Clarke Arthur - Odyseja kosmiczna 2010.pdf - Książki SF i inne dobre - raptorx1

Arthur C. Clarke

Odyseja kosmiczna 2010

Z peþnym szacunku podziwem dedykujħ tħ powieĻę dwm wielkim Rosjanom, ktrych

nazwiska pojawiajĢ siħ na jej kartach: Generaþowi Aleksiejowi Leonowowi, kosmonaucie,

Bohaterowi ZwiĢzku Radzieckiego, artyĻcie; Akademikowi Andriejowi Sacharowowi,

uczonemu, laureatowi Nagrody Nobla, humaniĻcie.

Od Autora

KsiĢŇka2001 - Odyseja kosmiczna powstawaþa w latach 1964Ï1968, a drukiem ukazaþa siħ

w lipcu 1968 r., krtko po wejĻciu na ekrany filmu o tym samym tytule. Jak pisaþem -w

Zagubionych Ļwiatach 2001, obydwa przedsiħwziħcia realizowane byþy jednoczeĻnie, tak Ňe

powstaþo miħdzy nimi swego rodzaju sprzħŇenie zwrotne. Czħsto zdarzaþo mi siħ poprawiaę

maszynopis po obejrzeniu kopii roboczych filmu opartego na wczeĻniejszej wersji powieĻci -

byþ to inspirujĢcy, ale raczej pracochþonny sposb pisania ksiĢŇki.

Dziħki temu jednak miħdzy powieĻciĢ a filmem wytworzyþ siħ zwiĢzek o wiele bliŇszy, niŇ

zdarza siħ to zazwyczaj, lecz pojawiþy siħ rwnieŇ istotne rozbieŇnoĻci. W powieĻci celem

statku kosmicznego áDiscovery" byþ Japetus - najbardziej enigmatyczny ze wszystkich

ksiħŇycw Saturna. Statek znalazþ siew systemie Saturna majĢc za sobĢ podrŇ przez

okolice Jowisza. ZbliŇyþ siħ do tej ogromnej planety i uŇywajĢc jej gigantycznego pola

grawitacyjnego niczym procy, nabraþ przyĻpieszenia i wyruszyþ w drugĢ czħĻę podrŇy.

Dokþadnie ten sam manewr powtrzyþy sondy kosmiczne áVoy-ager" w roku 1979, podczas

pierwszego szczegþowego rekonesansu wokþ zewnħtrznych olbrzymw.

W filmie natomiast Stanley Kubrick mĢdrze uniknĢþ zamieszania, umiejscawiajĢc trzecie

spotkanie Czþowieka z Monolitem poĻrd ksiħŇycw Jowisza. Saturn caþkowicie wypadþ ze

scenariusza, chociaŇ pŅniej Douglas Trumbull wykorzystaþ doĻwiadczenia zdobyte podczas

filmowania planety i jej pierĻcieni we wþasnym filmie pod tytuþem Cichy bieg.

W poþowie lat szeĻędziesiĢtych nikt nie byþ w stanie przewidzieę, Ňe eksploracja ksiħŇycw

Jowisza rozpocznie siħ nie w nastħpnym stuleciu, lecz po upþywie piħtnastu lat. Nikt nie

marzyþ nawet o cudach, jakie zostanĢ odkryte,

chociaŇ dziĻ doskonale wiemy, iŇ zdobycze obydwu áYoyagerw" zblednĢ ktregoĻ dnia w

porwnaniu z czymĻ jeszcze mniej wyobraŇalnym. Gdy pisaþem 200 J - Odysejħ kosmicznĢ,

lo, Europa, Ganimedes i Callisto byþy jedynie punkcikami Ļwiatþa nawet w najsilniejszych

teleskopach. Obecnie sĢ to dla nas oddzielne, niepowtarzalne Ļwiaty, z ktrych lo jest

najbardziej aktywnym wulkanicznic ciaþem w przestrzeni caþego Ukþadu Sþonecznego.

RozpatrujĢc wszystkie za i przeciw - zarwno ksiĢŇka, jak i film wypadajĢ nieŅle w

zestawieniu z najnowszymi odkryciami. Szczeglnie interesujĢco przedstawia siħ porwnanie

sekwencji filmowych z Jowisza z prawdziwymi zdjħciami, wykonanymi przez kamery

áYbyagera". Niemniej jednak przy pisaniu nowej powieĻci naleŇy wziĢę pod uwagħ odkrycia z

roku 1979, gdy ksiħŇyce Jowisza przestaþy byę biaþĢ plamĢ na mapie wszechĻwiata.

Istnieje teŇ inny, bardziej subtelny czynnik psychologiczny, ktry naleŇy uwzglħdnię. 2001 -

Odyseja kosmiczna powstaþa w czasach, ktre znalazþy siħ juŇ poza jednĢ z wielkich linii

podziaþu ludzkiej historii. Czasy te oddzieliþ od nas na zawsze moment, kiedy Neil Armstrong

postawiþ swojĢ stopħ na KsiħŇycu. Dwudziesty lipca 1969 r. byþ ciĢgle odlegþy o piħę lat, gdy

Stanley Kubrick i ja zaczħliĻmy myĻleę o átypowym dobrym filmie science fiction" (okreĻlenie

S.K.). Historia i fikcja nierozerwalnie splotþy siħ ze sobĢ.

Astronauci ze statkw áApollo" widzieli film przed wyruszeniem na KsiħŇyc. Zaþoga áApolla

8", ktra w BoŇe Narodzenie 1968 r. jako pierwsza w historii ujrzaþa ciemnĢ stronħ KsiħŇyca,

opowiadaþa mi pŅniej o pokusie nadania komunikatu radiowego o odkryciu wielkiego

czarnego Monolitu. RozsĢdek wziĢþ jednak grħ.

PŅniej teŇ zdarzaþy siħ niesamowite wprost przypadki naĻladowania sztuki przez Ňycie.

Najdziwniejszym ze wszystkich byþa saga statku áApollo 13" z roku 1970.

Na dobry poczĢtek moduþowi dowodzenia, w ktrym przebywaþa zaþoga, nadano nazwħ

áOdyseja". TuŇ przed wybuchem pojemnika z tlenem -co w efekcie staþo siħ przyczynĢ

niepowodzenia misji - zaþoga sþuchaþa Za-ratustry Ryszarda Straussa, utworu, ktry

powszechnie wiĢzano z akcjĢ filmu. W chwilħ po zaniku mocy Jack Swigert nadaþ do Kontroli

Lotu: áHouston, mamy problem". SĢ to sþowa, ktrych uŇyþ Hal zwracajĢc siħ do astro-nauty

Franka Poole'a w podobnych okolicznoĻciach: áPrzepraszam, Ňe przerywam uroczystoĻę, ale

mamy pewien problem".

Gdy opublikowano raport z misji áApolla 13", szef administracji NASA Tom Paine przesþaþ mi

kopiħ dokumentu z dopiskiem pod sþowami Swiger-ta: áDokþadnie tak, jak przewidziaþeĻ,

Arthurze". Do tej pory czujħ siħ bardzo dziwnie, rozmyĻlajĢc nad caþĢ tĢ seriĢ wypadkw

-jak gdybym ponosiþ za nie wspþodpowiedzialnoĻę.

SĢ i mniej powaŇne, lecz rwnie uderzajĢce podobieıstwa. JednĢ z najciekawszych

technicznie sekwencji filmu byþa scena, gdy Frank Poole biega wokþ pionowo umieszczonej

olbrzymiej wirwki, gdzie utrzymuje siħ dziħki ásztucznej grawitacji", powstaþej wskutek

obrotw maszyny.

Prawie dziesiħę lat pŅniej zaþoga áSkylaba" - jedna z najbardziej udanych misji kosmicznych

- zdaþa sobie sprawħ, Ňe projektanci wyposaŇyli jej statek w podobnĢ geometriħ: pierĻcieı

pojemnikw magazynowych obiegaþ gþadkĢ, kolistĢ powierzchniĢ wnħtrze stacji kosmicznej.

áSkylab" wprawdzie siħ nie obracaþ, lecz nie przeszkadzaþo to jego pomysþowym

mieszkaıcom biegaę wzdþuŇ krħgu pojemnikw, niby myszy w obrotowej klatce, dokþadnie

tak jak pokazano w Odysei. Zapis telewizyjny tej sceny ze áSkylaba" zostaþ wysþany na

Ziemiħ (czy muszħ dodawaę, jaki podkþad muzyczny jej towarzyszyþ?) z nastħpujĢcym

komentarzem: áPowinien to zobaczyę Stanley Kubrick". OczywiĻcie w swoim czasie zobaczyþ

dziħki kasecie magnetowidowej, ktrĢ mu wysþaþem (nawiasem mwiĢc nigdy nie

odzyskaþem kasety; Stanleyowi chyba oswojona czarna dziura sþuŇy za kartotekħ).

Kolejnym ogniwem, ktre þĢczy film z rzeczywistoĻciĢ, jest obraz pħdzla dowdcy statku

áApollo-Sojuz", kosmonauty Aleksieja Leonowa, zatytuþowany Obok KsiħŇyca. Po raz

pierwszy zobaczyþem go w roku 1968, gdy Odysejħ prezentowano na konferencji

zorganizowanej przez Narody Zjednoczone, poĻwiħconej pokojowemu wykorzystaniu

przestrzeni kosmicznej. TuŇ po projekcji Aleksiej pokazaþ mi, Ňe jego obraz (ze strony

trzydziestej drugiej ksiĢŇki Leonowa i Sokoþowa Gwiazdy czekajĢ na nas, Moskwa 1967)

przedstawia dokþadnie takĢ samĢ konfiguracjħ ciaþ niebieskich jak poczĢtek filmu: Ziemia

wznoszĢca siħ ponad KsiħŇycem, a za nimi wschd Sþoıca. Szkic do obrazu z autografem

Leonowa wisi obecnie w moim biurze. Inne szczegþy znajdujĢ siħ tutaj, w rozdziale

dwunastym.

Nadszedþ juŇ moment, by zidentyfikowaę innĢ, moŇe mniej znanĢ postaę z kart tej ksiĢŇki:

Hsue-shen Tsiena. W roku 1936, wsplnie z wielkim The-odorem van Karmanem i Frankiem

J. MalinĢ, doktor Tsien zakþadaþ Aero-nautyczne Laboratorium Guggenheima przy

Kalifornijskim Instytucie Technologicznym (GALCIT), ktre bezpoĻrednio poprzedzaþo sþynne

Laboratorium Napħdw Odrzutowych w Pasadenie. Tsien byþ takŇe pierwszym profesorem

Fundacji Goddarda w Kalifornijskim Instytucie Technologicznym i wnisþ tam ogromny wkþad

do rozwoju amerykaıskich badaı rakietowych w latach czterdziestych. PŅniej, w czasie

jednego z epizodw niechlubnej epoki McCarthy'ego, zostaþ osadzony w areszcie na

podstawie rozdmuchanych oskarŇeı o zagroŇenie bezpieczeıstwa kraju, gdy staraþ siħ

powrcię do swojej ojczyzny. Przez ostatnich dwadzieĻcia lat byþ jednym z pionierw

chiıskiego programu rakietowego.

Na koniec pozostaþa jeszcze tajerrnicza kwestia áoka Japetusa" z rozdziaþu trzydziestego

piĢtego 2001 - Odysei kosmicznej. Opisujħ tam odkrycie astronauty Bowmana, ktry na

jednym z ksiħŇycw Saturna dostrzegþ ,jasny, biaþy owal o dþugoĻci czterystu mil i szerokoĻci

dwustu... Olbrzymia elipsa miaþa doskonaþĢ symetriħ... stanowiþa tak wyraŅny obszar, jakby

ktoĻ celowo wytyczyþ jĢna maþym ksiħŇycu". Przy bliŇszym badaniu Bow-man przekonaþ siħ,

Ňe, jasna, owalna pþaszczyzna na ciemnym tle przypomina olbrzymie puste oko

przyglĢdajĢce siħ coraz bliŇszemu statkowi". Dopiero pŅniej ádostrzegþ maleıkĢ, czarnĢ

plamkħ dokþadnie w samym Ļrodku", ktra okazaþa siħ Monolitem (a raczej jednym z jego

egzemplarzy).

No cŇ, kiedy áYoyager l" przesþaþ pierwsze fotografie Japetusa, widaę byþo na nich

odcinajĢcy siħ ostrĢ liniĢ biaþy owal z maþĢ, czarnĢ kropkĢ poĻrodku. Carl Sagan natychmiast

przysþaþ mi z Laboratorium Napħdw Odrzutowych kopie fotografii, doþĢczajĢc do nich

tajemniczĢ notatkħ: áMyĻlĢc o tobie.. ."Nie wiem, czy powinienem czuę ulgħ czy

rozczarowanie, gdyŇ áYoyager 2" pozostawiþ tħ sprawħ ciĢgle otwartĢ.

KsiĢŇka, ktrĢ zamierzacie przeczytaę, jest niewĢtpliwie o wiele bardziej zþoŇona, niŇ moŇna

by siħ spodziewaę po przysþowiowym dalszym ciĢgu wczeĻniejszej powieĻci bĢdŅ filmu. Tam,

gdzie pierwsza czħĻę i film rŇniþy siħ, pozostaþem zazwyczaj wiemy wersji filmowej;

jednakŇe gþwnym celem, ktry mi przyĻwiecaþ, byþo uczynienie obecnej powieĻci bardziej

zwartĢ i tak dokþadnĢ przy opisywaniu faktw w Ļwietle dzisiejszej wiedzy, jak tylko jest to

moŇliwe. Co oczywiĻcie w roku 2001 i tak nie bħdzie mieę wiħkszego znaczenia.

Arthur C. Clarke Kolombo, Sri Lanka, styczeı 1982

CzħĻę pierwsza

LEONìW

Rozdziaþ pierwszy

Spotkanie

Nawet teraz, w epoce metrycznej, teleskop ten nazywano teleskopem tysiĢcstopowym, a nie

trzystumetrowym. Olbrzymi spodek poĻrd gr znajdowaþ siħ w pþcieniu, tropikalne

zachodzĢce sþoıce oĻwietlaþo tylko trjkĢtny zespþ antenowy wznoszĢcy siħ wysoko ponad

Ļrodkiem dysku. Jedynie ktoĻ obdarzony doskonaþym wzrokiem mgþby dostrzec dwie

ludzkie postacie wĻrd plĢtaniny siatek, kabli i prowadnic.

- Nadszedþ czas - powiedziaþ doktor Dmitrij Moisiejewicz do swojego starego przyjaciela

Heywooda Floyda - by porozmawiaę o wielu rzeczach. O pryncypiach i statkach kosmicznych,

a takŇe zmowach milczenia, lecz przede wszystkim o monolitach i psujĢcych siħ

komputerach.

- Dlatego nalegaþeĻ, Ňebym urwaþ siħ z konferencji. Nie, nie abym miaþ coĻ przeciwko temu.

Sþyszaþem wykþad Carla tyle razy, Ňe mgþbym recytowaę go z pamiħci. A widok stĢd jest

rzeczywiĻcie wspaniaþy. Wiesz, byþem w Arecibo mnstwo razy, nigdy jednak nie udaþo mi

siħ dojĻę do podstawy anteny.

- To wstyd, Heywoodzie. Ja tu byþem juŇ trzy razy. PomyĻl, sþuchamy caþego wszechĻwiata,

a nikt nie jest w stanie podsþuchaę tego, co tutaj mwimy. PrzejdŅmy wiħc do waszego

problemu.

- Jakiego problemu?

- Zacznijmy od tego, dlaczego zrezygnowaþeĻ z funkcji sekretarza Narodowej Rady

Astronautyki.

- Nie zrezygnowaþem. Uniwersytet Hawajski pþaci znacznie le-

- W porzĢdku, nie zrezygnowaþeĻ, wyprzedziþeĻ ich po prostu o jedno posuniħcie. Woody,

znamy siħ juŇ od tak dawna, Ňe nie uda ci siħ mnie oszukaę. Gdyby ci teraz ktoĻ znw

zaproponowaþ posadħ w NRA, czy wahaþbyĻ siħ z przyjħciem jej?

- Masz racjħ, ty stary lisie. Co chcesz wiedzieę?

- Po pierwsze, raport, ktry po tylu naleganiach w koıcu napisaþeĻ, zawiera wiele

niedomwieı. Pomiımy juŇ Ļmieszne i, uczciwie mwiĢc, niezgodne z prawem utrzymywanie

w tajemnicy wykopania przez waszych ludzi Monolitu z Tycho...

- To nie byþ mj pomysþ!

- Miþo mi to sþyszeę i nawet ci wierzħ. Doceniamy rwnieŇ, Ňe teraz pozwalacie wszystkim

badaę Monolit, co zresztĢ powinno byę moŇliwe dawno temu. ChociaŇ faktem jest, Ňe nie na

wiele siħ to zdaþo...

W ciszy, ktra zapadþa, dwaj mħŇczyŅni rozmyĻlali przez chwilħ nad czarnĢ zagadkĢ

nieoczekiwanie wytropionĢ na KsiħŇycu i tak wzgardliwie opierajĢcĢ siħ dotĢd wszystkim

instrumentom, za pomocĢ ktrych ludzie usiþowali jĢ rozwikþaę.

- Bez wzglħdu na to, czym jest Monolit - kontynuowaþ rosyjski naukowiec - tam, przy

Jowiszu, istnieje coĻ znacznie waŇniejszego. CoĻ, co odebraþo wszystkie sygnaþy i sprawiþo,

Ňe twoi ludzie zaczħli mieę kþopoty. Przy okazji, przyjmij ode mnie wyrazy wspþczucia. Co

prawda, osobiĻcie znaþem tylko Franka Poole'a. Spotkaþem go w dziewiħędziesiĢtym smym

na kongresie IAF. WyglĢdaþ na porzĢdnego czþowieka.

- Dziħkujħ. Wszyscy byli porzĢdnymi ludŅmi. Chciaþbym wiedzieę, co siħ tam staþo.

- Cokolwiek to byþo, z pewnoĻciĢ przyznasz, Ňe obecnie sprawa dotyczy caþej ludzkoĻci, a nie

tylko Stanw Zjednoczonych. Nie moŇecie dþuŇej wykorzystywaę swej wiedzy wyþĢcznie na

uŇytek wþasnego kraju.

- Dmitrij, wiesz doskonale, Ňe twj kraj postĢpiþby dokþadnie tak samo. I ty byĻ mu pomgþ.

- Masz absolutnĢ racjħ. Nie mwmy jednak o przeszþoĻci, do ktrej naleŇy teŇ wasza

administracja odpowiedzialna za caþy ten baþagan. Byę moŇe nowy prezydent znajdzie sobie

lepszych doradcw.

- MoŇliwe. Masz jakieĻ propozycje? A jeĻli tak, to czy sĢ oficjalne, czy wyþĢcznie osobiste?

- W tej chwili caþkowicie prywatne. CoĻ, co cholerni politycy nazywajĢ badaniem gruntu i

czemu w razie potrzeby oficjalnie kategorycznie zaprzeczħ.

- Uczciwie stawiasz sprawĢ. Mw dalej.

- W porzĢdku. Oto jak wyglĢda sytuacja: budujecie áDiscovery II" na orbicie parkingowej z

godnym podziwu poĻpiechem. Nie ma jednak nadziei na ukoıczenie prac przed upþywem

trzech lat, a to oznacza, Ňe nie zdoþacie wykorzystaę najbliŇszej optymalnej konfiguracji

planet...

- Nie zaprzeczam ani teŇ nie potwierdzam. Pamiħtaj, Ňe jestem tylko skromnym rektorem

uniwersytetu w przeciwlegþym zakĢtku Ļwiata niŇ ten, w ktrym mieĻci siħ Rada

Astronautyki.

- A twoja ostatnia podrŇ do Waszyngtonu miaþa na celu jedynie odwiedziny u starych

przyjaciþ, prawda? Pozwolisz, Ňe, dokoıczħ. Nasz áAleksiej Leonw"...

- áLeonw"? MyĻlaþem, Ňe nazywa siħ áHerman Titow".

- BþĢd, rektorze. Kochana, stara CIA zawiodþa ciħ po raz kolejny. Statek nazywa siħ

áLeonw", przynajmniej od koıca stycznia. I nie mw nikomu, Ňe wiesz ode mnie, iŇ doleci

do Jowisza o rok wczeĻniej niŇ áDiscovery".

- Nie mw nikomu, Ňe to ja ci powiedziaþem, ale wþaĻnie tego siħ obawiamy. I co dalej?

- PoniewaŇ moi szefowie sĢ tak samo gþupi i krtkowzroczni jak twoi, chcĢ, ŇebyĻmy polecieli

sami. To zaĻ oznacza, iŇ moŇe siħ nam przytrafię to samo, co zdarzyþo siħ wam - i bħdziemy

mieli remis albo jeszcze gorzej.

- A co wedþug ciebie nam siħ przytrafiþo? Wiecie tyle samo, co my. Nie musisz zaprzeczaę, Ňe

odbieraliĻcie transmisjħ Bowmana.

- OczywiĻcie, Ňe odbieraliĻmy. WþĢcznie z ostatniĢ, kiedy to padþy sþowa: áBoŇe! Tu jest

peþno gwiazd!" PrzeprowadziliĻmy nawet analizħ intonacji jego gþosu. WykluczyliĻmy

moŇliwoĻę halucynacji. Bowman z caþĢ pewnoĻciĢ opisywaþ stan rzeczywisty.

- A co powiesz o efekcie Dopplera w jego przypadku?

- Zupeþnie nieprawdopodobne. Kiedy sygnaþ zanikaþ, Bowman opadaþ z szybkoĻciĢ rwnĢ

jednej dziesiĢtej prħdkoĻci Ļwiatþa. PrzyĻpieszenie to osiĢgnĢþ w czasie krtszym niŇ dwie

minuty, co daje ciĢŇenie ęwierę miliona razy wiħksze od normalnego!

- ZginĢþ wiħc na miejscu.

- Nie udawaj naiwnego, Woody. UrzĢdzenia radiowe w waszych kapsuþach nie wytrzymujĢ

nawet setnej czħĻci takiego przyĻpieszenia, jeĻli zatem przetrwaþo radio, podobnie musiaþo

byę z Bowma-nem. Przynajmniej do momentu, kiedy straciliĻmy kontakt.

- Przepraszam, sprawdzam tylko tok twojego rozumowania. Od tego punktu jednak bþĢdzimy

po omacku, wy zresztĢ teŇ.

- Zgadujemy. Ze wstydem muszħ przyznaę, Ňe wyþĢcznie zgadujemy. Ale Ňadna z

odpowiedzi, do ktrych dochodzimy, nie jest nawet w poþowie tak szalona, jak z pewnoĻciĢ

szalona jest prawda.

Wokþ nich zapþonħþy ostrzegawcze Ļwiatþa sygnalizacyjne, oĻwietlajĢc purpurowym blaskiem

trzy smukþe wieŇe zespoþu antenowego, widoczne na tle ciemniejĢcego nieba. Ostatnie

promienie sþoıca znikaþy za okolicznymi wzgrzami. Floyd czekaþ na wieczorny rozbþysk,

ktrego nigdy dotĢd nie widziaþ. Jak zwykle poczuþ siħ rozczarowany.

- Powręmy do sedna sprawy - rzekþ po chwili. - Do czego zmierzasz, Dmitrij?

- Bank informacji áDiscovery" zawiera bezcenne dane, Heywoo-dzie. Najprawdopodobniej

dane te sĢ wciĢŇ uzupeþniane, mimo Ňe statek zaprzestaþ transmisji. ChcielibyĻmy je mieę.

- Rozumiem. Nic nie stoi na przeszkodzie, byĻcie weszli na statek, kiedy áLeonw" dotrze do

áDiscovery", i skopiowali wszystko, na co macie ochotħ.

- Chyba nie muszħ ci przypominaę, Ňe pokþad waszego statku jest suwerennym terytorium

Stanw Zjednoczonych i kaŇde naruszenie tej suwerennoĻci poczytywane bħdzie za akt

piractwa.

- PomijajĢc warunki bezpoĻredniego zagroŇenia Ňycia, co -jak sĢdzħ - bez trudu da siħ

upozorowaę. Z odlegþoĻci miliarda kilometrw bħdziemy mieli duŇe kþopoty ze

sprawdzeniem, co wyprawiajĢ wasi chþopcy.

- Dziħki za interesujĢcĢ propozycjħ. PrzekaŇħ jĢ dalej. Ale nawet jeĻli znajdziemy siħ na

pokþadzie, rozszyfrowanie waszych systemw operacyjnych i odczytanie bankw pamiħci

zajmie nam caþe tygodnie. Dlatego wolaþbym zaproponowaę wspþpracħ. Jestem przekonany,

Ňe to najlepszy sposb - pomijajĢc oczywiĻcie trudnoĻci zwiĢzane z przekonaniem naszych

szefw.

- Chcesz, aby jeden z naszych astronautw poleciaþ z wami?

- Tak, najlepiej, gdyby byþ to inŇynier znajĢcy systemy operacyjne áDiscovery". Jeden z tych,

ktrych przygotowujecie w Houston do sprowadzenia statku na Ziemiħ.

- SkĢd o tym wiesz?

- Na Boga, Woody! MiesiĢc temu sami zamieĻciliĻcie tħ informacjħ w wideotekĻcie

áTygodnika Lotniczego".

- Wypadþem z obiegu. Nikt mi juŇ nie mwi, co zostaþo odtajnione.

- Jeszcze jeden powd, aby wybraę siħ do Waszyngtonu. Czy mogħ liczyę na twoje poparcie?

- W zupeþnoĻci. Zgadzam siħ z tobĢ w stu procentach, ale...

- Ale co?

- Obydwaj bħdziemy musieli przekonywaę te dinozaury z mzgami w ogonach. JuŇ sþyszħ ich

argumenty: Niech Rosjanie lecĢ na Jowisza i skrħcĢ sobie kark! Nam siħ nie Ļpieszy, przecieŇ

i tak bħdziemy tam za parħ lat.

Na moment przy maszcie antenowym zapadþa cisza, przerywana jedynie dalekimi odgþosami

ruchw kabli, ktre podtrzymywaþy maszt sto metrw nad powierzchniĢ ziemi. Pierwszy

Clarke Arthur - Odyseja kosmiczna 2010.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: