1. a) Jakimi preparatami zwalcza się wesz głowy?
Leczenie miejscowe
Gnidy usuwa się, płucząc włosy ciepłą wodą z octem (2 łyżki stołowe octu na 1 litr ciepłej wody). Dodatkowo można je wyczesywać gęstym grzebieniem. Lekiem stosowanym u dorosłych i u dzieci powyżej 6 roku życia jest 1% γ-heksachlorocykloheksan (lindan) w postaci emulsji, żelu, maści, logionu lub szamponu. Ze względów kosmetycznym zaleca się stosowanie 0,3% żelu (Jacutin®). Preparat wciera się we włosy po ich kilkakrotnym umyciu i osuszeniu, a następnie pozostawia pod czepcem na 12-24h. Głowę zmywa się szamponem zawierającym 3% kwas octowy lub szamponem z lindanem. Kurację ponawia się po 3-5 dniach.
Podczas stosowania lindanu nie powinno się używać żadnych środków kosmetycznych, ponieważ mogą one powodowa nadmierne wchłanianie preparatu o krwi. Należy wystrzegać się kontaktu z oczami i błonami śluzowymi z preparatem. Lindanu nie stosuje się u wcześniaków i kobiet w ciąży. Bardzo ostrożnie stosuje się preparat u dzieci poniżej 6 roku życia, u osób z padaczką oraz w przypadkach znacznych uszkodzeń powierzchni skóry.
U małych dzieci w leczeniu wszawicy można stosowa szampon lub krem z 1% permetryną. Zazwyczaj preparat pozostawia się na włosach od 10min do 3h. Kurację powtarza się po 10-14 dniach.
Do dezynsekcji włosów można również stosować Artemisol (zwilża się nim obficie głowę, pozostawiając pod czepcem na 2-3h), ocet sabadylowy z dodatkiem sublimatu lub dostępne bez recepty w aptekach szampony, m.in. Pipi®, X® oraz NIX®.
Leczenie ogólne
W ciężkich infekcjach można stosować pozajelitowo iwermektynę. W przypadku występowania objawów zakażenia bakteryjnego wtórnego zaleca się stosowanie sulfonamidów oraz antybiotyków doustnie.
Inne sposoby leczenia
Należy wyprać w gorącej wodzie i wyprasować odzież i bieliznę pościelową oraz wyrzucić lub odkazić (np. zalać na 15min środkiem zabijającym wszy – lindosept lub karbosept) grzebienie i szczotki. W przypadkach zaniedbanych zaleca się skrócenie włosów.
Konieczne jest jednoczesne leczenie wszystkich osób mających kontakt z osobą zarażoną.
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania zakażenie jest unikanie kontaktu z osobami zakażonymi. Należy systematycznie kontrolować czystość włosów, przede wszystkim u dzieci przebywających w zbiorowiskach.
b) Poinformuj klienta, że ma wszy.
Poinformowanie klienta, że ma wszy wymaga delikatności i wyczucia w doborze słów. Gdy mamy do czynienia z dzieckiem, należy poinformować rodzica. Gdy jest to osoba dorosła, należy powiedzieć wprost o problemie, bez zbędnych opisów i komentarzy oraz zalecić wizytę u lekarza w celu otrzymania recepty na odpowiednie preparaty oraz zaleceń postępowania, bądź też w aptece, celem nabycia środków bez recepty.
Po wyjściu takiego klienta, należy przez kilka kolejnych dni kontrolować czystość i stan włosów wszystkich osób, z którymi miał kontakt. Trzeba również wygotować peleryny i ręczniki, które były narażone na bezpośredni kontakt, oraz zdezynfekować wszystkie narzędzia używane przy tej osobie.
2. Opisz wygląd świerzbu i wymień środki do zwalczania.
Świerzb jest to pasożytnicza choroba skóry wywołana przez rodzaj roztoczy. Czynnikiem wywołującym jest świerzbowiec ludzki. Samiczka przenika do naskórka i żłobi w nim nory, w których składa jaja. Z jaj wylęgają się larwy, które w ciągu trzech tygodni przekształcają się w dojrzałe świerzbowce.
Obraz kliniczny
Charakterystycznym objawem choroby jest świąd skóry nasilający się w porze nocnej pod wpływem rozgrzania ciała w pościeli. W miejscach wniknięcia świerzbowca powstają zmiany grudkowo-pęcherzykowate, swędzące. W wyniku drapania powstają przeczosy i wtórne zakażenia.
Najczęstsza lokalizacja zmian to: palce rąk, zagięcia i fałdy skórne, okolicę pępka, brodawek sutkowych u kobiet, okolice zewnętrznych narządów płciowych, pośladki u mężczyzn. U dzieci charakterystyczne jest zajęcie dłoni i podeszew.
Świerzb nie zajmuje pleców (okolicy międzyłopatkowej), twarzy, skóry owłosionej głowy oraz dłoni i podeszew u dorosłych.
Leczenie – uwagi ogólne
Podstawową zasadą jest leczenie wszystkich członków rodziny i osób z najbliższego otoczenia. Leki przeciwświerzbowe wciera się w skórę całego ciała, oprócz twarzy i skóry głowy. W trakcie leczenia obowiązuje codzienna zmiana bielizny i pościeli. Ubrania i pościel powinny być wygotowane i wyprasowane gorącym żelazkiem. Prze około 2-3 tygodnie nie należy używać uprzednio noszonej bielizny i odzieży (świerzbowce nie mogą przeżyć powyżej 3-4 dni poza skórą).
Schorzenie na ogół nie wymaga terapii ogólnej. Dokuczliwy świąd ustępuje zwykle po zastosowaniu leczenia miejscowego.
Leczenie miejscowe – dorośli
Leki I rzutu:
· Permetryna (krem 5%). Działa silnie i szybko neurotoksycznie na świerzbowce, wykazując jednocześnie małą toksyczność. Lek nakłada się raz dziennie i zmywa się po 8-12h. W razie utrzymywania się objawów choroby zaleca się po 14 dniach. Jeżeli zajęte są stopy i dłonie, to kurację powtarza się po tygodniu.
Leki II rzutu:
· 1% γ-heksachlorocykloheksan (lindan - Jacutin®) w postaci emulsji, żelu lub maści. Lek wciera się w ciągu kolejnych 3 dni, a następnie, po 12-24h od aplikacji, stosuje się kąpiel. Lindan jest środkiem toksycznym; nie należy go stosować w razie stwierdzenia licznych nadżerek i przeczosów.
· 10-15% maść siarkowa lub 30-50% maść Wilkinsona.
3. Jak się zachowasz, gdy będziesz podejrzewać u klienta grzybicę?
Najważniejszą kwestią jest odpowiednie poinformowanie klienta o swoim podejrzeniu. Należy to zrobić delikatnie, w odosobnionym miejscu lub w przypadku, gdy jest to niemożliwe powiedzieć to na tyle cicho, żeby inne osoby w salonie nie usłyszały, a klient dobre zrozumiał, żeby nie wzbudzać w kliencie uczucia wstydu.
Przede wszystkim należy zaproponować takiej osobie wizytę u dermatologa lub ewentualnie u lekarza rodzinnego.
Po wyjściu klienta należy dokładnie umyć ręce środkiem dezynfekującym, wysterylizować narzędzia metalowe np. nożyczki, z którymi miał kontakt, a także zdezynfekować wszystkie przedmioty, których dotykał: pelerynę, grzebienie, szczotki, wałki, krzesło, meble.
Źródła:
· „Leczenie chorób skóry i chorób przenoszonych drogą płciową” red. naukowa J. Szepietowski, A. Reich, wyd. lekarskie PZWL, W-wa 2008.
· „Choroby skóry – praktyka lekarza rodzinnego” – A. Zalewska-Jankowska, H. Błaszczyk, wyd. lekarskie PZWL,W-wa 2009.
· „Nowoczesne fryzjerstwo” praca zbiorowa pod red. Z. Sumirskiej, wyd. SUZI,
W-wa 2005
Sylwunia1978