Instytucje UE Integracja - slajdy.pdf - Integracja, UE - malinka_05

INSTYTUCJE

UNII EUROPEJSKIEJ

Prof. dr hab. ElŜbieta Kawecka-Wyrzykowska

Unia Europejska

I FILAR

Wspólnoty Europejskie

II FILAR

Wspólna Polityka

Zagraniczna i Bezpiecze ń stwa

III FILAR

Współpraca Policyjna i S ą dowa w

Sprawach Karnych

WSPÓLNOTA EUROPEJSKA

* unia celna i jednolity rynek

wewnętrzny

* wspólna polityka handlowa

* wspólne polityki: rolna

i rybołówstwa

* wspólna polityka transportowa

* wspólne reguły konkurencji

* unia gospodarcza i walutowa

* polityka społeczna oraz spójność

ekonomiczna i społeczna

* ochrona środowiska naturalnego

* polityka badawczo-rozwojowa

* konkurencyjność przemysłu

* sieci transeuropejskie

* ochrona konsumenta i zdrowia

* edukacja i kultura

* obywatelstwo Unii

* polityka imigracyjna,

wizowa i azylowa

* współpraca sądownicza

w sprawach cywilnych

EURATOM

Polityka zagraniczna

* wspólne działania, wspólne

stanowiska i wspólne strategie

* wspieranie demokracji i

praworządności, ochrona praw

człowieka i podstawowych

wolności

* misje pokojowe

* pomoc państwom trzecim

Polityka bezpiecze ń stwa

* wzmocnienie bezpieczeństwa

UE i jej państw członkowskich

(finansowe aspekty obrony)

* rozbrojenie i utrzymanie

pokoju

* współpraca w ramach UZE

i NATO

* docelowo: wspólna

europejska polityka

bezpieczeństwa i obrony

* współpraca sądowa w

sprawach karnych

* walka z przestępczością

zorganizowaną (zwłaszcza

terroryzmem, handlem

ludźmi, przemytem

narkotyków i broni,

korupcją i oszustwami)

* zwalczanie rasizmu i

ksenofobii

* współpraca policji (Europol)

Procedura decyzyjna

Na mocy TWE

Współpraca międzyrządowa na mocy TUE

Źródło: Na podstawie traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie oraz Traktatu o Unii Europejskiej.

Unia Europejska

Rada Europejska

Wg T

UE (art. 4): „Rada Europejska nadaje Unii

impulsy niezb ę dne do jej rozwoju i okre ś la w

tej mierze ogólne kierunki polityczne”.

Skład:

¦ szefowie państw (prezydenci Francji i Finlandii) oraz

rządów,

¦ przewodniczący KE,

¦ towarzyszą im ministrowie SZ państw i członek KE;

¶ Powstała w grudniu 1974 r., zalegalizowana w Jednolitym

Akcie Europejskim,

¶ Spotyka się przynajmniej dwa razy w roku, na

zakończenie prezydencji;

Zadania :

¦ rola arbitra w sytuacjach, gdy ministrowie w Radzie UE nie

mogą dojść do porozumienia,

¦ wyznacza polityczne kierunki rozwoju UE,

¦ bada i ocenia sytuację w zakresie zatrudnienia,

¦ monitoruje proces realizacji Strategii Lizbońskiej,

¦ Reprezentuje Unię w sprawach wspólnej polityki zagranicznej i

bezpieczeństwa

¦ moŜe stwierdzić naruszenia przez państwo zasad UE (wolność,

demokracja itp.) i nałoŜyć sankcje na to państwo (większością

kwalifikowaną),

¦ definiuje zadania WPZB (II filar UE); decyduje o wdraŜaniu

wspólnych strategii, o współpracy III filaru - współpraca policyjna i

sądowa w sprawach karnych;

W drodze konsensusu przyjmowane są konkluzje

prezydencji.

RADA UE (RADA MINISTRÓW)

Skład:

¦ przedstawiciele rządów państw UE (po jednym),

którzy reprezentują interesy swych krajów;

¶ niekiedy spotyka się na szczeblu szefów rządów

lub państw (np. w przypadku ustanowienia

ściślejszej współpracy),

¶ przewodniczącym Rady jest co 6 m-cy

przedstawiciel innego kraju, tzw. prezydencja.

Uprawnienia:

¦ legislacyjne (nadrzędny organ ustawodawczy);

¦ nominacyjne : we współpracy z PE mianuje członków

Komisji, Trybunału Sprawiedliwości, Sądu I Instancji,

Trybunału Obrachunkowego itp. (takŜe Komitetu

Ekonomiczno-Społecznego i Regionów);

¦ decyzyjne , m.in. decyduje o płacach i dodatkach,

emeryturach KE, przewodniczącego ETS, Sądu I instancji,

sędziów itd.

¦ koordynuje teŜ politykę gospodarczą państw;

¦ uchwala wspólne działania i wspólne stanowiska,

¦ zaleca Radzie Europejskiej przyjęcie wspólnych strategii,

¦ Jest jedna Rada ale róŜny skład,

¦ Od połowy 2002 r. jest 9 formacji Rady.

Działalno ść Rady jest wspierana przez Komitet Stałych

Przedstawicieli ( Comité des Représentants Permanents –

COREPER. Spotyka się raz w tygodniu i dokonuje wstępnej

weryfikacji problemów.

Składa się on z dwóch części:

¶ COREPER II - stali przedstawiciele państw członkowskich przy

UE w randze ambasadorów, są odpowiedzialni za sprawy polityki

zagranicznej i bezpiecze ń stwa, bud Ŝ et i sprawy finansowe (w

tym fundusze strukturalne) oraz sprawy wewnętrzne i wymiar

sprawiedliwości.

¶ COREPER I - zast ę pcy stałych przedstawicieli przy UE,

przygotowuje obrady Rady w pozostałych dziedzinach

( konkurencyjność, rynek wewnętrzny, polityka badawczo-

rozwojowa itd.)

Konfiguracje Rady UE według stanu na 1 sierpnia 2004 r.

Kompeten-

cja

Nazwa Rady UE

Ministrowie

uczestniczący[1]

CORE-

PER II

Rada ds. Ogólnych i

Stosunków Zewnętrznych

ministrowie spraw

zagranicznych i

ministrowie spraw

europejskich

·Rada ds. Ekonomicznych i

Finansowych

·ministrowie finansów

i/lub gospodarki

Rada ds. Wymiaru

Sprawiedliwości i Spraw

Wewnętrznych

ministrowie spraw

wewnętrznych i

ministrowie

sprawiedliwości

[1] Ministrowie okre ś lonych kompetencji uczestnicz ą w spotkaniach w zale Ŝ no ś ci od tematu obrad.

Konfiguracje Rady UE według stanu na 1 sierpnia 2004 r.

Kompeten-

cja

Nazwa Rady UE

Ministrowie uczestniczący[1]

CORE-

PER I

Rada ds. Zatrudnienia,

Polityki Społecznej, Zdrowia i

Spraw Konsumenckich

ministrowie gospodarki, pracy i

polityki społecznej oraz

ministrowie zdrowia

Rada ds. Konkurencyjności

(rynek wewnętrzny, przemysł,

badania i rozwój)

ministrowie spraw europejskich

oraz ministrowie gospodarki,

ministrowie nauki

Rada ds. Transportu,

Telekomunikacji i Energii

ministrowie infrastruktury lub/i

gospodarki

Rada ds. Rolnictwa i

Rybołówstwa

ministrowie rolnictwa

Rada ds. Ochrony Środowiska

ministrowie środowiska

ministrowie edukacji, ministrowie

kultury

[1] Ministrowie okre ś lonych kompetencji uczestnicz ą w spotkaniach w zale Ŝ no ś ci od tematu obrad .

Rada ds. Edukacji, MłodzieŜy

i Kultury

Procedury głosowania w Radzie:

¦ jednomy ś lnie,

¦ zwykła wi ę kszo ść głosów,

¦ wi ę kszo ść kwalifikowana;

Zasada jednomy ś lno ś ci - dotyczy najbardziej wraŜliwych

obszarów decyzyjnych, w tym spraw konstytucyjnych, podatkowych,

nowych kompetencji Unii, polityki zagranicznej i bezpieczeństwa.

Zasada zwykłej wi ę kszo ś ci ma zastosowanie do spraw

proceduralnych. KaŜdy członek Rady ma tu jeden głos. Wstrzymanie się

od głosu, podobnie jak niewzięcie udziału w głosowaniu, jest uznawane za

głos „przeciw”.

Zasada wi ę kszo ś ci kwalifikowanej (QMV). Kryterium liczby

głosów (wag) jest głównie (choć nie tylko) liczba mieszkańców państwa

członkowskiego.

Od TN wzrost zakresu spraw objętych zasadą kwalifikowanej większości.

Instytucje UE Integracja - slajdy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: