dwa parame-

try: COMP_LINE – obecny stan linii po-

leceń (czyli to co wpisał użytkownik);

COMP_POINT – liczba oznaczająca w któ-

rym miejscu linii poleceń znajduje się kur-

sor. Jeśli zażyczyliśmy sobie wywoływania

nie zewnętrznego programu, a funkcji po-

włoki, to dostępne są dodatkowo zmienne:

COMP_WORDS – tablica zawierająca kolej-

ne człony podzielonej (mówiąc w uprosz-

czeniu: na spacjach) linii poleceń; COMP_

CWORD – indeks w tej tablicy, określają-

cy w którym członie znajduje się kursor.

Zarówno do zewnętrznego programu, jak

i do funkcji bash'a , przekazywane są 3 pa-

rametry: pierwszy jest nazwą komendy,

dla której powłoka usiłuje znaleźć dopeł-

nienie, drugi – słowem, po którym użyt-

kownik nacisnął [ Tab ], a trzeci słowem po-

przedzającym je. Nasz program lub funk-

cja musi również mieć możliwość przeka-

zania bash'owi wygenerowanych przez sie-

bie uzupełnień. Zewnętrzny program robi

to wypisując możliwe dopełnienia w ko-

lejnych liniach na standardowym wyjściu,

funkcja powłoki – wpisując je do tablicy

COMPREPLY .

PLY jako pustą (tutaj nie jest to potrzeb-

ne, ale będzie dobrym zwyczajem kiedy

nasze funkcje zrobią się bardziej skompli-

kowane). Do zmiennej cur wpisujemy od-

powiedni element tablicy COMP_WORDS

(ten, przy którym znajduje się kursor, czyli

tekst, który będziemy próbować dopełnić).

Cała magia tkwi w linii 8, rozważmy ją od

środka. Polecenie mount wypisuje wszyst-

kie aktualnie podmontowane w systemie

katalogi. Przepuszczamy jego wynik przez

polecenie cut , żeby wyłuskać trzecią ko-

lumnę – ścieżkę, na której zamontowany

jest system plików (pierwsza kolumna to

urządzenie, a druga słowo “on”). Otrzy-

maną w ten sposób listę katalogów po-

dajemy komendzie compgen , o której jesz-

cze nie wspomnieliśmy, a która będzie

pojawiała się bardzo często w takich sy-

tuacjach. Jak pamiętamy, w zmiennej cur

przechowujemy słowo, po którym użyt-

kownik nacisnął [ Tab ] – początek ścież-

ki, którą chcemy uzupełnić. W wyniku

musimy więc podać tylko te z katalogów

wypisanych przez polecenie mount , któ-

re zaczynają się od tekstu przechowywa-

nego w zmiennej cur . Z pomocą przycho-

dzi właśnie komenda compgen . Przyjmuje

ona podobne parametry co complete , ale nie

przedeiniowuje dopełnień, jakich bash bę-

dzie używał, a po prostu wypisuje wyge-

nerowane dla danej sytuacji dopełnienia.

Można więc (tak jak robimy to tutaj) podać

mu listę słów po parametrze -W oraz po-

czątek tekstu, a dostaniemy w wyniku tyl-

ko te słowa, które rozpoczynają się poda-

nym przedrostkiem. Przykładowo, komen-

da:

Zależnie od potrzeb, w miejscu parametru

command użyjemy user , variable , czy kilku

innych, które są dostępne.

Nasze specyiczne (dla konkretnych po-

leceń) dopełnienia wciąż nie zasługiwa-

łyby na miano programowalnych, gdyby

polegały wyłącznie na zdeiniowaniu li-

sty parametrów, jakich komenda się spo-

dziewa, czy też podaniu, że oczekuje nazw

użytkowników lub grup. bash pozwala na

wywoływanie dowolnej funkcji powło-

ki, a także zupełnie dowolnego programu

w systemie, w momencie gdy potrzebuje

znaleźć możliwe dopełnienia po tym jak

użytkownik nacisnął [ Tab ]. Taka funkcja

lub program otrzymuje na wejściu obec-

ny wygląd linii poleceń i może w dowolny

sposób wygenerować listę możliwych uzu-

pełnień tego, co do tej pory zostało wpisa-

ne (no, prawie dowolny – dobrze było-

by, żeby nie zajęło to zbyt dużo czasu).

W celu wygenerowania możliwych dopeł-

nień za pomocą funkcji powłoki, wydaje-

my polecenie:

complete

-F nasza_funkcja

nasza_komenda

Wreszcie naprawdę

zaprogramowane podpowiedzi

Przyjrzyjmy się bardzo prostej funkcji ge-

nerującej uzupełnienia (wiele podobnych

można znaleźć w pakiecie bash_comple-

tion) . Jej cały kod widać na Listingu 1, a ko-

menda, dla której dostarcza ona podpo-

wiedzi, to umount . Polecenie complete wy-

wołujemy dodatkowo z opcją -o dirna-

mes , tak więc jeśli funkcja nie dostarczy

żadnych dopełnień, bash będzie dopełniał

nazwy katalogów, co brzmi rozsądnie. Po-

czątek będzie się powtarzał w podobnej

formie w wielu funkcjach generujących

dopełnienia. Inicjujemy tablicę COMPRE-

Tak jak napisałem na początku artykułu, roz-

sądnie będzie zarówno naszą funkcję, jak

powyższe wywołanie, umieścić w pliku ~/

.bash_completion . W celu generowania dopeł-

nień za pomocą programu (napisanego być

może już nie jako skrypt powłoki, ale w do-

wolnym innym języku programowania) wy-

dajemy polecenie:

compgen -W 'ala bela' -- a

complete

-C nasz_program

nasza_komenda

Wypisze tylko „ala”, bo tylko to słowo za-

czyna się na „a”. Dwa minusy oznaczają, że

cokolwiek po nich nastąpi, choćby zaczy-

nało się od minusa, nie będzie interpreto-

www.lpmagazine.org

dla programistów

Bash

wane jako przełącznik compgena , a jako sło-

wo, które będzie próbował uzupełniać.

Jak widzimy funkcja ta jest bardzo pro-

sta, nie przewiduje nawet dopełniania innych

niż ścieżki do katalogów parametrów polece-

nia umount . Jak skomplikowanymi uczynimy

nasze dopełnienia zależy jednak tylko od na-

szych potrzeb i fantazji.

powało samo w osobnej linii. Reszta funk-

cji odpowiada za przypadek, kiedy słowo,

które uzupełniamy, zaczyna się od minusa,

próbujemy dopełnić je znanymi parametra-

mi polecenia iconv , w znany nam już spo-

sób używając polecenia compgen aby wypeł-

nić tablicę COMPREPLY . Zwróćmy uwagę,

że cała deinicja poprzedzona jest frazą ha-

ve iconv && ( have to jedna z pomocni-

czych funkcji udostępnianych przez pa-

kiet bash_completion). Efekt jest taki, że dei-

nicja uaktywni się tylko wtedy, kiedy w na-

szym systemie naprawdę znajduje się pole-

cenie iconv (w naszym przypadku nie jest

to tak bardzo istotne, jednak to dobry zwy-

czaj, gdybyśmy mieli kiedyś rozprowadzać

nasze dzieła).

Co jeśli nie czujemy się za dobrze w pisa-

niu skryptów basha i wolimy dopełnienia ge-

nerować programami w innym języku? Jak

już wspomniałem wcześniej, nic nie stoi na

przeszkodzie aby tak zrobić.

niamy, najpierw sprawdzamy czy zaczyna

się ono od minusa, gdyż tylko w takiej sytu-

acji podejrzewamy, że trzeba dopełnić jakiś

przełącznik (a nie np. nazwę pliku). Jeśli tak

właśnie jest, uruchamiamy komendę, której

sprawa dotyczy z parametrem --help i za-

pisujemy wynik w zmiennej $help . Nazwę

komendy otrzymaliśmy jako pierwszy pa-

rametr do programu, czyli $ARGV[0] .

W następnych dwóch linijkach za pomocą

wyrażeń regularnych wyłuskujemy z tek-

stu komunikatu pomocy nazwy parame-

trów, najpierw te jednoliterowe poprzedzo-

ne jednym minusem, a potem te dłuższe

poprzedzone dwoma minusami. Wreszcie

łączymy obie listy, przy użyciu funkcji grep

odiltrowujemy te parametry, które nie za-

czynają się od tekstu, po którym użytkow-

nik nacisnął [ Tab ]. (Jak pamiętamy jest to

odpowiednikiem użycia polecenia comp-

gen w funkcji powłoki.) Wynik sortujemy

i wypisujemy na ekranie. Jeśli taki program

zapiszemy jako plik /usr/local/bin/helper.pl

i damy mu prawa do wykonywania, to

po wydaniu komendy:

Trochę lepsza funkcja

dla programu iconv

Często okazuje się, że to, jaki parametr mo-

że pojawić się w danym miejscu, zależy nie

tylko od komendy, od jakiej zaczyna się li-

nia poleceń, ale także od pozycji parametru,

a także od tego jakie parametry wystąpiły

przed nim. Spójrzmy na Listing 2, zawie-

rający funkcję generującą dopełnienia dla

programu iconv . Zaczyna się podobnie. Na

zmienną cur przypisujemy zawartość słowa,

które chcemy dopełnić, a na zmienną prev

słowo poprzednie, od którego będzie zale-

żało w jaki sposób to zrobimy. Szczególną

reakcję przewidujemy w przypadku, gdy

poprzedni parametr był jednym z -f , -t , -

-from-code , --to-code , oznaczających ko-

dowanie, z którego albo, na które program

iconv ma skonwertować nasz tekst. Czy

znajdujemy się obecnie w takiej sytuacji

sprawdza warunek w liniach 10-11. Słowo

następujące po dowolnym z tych paramet-

rów będzie nazwą kodowania. Listę wszyst-

kich dostępnych kodowań możemy uzy-

skać wywołując iconv z parametrem --list .

Z wynikiem postępujemy podobnie jak

w poprzednim przykładzie, wywołanie se-

da służy temu, aby każde kodowanie wystę-

Dopełnienia zewnętrznym

programem

Na Listingu 3 widzimy program, który w

sposób uniwersalny generuje dopełnienia

dla dowolnej komendy, pod warunkiem, że

udostępnia ona parametr --help , wypisują-

cy wszystkie dostępne parametry. Program

napisany jest w Perlu, ale równie dobrze

moglibyśmy użyć Haskella, Ruby’ego czy

właściwie dowolnego języka, w którym po-

traimy odczytać zawartość zmiennych śro-

dowiskowych lub parametrów linii poleceń

i wypisać wynik na ekranie. W zmiennej

$ARGV[1] znajduje się słowo, które dopeł-

complete -o default

-C /usr/local

/bin/helper.pl tar

Będziemy mogli cieszyć się tym, że po na-

pisaniu tar -[Tab] , bash zaproponuje nam

wszystkie parametry polecenia tar , któ-

re udało się uzyskać dzięki pomocy dołą-

czonej do tego programu (polecenie tar

--help ). Oczywiście pakiet bash_completion

zawiera lepszą funkcję dopełniającą dla tara

niż nasza, więc to tylko przykład. Zawiera

również mniej i bardziej uniwersalne funk-

cje realizującą podobny algorytm, co nasz

program w Perlu.

Wszystkie parametry komendy comple-

te , jak również szczegółowo zasadę działa-

nia dopełniania tabem, opisuje podręcznik

systemowy man bash . Zachęcam do prze-

studiowania pakietu bash_completion , pełne-

go przykładów dla najróżniejszych komen-

di do własnych eksperymentów. Użytkow-

ników innych powłok, takich jak tcsh czy

zsh , zachęcam do sprawdzenia jak wygląda

możliwość dostosowywania dopełniania ta-

bem do własnych potrzeb w ich przypadku.

Życzę powodzenia!

Rysunek 3. Bash 3

styczeń 2007

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: